Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik ben een familiemens
Ik trek veel op met mijn broers, zus en ouders. Schoonfamilie beschouw ik als eigen familie. Behalve de vrouw van mijn oudste broer. Behalve die schoonzus. Carolien. Ik heb haar geprobeerd te accepteren. Keer op keer. Maar nu is het klaar, afgelopen. Dit jaar vieren we kerst bij mij. Iedereen is uitgenodigd, behalve zij. Ik weet niet zeker wat mijn broer gaat doen. Zal hij partij kiezen voor zijn vrouw of voor mij? Ik weet het oprecht niet. Ik neem je mee in mijn verhaal.
Hoe het begon
Ikzelf ben 28 jaar. Mijn oudste broer Timo is 34, mijn broertje Rene is 25 en mijn zus Denise is 30. Ik heb een dochtertje van twee jaar, Sabine. Mijn zus heeft twee zoons Thijs (3) en Daan (1.5). Mijn oudste broer Timo en jongste broer Rene hebben (nog) geen kinderen. Timo leerde Carolien twee jaar geleden kennen. Na een half jaar stelde hij haar aan ons voor. Toen vond ik haar op zich aardig. Daarna kreeg ze valse streken.
Denise vierde haar 28e verjaardag
Ik wilde een groot cadeau regelen voor mijn zus. Ik had dat idee geopperd aan alle andere (schoon)familieleden. Iedereen vond het goed. We zouden allemaal geld inleggen en dan een cadeau bestellen. Ik wist toevallig dat ze een dure jas had gezien en hem heel graag wilde. Ik was met haar mee shoppen, dus ik wist welke jas het was. Denise vond de jas te duur, en zat zo te twijfelen. Dat zou het verjaardagscadeau worden: een leren bruine jas.
Het was praktisch dat Carolien het geld inzamelde
Zij zou iedereen nog zien. En dan zou ik het totaalbedrag bij haar en Timo ophalen. Iedereen leverde het geld bij haar in. De volgende dag kregen we een appje dat Carolien een mooie leren jas had gekocht. Het was een zwarte. Mooi. Maar niet het jasje waar Denise verliefd op was. “Deze was megaduur, maar in de aanbieding”, appte Carolien. Ik was woest. “Daar gaat Denise blij mee zijn”, appte Rene. En ook mijn ouders waren vol lof over het jasje. Ik kreeg een appje van Carolien met een tikkie. Vol verbazing betaalde ik. Ik belde Carolien op en sprak uit dat ik het niet zo leuk vond, maar goed, als iedereen blij was, wie was ik dan?
Denise was blij met het jasje op haar verjaardag
Carolien kreeg alle eer en lof. Ik had er echter een vervelend gevoel over. Het was vreemd gegaan. Maar ik liet het rusten. Mijn man zei ook: “Echt vrouwen weer. Het zwarte jasje is mooi. Bovendien is Denise er blij mee”. Carolien bleef echter streken leveren. Alleen naar mij toe, niet naar de andere familieleden. Een aantal weken erop zouden Carolien en Timo bij ons eten. We hadden er echt werk van gemaakt: 3-gangen diner, amuses en bijpassende wijnen. Ze presteerde het om 15 minuten van te voren af te bellen. Ze zei: “Sorry hoor, maar ik ben niet helemaal lekker”. Ik geloofde er helemaal niets van. Ze had gewoon geen zin. En Timo had niets te zeggen in die relatie.
Die week erop kwamen Carolien en Timo eten
“Om het goed te maken”, knipoogde Timo. Het was erg gezellig, maar niet met Carolien. Ze zat alleen maar op haar telefoon tot grote ergernis van mij. Ze stapten al vroeg op. Volgens mij voelde dit voor Carolien als een ‘moetje’. Mijn man deed het weer af als vrouwengezeur. Iedere keer als ik bij Carolien was, kreeg ik een naar gevoel. Ze was geen zuivere koffie en ze deed mij echt geen goed.
Dat was de druppel
In de meivakantie had Carolien alle familie uitgenodigd bij haar thuis, om te eten. Ik zag foto’s voorbij komen op Instagram. Ze had iedereen uitgenodigd, behalve mij. En natuurlijk mijn man Richard en onze kinderen. Dit ging te ver. Ik was ontzettend kwaad. Mijn man vond het ‘jammer’. “De volgende keer zijn wij erbij”, zei hij. Ik voelde dat ze dit expres deed. Ik was zo klaar met haar. Boven barstte ik in tranen uit. Ze dreef op deze manier ook Timo en mij uit elkaar. Hierna heeft ze nog tientallen streken geleverd, en heb ik de deur dichtgegooid, figuurlijk.
Weken geleden heb ik met Timo om de tafel gezeten
Ik heb hem uitgelegd, waarom ik me voel zoals ik me voel. Timo zag het gedrag van Carolien niet. Hij was neutraal in deze ruzie. Ik heb duidelijk gemaakt dat hij welkom is met kerst, maar zij niet. Dat vond hij te ver gaan. “Dan kom ik ook niet hoor”, had hij gezegd en hij smeet de voordeur dicht. Er was nu officieel een breuk tussen ons. Ik weet niet of Timo met kerst komt of dat hij afwezig zal zijn. De rest van de familieleden blijven ook neutraal. Ze willen geen grote ruzie. Mijn broertje en zus proberen mij te sussen. En mijn ouders proberen te lijmen tussen mij en Carolien. Het lukt niet. Wij passen gewoon niet door één deur.
Lees HIER het vervolg
JANE DOE
Wat je schrijf je bent net zo gemeen als zij Ik hoop dat haar man voor haarkiest en niet voor jou
Opkomen voor jezelf is gemeen? Doe niet zo mal
Zelfs al zou het grotendeels tussen de oren zitten, het is duidelijk dat de relatie met haar schoonzus haar frustratie opleverd, en het staat iedereen vrij om te kiezen met wie ze omgaan. Ook al is het familie.
Echter, hetgeen wat de schrijfster aanhaalt, het niet uitnodigen voor het etentje waar verder iedereen van de familie aanwezig is, is ronduit bizar. Ik geloof dan ook niet dat de slechte relatie ingebeeld is. Dat de schoonzus vervolgens op haar beurt niet wordt uitgenodigd voor het Kerstdiner vind ik niet absurd. De schrijfster is geen deurmat
Daarintegen is het logisch dat ‘Timo’ voor ‘Carolien’ kiest, hij is immers met haar getrouwd
fam, vroeger liep ik bij iedereen de deur plat, zo ook bij mijn broer en zijn vrouw. ze woonde eerst in vijzelstraat een straat in Nederland daarna andere straat in de zelfde stad, en weer een andere straat, bij al deze huizen ben ik geweest, ik zat op een gegeven moment lange tijd in de gevangenis, zo 23 jaar. ik kon destijd maar 10 minuten bellen, mijn moeder was al overleden dus ik belde naar mijn vader en naar broer en zus, maar de vrouw van mijn broer,die zei wij hebben geen tijd van jou telefoontjes. mijn werd verweten dat ik vast zat. nou ik dacht ben je wel goed bij je hoofd, ook mijn broer heb vast gezeten, en daarbij wist zij de problemen in mijn leven, wat ik mee heb gemaakt, vanaf mijn 11e jaar. ik stond toen 18 was bij iemand voor de deur, ik wilde deze persoon doodschieten, maar was overleden, dus ik kon deze perspon nien koud maken.ik had namelijk alle wapens voor handen want in ben in criminaliteit beland.
inmiddels zie ik mijn broer en haar al 40 jaar niet, ik ben nog wel biologische verbonden met mijn broer, maar uit elkaar gegroeid. de fam ik gaf altijd geld, kwam bij iedereen, op een gegeven moment was ik.het zat, ik heb de deur dicht gedaan, en heb afstand genomen van mijn broer en zus. en dat kreng de vrouw van mijn broer, ik zal jullie zeggen het bevalt mijn uitstekend, ik heb mijn telefoonnummer veranderd en geen contact meer genomen, ik weet dat hun inmiddels soms probeert contact te krijgen, maar ik wil het niet, ik leeft in mijn buurt, met buren heel goed, ik heb zo hekel gekregen aan mijn broer en zus, en de rest van dat zooitje. mijn erfenis wat ik bezit gaat naar goede kennisen toe, ik heb bij notaris vast laten leggen dat bij mijn overlijden geen fam toe gelaten mag worden, ik heb de notaris verbied, om informatie te geven aan mijn fam, over mijn overlijden. mijn ervaring met mijn fam, is dat ik een harte lozen fam heb. ik was vroeger echt fam man, maar ik zag totaal geen liefde terug, na het overlijden van mijn moeder is het begonnen fam viel uit elkaar. bij de buitenlander, zijn dat betref fam banden veel sterker, ik ben en zo voel dat in een verkeerde fam.geboren. en wel altijd mijn geld aan pakken zelf toen ik vast zat vroegen ze om geld, ach ik ken door gaan met schrijven dan heb ik twee dagen nodig of meer. weet als eenmaal niet klik dan komt dat nooit meer goed,sluit boel af voor je zelf, en je merk dat zelf geen last meer heb, alleen hun de tegen partij die zullen er meer problemen nee hebben,maar als hun verteld, dan zullen ze zeggen, dat is niet zo, hoe kom je erbij je vergist je eigen, ze zullen nooit toe geven l, dan kan je beter afsluiten de boel, om jezelf op plek 1 te zetten ze zijn het niet waard.
Emigreren is een optie, al is het misschien goed om met je man te praten over emotionele waardering. Als iemand je emoties afdoet als onzin, dan breekt dat ook de relatie.
Praten met een therapeut kan ook helpen, of met een vriendin. Mensen die jou goed kennen, mensen die weten hoe je in elkaar zit, en eerlijk zullen zeggen of jij je aanstelt.
Nog een vraag: welke vorm van venijn zit er in Carolien? Is het de mom-burn, zoals in Endgame (…and eat a salad…), of is het meer een grandma-burn, zoals in That 70s show (Well, this is a small town, nadat Eric vertelde dat hij en Donna gaan trouwen)?
Dat geeft ons ook inzicht in hoe Carolien is.
Wat een gezeur altijd met die familieleden bij elkaar met kerst!
Wij hebben dit jaar er bewust voor te kiezen geen familie met kerst alleen wij als gezin samen en wat is dit ons goed bevallen!!
Altijd die ergenissen aan tafel bah het vreet energie.
volgend jaar gaan we lekker op vakantie met kerst
Als wij één ding geleerd hebben is dat wel dat we lekker doen wat we zelf willen als gezinnetje ♡
Van dit soort mensen ga je het niet winnen.
Zorg dat je duidelijk bent,ook naar de familie als er iets afgesproken wordt. Blijf haar altijd een stap voor door het via de app te communiceren in de familie-app. Iederen is dan op de hoogte en kan het teruglezen.
Bijzonder dat de rest van de familie jullie niet op de hoogte heeft gesteld van het feit dat zij wel maar jullie niet zijn uitgenodigd waren door je broer en schoonzus…
Ik heb al 30 jaar ervaring met zo’n iemand in de familie, waardeloos naar het is niet anders.
Blijf vriendelijk en doe of je ‘gek’ bent dat is nl precies het tegenovergestelde van waar ze op uit is. Geef haar geen ‘voeding’ dat werkt het beste. Niet makkelijk wel effectief, en wat je broer betreft zij is zijn keuze …kun je alleen maar respecteren.
je kan haar alleen pakken door je vriendelijkheid. laat je broer niet van je afpakken. herkenbaar verhaal. blijf lachen en zwaaien. is echt het allerbeste.
je hebt helemaal gelijk hoor. ik heb hetzelfde met mijn zus. zo erg dat anderen het niet zien ook! dus je moet maar iedereen over jou grenzen laten gaan om de ander een plezier te doen???
Heel sneu voor jouw broer. En ik begrijp niet dat jij jouw (mogelijke) gelijk verkiest boven het contact met jouw broer. Niet zij, maar jij bent degene die jullie familiecontact stuk maakt. Je kunt beter de focus op iets belagrijkers leggen: je werk, je kinderen of vriendinnen ipv zitten miezemuizen omdat ze op haar telefoon keek. Je had kunnen vragen of ze die even weg wilde doen. Je kunt je ook afvragen hoe gezellig en leuk je eigenlijk bent als jullie bezoek maar een beetje op de telefoon zit te kijken.
gejank om niks en je hebt jezelf ermee. je had duidelijke afspraken dan moeten maken. ik ben altijd de gene die ergens wat over zeg en zeg altijd wat ik denk, mijn zusje speelt altijd mooi weer. na een aantal jaren begrijpen mijn ouders wat ik al die jaren bedoelde. maar ik heb altijd gedaan of mijn neus bloedde want ik heb geen zin in ruzies
je hebt helemaal gelijk hoor gewoon vals wijf..maar ik zou het negeren ,anders ben je broer ook kwijt…hij kan moeilijk alleen komen …het zegt meet over haar dan over jou…dus gewoon doorgaan..
en haar negeren ze is het niet waard om een breuk te forceren
ik vind de streken die genoemd worden reuze meevallen en vraag me af of je het zelf niet op het spits drijft door haar niet uit te nodigen met kerst. Mijn advies, kijk eens of je iets aan je eigen perspectief kan doen of ga een keer echt met haar in gesprek als je ergens mee zit. Ik lees nergens dat dit geprobeerd is. Zonde om zo de familieband te riskeren.
waar gaat dit over? jou broer komt niet alszijn partner niet welkom is. Dat zou onfatsoenlijk zijn. Je laat je partner niet alleen met de feestdagen. Daarbij heeft je broer gekozen voor zijn partner als levensgezellin. Jij bent als zus een figurant die af en toe langs komt. Is dat mss jou probleem, dat jij niet meer eerste viool speelt bij jou broer? Waarom stoor jij je aan zijn partner? Daar zit het venijn.
Ik lees vooral goe jij vol verwachtingen naar je schoonzus toe staat en zij daar niet aan voldoet in jouw ogen en vraag me af of je dat hebt laten blijken. Het lijkt de vraag ..ben jij het die te ver gaat hier?
Het is verder allemaal nogal kinderachtig gedoe. de mannen hebben gelijk. Wat wil je nou echt bereiken en is dit het je waard zoveel verdriet over te veroorzaken?
Je broer koest geen partij. Die leeft zijn leven met of zonder jou maar niet samen met of voor jou.
Wat moet dat ontzettend vervelend en moeilijk voor je broer zijn dat je die keuze bij hem voor z’n voeten legt.
Je legt de verantwoordelijkheid bij hem neer in plaats van bij jezelf.
Hij zal hoe dan ook scheve gezichten krijgen, welke keuze hij ook maakt.
Als zo’n keuze bij mij neergelegd zou worden, zou ik 100% voor mijn partner kiezen, want daar wil ik mee samenleven voor de rest van mijn leven.
je schoonzus lijkt mij zoals je het beschrijft een beetje narcistisch soms heb je dat pas laat in de gaten.
maar geloof me ik heb ervaring
Wat een gezeur zeg. Luister meer naar je man. Hij had wijze woorden.
Ik ben het met Lat eens. Sta erboven, blijf de beschaafde partij. Als je je broer niet kwijt wil kun je haar st(r)eken beter negeren. Doe alsof je neus bloed en blijf vriendelijk. “Kill them with Kindness’
Dan weet je zeker dat je broer in je leven blijft, en dan heb je haar tuk!
Ik herken dit zo erg. Zulke mensen krijgen alles voor mekaar. Ze weet dat jij haar door heeft daarom doet ze zo. Je praat niet met haar dus je hoort niet in haar straatje. Ze wil alles in de hand houden en aardig gevonden worden. Maar kijk uit voor dat je het weet is de hele familie tegen je. Dat heb ik meegemaakt.
Hey meid,
Je moet erop vertrouwen dat mensen zichzelf zijn. Zij zal zelf haar ruiten ingooien. Ze voelt aan dat je erop zit, en ze zal dit uitbuiten in haar voordeel. Gewoonweg negeren. Geen familietaken toebedelen. Niet mee uitnodigen in je huis, maar een uitje maken. Concentreer je op je broer.
Volhouden, mees, het is een test zoals een andere.
En is ie gekomen?
Herkenbaar. Ik heb dit met mijn man zijn zus. Ze is heel stug naar mij toe, altijd geweest. Ik heb jaren lang mijn best gedaan en op eierschalen gelopen. Ze heeft mij wel zo’n rot streek geleverd dat ik er uiteindelijk ook helemaal klaar mee ben. We hebben al een hele tijd geen contact meer, maar nu wil mijn man haar wel uitnodigen voor ons zoontje zijn eerste verjaardag. Ik wil dit absoluut niet. Zo lastig. Ik wens je veel succes
Ik denk niet dat je je af hoeft te vragen of je broer komt, die komt natuurlijk niet.
Pas op dat je je niet juist buiten de familie plaatst. En dat zij, zoals je het ziet, juist haar zin krijgt. Er zijn verstandigere manieren om hier mee om te gaan, waar je zelf beter uit komt dan je aanpak van nu. Focus je op een goede relatie met je broer, geef haar niet zoveel van je aandacht. Als zij op haar telefoon zit, negeer het. Regel je cadeau zelf (dat specifieke jasje was heel attent van je, je familie zal dat soort dingen echt waarderen) en zorg dat je haar geen macht geeft. en geef het tijd. Als ze zo naar is gaan mensen dat uiteindelijk wel zien, wacht daar gewoon rustig op.
Als jij er nu zo bovenop zit ga jij de schuld krijgen.
Wat je schrijf je bent net zo gemeen als zij Ik hoop dat haar man voor haarkiest en niet voor jou zou mij man ook niet doen