Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Het begon allemaal zo leuk. Patricia zat pas een paar maanden op school, en ze had het geweldig naar haar zin. Elke dag kwam ze thuis met verhalen over de juf, het knutselen en haar nieuwe vriendinnetjes. Ik vond het heerlijk om haar zo te zien genieten. En toen, op een vrijdagmiddag, zei ze opeens tijdens het avondeten: “Mama, mag Hannah bij ons spelen?”
Mijn hart maakte een sprongetje. Haar eerste speelafspraakje! Ik wist dat dit moment eraan zat te komen, maar nu het zover was, voelde het toch een beetje spannend. Ik glimlachte en zei: “Wat leuk, lieverd. Natuurlijk mag dat!” De afspraak werd gemaakt, en de vrijdag daarna zou Hannah met ons mee naar huis gaan.
De komst van Hannah
Het ophalen van de meiden ging vlekkeloos. Patricia sprong vrolijk op me af, en Hannah volgde haar op de voet. Een lief, schattig meisje met lange vlechten en een lila rugzak. Ze keek me aan en zei beleefd: “Hallo, mevrouw.” Dit kwam helemaal goed, dacht ik nog.
Thuis aangekomen zette ik ze samen aan de keukentafel met een glaasje limonade en een bakje fruit. Terwijl ze zaten te kletsen en giechelen, voelde ik me best trots. Dit was het begin van een nieuwe fase, en het leek allemaal soepeltjes te gaan. Maar toen kwam de vraag.
“Ik heb honger,” zei Hannah. Ik lachte. “Wil je nog wat fruit, of liever een boterham?”
“Boterham,” antwoordde ze zonder aarzelen. “Met chocoladepasta. Vier stuks.”
Ik keek haar verbaasd aan. Vier boterhammen? Dat was nogal wat voor zo’n klein meisje. “Mag dat wel van je moeder?” vroeg ik voorzichtig. Hannah haalde haar schouders op. “Weet ik niet.”
Wat moest ik doen? Patricia keek me aan alsof ze wilde zeggen: Toe nou, mama, geef haar gewoon wat ze wil. Uiteindelijk besloot ik het op te lossen met een compromis. “Eerst een boterham met kaas, en daarna mag je er twee met chocolade,” zei ik. Hannah keek me teleurgesteld aan, maar at uiteindelijk haar boterhammen op zonder te klagen. Dat ging nog best soepel, dacht ik.
De storm barst los
Na het eten gingen de meiden spelen. “Ga maar lekker boven spelen,” zei ik, terwijl ik het tafeltje opruimde. Maar Hannah bleef staan. “Ik wil beneden spelen,” zei ze vastberaden.
“Normaal spelen we boven,” legde ik uit. “Dat is rustiger.”
Hannah fronste haar wenkbrauwen en keek me met een blik aan die ik niet helemaal kon plaatsen. Uiteindelijk zuchtte ik. “Oké, voor één keer dan,” zei ik. “Maar geen gegil, geen geruzie, en geen gekke dingen, goed?”
“Oké,” zei Hannah, terwijl ze naar de woonkamer rende. Maar binnen twee minuten begon het feest. Ze sprong op de bank, rende achter Patricia aan, en begon te schreeuwen alsof ze op een voetbalveld stond. “Hannah, niet doen,” zei ik. “Je mag niet op de bank springen.”
“Maar dat doe ik thuis ook!” riep ze, terwijl ze nog een sprong maakte.
Ik haalde diep adem. “Dat is hier niet de bedoeling. Ga alsjeblieft gewoon rustig spelen.”
Het leek even te helpen, maar na een paar minuten begon het weer. Deze keer had ze een kussen gepakt en begon ze ermee te slaan, niet alleen op Patricia, maar ook op de meubels. “Hannah!” riep ik. “Stop daar mee. Als je niet luistert, dan moet je echt iets anders gaan doen.”
Maar Hannah luisterde niet. Ze keek me even aan, gooide het kussen op de grond, en begon toen keihard te lachen. Ik voelde mijn geduld wegglippen. Hoe lang duurde deze speeltijd nog?
De langste anderhalf uur van mijn leven
Ik probeerde me te concentreren op mijn ademhaling terwijl ik de chaos om me heen aanschouwde. Patricia deed haar best om Hannah mee te trekken in een rustiger spel, maar zelfs zij leek op te geven. Hannah had het hele huis overgenomen. Op een gegeven moment begon ze rondjes te rennen door de woonkamer, schreeuwend en lachend alsof ze de tijd van haar leven had.
Ik gaf nog een paar waarschuwingen, maar niets leek te helpen. Uiteindelijk besloot ik me erbij neer te leggen. Ik zette de tv aan en zei: “Kom, meiden, een filmpje kijken.” Patricia plofte meteen neer, maar Hannah weigerde. “Ik wil niet!” riep ze. “Ik wil spelen!”
Ik keek naar de klok. Nog twintig minuten. Nog twintig minuten en dan was dit voorbij. Ik voelde me uitgeput, alsof ik net een marathon had gelopen. Toen eindelijk, eindelijk, de bel ging, voelde ik een golf van opluchting.
Wat zeg je dan?
Ik liep naar de deur en deed open. Daar stond Hannahs moeder, glimlachend. “Hoe was het?” vroeg ze opgewekt. Ik keek even achterom naar de woonkamer, waar de kussens nog op de grond lagen en Patricia er moe uitzag.
“Oh, gezellig,” zei ik met een ingehouden glimlach. “Hannah heeft zich goed vermaakt.”
Hannah kwam naar de deur gerend en zwaaide enthousiast naar Patricia. “Tot volgende keer!” riep ze vrolijk.
Toen de deur dichtviel, zakte ik neer op de bank. Patricia keek me aan. “Mama,” zei ze serieus, “volgende keer neem ik iemand anders mee.”
NORA
“Haar eerste speelafspraakje!” Dan lijkt me dat het hier gaat om 2 meisjes van 4 jaar oud.
Chocoladepasta bestaat uit suiker, vetten en cacaopoeder. Suiker staat als eerste, dus dat zit er het meeste in. Dat geeft je haar te eten.
Je zegt: “Maar geen gegil, geen geruzie, en geen gekke dingen, goed?”
Hersenen hebben de neiging ontkenningen (geen) over te slaan, dus kun je al raden wat er gebeurt met wat je zegt.
Je komt over als een moeder met een ideaal beeld over speelafspraakjes. Alsof ieder kind is zoals je eigen kind. Je gaat uit van het negatieve in alle uitspraken die je doet. Als daarop reactie komt, ligt het ineens aan de opvoeding van de andere ouders. Als ik je zo zou horen praten tegen mijn kinderen, blijft jij maar weg.
Wanneer een kindje komt spelen leggen we tijdens het limo drinken onze huis/speel regels uit. Duidelijk voor dochter en kindje wat komt spelen. 2 Waarschuwi gen en de 3e keer ga je naar huis, geen dreigement ik doe het echt! Dit werkt bij ons, slechr
ts 1x een kindje eerder naar huis gestuurd (was geen land mee te bezeilen!)
alhoewel ons huis dolle pret is hebben we ook gewoon huisregels. Deze regels zijn voor ons gezin en dat is hoe wij het doen. de kids zijn soms overprikkeld en dan hebben we genoeg dingen om te doen omdat alles te ontladen. voor mij is het simpel na school mag je een lekkere snack maar daarna kun je fruit pakken dat staat gewoon op tafel je mag pakken zoveel je wilt, proeven proberen prima. ik heb van mijn oudste dochter geleerd dat vrije of te veel keuze niet zo goed gaat. Dus 2 hooguit 3 opties zo doen wij dat thuis. wij hebben allemaal allergieën in huis daarom is voor mij een gezonde relatie met groenten of fruit belangrijk. ook zijn we bijna allemaal adhd-ers. dus structuur en duidelijkheid gaan we gewoon goed op. voor mijn dochters, als ze ergens gaan spelen, ga ik op zijn minst de eerste keer mee. ik vind het fijn om te weten waar ze terecht komt en wil graag de ouders leren kennen. Als kinderen bij ons komen dan nodig ik de moeder of vader zeker de eerste keer ook uit. we hoeven echt geen dikke vrienden te zijn maar dat maakt het wel makkelijker om bepaalde dingen te bespreken
en leer je ook de ouders en stijl kennen. als dat goed gaat en dan mag alles van mij… binnen de perken.
ik vind dit ook niet zo schokkend. tis hier ook altijd feest. ligt er net aan hoe je zelf opgegroeid bent en wat je zelf van je kinderen wel of niet kan hebben. maar volgende keer duidelijke afspraken maken.
hier spelen we boven ( wat ikzelf appart vind , mijn kinderen zijn het liefst in mijn buurt. lekker aan tafel knutselen of duplo dat ligt dan ook door het hele huis , mits het aan het eind van het spelen allemaal weer opgeruimd wordt vind ik dat niet erg. ) koekjes bakken maar van te voren duidelijkheid scheppen. dit accepteer ik wel en dit niet. maar dat leer je met de tijd. alles is een leerproces, ook als moeder.
s6 volgende keer. en nooit vriendjes en vriendinnetjes weigeren op basis van gedrag. ze zijn het product van de opvoeding en kunnen er niks aan doen dat het bij hun thuis wel mag allemaal.
Misschien aan haar ouders vragen of ze tegen suiker kan? Ze had 2 boterhammen met pasta op, sommige kindjes reageren erg druk op suiker / kleurstoffen en hebben dan geen rem meer. Zelf vraag ik altijd voor n kindje meegaat of ze ergens allergisch voor zijn. Soms is dat zo.
ze doet het thuis ook staat in het stukje. Dus daar zal het niet aan liggen. Het zal de moderne opvoeding wel zijn… overal allergisch voor zijn… overal overprikkeld van raken…en vooral ze niet remmen in hun “ontwikkeling”. Daarom hebben we zo’n lekkere respectvolle generatie.
jammer dat je iedereen over een kam scheert. Wij corrigeren onze zoon, nu twee, echt wel op het moment dat hij stoute dingen doet. Wel is onze zoon erg slim.
Opvoeden begint op het moment dat kinderen worden geboren.
Het kan ook zijn dat Nora enigs kind is, thuis altijd haar zin krijgt.
Dan kun je dit soort gedrag krijgen.
Kind niet meer laten spelen en dit kind zal door haar gedrag door iedereen worden uitgekotst.
Moeder zal het misschien thuis ook erg zwaar hebben.
Ieder huisje heeft zijn kruisje.
gaat het Astrid? elke generatie heeft zo zijn dingen en elke generatie dumpt zijn zooi over de schutting voor de volgende generatie. waarschijnlijk zou je over overgroot moeder ook dwars gaan liggen om je spijkerbroek. Net als mijn moeder doe ik als moeder ook mijn best en dat afkeurend geneuzel en vroeger was alles beter commentaar heeft niemand wat aan. vroeger kon je voor de prijs van een nieuwe flagship smartphone een huiskopen en waren slaven nog heel normaal.
klopt. ik kom in gezinnen waar ik denk! De generatie wat er nu aan gaat komenn is nog slechter . Ik dacht kon niet slechter. Erg fitten op de kinderen terwijl ze gewoon aandacht willen. Kinderen helpen met eten. 5 en 7 jaar. Om maar niet te knoeien. pak de tablet maar. is makkelijker dan al die vragen. kind in kinder stoel met tekefoon voor tv. enz. Pappa en mamma ’s zijn moe. oppas gaat gaat huis. En dat noemen ze opvoeden.
ik had dat mormel 2x gewaarschuwd en daarna in de auto geladen en naar huis gebracht en tegen de moeder gezegd dat dat de eerste en laatste keer was dat ze mocht spelen. Of ze zou er moeten gaan opvoeden, dan kijken nog wel eens. Maar mij een hele middag gaan ergeren door zo’n etter… absoluut niet
Ik had de moeder gebeld en haar eerder op laten halen!
En bij het ophalen duidelijkheid geven over haar gedrag.
Ik heb 2 dochters één in groep 5 en één bijna op de middelbare school. dus al heel wat spelende kinderen thuis gehad.
mijn ervaring is eerlijkheid duurt het langst.
Nu loop je het risico dat dit meisje volgende keer weer komt vragen om te spelen..
En aangezien ze erg dominant is zou ze zich er niet bij neerleggen dat het niet mag, omdat je niet eerlijk en duidelijk bent naar haar en de moeder.
En ja je zult sommige mensen tegen je in het harnas jagen hiermee maarja daar moet je boven staan.
Je dochter zou straks een vast groepje vriendinnetjes mee naar huis nemen waar je je helemaal fijn bij voelt.
succes🤗
ik heb 2 energievolle jongens. Er zit nogal een verschil bij wie ik ze met een gerust hart laat spelen. niet iedereen kan goed omgaan met de energie. Het is ook pittiger als een kind wat rustig gaat kleuren en als je dat gewend bent kan de overgang heel groot zijn. Sommige combinatie kinderen zijn ook pittiger. Met mooi weer ga ik graag naar het bos of de speeltuin en met slecht doe ik vaak een activiteit zoals bakken, verven of iets knutselen. dat helpt de middag even doorbreken. soms neem ik ook een vriendje mee naar een infoorspeeltuin, kunnen ze lekker jun energie kwijt
Oehhh, heftig! Denk dat we allemaal als ouder wel een zo gestaan hebben.
Ik had het denk buiten nog even geprobeerd en daarna laten weten dat play time over is, haar ouder geappt en dr laten ophalen.
Daarbij zou ik het ook gemeld hebben, vragen of het een herkenbaar verhaal is.
We doen allemaal maar wat 😂
Een kind is pas echt vrij als er grenzen zijn.
Lijkt me nogal logisch dat ze luisterd naar de ouder die iets vraagt. Geef je ze één vinger, dan pakken ze je hele hand…
wees duidelijk, maar vooral ook voor jezelf. Je laat teveel over je eigen grenzen lopen..
Hoe vrij voel je je zelf eigenlijk…
of ben je iemand die zich altijd maar aanpast.
En daar hebben we Joris…..de Kloris weer🙈
Die het allemaal zo goed weet en geen leven heeft!! Heeft zelf geen kinderen, geen eigen leven, geen vrienden, verveelt zich……op kidsenkurken reageren is zijn uitje😔 heel zielig eigenlijk😥
Nou, schrijf er een artikel over en stuur het in..
Waar maak jij je toch druk om?
Ach, Mien toch. Je schrijft veel, maar zegt weinig waars. Misschien heb ik wel meer kinderen dan jij. Misschien, want weten doe ik het net zo min als jij. Toch beweer je allerlei dingen. Frappant. En rijmen op namen… Sneu.
Wat een oordeel en nare woorden Mien. Ik lees graag de kritische noot van Joris.
ik vind het bijzonder dat het gedrag van dit ‘speelvriendinnetje’ in sommige reacties wordt gebagataliseerd. Deze moeder mág haar grenzen aangeven! Ze heeft geprobeerd met een compromis dit kind iets aan te bieden, waar het vervolgens volledig schijt aan had Ook bijzonder vind ik het dat een volwassene zich zo laat piepelen door een kind. Hier lijkt het mij goed om de ouders te bellen en het kind op te laten halen. En wie weet kan het een volgende keer beter gaan, als de ouders het goed oppikken tenminste. Dan wordt dit meisje misschien wel een beste vriendin.
ook al meegemaakt is heel vervelend , hangt echt van het kind af , een vriendje ooit begon buiten met de tuinslang tegen alle ramen te spuiten , ik had mijn oude ramen toen nog waardoor er ook water naar binnen kwam druppen , in de speeltuin wou hij de hele tijd weglopen , ze lachen je ook gewoon uit , bij mij was dat de laatste keer dat die kwam spelen!!!
ligt het ook niet een beetje aan jezelf? kun je wel spelende kinderen om je heen hebben? Het is wat om kinderen die voor de eerste keer komen spelen naar boven stuurt omdat dat jou gewoonte is. Beneden moet het netjes blijven. Tent bouwen niet stoelen en dekens en ga daarin fijn picknicken. Erna stofzuigen en klaar.
succes verzekerd
Ik herken het verhaal wel. Zoveel verschillende kinderen en ook Zoveel verschillende opvoeders. Ik ging vaak dan om rust in te bouwen aan tafel iets doen of met ze naar buiten. Moet wel zeggen dat ik ook duidelijk.was naar kinderen die bij mij over de vloer kwamen. Mijn huis, Mijn regels. Hou je je niet aan de afspraken, dan bel ik je moeder en wordt je gehaald. Wel kanttekening erbij was, dat ik toen ook gastouder was.
Inderdaad!! Doen wij hier ook en is hartstikke leuk. Als jezelf al denkt…..pffffffff…..is alles al snel teveel. Soms moet je ze even opgang helpen met leuke ideetjes. En dan….komt het helemaal goed.
Waarom moet ze zich perse aanpassen? Haar huis haar regels toch? Bij mij mogen ze ook alleen boven of buiten spelen. Ik heb dure spullen beneden en die kleintjes zijn soms ontzettend lomp. Beneden mogen ze alleen rustige dingen doen zoals tv kijken, spelletjes of knutselen en boven mag het drukker.
Een tent bouwen kan prima op de slaapkamer. Niet iedereen is het zelfde en niet iedereen gaat hetzelfde ergens mee om.
Rennen en springen is geen wangedrag, maar een teken dat ze hun energie kwijt moeten. Kinderen horen te spelen en bewegen. Neem ze lekker mee naar de speeltuin, veel gezonder dan ze voor de tv parkeren. En grenzen stellen hoort er ook bij. Laat niet over je heen lopen door een kleuter.
Binnen rennen en springen en de bank als trampoline gebruiken is, energie of niet, ongepast gedrag in huis en dus wangedrag.
De moeder gaf aan dit niet op prijs te stellen.
kind luistert niet dus het is ongehoorzaamheid.
Ben het wel met je eens dat ze best even naar buiten hadden kunnen gaan.
hier ook altijd buiten kinderen gehad gelukkig met of zonder regen.
kinderen moeten absoluut hun energie kwijt helemaal na een dag school.
maar ik vind wel regels zijn regels.
duidelijk je grenzen stellen, jij bent de baas / geeft leiding hè. ze testen je ook uit hoor. en bespreekbaar maken met moeder ander meisje. je zou t zelf toch ook willen weten als jouw kind zich zo vreselijk gedraagt ergens? succes
ik zou in eerste instantie met het meisje praten en proberen een afspraak te maken. met 4 jaar kunnen ze dat best. maar meestal vergeten ze het dan weer. help even herinneren. Tegen de ouders zou ik zeggen” ze is wel erg druk”.
als alles niet helpt , bel de ouders dat ze haar kunnen komen halen. misschien is het goed om ook met de ader te praten
ik had al veel eerder de moeder gebeld.
die komt er bij mij niet meer in
Madelief’je moet geen kindjes nemen😉
Of u wat gezond verstand opdoen.
wat een flauwekul antwoord!
ook reeds meermaals meegemaakt, maar mijn kleinkind verandert in een gangstertje als er een vriendinnetje komt spelen, normaal is zij rustig alleen bij mij maar met een vriendinnetje erbij, denkt ze alles te mogen en is ze plots een gans ander kind, dan miet ik haar echt wel grenzen geven en rebelleert ze daarop, er kwam ook es een vriendinnetje die adhd had en die maakte alles kapot, erg om te zien, het was zo’n lieve meid en ze deed zo haar best maar adhd nam haar volledig in beslag, maar toch leuk om beide meiden samen te zien konkelvoezen en afspraakjes maken, mijn kindertijd kwam terug naar boven, puur genieten
jou huis jou regels
als ze het huis bij der moeder afbreekt moet zij weten maar ik zou dit echt niet tolereren
ik vind het allemaal wel meevallen hoor. zo zijn vierjarige, energierijk en druk. dat je eigen kind zo rustig is wil niet zeggen dat andermans kinderen ook zo rustig zijn.
heb zelf ergere speeldates mee gemaakt. meisjes die elkaar vol aanvliegen. elkaar aan ene kant super leuk vinden maar aan de andere kant ruzie maken en gaan vechten. dan niet beetje stoeien maar echt vechten en ook elkaar bijten als vierjarige tot bloedens toe.
en dan toch de dag erna weer samen willen afspreken.
Het is maar net wat je normaal vindt.
tja het blijven kinderen natuurlijk. Ik vind dit niet zo schokkend hoor. Jij moet er zelf ook aan wennen denk ik dat als er kindjes komen spelen ze heel anders kunnen zijn als je eigen kind. Zijn het druktemakers? dan lekker naar buiten. Even flink uit laten razen en dan kunnen ze daarna evt. binnen nog iets rustigers doen. Maar op die leeftijd moeten ze ook nog leren dat ieder huis zijn eigen regels heeft. Mijn zoon had een keertje een vriendje mee die op zijn gemak zelf iets te drinken en eten uit onze koelkast haalde, want dat mocht thuis ook 😆.
Natuurlijk kunnen kinderen die komen spelen anders zijn dan je eigen kind. Maar gelukkig gelden in mijn huis mijn regels. Lunchen start met hartig beleg en met 1 boterham tegelijkertijd. Chocoladepasta op een doordeweekse dag is niet aan de orde. Een bankstel is geen trampoline.
later ga je het missen en denk je was het nog maar levendig in huis… beter dan een dood musje die niks wil …. ze was 4 jaar ofzo nog een jaar of 6 en het zijn zout pilaren geworden die naar het schermpje zitten te turen
dit is heel apart gedrag en dit meisjrnkrijgt thuis totaal geen sturing of ze zijn daar zo streng dat ze niks.mag of ze wordt emotioneel verwaarloost. Dit gedrag hoef je niet te accepteren in jou huis met jou regels. dat jou dochter dit niet doet is normaal en aan de eerdere reacties merk.ik dat dit soort gedrag al behoorlijk als normaal.wordt gezien. nee dit is niet normaal.en ik had echt die moeder bij ophalen ermee geconfronteerd. daarmee geef je aan je eigen dochter ook aan dat je grenzen mag stellen. zij heeft zich ook niet veilig gevoeld bij dat meisje en haar gedrag. juist door er wat tegen die moeder van te zeggen geef je aan dat het gevoel dat jou kind hier bij had niet fijn was.
wellicht had je dan die moeder kunnen helpen en zit zij met haar dochter met de handen in het haar. wellicht zijn er grote problemen thuis oid. grenzen aangeven en bij geen normale reactie…..moeder bellen en op laten halen…..Dan weten ze maar gelijk hoe jij wil.dat het gaat. ja spelen en wellicht rommel maken en wat herrie tijdens het spel hoort er zeker bij maar dit is te gek. ze luisterde totaal niet en je dochter zag dat jij dr geen raad mee wist en dat is niet goed voor haar. bovendien was dat meisje heel brutaal terwijl.ze dat bij school en in het begin niet was. alle remmen gingen los lijkt wel.
dus niet meer accepteren zou ik zeggen.
succes bij een volgende keer he. groetjes van een moeder van 2 meiden…..ook 1 heel druk maar juist dan grenzen!
volgende keer gelijk de ouders bellen dat ze kun kind kunnen komen halen. wat een brutaliteit.
Goed te merken dat er nog iemand met gezond verstand is.
Misschien gewoon accepteren dat andere kinderen anders zijn. gewoon de boel laten afbreken en geniet van het moment met een bakkie koffie en een reep chocolade! Of dat kind een pak slaags geven omdat je overspannen bent!
u klinkt alsof u overgewicht heeft.
Dit kan toch een keer gebeuren? Inderdaad volgende keer een ander vriendinnetje of lekker buitenspelen. Elk kind is anders.
“Hoe lang duurde deze speeltijd nog?”. Nou, wat dacht je van niet meer? Appje naar de ouders met het verzoek om hun kind direct op te halen wegens wangedrag.
wangedrag 😂🤣
Tja, je hebt natuurlijk gradaties, maar iemand die de regels overtreedt, ja, dat noem in wangedrag.
ik heb ook een keer zon kind te spelen gehad. niet op de bank springen maar niks willen wat mijn kind wilde en knutselwerkjes van mijn kind expres stukmaken. ik heb ze in de tuin gezet en even met mijn kind gepraat of hij het spelen nog wel leuk vond. toen dit wel het geval was ze lekker buiten laten spelen, dit ging gelukkig wel goed, anders had ik idd de ouders gebeld
En dat is nou wat een goede ouder doet, super.
Je wil niet weten wat ik hier allemaal over de vloer heb gehad met 4 kinderen. Gewoon de regels blijven herhalen en bij de meesten komt het uiteindelijk wel goed ;). Zelf verschillen mijn kinderen ook erg in karakter, dus alles op opvoeding gooien is me te makkelijk.