Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Mike en Kay schrijven een blogreeks. Lees hieronder hun eerdere delen.
Wenspapa’s Mike en Kay hebben na 2 jaar een nieuwe eiceldonor gevonden
Wenspapa’s Mike en Kay moeten helaas opnieuw opzoek naar een eiceldonor
Wenspapa’s Mike en Kay hebben een draagmoeder en eiceldonor gevonden
Deze twee jonge mannen hebben een enorme kinderwens
Onze draagmoeder wilde ons dringend spreken, wat had dat te betekenen?
Wenspapa’s Mike en Kay hebben eindelijk een draagmoeder gevonden
Wenspapa’s Mike en Kay krijgen prachtig nieuws
Na een avontuur van zo’n 3,5 jaar was het eindelijk zover, we hadden samen met onze lieve draagmoeder een positieve zwangerschapstest in handen. Ongelofelijk. Na al die tijd gevuld met ups, maar ook een aantal downs, stond onze droom eindelijk op het punt om in vervulling te gaan. Dat gevoel overheerste tijdens de hele zwangerschap. Een beetje ongeloof, maar ook zóveel zin in de toekomst.
Alles om een glimp op te vangen van onze kleine meid
Alles wat we konden doen om de voorpret zo maximaal mogelijk te benutten deden we dan ook. Niet alleen de standaard echo’s, maar ook een geslachtsbepalingsecho en een 3D-echo. Alles om een glimp op te vangen van onze kleine meid. Alhoewel zij zich af en toe verstopte achter haar handjes, maar dat maakte het voor ons niet minder leuk. Daarnaast hebben we thuis ook alles lekker op tijd klaargemaakt. De babykamer, de box in de woonkamer, een volle kledingkast, heerlijk om hiermee te dromen over de toekomst.
Bij 38 weken dachten we even dat het ging gebeuren
Voor onze draagmoeder werd het de derde bevalling. Met die kennis dachten we dat onze dochter vast eerder dan de uitgerekende datum ter wereld zou komen, maar ze stelde ons geduld goed op de proef. Bij 38 weken dachten we heel even dat het ging gebeuren, maar helaas werd er wat contractie getriggerd doordat onze draagmoeder koorts had en een flink ijzertekort.
Een ijzerinfuus en meer energie
Nog geen bevalling dus, maar wel een bezoekje aan het ziekenhuis ter controle. Daar bleek dat er echt iets gedaan moest worden aan het ijzertekort, dus twee dagen later zaten we er weer en kreeg onze draagmoeder een ijzerinfuus. Na ongeveer een weekje begonnen de vruchten zich hiervan af te werpen en kreeg onze draagmoeder meer energie en kon ze gelukkig weer een wandeling maken zonder meteen buiten adem te zijn. Heel fijn dat ze wat was aangesterkt voordat de bevalling zich zou aandoen.
Een screenshot van de weeëntimer, begon het dan eindelijk?
Vervolgens gingen we allemaal weer in de wachtstand, want de kleine meid hield zich nog steeds stil. Totdat ze bijna 42 weken in de liefdevolle buik zat. Met 41+5 begonnen de eerste weeën om 17:00 uur. Wij zaten bij vriendinnen thuis toen we een appje kregen met een screenshot van de weeëntimer en de tekst ‘Als dit nog een uurtje aanhoudt, moeten we maar de verloskundige bellen’. En zo begon het avontuur dan eindelijk, wat onwijs spannend!
Meconium in het vruchtwater
In de nacht die volgde braken de vliezen en werden de weeën steeds ietsje heftiger. We hadden bij de draagmoeder thuis een bad opgezet, want daar wilde zij graag bevallen. Helaas stopte de weeën de volgende ochtend en kwam de bevalling even stil te liggen. Het was inmiddels het begin van de middag, toen we erachter kwamen dat er meconium in het vruchtwater zat. Hierdoor werd het toch nog een ziekenhuisbevalling.
De hartslag van de baby daalde tijdens elke wee
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen kwam er meer vaart in de bevalling. Met een kleine hoeveelheid weeënopwekkers en gelukkig wat pijnstilling voor onze krachtige draagmoeder kwam de kleine steeds meer in zicht. Het werd wel nog heel even spannend toen de hartslag van de baby daalde tijdens elke wee, dus dat moest goed in de gaten gehouden worden. Na wat checks bleek gelukkig dat zij niks mankeerde, dus de bevalling kon op deze manier voortgezet worden.
Binnen een mum van tijd kreeg ze persdrang
Een klein laatste zetje in de vorm van opwekkers werd gegeven en binnen een mum van tijd had onze powervrouw van een draagmoeder de behoefte om te persen.
Wat een bijzonder mooie ervaring was het om te zien dat je kindje letterlijk ter wereld komt. En dan ook nog eens door zo’n liefdevolle en sterke draagmama die de bevalling – op de opwekkers na – bijna helemaal zelf in de hand had. We stonden vol bewondering in de kamer tijdens het mooiste moment van ons leven.
Het mooiste moment van ons leven
En daar was ze! Op 17 november om 16:57 kwam onze dochter Nola Lilly ter wereld. Tranen van blijdschap vloeiden en we konden alledrie niet stoppen met kijken naar onze prachtige dochter met een heerlijk dos haar. Na de geboorte bleef ze nog even op de borst van (draag)mama en daarna knipte Kay de navelstreng door en kwam Nola bij hem op de borst. Zo mooi en nog steeds onwerkelijk tegelijk.
Daar gingen we dan met z’n vieren
In het ziekenhuis moesten er nog enkele checks gedaan worden vanwege het meconium dat in het vruchtwater zat, maar er bleek gelukkig niks aan de hand te zijn dus we mochten redelijk snel naar huis. Daar gingen we dan met z’n vieren, draagmama, wij en een volle maxicosi naar het huis van draagmama en haar gezin. Hier bleven we nog een paar dagen waar we samen genoten van de kleine meid en hulp kregen van de kraamzorg. Het was een hele bijzondere en mooie kraamtijd in een huis gevuld met liefde en een nieuw leven.
Ons nieuwe leven beginnen
Op dag 4 was het tijd naar huis te gaan met Nola. Een moment waarvan we wisten dat het zou komen. Uiteraard waren er ook een paar tranen, omdat het voelde als een soort (tijdelijk) afscheid. Ondanks de tranen voelde het ook goed. Dit was wat we altijd al hadden bedacht dat zou gebeuren, dus het moest ervan komen. Daarmee kreeg iedereen weer een beetje zijn ‘eigen’ leven terug. Het lieve draaggezin had wat meer rust in huis en wij gingen ons nieuwe leven beginnen in ons eigen stulpje.
Dit is hoe we de toekomst voor ons zien, samen met de draagmama
En daar zitten we nu middenin, een bubbel die alle clichés waarmaakt. Het is uiteraard een klein beetje vermoeiend, maar het is vooral ontzettend genieten! Het contact met draagmama en haar gezin is er nog geregeld en we hebben elkaar ook alweer gezien. Dat is ook hoe we de toekomst voor ons zien. Nola leeft bij ons, maar we willen allemaal met elkaar in contact blijven en elkaar blijven zien, zodat Nola altijd weet wie haar lieve mama is en door welke powervrouw zij ter wereld is gekomen. Daar zullen we nooit een geheim van maken, maar met trots aan haar vertellen.
Nu nog papa’s op papier
Nu is het alleen nog zaak om juridisch het een en ander te regelen zodat Nola op papier ook twee papa’s krijgt, maar dat voelt een beetje als bijzaak. Vanaf nu gaat ons papaproject verder als echte papa’s en we hebben onwijs veel zin in alles wat komen gaat!
Liefs,
Mike, Kay & Nola
Insta: hetpapaproject
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
wat heerlijk voor jullie, dat jullie zo’n prachtige draagmoeder gevonden hebben. en wat hebben jullie dit allemaal goed geregeld! dit kindje groeit op zonder geheimzinnig gedoe en mede daardoor met heel veel liefde. gefeliciteerd allemaal!
wat prachtig geschreven , en van harte gefeliciteerd.
Julie hebben zeker genoeg liefde aan je dochtertje te geven .
geniet van alle mooie momenten het is julie echt gegund.
en ook de draagmoeder super trots dat je zoiets over heb , zijn weinig mensen die dat kunnen.
gefeliciteerd met jullie prachtige dochter nola!
wat een dotje!
en wat hebben jullie fit samen met de draagbaar prachtig gedaan in alle liefde met elkaar!
nola zal opgroeien in liefde samen met haar papa’s en draagmama! meer kan een kindje zich niet wensen!
heel veel geluk en liefde met elkaar!