Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Ik wist dat het zou gebeuren, ooit. Dat moment waarop een lieve, schattige peuter ineens de hoofdrol zou spelen in een drama op de crèche. Maar dat het zo’n groot drama zou worden, dat zag ik niet aankomen. Het begon op een doodgewone dinsdagochtend, toen ik mijn zoontje Lío afzette bij de groep en snel doorrende naar werk.
Berichtje op de Ouderapp
Niks aan de hand. Tot ik later die middag een bericht kreeg via de ouderapp: ‘Er heeft zich vandaag een bijtincident voorgedaan op de groep. Uw kind was hierbij betrokken.’Een bijtincident?! Lío?!Ik las de zin drie keer, terwijl mijn hart sneller ging kloppen.
In het kort: Lío had een ander kindje gebeten uit boosheid. Daar bovenop kreeg ik te horen dat er een envelop klaar zou liggen met het officiële protocol.
Protocol? Envelop? Het leek alsof Lío iemand zijn vinger had afgebeten in plaats van boos zijn tanden in iemand te zetten.
De confronterende envelop
Diezelfde middag stond ik in de hal van de crèche, nerveus als een tiener die strafwerk kwam ophalen. Een van de juffen gaf me een grote envelop. ‘Lees het rustig door’, zei ze met een serieuze blik. Ik knikte alsof dit allemaal de normaalste zaak van de wereld was, maar eerlijk? Ik voelde me alsof ik bij de directie van een middelbare school stond. Wat zou erin staan? Een schorsing? Een boze brief van de ouders van het slachtoffer?
Thuisgekomen opende ik de envelop. Binnenin vond ik een officiële uitleg over hoe ‘bijtincidenten’ volgens beleid worden aangepakt. Het was allemaal ontzettend serieus: er stond iets over gesprekken, observaties en dat ouders het gedrag van hun kind moesten begeleiden. Het voelde een beetje alsof Lío nu stiekem op een zwarte lijst stond.
Het gesprek met de juf
De volgende ochtend had ik een gesprek met de juf. Ze bleef heel vriendelijk, maar legde uit dat bijten op deze leeftijd ‘best vaak’ voorkomt. Er was gelukkig geen blijvend letsel, maar Lío had het andere kindje wel een flinke schrik bezorgd. ‘We nemen dit soort dingen serieus’, benadrukte ze.
Ik vroeg voorzichtig of Lío nu als een soort agressieve peuter werd gezien. ‘Nee hoor’, lachte de juf, ‘bijten is een fase. Het is meestal frustratie omdat ze nog niet goed weten hoe ze zich moeten uiten.’ Maar toch… Er was iets in haar toon wat me onzeker maakte. Waarom dan die protocollen, de envelop, dat serieuze bericht in de app? Voor mijn gevoel was Lío ineens een soort boeman geworden, het kind waar anderen bang voor zijn.
Wat leerde ik hiervan?
Later die week keek ik naar Lío terwijl hij vol overgave met zijn Duplo speelde. Dit was toch geen boeman? Dit was gewoon mijn kind. Lief, ondeugend, maar ook een beetje temperamentvol. Het bijten was geen ‘karakterfout’ of bewijs van een gewelddadige aard, maar gewoon een peuterding.
En eerlijk? Misschien hebben ouders ook een beetje last van dat perfecte plaatje. Je wil niet dat jouw kind dat kind is, degene die bijt, slaat of iets doet wat niet door de beugel kan. Maar laten we eerlijk zijn: welk kind is altijd perfect?
Sinds het incident heb ik Lío geleerd om zijn boosheid op andere manieren te uiten. ‘Zeg het met woorden’, zeg ik nu vaak. Niet dat het altijd lukt, maar hé, het is een proces. Het bijtincident heeft me vooral geleerd dat ouders best wat milder mogen zijn. Naar zichzelf, maar ook naar hun kinderen. Fouten maken is oké. En soms, heel soms, betekent dat dat je kind een ander kind bijt. Of duwt. Of slaat.
VANESSA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Hoezo is dat overdreven? Denk je dat andere ouders erop zitten te wachten dat andermans kind z’n tanden in hun kind zet? Besef je dat de medewerkers die ouders ook iets uit te leggen hebben? Ze blijven niet alleen verantwoordelijk voor mijn/jouw kind, maar ook voor die van andere mensen.
als je het mij vraagt is een heel protocol meegeven wel érg overdreven voor een peuter die een ander kindje bijt, omdat hij nog niet in staat is om zichzelf op een andere, wel geaccepteerde manier te uiten. Leer het kind hoe hij zichzelf wél kan en mag uiten en dat hij anderen pijn doet als hij iemand bijt. het komt nu over alsof het kind een misdadiger is….