Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik had al een sterk vermoeden dat er iets werd georganiseerd voor deze dag
Het was een gewone zaterdagochtend, maar ergens voelde ik het al aankomen. Mijn vriendinnen hadden de afgelopen week zo geheimzinnig gedaan, en de paar losse opmerkingen van mijn moeder hadden het bijna verraden. Toch deed ik alsof ik van niets wist. Toen mijn partner die ochtend plotseling een ‘uitstapje’ bedacht om me even het huis uit te krijgen, wist ik het zeker: vandaag was de dag!
Het welkom was zo warm en vol liefde
Toen we thuiskwamen, werd mijn vermoeden bevestigd. “Surprise!” klonk het in koor toen ik de deur opendeed. Mijn huis was versierd met ballonnen in zachte pastelkleuren (het geslacht delen we pas na de geboorte) en overal zag ik blije gezichten van vriendinnen, zelfs 2 collega’s, mijn schoonzus en natuurlijk de aanstaande oma’s. Het was een overweldigend en hartverwarmend moment. Ik voelde me zo geliefd. Wat een bijzonder moment om het aankomende moederschap met dit gezelschap te mogen en kunnen vieren!
Mijn schoonmoeder vindt babyshowers ‘belachelijk’
Maar vanaf het moment dat ik binnenkwam, was er ook een spanning die ik niet kon negeren. Mijn schoonmoeder zat ongemakkelijk op een stoel in de hoek van de kamer, haar armen strak over elkaar gevouwen. Ze had eerder al aangegeven dat babyshowers volgens haar ‘belachelijk’ zijn. “Het vieren van een baby die er nog niet is, is de goden verzoeken”, had ze ooit streng gezegd. Hoewel ik wist dat ze er zo over dacht, had ik toch gehoopt dat ze haar houding voor één dag kon opzijzetten.
Ze is iemand die zich moeilijk kan aanpassen
Mijn schoonmoeder is op veel vlakken een traditionele en inflexibele vrouw. Ze is iemand die zich niet snel aanpast aan moderne ideeën of feestelijkheden, en dat maakt het soms moeilijk om een connectie met haar te voelen. Maar dit was mijn babyshower, mijn dag, en ik wilde haar erbij hebben, of beter gezegd; ik vond dat ik haar erbij moest hebben.
We deden ons best haar erbij te betrekken
In het begin probeerde ik haar te betrekken. Ook mijn moeder, die altijd een positieve energie uitstraalt, ging naast haar zitten om een praatje te maken. Eén van mijn vriendinnen, die overal een grap van weet te maken, deed haar best om de sfeer wat losser te krijgen. Maar mijn schoonmoeder bleef strak in haar houding en gezicht. Ze deed niet mee met de spelletjes, zoals babyvoeding proeven en babyfoto’s raden, en keek alles met een afkeurende blik aan. Toen iemand haar vroeg of ze zin had om mee te doen, zei ze resoluut: “Nee, dit soort dingen zijn niets voor mij.”
Ze liet constant weten dat ze het er niet mee eens was
Zo waren er nog wat dingen die het allemaal ongemakkelijker maakte. Ze sloeg alle heerlijke zelfgemaakte hapjes af want het was immers 2 uur en ze had al geluncht. Mijn vriendinnen hadden een hilarische taart laten maken met een plastic babyhoofd erop die ze na de spelletjes introduceerden. Maar ook daar kwam een opmerking op: “Gaan we om half 4 nog taart eten?” Ook had ze had als enige geen cadeau bij zich. Nu hoef ik echt geen cadeau, het gaat me om de gedachte. Haar reden om niets mee te nemen verkondigde ze luid en duidelijk: “Ik breng pas iets mee als de baby er is.” Ik zag hoe mijn vriendinnen elkaar verbaasd aankeken. Het voelde alsof ze haar mening telkens opnieuw moest benadrukken, alsof ze haar punt wilde maken ten koste van de sfeer.
Het voelde alsof er een schaduw over deze middag viel
Hoe meer ik probeerde het ongemak te negeren, hoe meer ik merkte dat het me raakte. Dit zou een moment moeten zijn met alleen vrolijkheid en warmte, maar telkens als ik haar gezichtsuitdrukking zag of een koele opmerking van haar hoorde, voelde het alsof er een schaduw over deze middag viel. Het leek alsof ik tussen twee werelden zat: aan de ene kant mijn vriendinnen en familie, die zo hun best deden om deze dag speciaal te maken, en aan de andere kant mijn schoonmoeder, die haar afkeuring niet kon verbergen.
Ik raakte erdoor uit het moment
Het knaagde aan mij. Ik had me zo verheugd op deze babyshower, op een moment vol liefde en vrolijkheid. Maar telkens als ik naar haar keek, voelde ik een naar gevoel in mijn maag. Haar houding drukte een stempel op de sfeer en haalde me uit het moment. Ik probeerde haar los te laten, me te focussen op de mensen die er wél een feestje van maakten. Maar hoe doe je dat als iemand in de kamer zo aanwezig ongemakkelijk is?
Mijn babyshower heeft helaas een nare nasmaak gekregen
Nu, een paar dagen later, voel ik nog steeds een mix van emoties als ik terugdenk aan die dag. Het was prachtig om mijn dierbaren om me heen te hebben, maar de spanning die mijn schoonmoeder met zich meebracht blijft hangen. Ik weet dat ik haar mening niet kan veranderen en dat zij nu eenmaal is wie ze is. Toch doet het pijn dat ze niet kon inzien hoe belangrijk deze dag voor mij was. Sat zezich daarom wat flexibeler kon opstellen om er ook een feestje van te maken.
LIZA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Je schoonmoeder had in zoverre gelijk dat er inderdaad nog van alles mis kan gaan.
Een babyborrel o.i.d. na de geboorte lijkt mij logischer.
Begrijp verder niet waarom ze erbij wilde zijn.
Lijkt mij iets van jou en je vriendinnen en evt zussen/schoonzussen.
ik heb ook zo’n schoonmoeder. Heb haar 11 jaar geleden de deur gewezen. Is hier nooit meer geweest, lekker rustig. Mijn man gaat er vanzelfsprekend nog wel naartoe maar ik peins niet over.
Ik heb al 40 jaar zo’n schoonmoeder, die ieder feestje of verjaardag probeert te verpesten met vervelende opmerkingen, alsof ze het erom doet. Zowel mijn man als zijn broer en zus geven haar tegenwoordig lik op stuk maar ze heeft eigenlijk veel te lang haar gang kunnen gaan. En waarom? Geen idee.
Op de één of andere manier kan ze het niet hebben als er plezier wordt gemaakt en zij niet in het middelpunt staat.
Ze heeft zelfs geprobeerd familiebanden en vriendschappen te verpesten met leugens en stoken.
Het heeft wel tot gevolg dat geen van de kinderen zich geroepen voelt haar te gaan helpen zodra haar gezondheid afneemt (ze is 85).
Wees erop voorbereid dat je schoonmoeder zich overal tot vervelens toe mee zal bemoeien, ook met de opvoeding van je kindje, en geef haar hiertoe geen enkele ruimte! Wij hebben dit zelf veel te lang laten lopen. Gelukkig is alles goed gekomen bij ons, ook met onze kinderen.
Schoonmoeder is tegen een babyshower,maar gaat er wel naar toe .
Mijn mening is , als je er moeite mee hebt ga dan niet.
Elkaar respecteren ik elkaars keuze.
Geen verplichtingen….
Het is graag of niet !
Dat geldt niet alleen voor een babyshower ,maar ook voor andere z.g. verplichtingen.
Verjaardagen enz.
Ga met liefde of blijf thuis !!
Dat is ook liefde !!!!
Wat heb je dit mooi verwoord…het is zo waar .
Zeker waar. Ik hoop alleen dat schoonmoeder ook die ruimte heeft gevoeld om niet te gaan. Ik kan mij voorstellen dat er misschien wel op is aangedrongen dat ze er moest zijn/het niet kon maken er niet te zijn.
Ik vind babyshowers ook de grootst mogelijke commerciële onzin. Dus ik pas altijd liefdevol. Maar daar zijn altijd kritische geluiden op terug te horen. Probeer elkaars verschillen te respecteren en zoek naar waar je elkaar wel kan vinden.
Je schoonmoeder had aangegeven er niks mee te hebben. Toch erbij? En je zegt ik weet dat ze zich niet kan aanpassen. Dus zij had de uitnodiging kunnen weigeren en jij had haar inderdaad kunnen zeggen dat ze zich nergens toe verplicht hoefde te voelen te blijven. Deze situatie was dus heel anders gelopen als een van beide zich volwassen had opgesteld lijkt mij.
zij wist verder nergens van
de uitnodigingen waren buiten haar om.
maar die schoonmoeder had beter weg kunnen blijven.ik persoonlijk had haar beleefd gevraagd te vertrekken.of ze moet maar normaal doen en niet zo achterlijk.
ik zou mijn dag niet kapot laten maken door zo,n sekreet
Ik ben het volledig met Joris eens. Je had kunnen zeggen: ik heb iedereen uitgenodigd die ik er graag bij wilde hebben, maar aan jou de keus: óf je doet gezellig mee óf je gaat maar naar huis.
ik begrijp ook niet dat schoonmoeder is gekomen en dat hoeft dan helemaal niet met ruzie en boze gezichten te gaan.
Ik verbaas me over drie dingen: 1) dat jij de noodzaak voelde haar uit te (laten) nodigen, 2) dat zij op de uitnodiging in is gegaan en 3) dat je haar niet bij haar eerste (of desnoods tweede of derde) nare opmerking gevraagd hebt te vertrekken of zich aan te passen.
Hoe ervoer de echtgenoot de houding van zijn moeder, vraag ik me af
Jammer, zo’n situatie….
Die was er uiteraard niet bij. Ik lees er althans niks over én doorgaans worden voor een babyshower alleen vrouwen uitgenodigd.