Het is gewoonte geworden
Gino en ik lopen thuis altijd naakt rond. Niet omdat we zo’n vrijgevochten stel zijn, maar omdat we dat gewoon fijn vinden. Het voelt natuurlijk, en ik heb nooit de behoefte gehad om dat te veranderen. Tot Evan, onze zoon van tien, ineens begon te klagen.
“Mam, serieus, doe een shirt aan,” roept hij terwijl hij de woonkamer binnenkomt
Ik sta net een wasmand op te vouwen, nietsvermoedend. “Wat is er nou?” vraag ik terwijl ik hem aankijk. Hij draait zijn ogen weg. “Het is gewoon raar, oké? Wat als iemand het ziet?” “Wie zou dat dan moeten zien?” vraag ik, mijn handen in mijn zij. “Nou, mijn vrienden bijvoorbeeld! Daarom nodig ik ze ook nooit uit,” zegt hij, met een blik die half boos, half ongemakkelijk is. Dat raakt me.
Ik probeer hem uit te leggen dat dit nu eenmaal onze manier is
“Maar Evan, dit is ons huis. Je weet dat papa en ik dit altijd al doen. Waarom maak je je er nu ineens druk om?” Hij haalt zijn schouders op en mompelt iets over dat het gewoon stom is. Dan pakt hij zijn schooltas en verdwijnt naar boven.
Maaike doet gewoon mee
Onze dochter Maaike van 7 lijkt er helemaal geen probleem mee te hebben. Sterker nog, ze volgt ons voorbeeld. Als ik in de keuken sta en zij komt binnenrennen, is het vaak hetzelfde verhaal. Geen kleren, maar een grote glimlach en wild haar. Ze is net als ik vroeger was, onbezorgd en puur. Maar ik begin me af te vragen of het wel verstandig is.
Een paar dagen geleden zat Maaike op de grond in de woonkamer met haar poppen
Ze had ze allemaal op een rij gezet en was een soort schooltje aan het spelen. Terwijl ik in de keuken stond, ging de deurbel. Maaike sprong op om open te doen. “Nee! Wacht even,” riep ik, maar het was al te laat. Ze opende de deur in haar blootje. Daar stond de buurvrouw met een doos eieren in haar handen. Ik zag haar ogen even groot worden voordat ze snel wegkeek. “Oh, eh, hier zijn de eieren,” stamelde ze. “Dank je wel!” zei Maaike vrolijk, totaal niet doorhebbend wat er zo ongemakkelijk aan de situatie was. Ik stond met een rood hoofd achter haar. “Sorry, ik eh, ze doet de deur meestal niet open,” mompelde ik, terwijl ik de doos aanpakte.
Toen de deur dicht was, draaide ik me naar Maaike
“Liefje, je moet niet zomaar de deur opendoen. En als je dat wel doet, trek dan even een jurkje aan, oké?” Ze keek me aan alsof ik Chinees sprak. “Waarom? De buurvrouw vond het toch niet erg?” Ik wist niet wat ik moest zeggen. Misschien vond de buurvrouw het niet erg, maar Evans woorden bleven door mijn hoofd spoken. “Wat als iemand het ziet?”
Evans ergernis groeit
Een week later komt Evan thuis met een vriendje, Levi. Ik zie ze aan komen lopen en bedenk me net op tijd dat ik niets aan heb. Snel grijp ik een badjas en trek hem aan voordat ze binnenkomen. Gino zit op dat moment op de bank, uiteraard in zijn blootje. “Hoi mam,” roept Evan, terwijl hij zijn jas ophangt. Ik zie hoe Levi om zich heen kijkt en zijn ogen iets langer op Gino blijven hangen dan comfortabel is. Evan ziet het ook en wordt rood. “Papa, serieus? Trek iets aan!”
Gino kijkt verbaasd op
“Wat? Het is gewoon thuis, jongen. Levi kan het vast wel hebben, toch?” Hij lacht erbij, maar Evan is niet in de stemming. “Nee, pap. Het is niet normaal. Trek iets aan of wij gaan naar boven.” Ik zie hoe Gino met tegenzin naar boven loopt om een joggingbroek te halen. Evan en Levi verdwijnen naar zijn kamer. Ik voel me ongemakkelijk. Dit is ons huis, maar misschien heeft Evan een punt. Als hij zich hier niet prettig voelt, moet ik dat dan niet serieus nemen?
Tijd voor een gesprek
Die avond, nadat de kinderen op bed liggen, besluit ik met Gino te praten. “Ik denk dat we moeten veranderen,” zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan. “Veranderen? Wat bedoel je?” “Evan heeft er echt last van. Hij zegt dat hij zijn vrienden niet durft uit te nodigen. En Maaike begint onze gewoonte over te nemen. Ik weet niet of dat wel goed is.”
Gino zucht
“Maar dit is hoe we zijn, Marleen. We hebben dit altijd al gedaan. Moeten we ons echt aanpassen omdat Evan het lastig vindt?” Ik haal mijn schouders op. “Misschien wel. Het is niet alleen voor hem. Het voelt ook ongemakkelijk als Maaike zomaar de deur open doet. Ik wil gewoon dat iedereen zich prettig voelt.”
Hij denkt even na
“Oké, laten we het proberen. Voor Evan. Maar alleen als het echt nodig is.” Ik knik. Het voelt als een compromis, maar het is een begin. De volgende ochtend trek ik een T-shirt aan voordat ik naar beneden ga. Het voelt vreemd, maar ik zie hoe opgelucht Evan kijkt. Misschien is dit de juiste keuze. Misschien niet. Maar ik weet één ding zeker: ik wil dat mijn kinderen zich thuis voelen in hun eigen huis, ook al betekent dat dat ik mezelf moet aanpassen.
MARLEEN
als mijn zoontje was thuis gekomen met het verhaal dat de vader van een vriendje waar hij ging spelen in zijn nakkie zat! Dan was je aan de beurt en stond de politie echt wel op de stoep. dat je zo kortzichtig kan zijn en arme levi die al wel weet dat het niet normaal is om dit te doen. maar je doet een T-shirt aan maar van onderen niks? en idd ga je dit ook doen als je kinderen 16 of 18 zijn dan wens ik je veel plezier bij psycholoog met je kinderen.
Wat een mooi en eerlijk verslag van jullie zoektocht. Naturisme is heel gezond voor het zelfvertrouwen van opgroeiende kinderen, dat is wetenschappelijk bewezen. Jullie doen niets verkeerd. En wanneer jullie zoon zijn grenzen aangeeft, nemen jullie dat serieus en houden jullie er rekening mee. Top!
Bah, andere kinderen confronteren met jouw naaktheid. Ik heb er geen woorden voor. Doe dit lekker alleen als je samen thuis bent, of ga naar een nudistencamping of naaktstrand. Ik had als ouder de politie gebeld. En nee ik ben niet preuts, maar als volwassen man naakt omgaan met mijn zoon of dochter gaat 100 stappen te ver. Ik zou goed opletten dat je niet de “verkeerde” ouder tegenkomt.
1 op de 7 mannen en 1 op de 3 vrouwen hebben te maken gehad met een vorm van ongewenste intimiteiten, las ik. Dus véél mensen, waaronder helaas óók al kinderen, kunnen enorm schrikken wanneer er plotseling iemand zonder kleding aan, glimlachend gaat beweren dat het normaal is.
Je naakt vertonen aan kinderen?
Ik weet niet wat er gebeurt wanneer de ouders van die kinderen de politie bellen! Ook al ben je in je eigen huis: nog niet zo lang geleden, hebben we meegeleefd met wat Gino is overkomen.
Serieus?? Dat je daar over moet nadenken! Dat jij en je man in je blootje willen rondlopen prima. Maar als je kind zich ongemakkelijk voelt en daarom geen vrienden meeneemt dan ben je niet goed bezig. Zijn belang staat voorop zou ik denken. Voor heel veel kinderen is bloot, zeker in de puberteit een dingetje. Maar laten we het eens omdraaien. Jij loopt in je blootje en je zoon van 16 neemt een vriendje mee. Gierende hormonen….dus die geeft zijn ogen de kost. Volgende dag in de klas: Zo die moeder is een lekker wijf, die heeft grote tieten! En hoe vindt Gino het als de vriendinnetjes van zijn dochter het formaat van zijn jongeheer bespreken?
En dan als laatste. Ik ben niet preuts en laat ieder in zijn waarde maar als mijn dochter bij een vriendin geconfronteerd wordt met een naakte papa dan kom ik toch mijn ongenoegen overbrengen.
Er zijn genoeg momenten dat je bloot kunt lopen.Als de kinderen op school zijn, sporten, of op bed liggen.
Pas je gewoon aan. Als ze straks uit huis zijn, kun ke je kleding verbranden.
Nudisten maken gebruik van faciliteiten en omgeving. Dat mag maar omdat jij en je man je ergens goed bij voelen betekend niet dat zoals je hebt gemerkt je kinderen erbij gebaat zijn. Ben van mening dat je eerder hebt bijgedragen aan het misgunnen van een sociaal leven van je kinderen door jouw lusten voorop te laten gaan ipv de gangbare norm. Voor alles is een plek en tijd. Not done.
joh doe eens normaal. als je weet dat je kinderen vriendjes meebrengrn doe dan iets over naakte lijf van jullie. wat doen jullie eigrnlijk als jullie volwassen bezoek krijgen of jullie ouders komen langs? naakt nou volgens mij niet, of kleed iedereen zich uit bij jullie? idioot en proviserend vind ik het. loop naakt als jij en je man alleen zijn en dring andere dat blote l8jf van jullie niet op.
De laatste zin …..dat ik me moet aanpassen?? Nee dat is gewoon een gevalletje van….je normaal gedragen.
Als je alleen maar samen bent…..lekker doen!! Maar snap heel goed dat je zoontje geen vriendjes mee naar huis durft te nemen.
Krijgt daarmee al meteen een soort “achterstand” met vriendschappen opbouwen. Vriendjes durft hij niet te vragen om te komen spelen en gaan dan wel bij andere spelen.
Pak jullie “naakt lopen” gewoon weer lekker op als ze de deur uit zijn en jullie het huis voor jullie alleen hebben.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het prima vind als je in de bescherming van je huis naakt rondloopt. Een vriendje van je zoon ongevraagd confronteren met naaktheid, vind ik eigenlijk echt niet kunnen.
Kan je je zoon geen mobieltje geven? Dat hij even een berichtje stuurt als hij iemand meeneemt? Dan kan je gewoon even een handdoek omslaan of een badjas en verder gewoon lekker naakt rondlopen in je huis.
Wat een nare reactie van pa: “Levi kan het vast wel hebben toch”. Aanmatigend. Zoon zegt wat anders, maar pa bepaalt even dat Levi het oké vindt. Maar Levi heeft zelf een mening. En die kan pa echt niet zo verkondigen.
Gelukkig grijpt moeder dit voorval aan om te reflecteren..
Zoon zit op een leeftijd dat hij er bij wil horen. Dit is wat anders dan wat gangbaar is. Dat kan knap lastig zijn, zeker op die leeftijd.
Het lijkt mij fijn als iedereen in het gezin zich comfortabel voelt, ook zoon. Was er echt geen compromis mogelijk? Je kunt daar toch afspraken over maken? Het is niet alleen pa die zich goed moet voelen, je bent samen een gezin.
Het is jammer dat hij niemand heeft durven uit te nodigen, terwijl er gewoon wat afspraken gemaakt hadden kunnen worden.