Mijn zwangerschap was een droom
Geen misselijkheid, geen gekke pijntjes, geen ongemakken die je in die boeken leest. Mijn buik groeide mooi, en elke echo voelde als een klein feestje. Jurian, mijn vriend, was mijn rots in de branding. Hij zorgde ervoor dat ik genoeg rust nam, maakte gezonde smoothies en masseerde mijn rug als ik dat nodig had. Zelfs als ik ’s nachts om rare dingen vroeg—waterijsjes in november—ging hij zonder zeuren naar de supermarkt.
Toen ik met 38 weken en 5 dagen wakker werd van een scherpe steek in mijn buik, wist ik meteen dat het zover was
Ik draaide me naar Jurian en zei: “Ik denk dat het begonnen is.” Hij keek me slaperig aan, maar toen de volgende wee kwam, sprong hij meteen uit bed. “Oké,” zei hij, “hoe gaan we dit aanpakken?” Ik lachte door de pijn heen. Hij was duidelijk zenuwachtiger dan ik. We hadden alles klaarstaan. Mijn bevalplan lag op tafel, en de tas voor het ziekenhuis stond bij de deur, ook al wilde ik het liefst thuis bevallen. Ik ging onder de douche staan om de weeën op te vangen. Het warme water voelde fijn, en het hielp me door de pijn heen. Jurian was ondertussen bezig met kleine dingen: hij maakte het bed op met een extra zeil en schonk een glas water voor me in. Hij was overal en nergens, en ik vond dat lief.
Na een tijdje belde ik de verloskundige
Ze kwam langs, checkte hoe het ging en vertelde me dat ik op vier centimeter zat. “Goed bezig, Mirte,” zei ze. “Ik kom straks weer terug. Probeer te ontspannen en blijf in beweging.” Dat was precies wat ik deed. Ik wiegde heen en weer op mijn yogabal, ademde zoals ik had geleerd, en voelde me sterk. Dit kon ik.
Het berichtje aan mijn schoonouders
Tijdens een pauze tussen de weeën bedacht ik me dat we mijn schoonouders misschien moesten laten weten dat het begonnen was. Jurian en ik hadden het er eerder over gehad: we zouden ze op de hoogte houden, maar verder alles rustig houden. Ik stuurde een kort berichtje: De bevalling is begonnen. Spannend! We houden jullie op de hoogte. Daarna legde ik mijn telefoon weg. Dat was geregeld. Maar terwijl ik me weer concentreerde op mijn ademhaling, had ik geen idee dat dat berichtje alles zou veranderen.
De bel ging
Jurian stond net in de keuken iets te eten. Ik zat op mijn knieën tegen de bank, een wee weg te puffen, en riep naar hem: “Wie belt er nou aan op zo’n moment?” Hij liep naar de voordeur, en toen hoorde ik een stem die mijn adem letterlijk deed stokken. Het was mijn schoonmoeder. “Hoe gaat het hier? Spannend hè? Ik dacht, ik kom even kijken of ik kan helpen,” hoorde ik haar zeggen.
Ik draaide mijn hoofd naar Jurian, die net de woonkamer binnenkwam met een gezicht dat boekdelen sprak
Hij wist ook niet wat hij moest doen. “Ehm, mam,” begon hij, terwijl hij naar mij keek. Maar voordat hij iets anders kon zeggen, stond ze al midden in de kamer. “Nou, Mirte, hoe gaat het met je?” vroeg ze, alsof we in een gezellig koffiemomentje zaten en niet midden in een bevalling. Ze keek om zich heen en zette haar tas op de tafel, alsof ze van plan was om te blijven.
Ik was met stomheid geslagen
Ik wilde dit niet. Pertinent niet. Was ze gek geworden? Een nieuwe wee trok door mijn lijf, en ik sloot mijn ogen om hem op te vangen. Toen het voorbij was, keek ik haar strak aan. “Marloes, dit is echt niet het moment,” zei ik, zo kalm mogelijk. “Ik wil dit alleen met Jurian doen. De verloskundige komt later weer.” Maar ze leek me niet te horen. “Ach, meisje, ik weet hoe spannend het is. Maar weet je, ik heb al twee bevallingen meegemaakt—die van Jurian en zijn broer. Ik kan echt wel helpen. Misschien een koude washand voor op je voorhoofd?”
Ik voelde me kwaad worden
Niet echt gunstig tijdens een bevalling. Ik keek naar Jurian, mijn ogen priemend in de zijne. Doe iets, dacht ik. Maar hij stond daar, ongemakkelijk scharrelend met zijn handen, alsof hij niet wist of hij moest blijven of vluchten. Hij moest optreden. Zijn moeder uit het huis zetten. Bij de voordeur. Dag.
Ik zette me schrap voor de volgende wee, maar deze keer voelde de pijn anders
Niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Dit was mijn moment, mijn bevalling, en ze nam het van me af. Toen de wee wegzakte, keek ik Marloes weer aan. “Marloes,” zei ik, mijn stem trillend, maar vastberaden. “Ik waardeer je goede bedoelingen, maar dit is mijn bevalling. Ik heb je hier niet nodig. Wil je alsjeblieft gaan?” Ze keek geschrokken. “Maar… ik wil alleen maar helpen.” Ik schudde mijn hoofd. Mijn beleefdheid was ook verdwenen. “Dit is niet helpen,” zei ik, nu iets harder. “Dit maakt het voor mij moeilijker. Ga alsjeblieft.”
Jurian zette eindelijk een stap naar voren
“Mam, Mirte heeft gelijk,” zei hij, terwijl hij haar zachtjes naar de deur begeleidde. “We houden je op de hoogte, oké? Maar nu moet je echt gaan.” Ze sputterde nog wat tegen, maar uiteindelijk gaf ze zich gewonnen. “Nou ja, als je het echt niet wilt,” zei ze, terwijl ze haar tas weer oppakte. “Maar laat me wel weten hoe het gaat.”
Jurian kwam direct naar me toe en sloeg zijn armen om me heen
“Sorry,” fluisterde hij. “Ik wist niet wat ik moest doen.” “Het is oké,” snikte ik. “Maar laat dit nooit meer gebeuren. Na die toestand wist ik dat ik de focus weer moest vinden. De verloskundige kwam een paar uur later terug, en ik zat inmiddels op acht centimeter. De weeën waren heftiger, en ik voelde hoe ik steeds dichter bij de grens van mijn uithoudingsvermogen kwam. Jurian hield mijn hand vast. Hij was precies wat ik nodig had: kalm, geduldig en volledig aanwezig.
Uiteindelijk, na een uur persen, werd onze zoon geboren
Het moment dat Finn op mijn borst werd gelegd, vergat ik alles: de pijn, de stress, zelfs Marloes’ ongevraagde bezoek. Het enige wat telde, was dat hij er was. Onze kleine, perfecte jongen. Dit appten we ook Marloes, met de boodschap dat we het rustig aan deden. Hopelijk begreep ze die hint.
Een paar dagen later stuurde toch Marloes een berichtje
Gefeliciteerd met Finn! Ik kom binnenkort even langs om hem te zien. Ik zuchtte diep en keek naar Jurian. “Zullen we haar uitnodigen voor over een paar weken?” vroeg ik. Hij knikte. “Laten we dat doen.” Ik zou voortaan altijd mijn grenzen bewaken. Voor mezelf, en nu ook voor Finn.
MIRTE
super goed van je dat je het gezegd hebt! en je grenzen aangegeven hebt!
je man had dit ook beter kunnen doen, maar jongens zijn niet zo goed om tegen hun moeder in te gaan ..
Vlak na de bevalling van ons eerste kindje stond er gelijk een vriendin van mij in de verloskamer. De placenta kregen ze er niet uit en ik moest geopereerd worden. En toen stond zij daar,god mag weten hoe ze binnen gekomen is maar dit was zeker niet de bedoeling.
Schaamteloos. Hoe is de vriendschap afgelopen?
vreselijk dat je schoonmoeder onaangekondigd langskomt, goed dat je je grenzen hebt aangegeven. Jammer dat je man niet voor je opkomt.
Ik snap mensen niet die zeggen: goed dat je je grenzen aangeeft maar waarom mag oma pas na een paar weken komen? Weten wij wat voor relatie zij met elkaar hebben? Nee. Moeder geeft ook hier grenzen aan maar dan is het opeens niet goed. Geniet lekker van je gezin en doe wat voor jullie goed voelt
Mooi al die oordelende mensen terwijl niemand weet wat de band was tussen schoonmoeder en moeder voorafgaand aan de bevalling. Als je tijdens een bevalling gaat discussieren met de aanstaande moeder ben je egocentrisch, niet hulpvaardig. Als ze dit vaker deed, dan snap ik dat je haar wel even beu bent, oma of niet.
Lekker samen genieten en vooral de focus houden op je kindje. En als je een intiem moment voor jezelf wilt, app dan pas erna..
dit gaat niet om oma en kleinkind moment
maar im ouders en kind moment
iedereen , ook oma en opa hebben maar te respecteren hoe de ouders het willen .
ik had uberhaupt niet de (schoon)ouders ingelicht dat het was begonnen…. pas als de baby geboren was en alles goed was en je een beetje bij gekomen bent, zou ik ze op de hoogte brengen.
Maar vind het wel apart dat je de schoonmoeder dan pas na een paar weken gaat uitnodigen om de baby voor het eerst te zien……
In het verhaal lees ik dat ze (schoonmoeder Marloes) pas na een paar dagen een felicitatie appje aan de kersverse ouders stuurt. Dat komt op mij over dat schoonmoeder nog dagen niet over het feit dat ze ongevraagd hulp kwam bieden heen kon stappen. Als je binnen een paar uur reageert mag je na een paar dagen op kraambezoek. als je na een paar dagen reageert mag je na een paar weken op bezoek.
nou dat dacht ik ook. dat ze op de stoep staat heel bijzonder. Maar dat ze pas na een paar weken mag komen vind ik ook niet netjes
Misschien toch de tekst even proberen anders te lezen. Dat snap je misschien haar uitspraak naar Julian toe. Als oma pas een paar dagen later een appje doet met een felicitatie dan laat oma toch wel zien dat ze meters lange tenen heeft. Ik geef Mirthe groot gelijk dat ze haar schoonmoeder. Ik heb het ook in mijn gezinnetjes in de kraam mee gemaakt…zo niet leuk en zeer stressvol voor de as mama en papa. Als ze erbij had mogen zijn was ze wel gevraagd
ja idd beter niet inlichten dat je bent begonnen deden mijn kinderen ook niet hoor ,maar dat ze hun kleinkind pas na een paar weken mogen zien vind ik echt niet kunnen !!
Ik heb jarenlang gewerkt als kraamverzorgster en heb vaker opdringerige schoonmoeders meegemaakt. Gewoon de kamer binnenkomen en uitgebreid de baby bewonderen terwijl het kindje nog op de borst lag en de placenta nog geboren moest worden. Meteen foto’s maken en op Facebook zetten. Ik snap zulke mensen echt niet.
Groot gelijk Mirte, blijf lekker in je bubbel en geniet voorlopig samen lekker van jullie kindje.
huh is dit echt???
mijn schoonvader en moeder kwamen gelijk 2 dage lang elke dag tijdens mijn weeen net als mijn moeder en zus….
in het ziekenhuis kwamen zelfs vrienden van mn man….. ik vind het echt heel raar…. bij ons was mn familie elke dag welkom om ons kindje te zien…. en als k te moe was appte ik gewoon dat ik ging slapen een paar uur
Dat je haar niet bij de bevalling wilde snap ik. Maar na enkele weken pas haar kleinkind zien? Sorry dat is kinderlijk pestgedrag, als trotse moeder wil je je kind toch aan iedereen laten zien? Je laat het overkomen alsof het aan haar ligt maar zoals ik het lees heb jij een probleem.
mee eens krissie, haar wegsturen met de bevalling snap ik helemaal maar haar na een paar dagen pas laten komen en dat nog uitstellen maar een paar weken is echt asociaal. ik denk dat je haar daar echt pijn mee hebt gedaan, eerste oma-kleinkind momentjes hebt afgepakt.
zoals ik het lees reageerde oma zelf pas na dagen op het bericht dat haar kleinzoon geboren is. dan kan ze ook nog wel wachten met de ontmoeting. bedoel ze staat ongevraagd op de stoep en op volgende bericht reageert ze zelf eerst dagen niet.
Vreselijk om je schoonmoeder pas na een paar weken uit te nodigen. Dat zij zich ongevraagd meldt tijdens een bevalling is niet heel tactisch. Om gen 27 x oma en inmiddels bij 11 bevallingen geweest (gevraagd) binnenkort bij weer een bevalling. Er is vaak een hoop liefdeloosheid en onverdraagzaamheid. Jammer als het zo moet gaan.
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Finn
ik snap dat je hen niet bij de bevalling wil en onverwacht maar, ligt aan geboortetijdstip en hoe het gaat met kind en ouders maar paar uur erna of bolgende dag ouders op kraambezoek lijkt mij heel ĺeuk, uurtje en dan waar paar dagen later, in overleg.
ik ben het met Mirthe eens. goede band of niet.
schoonmoeder mag er zijn maar niet op de voorgrond en ongevraagd.
al wou dat mn schoonmoeder er was. al was het maar voor mijn man. mijn moeder was er voor mij
nogmaals niet in mijn bevalling ruimte. dat is zo prive
ik vind het heel knap dat je duidelijk je grenzen hebt aangegeven. Je weet zelf het beste wat je nodig hebt. laat de restlekker kletsen
wat raar.je schoonmoeder verdient de behandeling als je moeder.waarpm haar behandelen alsof ze de boze schoonmoeder is?zo verziek je de band.raar verhaal
bedankt voor je goed onderbouwde, inteligente input
Jeetje wat een drama voor niets. Het is mijn bevalling klinkt al erg kinderachtig. ik moest bevallen un het ziekenhuis, staan allemaal vreemden om je heen, het is zoals het is. Heftige bevalling gehad en het enige wat telde is dat mijn dochter het had gehaald ( bijna niet) . Je schoonmoeder is van een andere generatie, het was niet slim maar zeker niet verkeerd bedoeld. Haar nu straffen heeft niets te maken met grenzen aangeven. Je komt sowieso over als een prinsesje, Man die midden in de nacht ijsjes gaat halen, serieus?
Moeder wilde alleen helpen.triest zeg.en dan pas over een paar weken.mag ze langs komen.moeder hoort gelijk te komen.wel hard hoor.
Nou dat waren mijn gedachten ook.
rare situatie en later wel jammer vinden als oma niet wilt oppassen. Dan vinden ze wel dat oma meer betrokken mag zijn
Wow wat idioot dat omdat iemand ineens de titel oma krijgt ineens allerlei “rechten” zou moeten krijgen. Waarom mogen de kersverse ouders zelf niet hun grenzen bewaken? Eerst kijken naar wat zij nodig hebben.
Lijkt mij heel verstandig het zo aan te pakken amders staat ze waarschijnlijk elke dag op de stoep om “te helpen”.
Verschrikkelijk!!!
Hoe zal ze zich als oma voelen als ze pas weken later haar kleinkind mag zien.
Kersverse moeder zegt wel dat ze dat doet voor t kind. Wees even eerlijk.
Gewoon om te laten voelen wie de baas is.
Succes vader….
Ja vindt ik ook heel erg hoop dat haar zoon hernoem neemt voor zijn moeder
Verschrikkelijk!!!
Hoe zal ze zich als oma voelen als ze pas weken later haar kleinkind mag zien.
Kersverse moeder zegt wel dat ze dat doet voor t kind. Wees even eerlijk.
Gewoon om te laten voelen wie de baas is.
Succes vader….
Heftig hoor, dat de oma pas na een paar weken haar kleinkind mag zien. Dat jouw partner hier überhaupt mee akkoord is gegaan. Bizar. Mijn schoonouders heb ik de volgende dag laten komen, zij zijn toch trotse oma en opa geworden. Zielig voor die oma, het zal je schoondochter maar zijn.
Nou, precies mijn gedachte. Dacht dat het aan mij lag. Kijk, dat ze onverwachts aande deur staat, terwijl Mirte had gezegd, houden jullie op de hoogte, dat kan niet, maar dat de schoonmoeder haar kleinkind pas over paar weken mag zien, dat is heel vreemd.
trotse oma besluit toch zelf om pas na dagen te reageren op het bericht dat haar kleinzoon is geboren
Zo is dat Renate, ben het helemaal met je eens. Alle reacties van mensen die Mirte maar harteloos vinden die benoemen dit niet dat oma dagen later pas een felicitatie doet.
Schoonmoeder had ook kunnen bellen om te feliciteren en dan vragen wanneer het uitkomt dat ze langs mag komen om haar kleinzoon te bewonderen
Schoonmoeder feliciteerde pas na een paar dagen, dus ik kan het best begrijpen dat ze pas een paar weken later mag komen.
Het komt op mij over dat je verplicht bent om oma na een dag uit te nodigen.
Dat moeten de ouders zelf weten.
wat een gezeur zeg!
ze stuurde de moeder zelfs een apptje dat de bevalling begonnen was en dat zijn moeder dan langs komt is het weer niet goed .had ze zelf dat apptje moeten sturen nu schuif ze het op haar man allemaal af maar zijn is fout niemand anders
Al met al een wonderlijk verhaal vind ik. Al doet het er niet toe wat ik ervan vind natuurlijk.
Maar ten eerste, waarom zou je ouders/schoonouders op de hoogte stellen? Dat zou ik alleen doen als ik daar zelf echt behoefte aan had.
Dat schoonmoeder langskomt is grenzeloos. En ook dat ze niet begrijpt dat ze weg moet gaan. Persoonlijk vind ik een bevalling iets voor jezelf en je partner en als je er verder iemand bij wilt hebben regel je dat van te voren.
Tenslotte vind ik het dan wel weer vreemd dat ze weken niet langs komen. Persoonlijk vind ik dat ouders wel snel welkom zijn. In mijn omgeving vaak dezelfde dag of de dag erna. Maar goed nogmaals, iedereen is vrij om zijn mening te hebben en het op zijn eigen manier te doen. Ik denk vooral dat het handig kan zijn om verwachtingen helder te hebben en uit te spreken van te voren, dat blijkt in ieder geval uit dit verhaal.
“Tijdens een pauze tussen de weeën bedacht ik me dat we mijn schoonouders misschien moesten laten weten dat het begonnen was”. Waarom zou dat moeten?
toen bij mij de weeën begonnen zette ik mijn telefoon uit.
Waarschijnlijk alles met goedbedoelde intenties.
Dat je haar in het moment heb weggestuurd snap ik helemaal.
Ik had ook een moeilijke band met mijn schoonmoeder maar zij heeft maar 1 zoon en toen dacht ik ik betrek haar erbij en ze mag ook bij mijn bevalling zijn.
Ik probeer me voor te stellen hoe ik het zelf zou vinden als mijn kinderen (die alles voor me betekenen) later deze momenten meemaken en ik zou buitengesloten worden en mijn kleinkind pas weken later mogen bewonderen.
Misschien moet je daar eens bij stil staan.
iedereen is anders en iedereen maakt fouten. maar het blijft wel de moeder van je man.
zelf ben ik ook schoonmoeder, wij werden gebeld dat de bevalling was begonnen. na de bevalling zijn we langs geweest. laat je schoonmoeder niet weken wachten tot ze haar kleinkind mag zien. ze heeft notabene je man gebaard en opgevoed, je hebt zo,’n geweldige man dankzij haar . maak wel duidelijke afspraken met haar.
trotse oma besluit toch zelf om pas na dagen te reageren op het bericht dat haar kleinzoon is geboren
Precies!
persoonlijk vind ik dat de grootouders ten laatste de volgende dag al kort kunnen bezoeken
ik mocht mijn kleinkind ook maar op afspraak weken nadien gaan bezoeken,en weet je wat heb het nog niet tezien gekregen bijna twee jaar later
ik beginpagina ook dat je je schoonmoeder er niet live bij wilde hebben. Maar dat ze pas na een paar weken haar kleinkind mag bekijken, dat vind ik echt bizar. En dat je man daarmee akkoord is gegaan ook.
Paar weken is prima (paar weken kan ook 3 weken betekenen). Mijn man en ik lieten ook niemand toe de eerste 4 weken (behalve kraamhulp de eerste week ). Super blij met die beslissing. Eerst de rust en ritme erin krijgen was voor mij super belangrijk. Dit kan je alleen beslissen voor je eigen gezin. Iedereen heeft andere behoeften.
Je ouders ook niet?
ik snap dat oprecht gewoon niet. Het is toch fijn om zoiets bijzonders met mensen te delen? Mijn moeder is de eerste weken echt onze grootste steun geweest hoor, voor praktische dingen ook. Nou zal mijn moeder ook echt niet snel te lang blijven hangen maar bij beide kinderen is zij degene geweest die ze als eerste heeft gezien. Bij de eerste heb ik haar na een half uur gebeld en stonden ze dus binnen een uur aan mijn bed. Had dat echt niet anders gewild..
ze is 2 maal over hun grens heen gewalst. en ging ook nog eens in discussie met een vrouw die volop in de weeën zat die duidelijk meermaals aangaf dat ze niet wilde dat ze erbij was en dat wist ze zeker wel want de berichten waren meer dan duidelijk maar ze vond haar eigen mening en wensen belangrijker dan die van de aanstaande ouders. het waren geen uitnodigen maar informatie om op de hoogte gesteld te worden. en nadat ze dus al meermaals op de grenzen werd gewezen ging ze er nogmaals overheen on toch gewoon opnieuw het huis binnen te walsen vlak na de geboorte. dat ze überhaupt nog mag komen is een grote gunst naar haar toe. en als ik de oma was zou ik maar heel gauw wennen aan de nieuwe rol want oma zijn en mama van volwassenen kinderen is heel wat anders dan mama van een minderjarige. je kinderen verdienen respect en over grenzen heen walsen, zeker tijdens zo’n zeer kwetsbaar moment is een zeer grote rode vlag.
helemaal mee eens
idd na twee weken belachelijk voor woorden
De avond voor de bevalling, 35 jaar geleden, begonnen de weeën. Mijn ouders kwamen. Mijn vader en echtgenoot hebben het bed opgehoogd en na een tijdje gingen mijn ouders weer. De volgende ochtend tijdens de persweeën belde mijn moeder en ze hoorde dat we druk bezig waren en heeft snel opgehangen. Diezelfde dag zijn beide opa’s en oma’s komen kijken. De kraamverzorgster heeft die week geholpen met de visite. Even later kwamen collega’s van mijn man kraamschudden.
Iedereen met wie je een relatie hebt, is bezorgd, betrokken, blij en trots. Dat je schoonmoeder wil helpen, vind ik heel logisch. Dat ze niet mee gaat in drama en doet alsof het gewoon is, ook heel normaal. Want het is ook heel normaal, iets natuurlijks!
Jammer dat jij het ziet als bemoeienis.
Je kunt een heel mooi plan opstellen maar de natuur gaat niet volgens plan. Vroeger kenden we dat nog niet, namen we het leven zoals het komt. Jij neemt mensen kwalijk dat ze niet volgens jouw plan handelen maar heb je ze van tevoren ingelicht dan?
Moeders (en vaders) houden van hun kinderen, zijn bezorgd, willen helpen waar ze kunnen, zijn zelf ook trots want opa en oma geworden, je kind als ouder zien, weer jouw kind een beetje in dit nieuwe kindje zien. De verbinding, de liefde, het leven.
Zo normaal maar toch zo bijzonder.
Over de gevoelens en gedachten van anderen heb jij geen controle.
Onzin een bevalling is voor de ouders daar heb je geen bemoeizuchtige schoonmoeder bij nodig
zou het artikel nogmaals lezen, er staat duidelijk dat ze de schoonouders van beide kanten op de hoogte houden, ongevraagd tijdens de bevalling komen doe je niet, zeker niet bij een thuisbevalling als de verloskundige er was geweest was de schoonmoeder ook weggestuurd, het ligt anders als ër door de aanstaande ouders is gevraagd of de schoonouders in de wachtkamer van het ziekenhuis mogen wachten tot na de geboorte.
Wat een prutreactie zeg. Het is haar lijf, haar kind, haar huis. Een bevalling is zwaar genoeg en het allerbelangrijkste is dat de moeder zich zoveel als mogelijk op haar gemak voelt. Een bemoeizuchtige schoonmoeder die zich niets aantrekt van een duidelijke nee is dan echt het laatste wat daarbij nodig is. Zelfs met de beste intenties moet je begrijpen dat je in ieder geval vertrekt als je daartoe verzocht wordt. Ze gaf de grens aan: respecteer deze. Dat heeft helemaal niets te maken met de verdere onvoorspelbaarheid van een bevalling.
Deze moeder heeft het keurig gedaan en de assertiviteit die ze hier liet zien heb je later als ouder in de huidige maatschappij nog hard nodig, aangezien jan en alleman in Nederland altijd maar meent overal een oordeel over te moeten hebben, en dan met name over de opvoeding van kinderen.
Over de gevoelens van anderen heb je inderdaad geen controle. Daarentegen ben je zeer zeker wel de baas over wie er op welk moment in je huis verblijft, zeker op zo’n intiem moment als een bevalling. Het een heeft weinig met het ander te maken. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat ik op zo’n manier over de wensen van mijn kinderen heen zou buldozeren. Je kan je behoefte om je kind te helpen en er onderdeel van te zijn ook uiten door bijvoorbeeld vooraf eens te informeren waar de ouders behoefte aan hebben. Bijvoorbeeld door voor de eerste periode wat maaltijden te verzorgen of even een uurtje bij de baby te zitten zodat de ouders een dutje kunnen doen. Gelukkig heb ik een lieve moeder en schoonmoeder die zich niet gedragen als snotverwende kleuters. Zo’n verhaal maakt me daar altijd weer dubbel dankbaar voor.
en je eigen moeder?
Met Suzanne eens
Bizar dat ze pas na een paar weken haar kleinkind mag zien. In welke wereld leven jullie?
Grenzen aangeven is altijd goed. Knap van de schoonmoeder dat ze het zo heeft opgepakt. Blijkbaar vol goede intenties. Misschien zijn jullie ook niet helemaal duidelijk geweest .
dat ze onaangekondigd langs kwam ,dan begrijp ik dat je haar weg stuurt. Al zou het beter geweest zijn als uw man dat had gedaan(zijn moeder) . Maar dat de schoonmoeder haar kleinkind pas naar een paar weken mag zien voor het eerst,dat vind ik dan weer wel vreemd. ik heb zelf ook 3 kinderen ,en bezoek na de bevalling is echt niet iets waar je aan zit te denken, i know. maar na een aantal daagjes toch wel? paar weken?
verder grenzen aangeven is wel heel belangrijk dus dat vind ik top. geniet ervan en vooral van je kleintje. hihih :):):
Over paar weken….toch beetje onbeschoft…hij is wel oma …
Misschien beter om te appen na de bevalling. sommige mensen hebben geen benul van hoe het hoort..Dat zie je nou maar weer.
Mee eens