Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Mijn leven veranderde flink toen ik moeder werd
Toen ik jonger was, had ik een duidelijk beeld van hoe mijn leven eruit zou zien. Een carrière, verre reizen, lange avonden met vrienden en vooral: vrijheid. Dat alles veranderde toen ik moeder werd. Begrijp me niet verkeerd, ik hou met heel mijn hart van mijn drie kinderen. Maar er zijn steeds meer momenten waarop ik terugverlang naar de tijd voordat ik moeder werd.
De spontaniteit is ver te zoeken
Voordat de kinderen er waren, had ik tijd. Tijd om urenlang door een boek te bladeren, zonder te worden onderbroken door verzoeken om honger te stillen of doordringend geroep van “mama!” Tijd om zomaar de stad in te gaan, te lunchen met vrienden of een spontane roadtrip te maken. Die vrijheid, het zorgeloze bestaan, het missen van die tijd doet steeds meer pijn.
Ik lijk mezelf kwijt te zijn geraakt
Het moederschap is mooi, maar ook intens. Er zijn zoveel momenten waarop ik het gevoel heb dat ik niet meer ben dan alleen ‘mama’. Mijn identiteit lijkt te zijn verschoven van wie ik was naar wie mijn kinderen nodig hebben. Mijn dromen en verlangens zijn vaak op de achtergrond geraakt, overschaduwd door de dagelijkse chaos van het gezinsleven.
Hoe zou het zijn geweest zonder kinderen?
Soms vraag ik me af hoe mijn leven eruit zou zien als ik geen kinderen had. Zou ik nog steeds dezelfde persoon zijn? Zouden mijn ambities anders zijn? Het is niet zo dat ik mijn kinderen niet zou willen, maar ik mis steeds meer mijn oude ik.
Ik voel me er schuldig over
Er zijn dagen waarop ik me schuldig voel over deze gevoelens. Als moeder wordt er van je verwacht dat je alles opoffert, altijd paraat staat, en nooit twijfelt. Maar ik ben ook gewoon een mens, met behoeften en verlangens die verder gaan dan het moederschap.
Soms voel ik me weer even mijn oude zelf
Gelukkig zijn er ook momenten waarop ik een glimp opvang van mijn oude zelf. Als de kinderen allemaal vroeg op bed liggen en ik met een glas wijn op de bank zit, voel ik weer even die vrijheid. Of wanneer ik me verlies in een goed gesprek met een vriendin, zonder dat ik hoef te denken aan luiers of huiswerk. Het is een continue zoektocht naar balans. Hoe kan ik mijn eigen identiteit behouden terwijl ik mijn kinderen alles geef wat ze nodig hebben? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik mezelf niet kwijtraak in het moederschap?
Het is oké om soms terug te verlangen
Ik heb geen pasklare antwoorden. Wat ik wel weet, is dat het oké is om soms terug te verlangen naar de tijd voordat ik moeder werd. Het betekent ook niet dat ik mijn kinderen minder liefheb, het betekent dat ik meer ben dan alleen ‘mama’.
Voel je niet schuldig
Dus, aan alle moeders die zich hierin herkennen: je bent niet alleen. We hoeven ons niet schuldig te voelen over onze verlangens en dromen. Ze maken deel uit van wie we zijn. En uiteindelijk maakt dat ons ook betere moeders.
NICOLIEN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
sorry Pieter daar ben ok het absoluut niet mee eens ik ben oma van 2 prachtige kleinkinderen kleintjes nog hoor ik heb zelf 2 kinderen beide nu volwassen l.een vrouw mag deze gedachtes best hebben niks mis mee.maar hoe jij het zegt dat wij onze kinderen dumpen bij een bso fout beste man wij nemen kinderen omdat wij ze van ze houden en niet andersom.ik weet niet of jij kinderen heb als ik het zo lees niet. het is een zegen als je kinderen kan krijgen en om van te houden.dus dame in deze kwestie je mag deze gedachtes best hebben niks mis mee
Nee, geen reden om je schuldig te voelen! Als moeder raak je een hoop kwijt van jezelf al hou je zielsveel van de kinderen. Natuurlijk mag je je oude leven missen en het is niet nodig om dat weg te drukken. Ik denk dat veel ouders dat hebben. Het goede nieuws is dat veel van wat er was ook terug kan komen wanneer de kinderen opgroeien al betekent dat veel regelen. Wat ik wel erg jammer vind is dat dit gepuzzel nog altijd van de moeder is. Ik zou hopen dat vaders wezenlijk meer verantwoordelijkheid nemen en hierdoor het ook voor de moeder mogelijk maken om ook weer meer zichzelf te worden . De kinderen zijn vanaf de eerste dag tot de laatste snik van beide.
Ik denk dat iedere ouder dat zo nu en dan wel eens denkt, of gedacht heeft.
Of aan het vooruitzicht dat het beter gaat worden als ze ouder/volwasswn worden.
Vooral als het ff niet zo lekker gaat.
Dat je je daar toch wel een beetje schuldig door kan voelen betekent dat je hart op de juiste plek zit, maar het op dat moment ff overweldigend is.
Het heeft inderdaad ook z’n unieke en mooie geluksmomenten, waar je later met tevredenheid aan terug denkt.
Het is helemaal niet erg om soms terug te denken aan vroeger of in je voorbeeld hoe je leven zou zijn zonder kinderen. Het leven met kinderen is een opoffering en een zege tegelijkertijd. Voor het gezin werk ik als vader 50 uur per week. Dit is natuurlijk niet mijn ideale situatie, maar geeft mijn vriendin de mogelijkheid om meer bij de kinderen te zijn. Wanneer de kinderen naar school gaan krijg je veel vrijheid terug en zou je meer kunnen gaan werken en als je dat wil een carrière kunnen gaan opbouwen.
Hoe oud ben je? 3 kinderen en nu pas denk je ik heb te weinig tijd voor mezelf? Dat is iets waar je niet eerder had gevoeld ? Oké wacht maar tot je kind 20 is en je niet meer nodig heeft. Dan denk je terug naar nu. Leef met je kinderen en doe alles wat je kan met ze. Jouw tijd van rustig aan komt nog wel. Dan denk je na over heb ik wel genoeg met ze gedaan!
negeer vooral de reactie van Jolanda.. altijd en eeuwig maar “geniet er van!! wacht maar tot ze oud zijn”.
je mag gewoon denken wat je wilt. er zijn zat momenten waar je je kind wel achter het behang zou willen plakken. het zijn echt niet alleen maar roze wolken.
mensen verlangen vaak naar dingen die ze niet meer hebben en idealiseren die tijd ,tuurlijk houd je van je kinderen maar probeer ook tijd vrij te maken voor jezelf ,ga 1keer per week iets leuks doen met een vriendin of je man een goede oppas is goud waard en bedenk maar dat deze fase heel snel voorbij gaat dan zijn ze groot en verlang je soms weer naar de tijd dat ze klein waren !!
De reactie van Pieter vind ik erg hard. Ik denk dat heel veel moeders (en vast ook wel vaders) dit denken maar die dat nooit uitspreken omdat ze bang zijn voor de rotreacties die ze dan krijgen. Dan kom je toch terug op dat oordeel wat zo makkelijk wordt gevormd, beetje jammer
Niemand kan je voorbereiden op het moederschap en ook niet op het ouderschap dat je met je partner deelt en hoe jullie samen op jullie kind(eren) zullen reageren. Het lijkt zo taboe om toe te geven hoe zwaar het soms is en hoe erg je verlangt naar die tijd ‘zonder’. Maar als mijn dochter dan de hele namiddag met haar vriendjes in de wijk aan het spelen is, loop ik verloren en lijkt het of ik tijd verlies die ik eigenlijk met haar zou moeten doorbrengen. Heel dubbel, maar het is zo… Alles verandert en alles evolueert, ook kinderen en jij als ouder. Eens ze de deur uit zijn, komt waarschijnlijk ook weer het verlangen naar de tijd toen ze klein waren…
gelukkig zijn wij vrouwen tegenwoordig niet meer afhankelijk van mannen zoals jij, niet door films maar door de veranderende maatschappij waarbij ieder even belangrijk is ongeacht of je kinderen hebt.
ze doet het geweldig en de keuze om wel of geen kinderen te nemen is voor ieder zich.
geen kinderen is meer de norm dan wel, ga met de tijd mee. dat kan echt geen kwaad
ik denk dat alle vrouwen wel eens deze gedachtes heeft. vooral met jonge kinderen draait je volledige leven om de kleintjes. gelukkig worden ze steeds groter en krijg je steeds je vrijheid meer terug. mijn kinderen zijn 3 en 5 en stiekem kan ik niet wachten tot het moment dat de jongste ook naar de basisschool gaat waardoor ik wat meer tijd voor mezelf heb.
De vrijheid komt terug en het leuke is dan zijn je kinderen groter. Kun je andere dingen met ze samen doen. Meer gelijkwaardige dingen.
Heb geduld🩷
Ontzettend kinderachtig, komt natuurlijk ook door films.en series waarin vrouwen als.zelfstandig zonder kinderen met een hele verantwoordelijke baan neergezet worden. Daar.moet je toch echt doorheen prikken, stel.je eens voor.dat je 32 bent als.vrouw en geen kinderen en iedereen om je heen krijgt ze, dan is de aanstellerij wel over.
pieter, deze vrouw van 35 die dit typt, heeft ook geen kinderen en bewust! en dit heeft niks met een film of serie te maken die ik gezien heb.
ik geniet er gewoon van dat ik geen kinderen heb, altijd spontaan dingen kan gaan doen. wanneer ik dat wil en niet omdat ik nog ergens een kind heb rond rennen. ik hou teveel van mijn vrije tijd. en ja al mijn vriendinnen hebben kinderen, en dat is hartstikke prima, maar ik hoef ze nog steeds niet. en t leuke is, hoe vaak ik wel niet hoor, ik wou dat ik of later of geen kinderen had, had ik meer vrije tijd om leuke spontane dingen te doen.
als een echte vent gesproken💪🏼 geloof me, een man kan zich in deze nooit in een moeder verplaatsen
Jeetje Pieter… dit vind ik pas een kinderachtige opmerking
Ooit gehoord van ouderschapsspijt, bij onderzoek bleek dat 13% van de ouders spijt heeft van hun ouderschap. Een op 8 ,je bent echt niet alleen.
Prik daar toch doorheen. Uiteraard denkt iedereen weleens ‘het is zo druk’ maar denk je dan eens in dat je.ze.echt niet had en je zit.daar.stom in je kamer in het weekend en je plant als.een kleuter dingen met anderen, lachen de hele tijd, fijn, maar nee, zo kun je.op den duur niet meer leven. Er is iets in onze.cultuur waardoor vrouwen jong willen blijven, babies soms al dumpen bij de bso, dan ben je echt een psychopaat, en geen oma willen worden. Zal een combinatie zijn van feminisme en elke dag reclames voor crèmes om jong te blijven? Wat jet ook is, goed is het niet. Gelukkig zijn niet alle vrouwen zo.
Ik lees je reacties en ik blijf haken op 1 quote , volgens mij is er maar 1 hier een psychopaat en je wekt met je tekst de indruk dat jij dat bent. Waarschijnlijk zit je zelf zonder “Social leven” thuis en heb je niks “leuks te plannen”. Teveel tijd om dit soort nare reacties te bedenken en te plaatsen. Schrijf je dit allemaal vanuit je eigen boosheid? Je projecteert volgens mij een rottend gevoel wat binnenin jou woekert op “vrouwen”. Je zegt; gelukkig zijn niet alle vrouwen zo. Ik vraag me af welke vrouw een man wilt die er zo’n gedachtengoed op nahoud en dit ook nog durft uit te spreken. Boos en kortzichtig. Ga aan jezelf werken! En laat ons “vrouwen” met rust totdat je je beter over jezelf voelt. Succes!
@pieter: Je doet het nu voorkomen alsof vrouwen niet zelf kunnen denken en allemaal het gelukkigste zijn als moeder. Dit is de grootste onzin die ik ooit gehoord heb. Er zullen altijd vrouwen zijn die graag kinderen willen en vrouwen die hier niet gelukkig van worden. Het is altijd belangrijk om het breede plaatje te zien en als vrouw naar jezelf te luisteren. Ik erken echter wel dat er een kleine groep vrouwen is die zich voor laat liegen over dat een carrière alles in het leven is waardoor hun kinderwens ontnomen word. Dit is verschrikkelijk maar vrouwen hebben ook eigen verantwoordelijkheid.
Stel je eens voor dat je 32 bent en kinderen ‘neemt’ omdat iedereen om he heen kinderen krijgt. Dat is pas egoistisch! Ik ben 41, bewust kinderloos en dolgelukkig met die keuze. Kinderen krijgen is geen plicht en als je ze wel hebt mag je best af en toe wat meer tijd voor jezelf willen. Je hoeft niet alleen maar mama te zijn, je bent ook nog jij.
Komt natuurlijk door alle series en films van tegenwoordig dat mannen zo kortzichtig zijn🤦🏼♀️… pfff en weer door!!
hahaha die zit 😂😂😂
donder op van dit forum als je niks nuttigs te zeggen hebt, idioot.
32? grapjas. Ik was 35 toen ik mijn kind kreeg en ik was de eerste van mijn vriendengroep. Daarnaast ís het leven zonder kind(eren) op heel veel manieren een stuk leuker dan met. Ik baal heel regelmatig dat ik gekozen heb voor m’n kind. Soms vind ik het ook heel mooi. Het is eigenlijk net zoals met de rest van het leven he 😉
Nicolien/Redactie: Je bent iig niet de enige en ik heb er bewondering voor dat je toch voor 3 kinderen hebt gekozen. Je doet het maar wel mooi! Ik houd het bij eentje.