Ik ben ruim acht jaar getrouwd geweest met de vader van mijn kinderen. Ondanks alles hebben we ook wel onze goede en gelukkige momenten gehad. In 2009 hebben we elkaar ontmoet via een datingsite en al snel kregen we een relatie. Ik was in het begin wel gelukkig totdat ik erachter kwam dat hij een verslaving had, waar ik (waarschijnlijk niet verrassend) verre van blij mee was.
Onverwacht zwanger
We waren nog geen jaar samen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van onze zoon. Op dat moment kon mijn geluk niet op, ondanks dat we toen nog geen eigen huisje hadden omdat we destijds bij mijn ouders op zolder woonden. We zijn toen op zoek gegaan naar een huisje voor onszelf wat niet makkelijk was. Gelukkig vonden we via via toch een mooie plek. Het was klein maar fijn. Het inrichten ging vrij snel met wat hulp van familie en vrienden. De zwangerschap ging van een leien dakje en onze zoon werd met een zwangerschap van 41+2 geboren.
Uitgeput van al het zorgen
Direct na zijn geboorte begon helaas de hele ellende. Ik wilde onze zoon opvoeden en huismoeder zijn, omdat ik niks wilde missen. Mijn ex hielp vrij weinig destijds. Omdat we in die tijd nog wat katten hadden en ik een puppy op moest voeden (waar ik niet voor gekozen had), lag er een grote druk op mij. Ik was uitgeput aan het einde van de dag. Het enige wat ik deed was zorgen, zorgen en nog eens zorgen voor de hele bende. Meneer stak geen poot uit. We hebben veel ruzie gehad en ik ben een paar keer een nachtje bij mijn ouders gaan slapen om tot rust te komen.
Bron: pexels
Ik werd fysiek mishandeld
Toen onze zoon 1.5 jaar oud was wilde mijn ex met moederdag weg naar de achterbuurman om een koffie te drinken en mij alleen achter te laten. Ik wilde daar een stokje voor steken en heb toen mijn zoon bij hem weggepakt. Dat was voor hem de druppel. Hij begon mij te slaan en te schoppen terwijl ik mijn zoon voor me op het aanrecht had gezet en hem stevig vast hield. Toen meneer klaar was met meppen en schoppen, heb ik onze zoon in zijn bedje neergezet aangezien het dutjes tijd was voor hem. Daar was mijn ex het dus niet mee eens en wilde hij hem weer wegpakken. Ik ben op hem afgelopen en heb hem toen bij zijn strot gepakt. Ik heb hem gewaarschuwd dat als hij mij nog met één vinger aan zou raken, ik de politie zou bellen. Meneer is daarna snel weg gegaan, blijkbaar omdat hij tot rust moest komen. Ik heb toen mijn neef gebeld om mijn verhaal kwijt te kunnen. Mijn ex bleef gelukkig een lange tijd weg.
Hij beloofde af te gaan kicken
In die tijd daarna zijn er zoveel moeilijke situaties geweest dat ik heb gedacht: “Ik moet hier weg”. Ik heb hem ook voor het blok gezet om af te kicken van zijn verslaving of ik zou weg gaan. Gelukkig heeft hij daar toen ook voor gekozen. We hadden daar goede afspraken over gemaakt en zodra alles goed ging, wilden we graag voor een tweede kindje gaan. Ik raakte zwanger van onze dochter en we hadden zicht op een mooi nieuwbouw appartement. Onze zoon was destijds vier jaar toen onze dochter werd geboren.
Onze buren hadden last van geluidsoverlast
In die tijd zaten we lekker in het centrum, dus dichtbij alle winkels en de school waar onze zoon heen ging. De bovenburen begonnen in die tijd helaas te klagen dat ze veel geschreeuw hoorden door onze ruzies en onze kinderen die veel huilden en schreeuwden. Er kwam iemand van de woningstichting langs om te bemiddelen en adviseerde ons om hulp in huis te nemen in de vorm van thuisbegeleiding. Het CJG kwam toen voor het eerst bij ons over de vloer om hulp te bieden.
We kregen intensieve hulpverlening
Toen zij zag hoe mijn ex ons behandelde, heeft ze flink aan de bel getrokken bij intensievere hulp. Ze heeft tijdens een gesprek aan ons verteld dat dit niet meer kon. Mijn ex behandelde mij als vuil en mijn zoon als een volwassene. Ook wilde hij niet eens even een luier verschonen bij een van de kinderen omdat hij daar niet tegen kon. En zo waren er nog veel meer dingen. Al met al kwam het erop neer dat ze ons wilden helpen met de opvoeding. In de tijd dat mijn ex afgekickt was, kwamen ze erachter dat hij ADHD heeft en licht autistisch is met een slaap probleem. Hij kreeg hier medicatie voor. Het probleem alleen was dat als ik hem ’s ochtends wakker maakte, hij behoorlijk agressief kon zijn tegen ons en ook niet tegen het geschreeuw van de kinderen kon. Dat was één van de problemen waar we vaak tegenaan liepen. Ik was daar ook heel eerlijk in geweest naar de hulpverleners toe. Mijn ex wilde daarentegen totaal niet mee werken. We zaten ook totaal niet op één lijn qua opvoeding. En zo kwam er een andere hulpverlener bij ons in huis voor hem.
Ik durfde een scheiding niet door te zetten
Toen onze dochter twee jaar oud was, ben ik naar een advocaat gestapt omdat ik mijn ex zat was. Ik wilde toch kijken of we konden scheiden. Uiteindelijk durfde ik het niet aan en heb daar achteraf wel goed spijt van gehad. Later zaten we in ons nieuwe huis en zijn we eerst een week op vakantie geweest met ons viertjes. Dat was niet bepaald relaxt kan ik je wel vertellen. Meneer zat constant op mijn lip en als ik even op mijn telefoon een spelletje deed, was het weer van: “Hallo ben ik nog in beeld?”. Toen we weer thuis kwamen, werd ik het helemaal zat. Alles liep weer zoals altijd. Meneer had niet echt een vaste baan en beunde bij, waardoor hij ook regelmatig een paar dagen thuis zat te luieren. Dit irriteerde mij flink waardoor we steeds meer ruzie kregen. Ik vluchtte dan vaak uit huis met de kinderen om ze te behoeden voor de spanningen en verdere ruzies.
Lees HIER het vervolg.
MARIEKE
Gelukkig was de basis goed voor de komst van het eerste kindje en was de basis nog steeds goed voor men besloot dat een tweede kindje een puik plan was. Ik ben benieuwd naar het vervolg.