Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik zag het al helemaal voor me: een mooie cakesmash met een pastelkleurige taart en Nienke in een schattige tutu. Ik droomde van de perfecte verjaardagstaart met een grote ‘1’ erop en het versieren van het huis met slingers en ballonnen. En natuurlijk: trakteren bij de kinderopvang. Maar dat liep even anders: “Nienke mag dit jaar nog niet trakteren bij ons, dat is ons beleid.”
Het jaar was voorbijgevlogen, waar is mijn baby?
Het was alsof ik nog maar net de kleine kleertjes had uitgezocht in maat 50 en nu moest ik alweer nadenken over een verjaardagsfeestje. Nienke’s eerste verjaardag kwam eraan, een mijlpaal waar ik al maanden naar uitkeek. Wat een jaar was het geweest. De slapeloze nachten, de eerste glimlach, die eerste hapjes… En nu stond ze bijna op haar eigen beentjes, letterlijk en figuurlijk. Eén jaar oud.
Ja, ik ben zo’n Pinterest-moeder
Ik begon weken van tevoren met de voorbereidingen. Ja, ik ben zo’n moeder. Het type dat avonden op Pinterest zit te scrollen en creatieve traktatie-ideeën opzoekt. Gezond en baby-proof natuurlijk. Maar het mocht ook niet té saai zijn. Het werd een zakje met een voorleesboekje, een knijpfruitje en een klein vingerpopje. Allemaal in Nijntje thema – Nienke’s favoriet – schattig, toch?
Trakteren? Dat mag ze nog niet
Toen ik op een dinsdagochtend Nienke naar de opvang bracht, besloot ik even te checken hoeveel traktaties ik moest maken. Ik wachtte tot de leidster, Marloes, even tijd had. “Hoeveel kindjes zitten er eigenlijk in Nienke’s groep?” vroeg ik casual.
Ze keek op van haar lijstje en glimlachte. “Oh, dat zijn er nu tien. Maar waarom wil je dat weten?” “Nou,” zei ik, “ik ben bezig met traktaties voor Nienke’s verjaardag. Ze wordt over twee weken één.” Marloes fronste. “Oh, wat leuk dat ze dan jarig is! Maar… dat hoeft niet, hoor.” Ik keek haar vragend aan. “Hoe bedoel je?” “Nou,” zei ze, een beetje voorzichtig, “bij ons mogen kinderen pas trakteren vanaf hun tweede verjaardag. Dat is ons beleid.”
“Op de opvang houden we het rustig”
Ik was even stil. “Serieus?” vroeg ik. Marloes knikte. “Ja, we willen het voor de allerkleinsten een beetje overzichtelijk houden. Ze hebben op deze leeftijd nog niet zo veel aan traktaties.” Ik voelde een golf van verbazing door me heen gaan. “Maar alle vriendinnen van mij met kinderen… hun opvang doet daar helemaal niet moeilijk over,” flapte ik eruit. Marloes glimlachte beleefd. “Dat kan, maar dit is hoe wij het hier doen. Het is vooral om het simpel te houden. Natuurlijk mag je Nienke wel een klein feestje thuis geven, maar op de opvang houden we het rustig.”
Het voelde zo oneerlijk
Ik liep naar mijn auto met een knoop in mijn maag. Hoezo mocht Nienke niet trakteren? Het voelde oneerlijk. Waarom konden andere kinderen dat wel en mijn dochter niet? Was dit nou weer zo’n regeldingetje? En ja, ik snap dat een kind van één er nog niet veel van meekrijgt, maar het hoort er voor mij gewoon bij. Als ouder is het voor mij ook een mijlpaal en je gunt je kindje ook een klein feestje op de opvang.
“Ach, scheelt ons weer gedoe toch?”
Thuis vertelde ik het aan mijn man, Jeroen. Hij haalde zijn schouders op. “Ach, scheelt ons weer gedoe, toch?” Maar dat was het niet. Het ging niet om het gedoe. Het ging om het idee dat Nienke’s verjaardag niet gevierd kon worden op een plek waar ze drie dagen per week een groot deel van haar tijd doorbrengt.
“Hier mag het wel hoor”
Die avond appte ik mijn vriendinnen in de groepschat. “Mag het bij jullie opvang ook pas vanaf 2 jaar?” vroeg ik. De reacties stroomden binnen. “Huh? Wat gek!” schreef Anne. “Bij ons mag het gewoon vanaf 1 jaar, hoor!” “Hier ook,” voegde Laura toe. “Ik had toen zo’n schattig cakeje gemaakt. De leidsters vonden het geweldig.” Dit hielp niet echt mee om mij teleurgestelde gevoel te verminderen. Nienke zou waarschijnlijk niet eens doorhebben dat ze iets zou missen. Maar ik wel.
Dan maar een plan B
De volgende ochtend, terwijl Nienke haar flesje dronk, besloot ik dat ik het niet zomaar kon laten gaan. Als ik geen traktaties mocht geven, dan zou ik toch op een andere manier haar verjaardag laten opvallen. Ik kocht een schattige verjaardagsoutfit: een romper met een grote glitter ‘1’ erop, gecombineerd met een roze rokje en bijpassende haarband. Als het niet mocht met traktaties, dan zou ik toch zorgen dat iedereen wist dat ze jarig was.
Toch nog een onvergetelijke verjaardag
De grote dag brak aan. Toen ik Nienke naar binnen bracht, bleef ik even hangen. Marloes zag het meteen. “Wat ziet ze er feestelijk uit!” zei ze vrolijk.Ik glimlachte trots. “Ja, ze is vandaag jarig.”Marloes boog zich naar Nienke. “Gefeliciteerd, lieve Nienke!” Toen ik haar ’s middags ophaalde, hoorde ik dat iedereen haar outfit geweldig had gevonden. Nienke had zelfs een klein verjaardagsliedje gekregen tijdens de kring.
’s Avonds, toen Nienke eindelijk in bed lag en ik op de bank plofte, voelde ik een mix van opluchting en frustratie. Het was een prachtige dag geweest, maar ergens bleef het knagen. Waarom maken we zo’n simpele mijlpaal soms zo ingewikkeld? En toch, terwijl ik door de foto’s scrollde, wist ik één ding zeker: die eerste verjaardag van Nienke, die was onvergetelijk.
FEMKE
Bij mij op het werk mogen de ouders ook geen traktatie meer verzorgen. Onze opvang staat op een grens tussen een rijkere buurt en één buurt waar mensen blij zijn dat ze een boterham op tafel hebben staan. We wilden álle ouders tegemoet komen en daardoor hebben we ons traktatiebeleid aangepast. Sommige traktaties waren ook te belachelijk voor woorden zó groot & veel.
We organiseren wel een feestje vanuit onszelf met een liedje & kadootje. Na afloop trakteren de kinderen een doosje rozijnen. Voor hun maakt het niet uit, maar de ouders daarintegen.. die hebben vaak de grootste moeite.
“Waarom maken we zo’n simpele mijlpaal soms zo ingewikkeld?”. Het is me niet helemaal duidelijk of je na enige zelfreflectie nu op jezelf doelt, of op de regels van de kinderopvang. Indien het laatste, dan vraag ik je toch naar jezelf te kijken wie er nu precies ingewikkeld doet. Een kind van 1 kan nog fysiek en cognitief niet trakteren. Dat moet een ander dan namens haar doen. Het kind snapt er niks van. Het kind herinnert zich t er niks van. Het zit tussen jouw oren.
jammer dat je zulke andere verwachtingen/wensen had.
Op veel kdv’s maken ze foto’s, vraag om een leuke foto. Vaak wordt er wel een verjaardagsliedje gezongen op zo’n dag dus wordt er wel even bij stil gestaan.
ik neem aan dat de leister wel wist dat het kindje jarig was. Meeste kdv’s werken met tablets/ipads waarin dit aangegeven staan. En gezien de outfit kon de leidster er niet om heen…en aangezien je pas daarvoor vroeg naar het aantal kinderen…
Je had voor de leidsters wel wat lekkers mee kunnen nemen. Dit zouden ze zeker gewaardeerd hebben
Bij ons op de babygroep mag er wel getrakteerd worden. de 1 jarigen kunnen dit zelf niet uitdelen. Vaak stoppen we de traktatie in het mandje voor mee naar huis Tenzij het iets is dat direct gegeten moet worden bijv fruit-spies . We hangen van te voren een kleine slingers op, versieren het bord bij de deur “hoera …..is 1 jaar!!” En we zingen een paar liedjes en maken muziek met muziekinstrumenten. Ook maken we foto’s. Dit hele ritueel duurt 5-10min.
Deze moeder wil overal het stralende middelpunt zijn en de 1e verjaardag van het kindje was een prachtige aanleiding.
Het gaat haar totaal niet om het kindje, maar om de misgelopen complimenten en aandacht.
Je moet wel durven om daar zo’n narcistisch klaagverhaal over op te hangen.
Mijn kinderen waren altijd thuis op hun verjaardag. Daar nam ik vrij voor.
Trakteren op de basisschool.is vroeg genoeg.
Ik werk bij de kdv en heel eerlijk: zelfs met 3 jaar heeft een kind er niks aan. snapt nog nauwelijks wat een verjaardag is en bij elk kind dat jarig is zie je dat hij er ongemakkelijk bij is. Weet niet om te gaan met de aandacht, snapt het trakteren niet… en alle mooie traktaties worden door alle kinderen meteen kapot gemaakt, opgegeten en klaar. zo jammer. De pmers doen hun best er leuke foto’s te maken voor de ouders om het nog wat te laten lijken. Voor de show. Tuurlijk gunnen we een leuk feestje voor iedereen en leuke foto’s. Maar in praktijk zie ik ook geen toegevoegde waarde helaas. Eerder onrust op de groep, chaos en dat komt bovenop de grote werkdruk: iets wat zo vaak lijkt te worden vergeten.
Trakteren met 1 jaar slaat ook nergens op. Dat doe je voor jezelf, niet voor je kind.
Een en al verbazing. Deze ouder weet waarschijnlijk niet dat er ouders zijn die niet weten hoe ze de kinderen wekelijk te eten moeten geven. Hebben te weinig inkomsten.
Deze kinderen kunnen niet trakteren. Niet als ze 1 worden maar totdat ze naar de middelbare school gaan. Dat is pas triest.
Goed dat de kinderopvang hier wel over nadenkt. Iedereen gelijk.
Hierbij vallen ook kinderen die allergieën hebben niet buiten de boot. Is al moeilijk genoeg.
Wat een egoïsme. Sorry dat dit zo stel. Deze ouder heeft nog nooit armoede of enige vorm van ongemak meegemaakt. Succes met je “perfecte leventje”.
Dus omdat er ouders zijn die geen geld hebben, mogen ouders die het geld er wel voor hebben het ook niet doen? wat een onzin. Als ze trakteren zouden verplichten of mensen worden aangekeken op wat ze meegeven als traktatie dan is het een ander verhaal. Maar helemaal niets mogen trakteren omdat er kindjes allergisch zijn of geen geld hebben etc dat is echt bullshit en gaat veel te ver. Vaak heeft de opvang wel een vervanging voor allergische kindjes, of je kunt als ouder navragen wat er mogelijk is.
inderdaad
als je haar eerste verjaardag zo belangrijk vindt, waarom moet ze dan OP haar verjaardag naar de opvang????
Precies mijn gedachte ik zou dan een vrije dag opnemen en wat leuks gaan doen als gezin
ja dat dacht ik ook. wij namen vrij en gingen wat leuks doen.
Begrijp deze kinderopvang volledig, ze hebben het beste voor met de kindjes. Deze moeder mag zelf nog veel leren, hoop dat ze op tijd beseft wat wel belangrijk is in de opvoeding en het leven van dit nog erg jonge kindje.
En vroeger werd er getrakteerd, maar niet zoals sommige ouders dat tegenwoordig doen….een verjaardag kan ook waardevol klein gevierd worden, voor alle ouders/verzorgers dan ook toegankelijk.
Normaal plaats ik nooit een reactie en ben erg weinig met media kanalen bezig. Maar wil mij erg graag aansluiten bij de twee laatst geplaatste reacties. Deze moeder moet zelf nog erg veel leren, zegt meer over haar dan over de kinderopvang. Ouder mag blij zijn dat opvang zo bewust met deze zaken omgaat en rust in het leven van dit kleine kindje brengt. Een rustige verjaardag zonder traktatie wil niet zeggen dat deze minder mooi is voor dit nog erg jonge kindje. Verjaardag die waarschijnlijk wel gewoon rustig binnen de opvang is gevierd heeft nu veel meer waarde gekregen voor dit kindje en is juist wel binnengekomen zonder te veel overprikkeling.
Ja….moeder kan nu waarschijnlijk geen schouderklopjes krijgen voor haar Pinterest gemaakte traktaties, maar wat is belangrijk mama…jouw kindje of de buitenwereld?
betuttelen oordelen en zeuren wat is er mis met knijpfruitje en dan heeft kind geen idee nou en laat iedereen lekker doen waar hij of zij zich goed bij voelt. moeder heeft nog veel te leren hou toch op met deze manier van veroordelen
Bij mij op de opvang mag ook niet getrakteerd worden. In het kader van gezonde duurzame opvang en het feit dat de kindjes er zelf niets aan hebben. verder vieren we de verjaardag natuurlijk wel. met verjaardagsliedjes en slingers. Ze krijgen altijd een (voor)leesboek cadeau. aangepast aan de leeftijd en interesse
Geheel eens met je man, fijn toch, minder gedoe? Bij ons trakteert iedereen, dus zit ik om 23.00 uur ’s avonds nog boekjes met rozijntjes in te pakken en lintjes eromheen te strikken…
Toen de oudste 2 werd, werd hem gevraagd om te trakteren (boekjes uit te delen (ik was net bevallen, dus had er geen kunstwerk van gemaakt)), hij pakte het doosje en begon zelf de boekjes te lezen…
Bij heel veel kinderopvang mag helemaal niet getrakteerd worden, vanwege gezond voedingsbeleid en kansen gelijkheid.
Heel veel traktaties voldoen niet aan het voedingsbeleid. Dan heb je nog de allergieën die er kunnen spelen.
En wat betreft kansengelijkheid… Sommige ouders kunnen geen traktatie betalen en andere ouders weten niet wanneer het goed genoeg is.
Daarom hebben veel organisaties voor geen traktaties gekozen.
Wil niet zeggen dat er geen verjaardag gevierd kan worden. Extra aandacht, zingen, iets mogen kiezen vind een kind ook leuk.
Ouders zijn slaan echt door met trakteren. Ik zie de gekste dingen voorbij komen op Instagram.
hierbij mijn reactie, ik begrijp deze mama volledig. heel triest dat dit niet mag. vroeger kon dit allemaal en nu heb je mensen met allerlei regeltjes en gedoe. gelijke kansen… begrijp ik maar als ze ouder worden mag dit plots op school wel, op werk… kom op zever in pakjes. denk daarbij aan carnaval in kleuterklas, de één kan wel iets kopen en de andere niet. daarbij je hoeft geen voedsel uit te delen he, kunnen ook boekjes zijn.
Ik lees dit stuk echt vol verbazing. Ik ben zelf pedagogisch medewerker en vind het echt prachtig dat het niet om de ouders draait, maar om de kinderen. Met één jaar hebben die kinderen er nog besef van niet op de manier zoals een ouder dat heeft. Zo’n beleid word gemaakt met de beste intenties wat is de behoefte van het kind? Ik snap dat als het de eerste is je misschien ook nog niet zo goed jn beeld hebt over hoe en wat. Maar dat je hier zo’n drama van maakt. Het klinkt echt als een grote peuter die zijn zin niet krijgt.
hier heb je helemaal gelijk in, ik zat met verbazing te lezen, kleutergedrag, dat gaat nog wat worden!
wat heerlijk dat je geen traktatie hoeft te regelen. Ik heb het idee dat je vooral voor de show en verwachtingen voor anderen bezig bent. Misschien kun je beter iets minder druk erop leggen.
Je kind heeft echt niks door en ze staan heus wel bij de verjaardag stil, maar houden het rustig wat fijn is voor de kinderen.
Zelf had ik bij de eerste verjaardag van de oudste niet eens aan een traktatie gedacht, ik denk niet dat hij daar ook maar enig last van heeft gehad. Zelf ben ik niet zo creatief, ik doe nu echt wel mijn best, maar gewoon simpele praktische traktaties die iederen meteen kan opeten ipv allemaal (plastic) spullen die amper gebruikt worden en weer in de prullenbak belanden.