Het was een paar maanden geleden dat ik voor het eerst in aanraking kwam met wat ze de “moedermaffia” noemen
Ik had nooit gedacht dat ik er slachtoffer van zou worden, maar daar stond ik dan, onzeker en verdrietig, nadat een ogenschijnlijk onschuldige post op social media uit de hand liep.
Ik had een foto geplaatst van mijn dochtertje, Mila, die ruim 3 jaar oud was
Het was een gewone, gezellige weekendmiddag en ik had haar in een nieuw schattig jurkje gehesen dat ik online had gekocht. Ze zat tevreden in een wipstoeltje (natuurlijk veel te klein), haar speen in haar mond, en ik had een foto gemaakt terwijl ze een zacht knuffeltje knuffelde. Niets bijzonders, gewoon een schattige foto van mijn kind. Ik was blij met de foto en dacht: waarom zou ik dit niet delen met de wereld? Dus ik plaatste hem op Instagram met de simpele caption: “Lazy Sunday met mijn meisje 💕”.
Ik had nooit gedacht dat die ene foto zoveel los zou maken
Het begon onschuldig, met wat lieve reacties van familie en vrienden. “Wat een schatje!” en “Ah, dat jurkje is zo leuk!” Dat soort dingen. Maar toen, na een uur of wat, kwam er een reactie die ik niet zag aankomen. Een moeder, iemand die ik vaag kende van een zwangerschapscursus, schreef: “Een speen? Echt? Zo slecht voor haar tanden en haar spraakontwikkeling!” Ik las de opmerking een paar keer opnieuw, niet helemaal begrijpend waarom dat zo’n probleem was.
Ik haalde diep adem
Ik antwoordde vriendelijk: “Ze gebruikt hem af en toe om rustig te worden, geen zorgen, ik hou het in de gaten.” Ik dacht dat daarmee de kous af was. Maar nee, dat was pas het begin.
Binnen een paar minuten kwamen er meer reacties binnen
Moeders die ik nauwelijks kende, kwamen uit het niets met kritiek. “Ze zit in een wipstoeltje? Dat is slecht voor haar rug!” en “Waarom pak je de speen niet gewoon af?” Het voelde alsof er een aanval op me werd geopend. Elke keuze die ik had gemaakt, werd onder de loep genomen en beoordeeld. Het voelde alsof ik onder een microscoop lag.
Ik wist niet wat ik moest doen
Ik las de berichten door en voelde een steen in mijn maag. Het waren niet zomaar vragen of zorgen, het voelde persoonlijk. Ze maakten me onzeker over alles wat ik deed als moeder. Ik had me altijd zelfverzekerd gevoeld over mijn keuzes. Ik wist dat Mila gezond was en goed ontwikkelde, maar deze online aanval maakte me aan het twijfelen. De kritiek bleef maar komen: “Die speen had allang weg gemoeten” “Waarom zit ze nog in een wipper?” “Laat haar toch gewoon in haar bedje liggen.”
De woorden bleven maar doordringen, en het voelde alsof ik geen ruimte had om adem te halen
Ik deed mijn telefoon uit, in de hoop dat het zou stoppen, maar de twijfel bleef in mijn hoofd hangen. Was ik echt een slechte moeder omdat ik haar af en toe een speen gaf? Had ik haar echt verkeerd gepositioneerd in dat wipstoeltje? Ik wist het allemaal niet meer.
Die avond kon ik niet slapen
De gedachten spookten door mijn hoofd, en ik bleef mezelf afvragen of ik het allemaal fout deed. Zelfs mijn partner, Luuk, merkte op dat ik stiller was dan normaal. Hij vroeg wat er aan de hand was, en ik vertelde hem over de opmerkingen online. Hij schudde zijn hoofd. “Schat, je doet het geweldig. Kijk naar Mila, ze is perfect gezond en gelukkig. Laat die mensen toch praten.”
Maar het was niet zo simpel
De woorden van de ‘moedermaffia’ bleven hangen. Het was alsof ik constant moest bewijzen dat ik een goede moeder was, terwijl ik er voorheen nooit aan twijfelde. De dagen daarna durfde ik nauwelijks nog foto’s van Mila te delen. Ik voelde de druk van de online ogen, alsof ik voortdurend beoordeeld werd door mensen die mij niet eens kenden.
Op een gegeven moment besloot ik het aan mijn moeder te vertellen
Ik had haar al een tijdje niet gezien, en ik vertelde haar over de online reacties, hoe ik me onzeker voelde en twijfelde aan mijn keuzes als moeder. Ze luisterde geduldig en glimlachte toen ik klaar was. “Keisha,” zei ze, “je maakt je veel te druk om wat anderen denken. Vroeger was er geen social media en deden we gewoon wat we dachten dat goed was. En kijk eens hoe jij bent opgegroeid, perfect gezond. Het maakt niet uit wat die mensen online zeggen. Jij kent je kind het beste.”
Die woorden hielpen me wat rust te vinden, maar het bleef lastig
Iedere keer dat ik op social media ging, was er een deel van mij dat bang was voor nieuwe kritiek. De ‘moedermaffia’ was overal, en het voelde alsof ze altijd klaarstonden om iemand neer te halen die iets anders deed dan hun ‘perfecte’ manier van opvoeden.
Het duurde even voordat ik me realiseerde dat ik niet de enige was die dit doormaakte
Via andere moeders hoorde ik soortgelijke verhalen, over kritiek op social media, of wildvreemden die zich overal mee bemoeiden. Ik begon in te zien dat het probleem niet bij mij lag, maar bij de cultuur waarin we leven. Iedereen heeft een mening, en het lijkt wel alsof moeders nooit goed genoeg zijn.
En nu, maanden later, weet ik één ding zeker: ik doe het op mijn manier. Mila is gelukkig, gezond, en ik ken haar het beste. Laat de ‘moedermaffia’ maar praten.
KEISHA
Ach zo leuk hè, die sociale media! ik was 1 vd eerste met Hyves, later FB. Ben inmiddels tot de conclusie gekomen, dat alleen Hyves leuk was. Dat was voor de lol, FB is gevaarlijk en er is niks sociaals aan. mensen verleiden hun hele en houden op fb te zetten leidt ertoe dat je er eens mee om je oren geslagen kan worden. ook wordt geschreven tekst vaak anders gevoeld dan dat t bedoeld wordt. het spreekwoord is niet voor niets: het is de toon die de muziek maakt. die toon ontbreekt. ik heb nu alleen insta, wasr ik alleen mensen volg (wat artiesten en hobbysites) en wil door niemand gevolgd worden.
ik zou zeggen: luister in dit geval naar wat je eigen moeder zei!!
en waarom zou je je er wat van aantrekken als mensen die jou en je kind niet eens kennen kritiek hebben?? trek je er niks van aan, doe wat jij denkt wat goed is voor je kind en laat anderen lekker met zichzelf en hun eigen leven bemoeien….
wel een tip: zet je sociale media account(s) op gesloten, of zo dat ze alleen open zijn voor mensen die jij toelaat op jouw account dan heb je denk ik al heel wat minder met dit soort reacties te maken.
Foto’s van kinderen horen m.i. niet op social media. Maakt mij dat tot moedermaffia?
nee, zo aan je naam te lezen ben je een man, jij zou dan bij de vadermaffia horen, die zal zo onderhand ook wel bestaan haha 😂
ik zou je social media accounts zo instellen dat alleen vrienden je foto’s kunnen zien en geen vrienden worden met mensen die je niet goed kent of commentaar geven.
Ik deel zelf nooit foto’s van mijn kinderen op facebook, alleen op instagram. Daar accepteer ik heel bewust alleen vriendschappen met mensen met wie ik mijn foto’s ook wil delen, andere verzoeken verwijder ik gewoon.
het maakt echt niet uit wat je doet; de moedermaffia vindt altijd wel iets om kritiek op te leveren. die moeders zijn degene die niet goed zijn en niet sporen.
vanachter hun telefoon geven ze onbekende kritiek en commentaar, waarschijnlijk omdat ze zelf onzeker zijn.
als je kindje gezond, lief en vrolijk is; dan heb je het goed gedaan.