Ik was een dag eerder ingeleid en de verloskundige kon de vliezen gaan breken. Wat er toen gebeurde vergeten ik en de verloskundige nooit meer. Wát een tsunami aan vruchtwater kwam er naar buiten. Werkelijk alles was nat; mijn kleding, de kleding van de verloskundige, de vloer. Overal vruchtwater. Ze zei dat ze nog maar één keer eerder in haar carrière deze hoeveelheid vruchtwater had gezien. Dit was duidelijk Polyhydramnion, een medische term voor te veel vruchtwater. Waarom had onze eigen verloskundige hier niks over gezegd? Dit kan namelijk ernstige gevolgen hebben.
Wat voorafging aan dit waterspektakel
Ik had vanaf de twintigste zwangerschapsweek al veel last van hevige bekkenpijn. Daarbij werd onze Aiden ook niet bepaald klein geschat. Met ruim 36 weken tikte hij al bijna de 4 kilo aan. De combinatie van zijn gewicht en mijn fysieke gesteldheid zorgden ervoor dat ik aan de bel trok. De verloskundige maakte een afspraak in het ziekenhuis om een inleiding te bespreken. De gynaecoloog was het er gelukkig mee eens dat het niet verstandig was om tot 40 weken zwangerschap door te lopen. Er werd gevraagd naar mijn wensen en het liefst werd ik dezelfde week nog ingeleid. Ik was inmiddels ruim 38 weken zwanger. De inleiding werd een paar dagen later ingepland, wat was ik opgelucht. Wachten tot 40 weken zou betekenen dat hij boven de 4,7 kg zou uitkomen en daarbij was mijn lijf gewoon echt op. Het was tijd om onze zoon te gaan ontmoeten en mijn lichaam de tijd te geven om te herstellen.
De ballon deed goed zijn werk, in no-time had ik om de drie minuten weeën
Ik kreeg op donderdagochtend de ballonkatheter geplaatst. Daarna kon ik weer naar huis en mocht ik mij de volgende ochtend weer in het ziekenhuis melden. Eenmaal thuis kreeg ik tegen het middaguur flinke krampen. Rond etenstijd begon ik sterkere weeën te krijgen en begon ik te timen. Van één keer per vijf minuten, gingen we naar om de vier minuten en kort daarna naar om de drie minuten. Ik besloot toch voor de zekerheid te bellen en moest direct langskomen. In het ziekenhuis bleek de ballon los te zijn en had ik spontane wee-activiteit. Ze zeiden dat de kans reëel was dat ik die nacht zou bevallen. Fijn dat het deze keer een stuk sneller ging, bij onze dochter Hailey duurde alleen al het rijpen van de baarmoedermond vier dagen.
Helaas toch weer aan de pillen, wat een domper
Helaas zakte rond middennacht de weeën steeds verder af en viel het stil. Ook voelde de verloskundige tijdens het toucheren dat Aiden net als onze dochter Hailey weer omhoog was geschoten. De vliezen konden niet meer gebroken worden en ik moest weer een dag aan de pillen om de baarmoeder verder te laten rijpen en Aiden verder te laten indalen. Dat ik baalde was een understatement. Eerst voelt het alsof je heel dichtbij bent en ineens is de bevalling weer ver weg.
Kunnen we nu eindelijk de vliezen breken?
De volgende ochtend verloor ik spontaan mijn slijmprop, wat een vreemd gevoel! Ergens had ik daardoor wel de hoop dat ze de vliezen even later konden breken. De verloskundige kwam mij controleren en het leek erop dat ik weer een dag aan de pillen moest. Hier zat ik echt niet op te wachten. Gelukkig kon ze Aiden net iets verder naar beneden krijgen waardoor ze toch de vliezen kon breken. Wat een opluchting!
Ik zat in een zwembad van vruchtwater
De vliezen werden gebroken en wát een tsunami aan vruchtwater kwam er naar buiten. Wow! De verloskundige riep snel een collega erbij want werkelijk alles was nat. Ik zat zelf in een zwembad van vruchtwater. Zowel haar als mijn kleding was kletsnat. Ze zei dat ze nog maar één keer eerder in haar carrière deze hoeveelheid vruchtwater had gezien. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toen alles eenmaal was opgeruimd belde ik mijn man Jelle met de boodschap om direct naar het ziekenhuis te komen.
Waarom had de verloskundige dit niet gezegd?
Dit was heel duidelijk Polyhydramnion, een medische term voor te veel vruchtwater. Ik had zo’n zes liter vruchtwater. Even ter vergelijking: dit is normaal gesproken gemiddeld 1,5 liter. “Waarom hebben we dit niet van jullie eigen verloskundige doorgekregen?”, vroeg ze zich hardop af. Dit kan namelijk gevolgen hebben wanneer de vliezen breken en die baby niet goed is ingedaald. Eén van deze gevolgen is een navelstreng prolaps, ofwel uitzakking van de navelstreng. Hierbij ligt een gedeelte van de navelstreng onder de baby en drukt de baby de navelstreng eigenlijk dicht, waardoor de baby niet of amper zuurstof en voedingsstoffen krijgt. Je raad het natuurlijk al, dit bleek later bij ons het geval te zijn..
Het vervolg lees je morgen in deel 2.
ANOUK
