Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Pasgeboren baby Lyo zag er anders uit
We wilden een speciale operatie voor Lyo
“Komt het goed met baby Lyo?”, mama Demi geeft antwoord
Lyo kan door zijn syndroom zijn ogen niet sluiten
Het is een frustrerende uitdaging om de juiste zorg voor Lyo te krijgen
We kregen onverwacht nieuws tijdens Lyo’s controleafspraak
Na de schedeloperatie lijkt kleine Lyo niet meer op zichzelf
De dag van de belangrijke operatie aan Lyo zijn handjes
De operatie aan Lyo’s handjes bleek onverwacht anders te zijn verlopen
Lyo heeft een open gehemelte: “Hem eten geven is voor mij aan traumatische ervaring geworden”
Lyo heeft een schisis, maar zijn gehemelte kan niet worden gesloten
Ineens had ik geen zin in mijn dagelijkse latte macchiato
Het is ergens in december. Mijn ochtenden begonnen altijd met een latte macchiato, tot ik op een ochtend wakker werd en daar totaal geen zin in had. In eerste instantie dacht ik daar niks over. Ik was aan de medicijnen voor mijn gebroken stuitje en overbelaste rug en een bijwerking daarvan was ‘misselijkheid.’ Buiten het feit dat ik al kotsmisselijk werd van de continue pijn. Daarbij was ik aan de pil. Een eventuele zwangerschap schoot even door mijn hoofd, maar ik hield mezelf voor dat het niet mogelijk was.
We waren al een tijdje uit elkaar
Oscar en ik waren al een tijdje uit elkaar. De reden laat ik liever in het midden. Wel hadden we besloten om begeleiding te starten. Dat wilde ik vooral, omdat ik moeite had om mijn emoties jegens Oscar los te zien van zijn rol als vader, en ik wilde niet dat Lyo daaronder zou lijden. De begeleiding verliep goed, zo goed zelfs dat we merkten dat de liefde voor elkaar niet verdwenen was, maar eerder was ondergesneeuwd door alle negatieve invloeden van buitenaf. We besloten te onderzoeken wat er nog over was van onze relatie.
Er werd gedacht dat ik misselijk werd door mijn medicatie
Ondertussen bleef de gedachte aan een tweede zwangerschap door mijn hoofd spoken. In overleg met de dokter was ik gestopt met mijn medicijnen, omdat ik dacht dat die de oorzaak waren van mijn misselijkheid. Toen ik me ook daarna niet beter ging voelen, besloot ik toch een test te doen. Ik was er zeker van dat er “niet zwanger” op het scherm zou verschijnen, maar niets bleek minder waar. Er stond duidelijk “zwanger.” Vanaf dat moment ontstond er totale paniek.
We waren in paniek en wisten niet wat er moesten doen
Oscar en ik wisten niet wat we met onze relatie wilden, de zorg voor Lyo nam veel tijd in beslag, en daarnaast was Lyo zelf ook al een handvol. Kon ik wel een zwangerschap en bevalling aan met mijn gebroken stuitje? Durfde ik überhaupt nog te bevallen na mijn ervaring met Lyo? Maar de belangrijkste vraag was: waren we wel klaar voor een tweede kindje? Oscar wist vrijwel zeker dat hij de zwangerschap niet wilde voortzetten. Voor een man is die beslissing vaak makkelijker dan voor een vrouw, maar ik begreep zijn redenen.
Mijn gedachten gingen van hot naar her
Ik ben niet per se tegen abortus, maar ook geen voorstander ervan. Toch belde ik na een paar dagen een kliniek. Ik hield mezelf voor dat een klompje cellen nog geen levend wezen is en probeerde op die manier mijn gevoelens goed te praten. In mijn familie is zwanger raken niet vanzelfsprekend. Bij Lyo werd ik onverwacht zwanger, en nu zelfs ondanks de pil. Dat voelde ik als een soort schuld; ook al was zwanger worden voor mij geen probleem, ik had natuurlijk wel een gehandicapt kind gekregen. Daarnaast voelde ik me schuldig naar andere vrouwen die het al zo lang proberen en bij wie het niet lukt. Maar een kindje houden puur om mijn schuldgevoel naar andere vrouwen zou ook niet juist zijn.
Het telefoontje naar de kliniek maakte mijn gevoel er niet beter op
De vrouw aan de andere kant van de lijn was kil en toonde geen enkel begrip toen ik begon te huilen. Ze vertelde me dat ze alleen met een echo konden vaststellen of ik zwanger was, en dat kon pas enkele dagen na het uitblijven van mijn menstruatie. Ik zou dan al bijna zes weken zwanger zijn. Rond die tijd begint het hartje te kloppen, en dat was mijn grens. Ik denk dat ik een mentale klap had gekregen als ik een echo had gezien van iets dat kon uitgroeien tot een kindje. Daarom besloot ik niet naar mijn afspraak te gaan en maakte ik een afspraak bij een verloskundige.
Vanaf dat moment werd de spanning alleen maar groter
Is dit kindje gezond, en zouden we dit keer wel op tijd te horen krijgen als dat niet het geval was? Ik was doodsbang voor een miskraam, want ook dat zou kunnen betekenen dat het kindje “gehandicapt” was. Ik herinnerde me de ongemakken van mijn zwangerschap bij Lyo anders dan ze daadwerkelijk waren. Ik dacht dat ik toen pas veel later misselijk werd, maar achteraf bleek dat ook rond zes weken te zijn. Ik was vergeten hoe ellendig die misselijkheid was. Ik heb wel vaker last van misselijkheid, bijvoorbeeld tijdens een autorit, maar zwangerschapsmisselijkheid is toch iets anders.
Iedere dag was het eerste wat ik deed overgeven
In het weekend voordat we naar een vakantiepark zouden gaan, begon de misselijkheid. Ik baalde ontzettend, want ik moest veel overgeven. Het was niet alleen ’s ochtends, de misselijkheid hield de hele dag aan. De autorit was verschrikkelijk; we moesten drie keer stoppen. Na een tijdje vond ik het overgeven niet eens erg meer, omdat het opluchtte. Iedere ochtend zodra ik opstond, was het eerste wat ik deed overgeven, zodat ik daarna normaal kon ontbijten.
Ik was al verder zwanger dan we in eerste instantie dachten
Aan het einde van de week hadden we de eerste afspraak bij de verloskundige. We zagen een kloppend hartje en ik was verder in de zwangerschap dan we aanvankelijk dachten. De uitgerekende datum was 30 augustus, Oscars verjaardag. De misselijkheid bleef, en in de weken die volgden, bleef ook de spanning. Ik liet iedere week een pretecho maken om zeker te weten dat het hartje nog klopte.
Lees HIER verder.
DEMI
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
