Laetitia schrijft brief aan pasgeboren dochter: 'Jij bent mijn licht'

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Lieve Lucille,

Wat als…? Die vraag blijft door mijn hoofd spoken. Stel je voor dat we een ander pad hadden gekozen, zoals velen ons aanraadden. Niemand had vertrouwen in jouw kansen. Ze zeiden dat we moesten overwegen de zwangerschap af te breken – vooral om mezelf te beschermen. Maar kijk nu, mijn poppetje, mijn engeltje, mijn heldin. Je ligt daar en je doet het geweldig. Het idee dat ons leven ‘normaal’ had kunnen zijn, voelt nu bijna onwerkelijk. Dat zou betekenen dat we jouw prachtige snoet en fragiele lijfje nooit hadden ontmoet.

Deel 1: Ik heb heftige bloedingen en pijn tijdens mijn zwangerschap, wat kon dit toch zijn?

Deel 2: Ik had een gevaarlijke vorm van placenta accreta

De strijd is nog niet gestreden

Van het allereerste moment dat ik je zag, was ik verloren. Verliefd. Op je geur, je kleine oortjes die je van papa hebt, je zachte haartjes. Op je grote voetjes, in vergelijking met de rest van je lijfje, op je pianovingers. Op jou, Lucille. Mijn licht. En of je ons lichtje bent! Zo blij dat we je de kans op een leven gaven en gevochten hebben als nooit tevoren. De strijd is nog niet gestreden voor ons allebei, maar wat een resultaat…

Weten vs. onweten

En dan ben je opeens alweer één week oud, Lucille. Alles is de afgelopen dagen pas echt tot me doorgedrongen. Nu pas besef ik welk avontuur we zijn aangegaan. Ik ben blij dat ik de angst toen niet had. Dat ik niet besefte welk parcours van leven op dood we allebei speelden. Ik weet nu ook dat jij er wel komt. Maar de angst voor mezelf wordt concreter. Het wetende versus het onwetende balanceert op een dun touwtje als nooit tevoren. Mijn lichaam draagt nog steeds het monster met zich mee waartegen we samen vochten. En nu moet ik alleen verder strijden, zonder jouw hulp in mijn buik. Lieve Lucille, ik kan dat niet.

Deel 3: De gynaecoloog zegt: ‘Wij gaan overleggen of uw zwangerschap zo snel mogelijk moet worden afgebroken voor uw eigen veiligheid‘

Deel 4: Toen ik met spoed in de ambulance werd gereden, vroegen ze aan mijn man of hij nog iets tegen mij wilde zeggen

Een ondraaglijk gevoel

Mijn medische situatie is in deze ernst nog niet eerder vastgesteld. De artsen bestuderen alles met man en macht, maar een eenduidige oplossing is er niet. En dat maakt me zo onzeker, zo angstig.

Mijn leven voelt pas écht compleet door jou en je broers. Maar de schrik om dit leven niet te mogen leiden, is zo groot. Het monster zal langzaam moeten verdwijnen. Hoe lang dat duurt? Dat weten we niet… Weken, maanden… En als dat allemaal lukt, dan volgt een operatie in de tweede fase. Ook dat maakt me ontzettend bang. Weer die fysieke pijn als je wakker wordt. Dat ondraaglijke gevoel: volledig immobiel zijn, afhankelijk, niet kunnen slapen van de pijn, het ongemak. En dan mag ik blij zijn als er geen complicaties optreden en dat dit allemaal maar een tijdelijk gevoel is.

Deel 5: Laetitia heeft een gevaarlijke vorm van placenta accreta: ‘We kregen te horen of we de zwangerschap nog konden doorzetten‘

Deel 6: Naast de placenta accreta, bleek ons ongeboren kindje ook een afwijking te hebben