Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Nieuwejaarsresoluties. Ik geef het toe, ik ben er gek op. Elke jaarwisseling probeer ik iets nieuws, iets beters. En dit jaar had ik een briljant idee: gentle parenting. Dat klinkt vast als de zoveelste hippe opvoedtrend, maar voor mij voelde het als de ultieme oplossing voor het chaos van het afgelopen jaar. Geen geschreeuw meer, geen strijd, alleen maar rust en harmonie.
New year, new me
De laatste avond van 2024 was ik helemaal in de mood voor verandering. Terwijl de stad zich klaarmaakte voor het grote vuurwerk, zat ik lekker knus met mijn man op de bank. Mijn gedachten draaiden rond de opvoeding van onze twee kinderen, Mia (6) en Mason (3). Elke dag voelt als een strijd in huis, alsof ik constant tegen een muur praat. Dit moet anders.
‘Wat als we 2025 beginnen met gentle parenting?’, vroeg ik, terwijl ik mezelf de laatste slok van mijn champagne in mijn mond liet glijden. ‘Gentle wat?’, vroeg mijn man, met een blik die duidelijk maakte dat hij niet op de hoogte was van de nieuwste opvoedhype. ‘Gentle parenting’, zei ik vol overtuiging. Ik legde hem uit dat het idee is dat we dan altijd geduldig, liefdevol en begripvol reageren. Geen geschreeuw, geen straf, gewoon kalmte. Ik zag mijn man zijn ogen al draaien, maar ik was vastbesloten.
‘Dit klinkt als iets dat je op Instagram hebt gelezen’, zei hij met een lach. ‘Misschien, maar dat maakt het niet minder waar’, antwoordde ik. ‘Dit jaar gaan we het gewoon proberen.’
De eerste dag van 2025
De eerste dag van het nieuwe jaar begon rustig. Mia wilde meteen haar nieuwe Barbie-outfit aantrekken, compleet met haar kleurrijke tiara. Mason daarentegen was enkel geïnteresseerd in het versieren van de woonkamer met zijn speelgoedautootjes. Overal waar ik keek, lagen autootjes.
Mijn eerste test kwam al snel toen Mia met haar outfit besloot naar buiten te gaan. Normaal gesproken had ik haar gehaast om zich om te kleden, iets fatsoenlijks (en met deze tijd van het jaar ook zeker iets warms) aan te trekken, maar deze keer… Deze keer zou ik rustig blijven.
Ik nam diep adem en zei: ‘Wauw, Mia! Je ziet er geweldig uit! Wat een bijzondere keuze.’ Haar gezicht straalde en ik voelde een kleine overwinning in mijn borst. Zie je wel, dacht ik. Dit wordt een makkie!
Dat moment waarop álles fout gaat
En toen kwam Mason een paar uur later met een onverwachte actie. Oh, Mason. Mijn kind, die altijd érgens een chaos veroorzaakt, maar dat maakt hem juist zo charmant. Terwijl ik nog vol zat met zelfvertrouwen, besloot hij dat het een goed idee was om zijn rode verfset op de bank uit te storten. ‘Mason!’, gilde ik in eerste instantie…
Algauw herpakte ik mezelf en in plaats van mijn gebruikelijke boze reactie, zette ik een kalm gezicht op. ‘Hé, Mason, wat is er aan de hand met de verf?’, vroeg ik, terwijl ik naar het rode kunstwerk op de bank keek. Hij glimlachte breed en zei: ‘Mama, de bank is mooier met deze verf!’
Mijn man keek op van zijn telefoon en gaf me een knikje. ‘Als jij rustig blijft, blijf ik ook rustig’, zei hij. Dat was het moment dat ik wist dat ik echt in de val was gelopen. ‘Gentle parenting’ had mijn energie opgeslokt, maar ik was er niet in geslaagd om het met enthousiasme te omarmen. Die bank… Die bank was mijn breekpunt.
Geduld vs. realiteit
In plaats van paniek te zaaien, herinnerde ik me de kern van gentle parenting: geduld, begrip, samenwerking. ‘Mason’, zei ik rustig, ‘laten we de verf samen opruimen, oké?’ Mason keek me aan met de nieuwsgierige blik die hij altijd heeft, maar deze keer besloot hij in actie te komen. Hij pakte de doekjes en veegde samen met mij de verf van de bank. Mia, die ondertussen een modeshow aan het houden was in de gang, rende naar me toe om haar ‘hulp’ aan te bieden. Het voelde als een klein moment van overwinning. Is dit dan gentle parenting, vroeg ik mezelf af…
Maar de echte uitdaging kwam later die dag, toen het bedtijd was. Mia wilde absoluut niet slapen en Mason was in zijn hyperactieve bui. Mijn geduld werd op de proef gesteld toen ik zachtjes vroeg: ‘Mia, waarom wil je niet slapen?’ Ik probeerde mijn kalmte te bewaren, maar in gedachten vroeg ik me af waarom we altijd zoveel tijd moeten verspillen aan praten. Zeker op dit tijdstip.
Ik keek naar mijn man. ‘Dus… Dit is gentle parenting, hé?’, vroeg ik, terwijl ik hem een hulpeloze blik toewierp. ‘Het lijkt erop dat je het goed doet’, zei hij met een lach, terwijl hij zich op zijn gemak neerzette om een boek voor te lezen. Het voelde als een storm, maar gelukkig zaten we er samen in.
Waarom ik er toch nog niet mee stop
Ik ben geen perfecte moeder en dat besef ik me heel goed. Het jaar begon met grote plannen, maar zoals met alles in het ouderschap, zijn er ook tegenslagen. Toch voelt het ergens alsof dat gentle parenting me nu al toch iets dichter bij mijn kinderen heeft gebracht. Het heeft me geleerd om mijn geduld te testen, maar ook om mezelf niet te verliezen in de chaos. En zelfs als ik af en toe in mijn oude gewoontes val, blijf ik proberen. Ik denk dat dat de essentie van goede ouderschap is: proberen, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Dus, voor 2025, blijf ik vastbesloten om het anders te doen. Niet perfect, maar wel met meer geduld, begrip en liefde – voor mijn kinderen, maar ook voor mezelf.
FRANCES
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
wouw, na 3 dagen iets proberen weet je al of iets werkt ja of nee!
liever zijn dan de harde opvoeding, maar wel respect naar je ouders toe. ik denk zelf dat ik strenger ben dan de rest van ouders. mijn kindje is 3 jaar.
maar als ik naar bijv mijn oudere zus kijk, dan erger ik me kapot. die 2 kinderen mogen alles; gillen, schreeuwen, op de bank springen. ik zeg er dan iets van, maar uiteindelijk geef ik dit ook op; dat hou ik niet de hele avond vol.
maar er zit ook een dunne lijn tussen niet opvoeden en gentle parenting.
lief vragen en steeds herhalen daar word niemand gelukkig van. soms moet je ook gewoon luisteren.
Niemand spreekt of schrijft zo denk ik.
Het is óf slecht vertaald Amerikaans-Engels, of door AI gegenereerde tekst.
Ik ben na een paar regels afgehaakt….
opvoeding is in de basis een kwestie van een rechte rug, ja is ja en nee is nee, daar steeds mee draaien vestigd zich in het brein van kinderen en dan heb je pas echt een uitdaging.
Zoals anderen ook al zeiden denk ik dat gentle parenting hier wel verkeerd omschreven wordt. Ik vind wel juist dat er rond alles te veel een strijd wordt gemaakt, in een gekke outfit naar buiten? who cares. kinderen zijn ook mensen met wensen, dus daar volg ik. ivm slapen heeft het dan weer geen zin denk ik om er een gesprek rond op te zetten, weet zij veel waarom ze niet willen slapen – en dan nog maakt het niet uit. wat ik wel nooit doe is roepen, gewoon terug neerleggen (peuter) en herhalen dat het bedtijd is. het boek jagen,verzamelen opvoeden is heel interessant, aanrader voor iedereen die helpende, zelfstandige kinderen wil opvoeden zonder roepen en straffen. succes!
De term op zich vind ik nogal beladen, alsof het een speciale opvoedmethode is die als enige zou werken. Ouderschap is denk ik een mix van van alles; strenger, dan weer wat softer, enz. Het is geen “one size fits all” .Er zijn zoveel verschillende momenten en in situaties per dag/per week, verschillende karakters en persoonlijkheden, de waan van de dag, etc. Je kunt gewoon niet altijd op dezelfde manier reageren.
What a load of shit, ‘gentle parenting’. Kinderen hebben leiding nodig en moeten de weg gewezen worden en gecorrigeerd waar en wanneer nodig. Als opvoeder moet je daar tijd en energie in steken. Je bent niet de beste vriend van je kind; je bent leider, vraagbaak, trooster, aanmoediger en bovenal consequent en voorspelbaar. Al die modieuze shit brengt kinderen alleen maar chaos en verwarring en leert ze niet zich te gedragen in sociale kringen buiten het gezin, zoals school, club of bij vriendjes thuis. Kijken hoe ouders van speelvriendjes reageren als jouw kind daar verf over de meubels gooit, daar al eens aan gedacht?
Je doet ne beetje denken aan m’n gestoorde stiefvader die altijd boos was. Kinderen hebben van hun ouders andere dingen nodig dan van de rest van de mensen waar ze mee om gaan en dat is vooral liefde en steun. Dat is een basis waardoor ze vol zelfvertrouwen de wereld in kunnen. Ze hebben met ouders die ze steunen en rustig zijn en ze laten zien dat ze van ze houden een rustig basisgevoel, dat is het beste wat je je kind kan geven. Daar lijkt deze methode op. Die is afgeleid van honden opvoeden, als die nooit iets negatiefs van de bass krijgen worden ze gehoorzaam en blij. Die stiefvader dacht, buiten doen ze soms hard, ik doe dat ook, worden ze hard van en bereid ik ze daar op voor. Zo werkt het dus niet,je mist een veilige basis en wordt juist superonzeker en gestresst.
tja en dan krijg je kinderen die niet luisteren en over je heen lopen. Dit kind gooit verf over de bank en het enige wat hij krijgt is een gesprekje. Mooi denkt dat kind dan kan ik verder gaan. Die denkt echt niet sjonge wat is mijn moeder toch begripvol ik ga dit nooit meer doen. Het zijn kinderen he !
@bart @pieter
je ziet absoluut aan de kinderen of ze gentle parenting opgevoed worden; oftewel kinderen die niet luisteren en alles mogen. het is juist de mix die goed is; net even anders opvoeden dan vroeger, maar wel met respect naar je ouders toe.
Een goed voornemen, maar ik denk eigenlijk dat stap 1 is om je wat beter in te lezen in wat het precies inhoudt. Het komt niet neer op alleen maar rustig blijven en het is nog steeds HEEL belangrijk om grenzen te stellen. Dus verf op de bank? Naar buiten in kleding die jij niet oke vindt? Hoef je beiden niet te accepteren. Je blijft rustig,herhaalt de regel/afspraak (we gaan niet naar buiten in verkleedkleding) en geeft een keuze (ga jij zelf andere kleding uitzoeken of zal ik het even doen?). Ook handig als je man je steunt..
maar zoals iemand anders al zei het is even omschakelen, en jullie begin is er 🙂
Gentle parenting. Dat klinkt en lijkt erg veel op conflict mijdend gedrag. Weet je hoe je continue strijd voorkomt met je kinderen? Heldere, duidelijke regels hanteren. Voor bedtijd hadden wij altijd een vaste tijd. Een kwartier van te voren beginnen met het ritueel (tandenpoetsen, verhaaltje lezen, etc.). En gewoon elke dag hetzelfde. Leer ze zo snel mogelijk tijdsbesef aan (klokkijken of iets in die richting) en ze weten het. Geen strijd, gewoon normaal.
Wijk ook niet af van regeltjes. Een half uur TV of gamen is een half uur. Niet meer, niet minder. Rommel maken en vervolgens met wat anders spelen? Rommel is prima, maar eerst opruimen voordat je weer wat anders pakt. Vul de regels aan naarmate ze ouder worden, bijvoorbeeld als ze huiswerk krijgen. Eerst leren of maken en dan ontspanning.
Doordat de kinderen weten waar ze aan toe zijn, is er eigenlijk geen strijd (nou ja, tot ze puber worden, maar dat is echt een vrij korte fase in onze ervaring). En vergis je niet, dat begint al op jonge leeftijd. Als je om het minste of geringste al naar ze toe rent om ze te helpen, zullen ze meteen al leren dat ze boven alles staan. Dat doen ze natuurlijk ook, maar het is niet erg om ze ook soms laten te vervelen. Leren ze ook mee omgaan en hun eigen weg of afleiding vinden.
Zeg ik als ouder van inmiddels 4 volwassen kinderen, waarvan 3 uit huis.
Dit is bij gentle parenting ook zeker de bedoeling! Heldere afspraken waarin je vervolgens het kind een keuze geeft ipv gaat dreigen/straffen.
Kind springt op bank. Je zegt: de bank is niet om op te springen. kom je er zelf vanaf of zal ik je er vanaf halen? (ipv dat je oneindig zegt niet springen! en dan geïrriteerd wordt en gaat lopen schreeuwen).
Er bestaat veel onduidelijkheid over gentle parenting maar het kan niet bestaan zonder duidelijke regels en afspraken! Er zijn veel mensen die zeggen dat ze gentle parenting doen maar in de praktijk inderdaad gewoon conflicten vermijden en niet opvoeden. Maar dat ligt meer aan hun interpretatie dan aan gentle parenting
Helemaal eens Jan. Ik heb intussen ook 2 volwassen kinderen, waarvan 1 nog thuis, maar wij hebben het precies zo aangepakt en dat werkt heel goed. Je hoeft jezelf niet te verliezen in ellenlange discussies, gewoon duidelijke regels. Duidelijkheid is het belangrijkst en daar ook niet van afwijken want dan kun je opnieuw beginnen. En soms moeten ze gewoon luisteren, omdat jij nou eenmaal ouder, wijzer en verstandiger bent dan een peuter, kleuter, puber.
En is de bank nu zonder rode verf dan? dan moet je wel heel snel handelen wil je verf er zo goed als uit kunnen krijgen….. als je dan rustig kunt blijven…. ik vind het knap…
gentle parenting, klinkt onnozel
je kinderen overal gelijk in geven
je bent hun ouders toch, niet hun vriendjes
wanneer ben je van plan te gaan opvoeden
Ik probeerde mijn kalmte te bewaren, maar in gedachten vroeg ik me af waarom we altijd zoveel tijd moeten verspillen aan praten. Zeker op dit tijdstip.
Dit is de essentie van jouw valkuil. Gentle parenting gaat niet om doen alsof, het gaat om leren het kind te volgen en zijn problemen en waarheden te bespreken. Grenzen stel je middels gesprek en duidelijke ja’s en nee’s ofwel consequent handelen. Je verspilt dus geen tijd aan praten je investeert in jouw kinds vermogen om rust te vinden om echt even alleen te gaan liggen en de rust te vinden. Dat alleen zijn vinden zij vaak moeilijk, zij willen niks missen en willen vaak bij jou de ouder in de buurt blijven. Soms moeten zij alle prikkels van de dag ook nog even verwerken en dan is het dus moeilijk om stil te gaan liggen en niks doen. Volwassenen hebben dit ook die liggen dan te draaien en woelen maar zij weten dat zij willen slapen want morgenochtend weer vroeg op enz. een kind kan nog niet zo ver vooruit denken.
Dus je verspilt geen tijd, je begeleid! Now that’s Gentle parenting gewoon lekker doorgaan en niet de hele dag denken ga ik dit doen ga ik dit doen. Nee je stelt een doel voor jezelf op van drie maanden doe ik het zo.na de drie maanden evalueer je wat ging goed wat kan beter.en zo bouw je verder! Good Luck
Mommy of 5
“Het heeft me geleerd om mijn geduld te testen, maar ook om mezelf niet te verliezen in de chaos.”
Joh doe even normaal, je doet het precies 1 dag en je hebt al ‘geleerd’. Zo snel gaat dat niet. Als alles bij jou zo gaat dan snap ik wel dat het chaos is. Jij corrigeert je kinderen zeker ook precies 1 keer en denkt dan dat het voor altijd goed gaat.
Ze is 1 januari 2024! al begonnen hè…
Och nee laatste dag 2024 😂 jeetje haha
Gentle parenting kan je niet in 1 dag invoeren. Iedereen moet er aan wennen. Het is echt een andere mindset en dat kost veel tijd en energie omdat goed uit te voeren. Veel succes