Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik stond in de keuken met mijn handen vol aardappelschillen toen Jack binnenkwam
Zijn blik was anders dan normaal. Serieus, een beetje gespannen. Hij had die blik wel vaker als hij iets belangrijks wilde zeggen, maar meestal ging het dan over cijfers op school of een ruzie met een vriend. Dit voelde anders. Hij ging zitten aan de keukentafel, stil, alsof hij zijn woorden zorgvuldig uitzocht.
“Mam” begon hij
Zijn stem klonk zachter. Ik draaide me om en keek hem aan. “Wat is er, lieverd?” vroeg ik. Hij zuchtte diep, alsof hij alle moed in zijn lichaam bij elkaar moest rapen. “Kun je even komen zitten?” zei hij. Dat deed ik meteen. Mijn hart sloeg een slag over. Wat was er aan de hand? Jack keek naar zijn handen, die hij stevig in elkaar had gevouwen. Toen keek hij me recht aan. “Mam, ik… ik denk dat ik op jongens val.”
Ik voelde even een stilte vallen in mijn hoofd
Niet omdat ik het erg vond, maar omdat ik wist hoe groot dit moment voor hem moest zijn. Ik pakte zijn hand. “Jack” zei ik, “dat is helemaal oké. Wat fijn dat je dit met me deelt.” Hij glimlachte, maar ik zag de spanning nog in zijn schouders. “Je vindt het niet raar?” vroeg hij. “Waarom zou ik dat raar vinden?” antwoordde ik meteen. “Je bent mijn zoon. Dat verandert niets. Ik hou van je, precies zoals je bent.”
Hij knikte, maar zijn blik bleef onzeker
“En papa? Hoe denk je dat hij het zal vinden?” Die vraag zette me aan het denken. Niet omdat ik twijfelde aan mijn man, Nelson, maar omdat ik wist dat hij soms moeite had met onverwachte veranderingen. Toch wist ik dat hij van Jack hield. “Ik denk dat papa net zo trots op je zal zijn als ik,” zei ik. “Weet je al hoe je het hem wilt vertellen?” Jack haalde zijn schouders op. “Ik weet het niet. Misschien moet jij het zeggen.” Ik knikte. “Als je wilt, doe ik dat. Maar als je het zelf wilt doen, weet ik zeker dat hij trots op je zal zijn.” Jack glimlachte eindelijk wat meer ontspannen. “Misschien kun je erbij zijn?” vroeg hij. Dat beloofde ik.
Een paar dagen later zaten we met z’n drieën aan tafel voor het avondeten
Ik voelde de spanning bij Jack. Hij schoof zijn eten wat heen en weer op zijn bord en keek af en toe naar mij. Ik wist dat dit het moment was, maar ik wilde hem niet pushen. “Papa,” begon hij uiteindelijk. Zijn stem trilde een beetje. Ik had zo met hem te doen. Nelson keek op, nietsvermoedend. “Ik moet je iets vertellen.” Nelson zette zijn vork neer. “Natuurlijk, jongen. Wat is er?” Jack verslikte zich. Ik knikte bemoedigend. Toen keek hij terug naar zijn vader. “Ik… ik val op jongens.”
Ik zag hoe Nelson even verstijfde
Niet van afschuw, maar meer alsof hij de woorden moest laten bezinken. hij schrok toch een klein beetje. Toen keek hij Jack recht aan. “Bedoel je dat je denkt dat je homo bent?” vroeg hij, ter bevestiging. Jack knikte. “Ja”. Er viel een korte stilte. Ik voelde mijn hart bonzen in mijn borst. Hoe zou Nelson reageren? Toen stond Nelson op, liep naar Jack toe en knuffelde Jack. “Jack,” zei hij, “ik ben trots op je. Echt waar. Dat je dit durft te zeggen, betekent dat je jezelf durft te zijn. En dat is het allerbelangrijkste.”
De tranen brandden in mijn ogen
Dit was precies hoe ik had gehoopt dat het zou gaan. Jack straalde een klein beetje, en ik zag een last van zijn schouders vallen. Hij was eindelijk vrij om zichzelf te zijn. Jack was on enige kind. Ik vond het zo belangrijk dat hij gelukkig werd. Dan waren wij dat als ouders ook.
Een paar weken later gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht
Jack was al die tussentijd een stuk opgewekter geweest. Het leek alsof hij nieuwe energie had. Op een vrijdagavond vroeg hij of we samen iets leuks konden doen. Ik stelde voor om samen een film te kijken, maar hij had een ander idee. “Nee, mam, ik wil dat jullie iemand ontmoeten.” Ik keek hem verbaasd aan. “Iemand ontmoeten? Wie dan?” Hij glimlachte geheimzinnig. “Dat zie je straks wel. Maar ik wil dat papa er ook bij is.”
Toen Nelson thuiskwam, vertelde Jack ons dat hij een vriend had
“Hij heet Tim, en hij is superleuk. Ik wil hem graag aan jullie voorstellen.” Ik keek Nelson aan, en ik zag dezelfde verbaasde blik als die ik had. Maar we waren allebei nieuwsgierig en vooral blij dat Jack zich zo zeker voelde. Dat hij dit openlijk durfde in de wereld was onwijs dapper. Die avond kwam Tim langs, een vrolijke jongen van Jacks leeftijd. Ze zaten samen op de bank, lachend en grapjes makend. Jack was gelukkig. En dat was alles wat telde.
Vanaf dat moment veranderde er veel, maar eigenlijk ook niets
Jack bleef dezelfde leuke jongen die hij altijd was geweest. Alleen nu straalde hij meer, alsof hij eindelijk helemaal zichzelf durfde te zijn. En als ik hem met Tim zag, voelde ik alleen maar trots. Jack had zijn eigen weg gevonden. Dat is de wereld van nu al knap genoeg.
TIRZA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Op een dag kwam mijn zoon bij mij hij was toen 17 en vertelde mij of hij niet zeker was of hij nou op jongens/meisjes viel. Ik heb hem wel gelijk verteld dat het mij niets uit zou maken als hij maar gelukkig zou zijn dan ben ik dat ook, hij heeft al jaren lang een goede vriend die homo is geloof vanaf 10 jaar dat ze bevriend zijn. Die vriend kwam op latere leeftij tijd bij ons logeren omdat hij in den haag woonden sliep ook gewoon bij mijn zoon in zij 2 persoonsbed. Later vertelde zijn goede vriend dat hij hem wel leuk vond maar mijn zoon wist nog niet precies wat hij voelde of dacht en had dat ook gelijk gezegd tegen hem en dat respecteerde hij ook. Ongeveer een half jaar later kreeg mijn zoon iets met een meisje en kwam toen naar mij toe mam ik denk dat ik toch op meisjes val. Ik heb toen ook tegen hem gezegd dat ik het leuk voor hem vond dat hij dat nu wist van hoe en het wat. Maar ik denk zelf dat hij het nog niet helemaal zeker weet maar we zullen het zien wat de toekomst met zich mee brengt, ook al zou hij biseksueel zijn maakt dat mij niet uit als hij.maar gelukkig is dan ben ik dat ook.
ik weet niet of mijn moeder er iets van begreep als ik haar vertelde dat er een kans bestaat dat ik bisexueel ben,mijn zus vond dit ook moeilijk te geloven dus ik heb het verder maar achterwege gelaten om uitgebreid uit de kast te komen. 2 vrienden weten precies hoe het zit en de rest van de mensen om me heen niet.
Misschien weet je moeder het al. Ik heb een dochter die biseksueel is. Er is altijd een soort van voorgevoel bij me geweest. Het verraste me niet toen ze me vertelde dat ze biseksueel is en veranderde ook niets tussen mij en haar.
❤️
fijn dat je zoon toch zoveel vertrouwen in z’n ouders heeft op zn 15e dat ie dit durfde te delen. dat zegt ook heel veel over de ouders, die hem dit vertrouwen toch op de een of andere manier gegeven hebben. dus voor alle3 complimenten!!
Het blijft een vreemd iets, dat uit de kast komen. Ik heb in elk geval nooit de behoefte gehad mijn ouders te melden dat ik op vrouwen val. Het is sneu dat mensen nog altijd bang zijn voor hun geaardheid uit te komen. En dan bedoel ik niet de spanning zelf, maar dat ze denken dat het een groot iets is. Ze vallen gewoon op mensen. Daar is niets geks aan.
nee logisch, omdat als man zijnde op vrouwen vallen in deze wereld als ‘normaal’ zijn gezien wordt…. als men op het zelfde geslacht valt of bi is, dan wordt dat vaak nog steeds als iets afwijkends gezien….
U vindt dat logisch, ik vind het gek dat dat nog altijd een ding is. Het is 2025.
Het is nog veel gekker. Mijn dochter is biseksueel en heeft de ervaring dat ze er niet bij hoort als (een deel van de) homoseksuelen erachter komen dat ze biseksueel is. In mijn ogen bizar dat de groep die zich bij tijd en wijlen uitgesloten voelt, zelf een groep actief uitsluit.
Als moeder maakt het mij niet uit met wie mijn dochter een relatie heeft. Ik wens haar alle geluk van de wereld toe en dat begint bij dat ze mag zijn wie ze is.
Ik vind het best erg eigenlijk. Tegelijk wordt het met de paplepel ingegoten door de hele wereld dat liefde tussen dezelfde sekse niet ‘hoort’
Ik probeer m’n kinderen nu al te leren dat alles normaal en goed is., of je nu paars haar hebt, op hetzelfde geslacht valt of iets anders ‘anders’
Wanneer leren we nou eens het ‘leven en laten leven’ anderen in hun waarde te laten??
U onderschrijft mijn punt. Dank daarvoor.
alle pubers zullen denk ik even moeten slikken om met hun ouders over hun eigen sexualiteit te praten. Dat is op die leeftijd sowieso een groot ding, met veel verwarring, vragen en onzekerheden. Je zit lichamelijk en geestelijk in een stroomversnelling, een enorme draaikolk van verwarrende, tegenstrijdige emoties en gierende hormonen. Je eerste verkering, de eerste keer verder gaan dan tongen… Ook als hetero-puber is het best ‘een dingetje’ om met je ouders over dergelijke intieme dingen te spreken. Deze puber ging niet ‘zomaar’ vertellen dat hij op jongens viel, hij bereidde zijn ouders voor op het feit dat hij zijn eerste liefde aan hen voor wilde stellen…
vind het knap en moedig van hem! ik denk dat ik als vader eerst zou schrikken maar uiteindelijk is het je kind en dan maakt het niet zoveel uit denk ik.
Mijn dochter is biseksueel. Toen ze mij dat vertelde, schrok ik niet. Ik had het vooraf niet kunnen voorspellen, maar was ook niet verrast. Er was toch een soort voorgevoel. Het heeft voor mij nooit verschil gemaakt.
❤️