Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Het is vrijdag 20 december. Nog vijf dagen tot kerst en ik ben al compleet gesloopt. De oorzaak? Lootjes trekken. Een maand geleden leek het nog een fantastisch idee. Eén cadeautje per volwassene, geen eindeloos inpakpapier dat door de kamer vliegt en geen hele avond cadeaus uitpakken. Alleen de kinderen zouden van iedereen een cadeau krijgen, de volwassenen trokken lootjes. Simpel, overzichtelijk, stressvrij. Tenminste, dat was de gedachte.
De werkelijkheid bleek anders.
Technologie en traditie botsen
Mijn zwager had voorgesteld om de lootjes digitaal te trekken. Alles lekker makkelijk via een app. Iedereen stemde enthousiast in, maar in een familie waar de helft nog niet weet hoe je een QR-code scant, had ik beter kunnen weten.
De chaos begon toen mijn schoonouders de link kregen. Mijn schoonmoeder begreep er niets van en mijn schoonvader besloot al snel dat hij niet meedeed aan dat ‘moderne gedoe’. Uiteindelijk regelde ik alles, vulde ik namen in en trok ik lootjes voor iedereen. Tegen de tijd dat ik mijn eigen lootje ontving, begon de stress pas echt. Ik had mijn schoonmoeder.
Een verlanglijst uit een luxe catalogus
Mijn schoonmoeder had haar verlanglijst al weken van tevoren met zorg samengesteld. Waar de meeste familieleden een paar simpele dingen opschreven, zoals ‘een boek’ of ‘iets lekkers’, pakte zij het grootser aan. Haar lijst voelde eerder als een catalogus van een chique warenhuis. Een KitchenAid-mixer (porselein wit, uiteraard), een luxe badjas van Rituals, een weekendje wellness, een designerportemonnee. Alles ver boven het afgesproken budget van vijftig euro.
Het was duidelijk dat mijn schoonmoeder niets aan het toeval overliet. De lijst was uitgebreid en gedetailleerd, alsof ze ervan uitging dat iedereen wel iets voor haar kon regelen, budget of niet.
Ik moest iets vinden dat binnen budget paste, maar toch indruk maakte. Cadeaubonnen vielen af, want die vond ze onpersoonlijk. Goedkopere cadeaus zouden ongetwijfeld resulteren in dat subtiele knikje waarmee ze eigenlijk zegt: je had beter je best kunnen doen. Na eindeloos zoeken vond ik een kookboek dat ook op haar lijst stond. Niet de luxe editie waar ze waarschijnlijk op hoopte, maar wel met een mooie harde kaft. Ik hoop dat het volstaat…
Drie keer zoveel cadeaus, drie keer zoveel stress
Voor de kinderen was het idee simpel: zij krijgen van iedereen cadeaus. Dat lijkt overzichtelijk, tot hun verlanglijstjes binnenkwamen. Onze oudste had maar één wens: een PlayStation 5. Toegegeven, ik moest heel hard lachen. Onze jongste kind had gelukkig realistischere verwachtingen en wilde een knuffelbeer, chocola en een puzzel van Paw Patrol. Schattig, tot ik ontdekte dat hij niet zomaar een knuffelbeer wilde, maar een limited edition die kon praten én nergens meer te vinden was.
Na uren zoeken vond ik de beer op een obscure website. De prijs was drie keer zo hoog als normaal, maar ik wist dat ik de rest van het jaar naar dat teleurgestelde gezicht zou moeten kijken als ik het niet regelde.
De cadeaus voor de kinderen stapelden zich op. Een pop voor mijn nichtje, een speelgoedauto voor mijn neefje en dan nog alle verplichte knutselsetjes en boekjes voor de kerstspirit. Mijn woonkamer leek langzaam te veranderen in een pakhuis.
Het dobbelspel: de druppel die de emmer deed overlopen
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, bedacht mijn broer op het laatste moment dat we tijdens het kerstdiner een dobbelspel moesten doen. Iedereen moest een kleinigheidje van tien euro meenemen. Het idee was ‘voor de gezelligheid’, maar het betekende dat ik wéér naar de winkel moest.
Ik kwam thuis met een fleece-dekentje en een kerstmok die schreeuwde om vergeten te worden in een keukenkastje. De gedachte dat ik straks met een sleutelhanger of iets anders nutteloos zou eindigen, maakte het er niet beter op. Maar alles voor de sfeer, toch?
Waarom doe ik mezelf dit aan?
En zo zit ik nu, vijf dagen voor kerst, met een woonkamer vol cadeaus, een kamer vol verpakkingsmateriaal en een kerstboom die nog steeds scheef staat omdat mijn man hem weigerde recht te zetten. Het kookboek voor mijn schoonmoeder ligt klaar, maar ik weet nu al dat het niet de juiste keuze zal zijn. De kinderen zullen hun cadeaus waarschijnlijk geweldig vinden, maar hoe ik de kosten deze maand ga rechtbreien, is nog een raadsel.
Volgend jaar doe ik het anders. Geen lootjes. Geen dobbelspel. Misschien zelfs geen kerst in de traditionele zin. Ik droom al van een huisje in de natuur, met een openhaard en een boek. Gewoon rust. Of misschien een vakantie op een warm strand, zonder cadeaupapier of verlanglijstjes.
In ieder geval: voor nu tel ik de dagen af. Nog vijf dagen en dan kan ik achterover leunen met een glas wijn. Want kerst draait uiteindelijk niet om perfecte cadeaus, maar om samenzijn. Toch?
FIONA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Beste Max, u zou wel wat meer empathie kunnen vragen aan de kerstman 😉
Kerst moet een leuk samen zijn,zijn.Onze oudste kleindochter wilde graag lootjes trekken,oké €25,00 pp
Ding aangemaakt voor lootjes trekken.Rest gaat om het gezellig samen zijn.
Heb van kleinkinderen te horen gekregen wat ze graag willen eten,dat vind ik leuk om te doen,als het maar gezellig is
bah,bah..ik ben moeder en oma.
Waarom alles zo verplicht bij velen.ik heb dat nooit gedaan.ik vier kerst lekker op de bank.komen de kinderen dan heb ik een hapje en drankje.komen ze niet dan niet. cadeau tjes daar begin ik niet aan,geef ze het hele jaar door,dus dat doen ze met hun gezin.ik kijk erna uit heerlijk rust. na kerst de kerstmeuk de zolder weer op en dan heerlijk fris het nieuwe jaar tegemoet.
Schoonmoeder is ook ooit dochter geweest, heeft ook ooit lijstjes voor haar ouders gemaakt. En blijkbaar ook gekregen, ze verwacht nog steeds te grote cadeaus. Zo worden jouw kinderen later ook, ze krijgen ook wat ze hebben willen. Jij bent de enige die iets aan de situatie kan doen! Ik zou een hilarisch gedicht neerzetten:
je vroeg om een weekend wellness maar voor 50 euro, maar lieve vrouw,
je kunt precies een uur genieten en sta je na n uurtje sauna in de ijzige kou!
Alle wensen die je op het lijstje hebt gezet,
Waren helaas boven het afgesproken budget,
Maar wie weet, en daarom zeg ik: kom volgend jaar maar eens terug,
Want ik maakte een geldboompje, zet deze maar op je rug!
Dan kunnen onze kinderen de wensen bij jou neerleggen,
Dan hoeven wij tenminste geen “nee” tegen hen te zeggen!
GEWELDIG!!!!!
ik zou lekker jaartje overslaan en lekker met het gezin eruit huisje of b en b op ameland of zo heerlijk
Opnieuw en opnieuw en opnieuw de schoonmoederverhalenschuif opentrekken…. Naast weinig origineel en bijzonder inspiratieloos wellicht een blik op jouw toekomst…. Ooit word jij wellicht zelf schoonmoeder en… met een dergelijke zeurderige ongezellige kijk op alles en iedereen, mag je wellicht in de schuif naast die van jou gaan liggen.Ook voor jou is niets of niemand goed genoeg…
Trouwens… welke bijdrage, behalve kritiek geven, je tegen je zin ‘uitsloven’, lever jij om het het feest op te leuken? Mijns inziens zinvoller om daar over na te denken
Geen lijstjes met wensen en een veel lager bedrag afspreken! En waarom moeten de kinderen veel meer cadeautjes? Sinterklaas is ook net geweest!
Of alleen maar een ruilspel of dobbelspel om random een cadeautje te kiezen.
Sorry, maar het relaas is er een van slachtoffersrol; een klaagzang eigenlijk omdat jij je laat manipuleren. Met zoals dat “teleurgesteld gezicht van je kind” tot dat minzame knikje van de schoonmoeder en alles daar tussenin. Daarbij staat het ook bol van hebberigheid. Vooral véél en dure cadeaus en dan óók nog een dobbelspel erbij.
Volgens mij schiet dit allemaal zijn doel voorbij.
Kerst, de geboorte van Jezus staat helemaal niet meer centraal in vele woonkamers en eerlijk gezegd, bij ons mij ook niet hoor, maar wel in het teken van gezellig samenzijn, vooral in vrijheid, lekker eten (wat binnen jouw macht ligt) met familie èn vrienden.
Tijd om jouw eigen motivatieven na te gaan waarom jij hier zo in meegaat…..Sterkte
waarom krijgen schoonmoeders altijd de schuld.Bedenk da tjou moeder ook een schoonmoeder is.Tenslotte kocht jij voor je zoon ook een duurder kado dan afgesproken en hoe andere zoon een play station.Jij wordt ook een schoonmoeder later.
Echt vervelend zeg. . ga maar sparen voor volgend jaar . Dan ga je lekker op vakantie. veel fijner!!!
jammer dat Kerst zo gevierd wordt.
Het grootste cadeau is toch dat de Heere Jezus op aarde kwam !!
Die geboorte was alleen niet in december, maar op 29 juli in het jaar 7 “vóór Christus”. Dit is naderhand bepaald, mede met gegevens van de ongewoon heldere ster die aan de hemel stond.
Kerst was van oorsprong een heidens feest rond de kortste dag. De kerkleiders hebben de geboorte van Jezus eraan geknoopt zodat de mensen hun feest konden houden èn ondertussen konden worden bekeerd tot het christendom.
Mij doet kerst zodoende helemaal niets meer. Gezellig familiefeest met lekker eten, lichtjes en meer niet.
Wat een lieve vrouw ben jij, alleen wat gaat dit verhaal om het iedereen naar de zin te maken, ten koste van jezelf.
Mijn top is om volgend jaar of de Kerst in kleine kring met je eigen gezin te vieren zonder cadeautjes en eventueel zelfs weg te gaan. Als je toch vindt dat dit met de hele familie moet, zou ik die hele riedel van cadeautjes afschaffen.
Kerstmis gaat over gezelligheid en alles wat je doet staat in het teken in mijn ogen van verbinding. Dat is bij jullie niet en dat is zo zonde en ongezellig.
Nog nooit hebben wij cadeautjes gedaan en altijd hele leuke Kerst gehad. Sterkte en Liefs Pien
Weet je wat jij op je lijstje had moeten zetten.
een ruggengraat.
Beste Max, u zou wel wat meer empathie kunnen vragen aan de kerstman 😉
Met mijn toenmalige partner ging ik de laatste twee weken van het jaar gewoon weg. we deden niet aan Sinterklaas. Mijn partner had gescheiden ouders die elkaar niet konden uitstaan en 3 broers en zussen met aanhang. Ik heb een broer en zus met aanhang. Even los van drukte op mijn werk en tientallen kerst cadeaus voor iedereen was het een heel gepuzzel om de agenda’s op een (minder scheve) lijn te krijgen, maar alsnog was er altijd iemand niet aanwezig of teleurgesteld. Na een paar keer stressvol kerst “vieren*, had ik zoiets van: f*ck it, ik zie jullie de rest vh jaar ook wel (of niet), bekijk het nu maar. Ik ga lekker op vakantie.
vind al triest dat kerst om kadoos gaat zo vier je geen kerst het gaat om het samen zijn .
groot gelijk!
en als je echt rust wil dan boek je voor volgend jaar een weekendje weg met je kinderen tijdens de kerstdagen.
je moet het jezelf makkelijk maken ✌️
en voordat iedereen weer met een mening gooit dat je niet verplicht bent om cadeaus te kopen, of dat de bedragen veel te hoog zijn; ze is niet alleen, ze heeft nog meer familieleden met meningen.
geld moet je uitgeven, niet bewaren tot je dood bent en dan naar de belastingdienst brengen.
sparen is goed, maar uitgeven is ook oke.