Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik geniet elke dag van het ouderschap
Als moeder van twee geweldige kinderen, een meisje van 10 en een zoontje van net 9, geniet ik elke dag van het mama-zijn. Mijn kinderen brengen zoveel gezelligheid, liefde en blijdschap in huis. Van de grappige opmerkingen die mijn zoon tussen neus en lippen door maakt tot de creatieve knutselprojecten van mijn dochter, het leven met hen is echt een feest. Of de ochtenden waarop mijn dochter enthousiast haar nieuwste dansroutine laat zien in de woonkamer, terwijl mijn zoon me verbaast met zijn nieuwste uitvinding van Lego.
Elke dag zijn er wel mooie en bijzondere momenten
Ik vind het prachtig om te zien hoe ze opgroeien en steeds zelfstandiger worden. Mijn dochter, die net een ingewikkeld recept uitprobeert omdat ze graag wil leren koken. Mijn zoon, die uren zoet is met het bouwen van een boomhut van takken in de tuin. Deze momenten maken het ouderschap extra bijzonder en waardevol.
Elke dag vindt er ook een eeuwige strijd plaats
Toch is het niet altijd even makkelijk, en zoals elke ouder weet, zijn er altijd van die kleine dingen die je bloeddruk een beetje kunnen verhogen. Eerlijk is eerlijk: er zijn ook momenten waarop ik mezelf even moet herpakken. Neem nu die eeuwige strijd met jassen, tassen en sokken.
Ik heb al van alles geprobeerd
Zodra mijn kinderen thuiskomen van school, worden de jassen en tassen nonchalant op de grond gegooid. Precies daar waar ze uitstappen, alsof dat de meest logische plek is. Ik heb alles geprobeerd: afspraken maken, herhalen in de auto, pictogrammen ophangen in de gang, herhaaldelijk uitleggen waarom opruimen belangrijk is. Het lijkt allemaal aan dovemansoren gericht.
Ook mijn man doet eraan mee
En dan die sokken! Ik weet niet wat het is, maar overal in huis duiken ze op. Onder de bank, in de keuken, achter de plantenpot. Mijn man doet vrolijk mee aan dit fenomeen. Op een of andere manier lijken ze allemaal te denken dat sokken vanzelf naar de wasmand kruipen. Onze gietvloer maakt het natuurlijk nog erger, want “sok-schaatsen” door de woonkamer is blijkbaar het hoogtepunt van hun dag.
Er ontstond zoveel negatieve aandacht
Op een dag was ik het zat. Ik vond mezelf voortdurend zeurend en aan het herhalen. Het voelde alsof de negatieve aandacht de overhand nam, en dat wilde ik niet. Dus bedacht ik een nieuwe aanpak, eentje die ik vroeger nooit had overwogen. Ik besloot een “boetesysteem” in te voeren: voor elke jas, tas of sok die ik op de verkeerde plek vond, ging er €0,50 van hun wekelijkse zakgeld van €2,50 af. Om het eerlijk te houden, gold de regel ook voor mijn man en mij. Als wij iets lieten slingeren, konden de kinderen beide €0,50 per item verdienen. Dat leek me een mooie stimulans om iedereen betrokken te houden. In het begin had ik mijn twijfels. Zou dit niet te streng zijn? Zou het niet averechts werken?
Het resultaat heeft me compleet verrast!
Na een paar keer betrapt te zijn, begon het kwartje te vallen. Mijn dochter hing keurig haar jas op en zette haar tas in de gang. Mijn zoon begon zelfs zijn sokken op te ruimen voordat ik er iets over kon zeggen. Ook leek het hun relatie als broer en zus te versterken: ik zag dat ze ook voor elkaar opletten en elkaar er zachtjes op wezen, waarna een kus of knuffel plaatsvond.
Binnen een week was de situatie al zo anders
Binnen een week was het huis gewoon georganiseerd zoals ik het in jaren niet had gezien. Het mooiste moment was misschien wel toen mijn man zijn sokken vergat mee te nemen naar de wasmand. De kinderen vonden ze en kregen elk €1. Hun vreugde was onbetaalbaar. Niet omdat ze zoveel geld verdienden, maar ook omdat ze voelden dat de regels voor iedereen gelden en ook papa in de ‘fout’ was gegaan.
Ik ben helemaal niet van straffen
Ik ben niet van straffen en als iemand me vroeger had gezegd dat ik zo’n systeem zou invoeren, had ik hard gelachen of verontwaardigd gereageerd. Maar het bleek geen straf, het was een leerervaring. Mijn kinderen leerden verantwoordelijkheid nemen op een manier die speels en positief was. En ik leerde dat je soms buiten je comfortzone moet stappen om een oplossing te vinden die werkt.
Onze tijd samen is nu gezelliger
Nu zijn de dagen gevuld met minder herhalingen en meer gezelligheid. De jassen hangen netjes aan de kapstok, de sokken liggen in de wasmand, en de tassen staan keurig in de gang. Het voelt bijna magisch. Soms zijn het echt die onverwachte out-of-the- box ideeën die het beste werken voor een succesverhaal.
VANY
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Waarom draait alles in deze tijd om geld??? Echt een soort “straf” die ik niet begrijp..
wat een goed systeem, geen gezeur meer iedereen weet het. ik hoor mijn vader nog roepen, jas op de kapstok. iedereen heeft hier baat bij. goed gedaan.
Ik zie bijna bij elk artikel een reactie van jou Joris… Geen idee of je een gezin hebt, maar luisteren jouw kinderen altijd? Moet jij nooit dingen herhalen? Heb jij altijd gezag?
Ja, gezin en nee, natuurlijk luisteren ze niet altijd en niet altijd meteen. Maar ik zie wel een verschil tussen iets een tweede keer moeten zeggen en iets 5 jaar laten voortduren. U niet?
Als ze hun jas op hun 9e pas leren ophangen d.m.v. boetes, wat is er in de pakweg 5 jaar ervoor dan gebeurd (of niet gebeurd)…?
blijkbaar heeft ze minstens 5 jaar aaneen blijven herhalen maar luisterden de kinderen niet….
Zoiets moet het zijn. Dan zijn de kinderen hardleers of moeders heeft geen gezag. Of mis ik iets?
Kinderen zijn eigenwijs en oostindisch doof. Ik zie het overal om me heen, bij elk gezin waar ik kom is er een issue met het opruimen van jassen en schoenen, de schooltassen dito.
Heeft weinig te maken met gezag van de ouders.
Mijn kinderen hebben het ook een tijd gedaan, tot ik zei het dan maar in de kliko te gooien. Afkloppen, het gaat nu goed, op de schoenen na maar daar hebben ze een mooi excuus voor, natte schoenen mogen niet in de schoenenkast!
Ik vind dit een creatieve oplossing, leert de kinderen consequenties en het is een pluspunt dat de ouders ook meedoen en de kinderen zo ook wat kunnen verdienen!