Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Pasgeboren baby Lyo zag er anders uit
We wilden een speciale operatie voor Lyo
“Komt het goed met baby Lyo?”, mama Demi geeft antwoord
Lyo kan door zijn syndroom zijn ogen niet sluiten
Het is een frustrerende uitdaging om de juiste zorg voor Lyo te krijgen
We kregen onverwacht nieuws tijdens Lyo’s controleafspraak
Na de schedeloperatie lijkt kleine Lyo niet meer op zichzelf
De dag van de belangrijke operatie aan Lyo zijn handjes
De operatie aan Lyo’s handjes bleek onverwacht anders te zijn verlopen
Lyo heeft een open gehemelte: “Hem eten geven is voor mij aan traumatische ervaring geworden”
Lyo heeft een schisis, maar zijn gehemelte kan niet worden gesloten
Op het moment dat onze relatie in zwaar weer zat, raakte ik zwanger, door de pil heen
Demi: “Toen ik op de plek kwam waar Lyo had gelegen, sloeg de paniek in mij toe”
Demi: “Ik hoopte om deze reden op een zusje voor Lyo”
Demi: “De echoscopiste viel bij het hartje wat langer stil, ik voelde meteen dat het niet goed was…”
De zwangerschap is zwaar
Ik was moe, en dat ben ik deze zwangerschap eigenlijk constant. Ik voel me soms bezwaard om te klagen over mijn zwangerschap, wetende dat er vrouwen zijn die moeite hebben om zwanger te worden. Maar dat ik deze zwangerschap niet leuk vind, betekent niet dat ik niet dankbaar ben. Ik zou het gewoon fijn vinden als het voorbij was. Het confronteert me meer dan bij Lyo dat mijn kleren niet meer passen. Mijn buik zit me ontzettend in de weg. Ondanks dat hij relatief bescheiden blijft, heb ik veel last van harde en gespannen buiken. Ik kan niet wachten tot ik me weer normaal kan omdraaien in bed, normaal kan ademhalen, en zonder moeite kan lopen zonder het gevoel te hebben dat ik elk moment in mijn broek kan plassen of dat de baby elk moment geboren kan worden. Met zoveel mogelijk rusten en af en toe klagen, sukkelen we door tot de 32 weken.
Eindelijk was die datum daar
Ik was jarig, en om 09:30 uur stond er een echo gepland in het Radboud om het gaatje te beoordelen. De afspraak liep weer verschrikkelijk uit. Volgens mij hebben we echt drie kwartier moeten wachten voordat we aan de beurt waren. Ik heb zelfs aan de assistente gevraagd of we misschien een verkeerde datum hadden doorgekregen, omdat alle vrouwen na ons veel eerder aan de beurt waren. Uiteindelijk was het dan zover. Ik mocht op de onderzoekstafel plaatsnemen en het onderzoek begon.
Ze zouden alleen aandacht besteden aan het hartje
We kregen te horen dat ze alle gebruikelijke controles zou doen, zonder ergens extra aandacht aan te besteden, behalve aan het gaatje, dat uitgebreid bekeken zou worden. Mocht er iets bijzonders opvallen, dan zou ze dat uiteraard met ons delen. Alle standaardcontroles waren goed. Sommige waarden lagen aan de ruime kant, andere eronder, maar alles was binnen de norm. Toen ze bij het hartje kwam, meldde ze al snel dat het gaatje niet meer zichtbaar was. Het was natuurlijk mogelijk dat niet alle gaatjes tijdens het onderzoek te zien zijn, maar als er na de geboorte nog een gaatje zou zijn, zouden ze dat horen.
Ik voelde me heel naar worden tijdens het onderzoek
Toch was het onderzoek nog niet voorbij. De echokop werd steeds harder en dieper in de zijkant van mijn buik gedrukt, op een gegeven moment zelfs zo hard dat ik me helemaal naar voelde worden. Het zweet brak me uit en ik moest goed op mijn ademhaling letten om niet flauw te vallen. Gelukkig merkte de echoscopiste het op en mocht ik op mijn zij gaan liggen, zodat ik mijn vest kon uitdoen. Dat hielp, het gevoel van flauwvallen verdween, maar de druk op mijn buik bleef en de spanning nam daardoor toe.
Het duurde lang en we kregen maar geen duidelijkheid
Op de vraag of alles goed was, kregen we weinig antwoord. Af en toe vielen er wat medische termen. Na een halfuur besloot ze te overleggen met een collega. Nog steeds kregen we geen duidelijke antwoorden over wat er precies aan de hand zou kunnen zijn. Er was sprake van iets met een ductus en een kronkel. Verder had ze het vermoeden dat hij uit links zou komen. Ik had geen idee wat dat betekende. Toen de collega binnenkwam, wist zij na één blik op het scherm meteen te zeggen dat alles in orde was. Dat maakte me juist extra nerveus. Hoe kon de één na een halfuur nog twijfelen, terwijl de ander binnen vier seconden zeker was? Maar daarmee was het onderzoek afgerond. Er werd me nog een fijne verjaardag gewenst en we konden gaan.
We besloten contact op te nemen met het ziekenhuis
Ik heb uiteindelijk mijn zorgen met Oscar gedeeld en we belden het Radboud. Er werd een terugbelverzoek voor een gynaecoloog ingediend. Normaal ben ik wat sceptisch over mannelijke gynaecologen, maar deze man was echt heel vriendelijk en deed zijn best om me gerust te stellen. Hij probeerde me met zijn woorden en bevindingen op mijn gemak te stellen, maar gaf ook meteen aan dat hij begreep dat ik het gezien mijn voorgeschiedenis moeilijk vond om gerustgesteld te worden. Daarom stelde hij voor om het de volgende dag in het team van 40 artsen en 4 kindercardiologen te bespreken. Hij zou mij na het overleg terugbellen. En dat heeft hij ook gedaan. Alles was goed, en ook de kindercardioloog bevestigde dat.
De gynaecoloog legde alles gelukkig heel precies uit
Het bleek dat de “ductus” (een bloedvat dat de grote lichaamsslagader verbindt met de longslagader), zoals de echoscopiste al had aangegeven, kronkelig leek. Dit is niet normaal, maar het komt wel vaker voor en heeft geen nadelen voor na de geboorte, omdat de ductus functieloos wordt zodra de baby begint te ademen. Door het uitzetten van de longen die zich vullen met zuurstof, wordt het bloedvat namelijk dichtgedrukt. In de zwangerschap zorgt de moederkoek voor de zuurstofopname. Waarover onzekerheid bestond, was of het bloedvat uit de juiste holte kwam. Ze kon dit niet goed in beeld brengen, waardoor er zo hard op mijn buik werd gedrukt. Uiteindelijk werden er goede beelden gemaakt en kon de collega-echoscopiste zo snel bevestigen dat alles in orde was.
Onze baby werd gezond verklaard!
De gynaecoloog gaf ons na het gesprek de optie om het hartje van de baby te laten controleren door het ziekenhuis in plaats van bij het consultatiebureau. Hier wilden we graag gebruik van maken, gewoon voor de zekerheid. Hij benadrukte dat het goed was dat ik had gebeld, en dat vond ik erg fijn om te horen. Het is niet vaak dat ik zo gerustgesteld word door een arts, en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Daarmee was het officieel: na ruim 32 weken was onze baby gezond verklaard. Dit betekende dat ik thuis kon bevallen, zoals ik graag wilde.
Het is nu aftellen naar de bevalling
Nu, terwijl ik dit schrijf, zitten we echt aan het einde van de zwangerschap. Vanaf nu is het aftellen tot de bevalling. Ik ben eerlijk gezegd doodsbang, maar ik heb ook vertrouwen in mezelf en in de baby dat het goed zal komen. Ik hoop dat hij iets eerder komt, niet zo snel als Lyo, maar anderhalve week later zou ik niet erg vinden. Ondanks dat ik al een keer ben bevallen, heb ik geen idee wat me deze keer te wachten staat. Als alles goed gaat, komt de baby op een goed termijn, waardoor ik niet meteen naar het ziekenhuis hoef. En begint de bevalling waarschijnlijk met weeën in plaats van gebroken vliezen.
Ik kijk uit naar de thuisbevalling
Bovendien beval ik nu van een kindje waar ik wel thuis van mag bevallen, en ik ben benieuwd hoe dat zal voelen. Uiteindelijk heb ik dus gekozen voor een natuurlijke thuisbevalling, in de hoop dat het helpt mijn trauma’s te verwerken. Voor de zekerheid staat de vluchtkoffer klaar, en ik ga als pijnbestrijding de TENS proberen. Ik vind het heel spannend, maar ik ben er klaar voor en zal blij zijn als ik hem eindelijk in mijn armen kan houden en deze onzekerheid voorbij is.
WORDT VERVOLGD
DEMI
Insta: lifewithlyo
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
