Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn dochter gaat helemaal op in de magie van de Sint
Mijn oudste dochter is bijna drie, en dit jaar lijkt zij helemaal op te gaan in de magie van Sinterklaas. Haar ogen glimmen als we samen liedjes zingen, en ze huppelt door het huis met haar speelgoedmijter op. Elke dag vraagt zij of we de schoen al mogen zetten en of het paard haar wortel wel lekker vond. Het is hartverwarmend om te zien hoe zij geniet. Maar tegelijkertijd zit ik met een knoop in mijn maag. Want dit hele feest, het idee van een man op een paard die cadeautjes door de schoorsteen gooit, is uiteindelijk natuurlijk een leugen. En daar worstel ik mee.
Eerlijkheid is het belangrijkst
Van jongs af aan heb ik altijd het gevoel gehad dat eerlijkheid het belangrijkst is. Hoe kan ik mijn kinderen later leren dat ze altijd de waarheid moeten spreken, als ik zelf nu een sprookje verkoop als realiteit? Het voelt alsof ik bewust meedoe aan een grote leugen. Natuurlijk begrijp ik dat het bij tradities hoort, en dat het ‘onschuldig’ is, maar het gaat toch tegen mijn principes in.
Zal ze zich verraden voelen?
Ik vraag me ook af hoe het voor mijn dochtertje zal zijn als zij er straks achter komt dat Sinterklaas niet echt bestaat. Zal zij zich verraden voelen? Zal zij me minder vertrouwen? Het voelt alsof ik een basis leg die later kan tegen werken. Maar als ik haar nu de waarheid vertel, loop ik tegen een ander probleem aan.
Kan ze zo’n groot geheim voor zich houden?
Hoe gaat het straks op de basisschool? Daar geloven (bijna) alle kindjes heilig in Sinterklaas. Als ik haar vertel dat het allemaal niet echt is, bestaat de kans dat zij dit, onbedoeld, tegen zijn vriendjes vertelt. Ze is nog zo jong om zo’n groot geheim voor zich te houden. Ik zie de boze blikken van andere ouders al voor me: “Waarom moest jouw dochter de magie verpesten?” Ik wil niet dat zij zich een buitenbeentje voelt of dat ik verantwoordelijk ben voor het breken van andere kinderhartjes.
Is het niet zonde om dit magische deel van de kindertijd te ontnemen?
En ergens knaagt nog een andere vraag: ontneem ik haar een bijzonder deel van zijn kindertijd? Er is zoveel magie in geloven in iets groters, in cadeautjes die onverwachts verschijnen, in het idee dat er iemand is die precies weet wat je nodig hebt. Kinderjaren zijn zo kort. Is het niet juist mijn taak als moeder om dat gevoel van verwondering en onschuld zo lang mogelijk te koesteren?
Misschien is dit een oplossing
Ik heb er veel over gelezen, over hoe andere ouders hiermee omgaan. Sommigen kiezen ervoor om de traditie in stand te houden, maar het niet groter te maken dan het is. Ze vertellen hun kinderen bijvoorbeeld dat Sinterklaas een spel is waar iedereen aan meedoet. Het is niet per se een leugen, maar meer een fantasie waar je samen in duikt. Misschien is dat een oplossing die ook bij mij past.
Ik kies nu voor een middenweg
Ik overweeg nu om het niet zwart-wit te maken. Ja, we zingen liedjes en zetten schoenen, maar ik wil niet de nadruk leggen op “het is écht waar.” In plaats daarvan kan ik haar leren dat Sinterklaas een prachtig verhaal is, net zoals de sprookjes die we samen lezen. Als ze vragen stelt, wil ik eerlijk zijn, maar zonder het plezier weg te nemen.
Voor dit jaar laat ik het zo
Voor dit jaar laat ik haar genieten. Ze is nog klein, en het plezier dat ze heeft, weegt misschien zwaarder dan mijn eigen twijfels. Maar ik weet dat dit dilemma zal blijven bestaan. Hoe ouder ze wordt, hoe meer ik de druk voel om een lijn te trekken tussen fantasie en werkelijkheid. Ik wil hoe dan ook dat mijn kinderen leren genieten van de magie van het leven, op welke manier dan ook. Of dat nu met Sinterklaas is of door te begrijpen dat de echte magie zit in het geven, in liefde en in samenzijn.
ANNIKA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
