Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Poepen is een groot ding voor Jay
Jay is bijna vijf, en hoewel hij prima op de wc plast, blijft poepen een groot ‘ding’ voor hem. Thuis vraagt hij om een luier wanneer hij voelt dat hij moet poepen. Hij poept netjes in de luier, we vegen zijn billen af, en dat is dat. Maar op school is het een ander verhaal. Daar kan hij natuurlijk niet om een luier vragen. En nu, na een paar incidenten, zijn de gevolgen ingrijpender dan ik ooit had verwacht.
We hebben van alles geprobeerd, maar niets werkt
Thuis hebben we van alles geprobeerd. We hebben het opgelegd, beloond, genegeerd, aangemoedigd. We hebben ernaast gezeten en hem afgeleid of een ipad gegeven. We hebben boeken gelezen over het thema, filmpjes gekeken, en zelfs geprobeerd om er een ‘feestje’ van te maken als hij op de wc zou poepen. Maar hoe groot de taart of hoe mooi de stickers ook waren, het succes blijft uit. Jay lijkt angstig. Hij vindt de wc eng voor poepen, dat heeft hij letterlijk gezegd. Hij zegt dat als hij langer op de wc zit er slangen uit de wc komen. Maar ook op het potje zitten werkt niet. “Ook daar komen slangen uit”, zegt hij dan volledig overtuigd.
We dachten dat school hem net dat ‘zetje’ zou geven
Toch dachten we dat school hem misschien zou helpen over die angst heen te komen. “Als hij het daar écht niet kan ophouden, dan ging hij vast wel naar de wc”, dachten we. Hij is zich bewust van zijn omgeving en in zijn broek poepen vonden we niets voor hem. Hij vindt dingen ook snel vies.
Twee weken geleden ging het voor het eerst toch mis
Jay voelde het aankomen, zegt hij. Hij durfde het vervolgens niet te zeggen, hield het te lang op, en toen was het te laat. Hij heeft toen met een vieze broek verder gespeeld in de bouwhoek. Alles zat onder: zijn kleren, de vloer, zelfs wat blokken. Een week later gebeurde het opnieuw, dit keer in de poppenhoek. De juf moest alles schoonmaken terwijl de andere kinderen verder speelden, er was niemand anders binnen school beschikbaar. Het werd chaos in de klas, vertelde ze.
We moesten op gesprek komen
De juf nodigde ons uit voor een gesprek, en ik wist eigenlijk al waar dit naartoe zou gaan. Ik voelde me vreselijk. Ze begon vriendelijk en begripvol: “Ik begrijp dat dit voor jullie lastig is,” zei ze. “Maar het schoolprotocol is heel duidelijk: kinderen moeten zindelijk zijn. Ik wil jullie graag helpen, maar ik moet eerlijk zijn: dit kan ik niet structureel oplossen in mijn klas.” Haar woorden waren nog steeds vriendelijk maar nu ook stevig. Ik voelde de grond onder mijn voeten wegzakken…
Het voelde als falen in het ouderschap
“We willen dit heel graag samen met jullie oplossen,” zei ze, “Maar dit kost tijd en ik heb die ruimte niet. Misschien kunnen jullie hulp inschakelen?” We knikten en spraken af einde van de week weer contact te hebben. We bedankten haar voor haar openheid en vertrokken. Ik voelde mij verslagen, het voelde alsof ik gefaald had als moeder. Waarom lukt het me niet om dit voor elkaar te krijgen? Waarom blijft dit zo’n groot probleem voor Jay?
De directrice belde mij
Een dag later ging mijn telefoon. Het was de directrice. Ze kwam snel ter zake: “We hebben besproken wat er is gebeurd. Helaas moeten we streng zijn in het handhaven van ons beleid. Uw zoon is niet langer welkom op school zolang hij niet volledig zindelijk is. Dit is niet persoonlijk, maar de juf heeft hier geen tijd voor. Incidenteel kan dit natuurlijk gebeuren, hij is een kleuter, maar het lijkt nu structureel te worden. En daar hebben wij niet de mogelijkheden voor binnen een klas van 32 kleuters.”
Ik schrok van de uitspraak van de directrice
Ik was in shock. Mijn stem trilde terwijl ik vroeg: “Maar hij plast toch gewoon op de wc? Is jullie beslissing niet te streng? Haar antwoord was kil maar feitelijk: “We raden u aan om zo snel mogelijk hulp te zoeken. Tot die tijd kunnen wij hem geen onderwijs bieden.” Ik hing op en barstte in tranen uit. Hoe kan dit? Mijn zoon heeft zijn vriendjes op school, hij wil zo graag naar school. Hij plast keurig op de wc. Is het écht zo onoverkomelijk dat hij een luier nodig heeft om te poepen? Hij is nog jong. Ik begrijp dat de juf geen tijd heeft om incidenten op te lossen, maar moet een kind daarom volledig buitengesloten worden?
Jay is nu thuis en dat is ontzettend lastig
Nu zitten we thuis. Ik ben aan het bellen met hulpverleners en probeer een oplossing te vinden, maar de wachttijden zijn lang. Mijn zoon begrijpt niet waarom hij niet naar school mag en vraagt steeds wanneer hij terug mag. Ik heb geen antwoord. Ook vraagt hij of hij iets verkeerds heeft gedaan. Ik vind het zo sneu. Ik heb enerzijds begrip voor school maar voel me vooral boos door de situatie. Met ons eigen werk lopen we ook compleet vast, de situatie is eigenlijk onhoudbaar.
Hoe gaan we dit oplossen? En mag een school een kind überhaupt weigeren omdat hij niet volledig zindelijk is? Ik voel me machteloos…
MARISSA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Is zijn zindelijkheid tussen zijn 3e en 4e nooit ter sprake gekomen bij het Consultatiebureau? Is de noodzaak tot zindelijkheid nooit met jullie gedeeld bij de intake op de basisschool? Ik vind het los daarvan wel redelijk naïef om zelf niet in actie te komen en te hopen dat het vanzelf goed komt als hij naar school gaat.
Kan heel duidelijk zijn: nee school mag niet jouw zoon weigeren! bel de leerplicht.
En eens: leg je situatie voor aan andere scholen als die er zijn en wissel.
sterkte!
Hier nog wat tips:
Valideer zijn gevoelens en maak de wc minder eng door samen een speciale bril of stickers te kiezen en hem een knuffel mee te geven. Begin met poepen in een luier op de wc om hem te laten wennen. Gebruik fantasie, zoals een “beschermteam” tegen slangen, om zijn angst te verminderen. Creëer voorspelbare momenten na maaltijden en gebruik ontspanningstechnieken, zoals ademhalingsoefeningen. Vermijd te veel focus op het probleem om spanning te verlagen maar je moet hem ook niet beschermen want daar help je hem dus juist niet mee dus geef eerlijk antwoorden dus als hij vraagt mag ik nog niet naar school omdat ik niet op de WC durf dan kan je rustig uitleggen waarom dat zo is.
Oefenen met kleren aan op de wc te zitten en langer. Desnoods met de wc bril dicht. Samen liedje zingen wie weet kan hij nu wel hetzelfde liedje nog een keer samen zingen. Zo opbouwen en afleiden als hij er op zit. Dit echt intensief een weekend lang oefenen om het uur en daarna afbouwen. Op den duur durft hij misschien nu 5 tellen zonder bril dicht te zitten of met broek na beneden en dan weer met liedje met bril dicht. Kortom heel rustig opbouwen en afleiden. Of samen foto’s kijjken dat jij op ooghoogte voor hem zit op de stoel. Wie weet durft hij wel op de stoel voor de wc wat langer te zitten. Praat over leuke dingen en leg geen nadruk op poepen en slangen. Zo legt hij een link tussen leuk en gezellig en de wc en haal je onbewust de angst weg.
zoek een andere school
hier wil je je kind toch niet laten gaan als t al zo begint en 1 juf bij zoveel kinderen krijgen ze zo wie zo te weinig aandacht
De school heeft binnen kaders zelf vrijheid de groepsgrootte te bepalen. Je snapt zelf ook wel dat 2 klassen van 16 leerlingen financieel mogelijk niet uit kan, he? Heeft u zelf wél genoeg aandacht gehad op school, dat u sowieso als ‘zo wie zo’ schrijft?
Sommige ouders vinden het moeilijk om de waarheid tegen hun kinderen te vertellen omdat ze anders gekwetst raken, maar in dit geval snap ik het niet dat de waarheid niet verteld wordt. Dat geeft duidelijkheid waarom hij niet naar school mag.
Precies. “Je mag naar school als je gewoon op de wc kunt poepen”. Geen verwijt, maar gewoon feitelijk.
Misschien staat het al geschreven, maar de poep poli heeft ons geholpen. Je kunt hiernaartoe met een doorverwijzing van de dokter. Onze wachtijd was niet lang. Weet hij is niet de enige.
Dat is erg vervelend voor alle partijen, Ik denk dat je je zoontje maar op 1 manier kan helpen eigenlijk, en dat is de “veilige” luier weglaten.
bij mijn zoon moet ik ook duidelijk zijn, teveel opties geeft hem onduidelijkheid, waardoor er een hoop frustraties / angsten gevormd worden.
ik heb nadat hij op het potje begon te plassen en toen wou hij ook telkens de luier voor het poepen, op een gegeven moment gezegt: nee, ga maar op het potje, je bent nu een grote jongen… waarop hij reageerde met een tirade, driftbui, smeekbui, tranen omdat hij “kan niet” zei. Haal de spanning van het poepen weg, geef er geen aandacht aan. Zet een potje centraal en laat het hem zelf uitzoeken, wc, potje of broek. “daar staat het potje, daar is de wc, als je moet poepen, doe je het daar. kijk wat er gebeurt, maar geen luier meer geven. je mag boos zijn wanneer hij in zijn boek poept, maar wees duidelijk.
ook inderdaad gewoon antwoord geven waarom hij niet naar school mag.
Ik denk dat je hem zo kan helpen. Sommige kinderen hebben duidelijkheid nodig. de angst voor het poepen gaat pas weg als hij dit gedaan heeft waar het hoort. dan kan je verder.
mocht hij toch volhouden (na minstens een dag), kan je altijd nog het laatste proberen: geen tv/scherm. totdat je gepoept hebt.
zorg ook dat hij veel drinkt, beweegt en vezelrijk eet, dan gaat het soepeler en kan hij het moeilijker tegen houden.
hoop dat je hier wat aan hebt. Liefs
Er zijn fysiotherapeuten die gespecialiseerd zijn in zindelijkheidstraining. Er wordt dan gekeken naar wat het kind nodig heeft om zindelijk te worden. Eigenlijk zou elk kind (zonder interfererende beperking) met 3,5 jaar zindelijk moeten zijn. Indien dit niet het geval is, dan kan professionele hulp hierbij helpen.
Jammer dat het nog niet lukt. Lijkt me erg frustrerend voor iedereen en vooral voor je zoontje zelf. Onze meiden waren zindelijk met 2,5 maar onze zoon van bijna 3,5 is tot nu toe nog niet zindelijk, ik hoop dat het gaat lukken voordat hij naar school gaat. Ik weet van anderen dat ze worden gebeld als hun kind verschoond moet worden, die kinderen hadden een luier aan. De juf heeft er echt geen tijd voor ook al zou ze het willen doen. Hopelijk krijgt hij het snel door en mag hij terug. Voor nu blijven proberen, ook met hulp zoeken. Gewoon bij CJG?
Heb je al s geprobeerd om zonder dat hij het ziet een gat in de luier te knippen voordat je hem om doet? Zo kan het wel eens lukken. En ja een school mag een kind weigeren als ze niet volledig zindelijk zijn en als je reëel nadenkt is dat ook logisch. een juffrouw is er om kinderen “lesstof” aan te bieden. Als ze luiers moeten verschonen, dan staat de rest van de klas “stil”, plus als ze dat gewild hadden, waren ze wel in een kinderopvang/crèche gaan werken. Je geeft aan dat hij vraagt waarom hij niet nasr dchool mag en of ie iets verkeerd gedaan heeft. je zegt er geen antwoord op te kunnen geven? Wat dacht je van gewoon de waarheid zeggen, dat hij niet nasr school mag omdat hij in zijn broek poept en de juffrouw er niet is om zijn poep op te ruimen? Dat geeft hem duidelijkheid.
een school heeft zorg plicht mag geen kinderen hier om niet weigeren
niet iedere school doet dit is mijn ervaring
als een kind nog een luier nodig heeft op school
moet je zelf als ouder naar school voor te verschonen
of er moet een verzorgende via de Wmo voor het verschonen van een luier naar school
wij hebben het zelf mee gemaakt dat er maar 2 scholen in de gemeente waar onze zoon naar toe kon onze zoon is niet zindelijk en zal het nooit worden door een aangeboren afwijking van zijn darmen en blaas
in de tussentijd heeft hij zijn eerste stoma en binnen jaar krijg hij ook nog een urinestoma en dan hoef hij geen luier meer om
hij heeft de kleuter klas op een normale basisschool gezeten nu zit hij op een school voor zieke kinderen omdat hij te ziek en te moe is
je zou naar de huisarts kunnen gaan en een verwijzing naar de poep polie in een kinderziekenhuis er zijn veel kinderen met problemen met poepen en hier bij komt een mdl arts , een psycholoog , fysiotherapeut
en kijken naar het het hele plaatje wat hij nodig heeft en praat met school als een van de ouders zelf hem gaan verschonen of familie, vrienden dan kan hij naar school
dan mogen ze hem niet weigeren dan heeft de school er geen werk aan alleen een belletje en dat hoeft de juf zelf niet te doen dat kan iemand anders op school doen ik werd altijd door de administratie gebeld