Ik zat op de bank met mijn telefoon. Een zeldzaam moment van rust, want mijn zoon Mats van zes was verdiept in een spelletje op mijn telefoon. Het leek me zo onschuldig. Hij zat helemaal op in het spel en voor even hoefde ik niet elk kwartier een treinspoor mee te bouwen of een dinosaurusskelet op te graven in de zandbak. “Mama, mag ik nog even verder?” vroeg hij met zijn grote blauwe ogen, en ik gaf hem een knikje. Waarom niet? Even een momentje voor mezelf.
Het spel had hem in zijn greep
Hij ging helemaal in op een bepaald spel, ‘Dino Rush’ of iets in die trant. Dat had hem helemaal in zijn greep. Hij kon zo fanatiek worden. Het was bijna aandoenlijk hoe hij zijn best deed om zijn score steeds te verbeteren. Die middag zag ik hem weer bezig, zijn gezichtje strak van concentratie, zijn vingertjes die vliegensvlug over het scherm tikten. “Hebbes!” riep hij uit. Ik moest lachen. Het was schattig om hem zo fanatiek bezig te zien. Wat kon er nou misgaan?
“Bedankt voor je aankoop!”
Een paar dagen later zat ik weer op diezelfde bank. Mijn telefoon lag naast me, en ik besloot eindelijk eens mijn e-mails bij te werken. Tussen de bergen nieuwsbrieven en werkmails zag ik plots een mailtje van Apple. “Bedankt voor je aankoop.” Huh? Mijn aankoop? Ik klikte erop, en mijn hart zakte direct naar mijn schoenen. €49,99 uitgegeven voor ‘Super Dino Boost Pack’. Mijn hart begon sneller te kloppen. Nog een mailtje. €19,99 voor ‘Extra Coins Bundle’. En nog een. En nog een. Mijn adem stokte. Hoe meer ik naar beneden scrollde, hoe erger het werd. In totaal stond de teller op bijna €200. Tweehonderd euro. Mijn ademhaling versnelde. Dit kon niet waar zijn.
“Het spel zei dat ik het nodig had”
Ik riep Mats erbij. Hij kwam vrolijk aangehuppeld, zich van geen kwaad bewust. “Mats, heb jij dingen gekocht op mama’s telefoon?” vroeg ik, terwijl ik mijn best deed om kalm te blijven. Hij keek me met grote ogen aan en schudde zijn hoofd. “Nee hoor, ik heb alleen gespeeld.” Ik wees naar het scherm. “Maar deze dingen, deze boosts, die kosten geld. Heb jij hierop gedrukt?” Zijn gezicht betrok. “Ik dacht dat het erbij hoorde. Het spel zei dat ik dat nodig had om verder te komen.”
Tweehonderd euro voor virtuele dino’s
Ik had hem nooit verteld dat je voor zulke dingen echt moest betalen. Voor hem was het gewoon een spel. Hoe had ik dit over het hoofd kunnen zien? Terwijl Mats ongemakkelijk van de ene op de andere voet wiebelde, probeerde ik de schade te overzien. Tweehonderd euro. Voor een paar digitale muntjes en virtuele dino’s.
Ik kon fluiten naar mijn geld
De rest van de dag voelde ik me misselijk. Ik stuurde Mats naar buiten om te spelen en probeerde met Apple te bellen. Een vriendelijke maar onverbiddelijke stem aan de andere kant van de lijn legde uit dat de aankopen “legitiem” waren en dat er niets aan te doen viel. Ik kon fluiten naar mijn geld.
“Je moet die kindermodus instellen”
Die avond praatte ik erover met een vriendin. Ze moest lachen. “Welkom in de club,” zei ze. Haar dochter had ooit voor honderden euro’s aan digitale paardenstallen gekocht. “Het is gewoon een kwestie van tijd voordat dit iedereen overkomt. Je moet die kindermodus instellen. Heb je dat al gedaan?” Kindermodus. Natuurlijk. Hoe kon ik zo stom zijn? Ik installeerde die avond nog allerlei beperkingen. Geen aankopen zonder pincode. Geen toegang tot apps zonder mijn toestemming.
Een ouderwets spelletje spelen
Ook besloot ik hem een alternatief te bieden. “Weet je wat,” zei ik, terwijl ik een bordspel uit de kast trok. “Laten we samen spelen.” Zijn ogen lichtten op. Het was een eenvoudig spel, niets bijzonders, maar hij genoot. Ik realiseerde me dat ik dat moment nooit had gekregen als hij nog steeds op mijn telefoon zat.
Ik laat niets meer aan het toeval over
Sindsdien is er veel veranderd. Mats mag nu alleen nog schermtijd met mij erbij. We praten over wat hij speelt, en ik leg hem uit hoe het werkt. Hij begrijpt het steeds beter, en ik zie dat hij er ook meer van geniet. En ik? Ik heb geleerd om nooit meer iets aan het toeval over te laten. Want hoe onschuldig het ook lijkt, er zit altijd een risico aan verbonden.
Een dure les
Toch denk ik nog vaak terug aan die dag, aan die rekening van €200 en aan de tranen van Mats. Het was een dure les, maar eentje die ik nooit meer zal vergeten. En hopelijk hij ook niet.
HANNE
mij ook overkomen, maar zag het diezelfde dag. heb Android telefoon. in de playstore het voorval laten weten en kreeg zelfde dag het geld terug. kan de besten overkomen. ook sindsdien wachtwoorden enzo erop
Bij mij is het ook overkomen. ik gaf aan mijn jongste zoon mijn telefoon en hij had ongeveer 50 euro besteed aan snoep en andere ongezonde in een boodschappen app. Toen hij dat vertelde keek hij heel trots. Uiteindelijk heb ik en mijn twee zonen de snoep en andere ongezonde dingen binnen een week opgegeten. Ik vond dat hij best lekkere dingen had uitgekozen😃