Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ineens was er weer een nieuwe regel
Sinds kort is er een nieuwe regel op de school van mijn kinderen ingevoerd: uitnodigingen voor kinderfeestjes mogen niet meer in de klas of op het schoolplein worden uitgedeeld. Daar sta je dan, als ouder, opnieuw voor een reeds voldongen feit.
Eerst was er gedoe over traktaties
Jarenlang was het een vanzelfsprekend onderdeel van iedere verjaardag; een mooi moment waarop je kind even in het zonnetje stond en iets lekkers mocht uitdelen. Maar traktaties moesten “gezond” worden, en vervolgens werd het trakteren zelfs helemaal afgeschaft. En nu komt deze regel er ook nog eens bovenop.
Kinderen weten uiteindelijk toch wel wie wel en wie niet wordt uitgenodigd
Ik begrijp best dat de school probeert iedereen zich welkom te laten voelen. Ja, ik snap het ergens ook wel: niet ieder kind wordt uitgenodigd voor elk feestje, en dat kan teleurstellingen geven. Het lijkt op het eerste gezicht een nobel idee om die pijnlijke momentjes te vermijden, maar in de praktijk werkt het anders. Want hoe je het ook wendt of keert, kinderen weten uiteindelijk haarfijn wie er wel en niet is uitgenodigd. Kinderen hebben een radar voor dit soort dingen, en die voelsprieten kun je niet zomaar uitschakelen. Dus het probleem verleg je alleen maar: in plaats van dat het duidelijk is wanneer de uitnodigingen worden uitgedeeld, zullen kinderen via de wandelgangen toch ontdekken wie er straks bij het feestje is en wie niet.
Is het niet kenmerkend voor onze hedendaagse maatschappij
Wat ik me daarbij afvraag, is deze regel niet eerder een symptoom is van een samenleving waarin we kinderen tegen iedere teleurstelling willen beschermen. Natuurlijk, niemand wil dat een kind zich buitengesloten voelt, maar kinderen moeten ook leren omgaan met een beetje tegenslag. Het leven bestaat nu eenmaal uit situaties waarin niet alles voor iedereen even leuk is. Soms word je niet uitgenodigd. Soms win je niet. En dat is pijnlijk, maar hoort er ook bij. Het voelt alsof de school probeert een probleem weg te poetsen zonder te erkennen dat het eigenlijk niet op te lossen is door regels op te leggen.
Het is wachten op de volgende regel…
En ik vraag me serieus af: wat komt er daarna? Moeten we straks misschien kinderfeestjes helemaal gaan afschaffen om maar zeker te zijn dat er niemand wordt buitengesloten? Waar trek je de grens? Het gaat toch veel verder dan alleen maar die uitnodigingen? Kinderen praten onderling, broertjes en zusjes verklappen dingen, ouders komen elkaar tegen bij het halen en brengen. Je kunt dat sociale proces niet tegen houden door het uitdelen van uitnodigingen op school te verbieden.
Het is zo maar opgelegd
Wat mij ook dwarszit, is de manier waarop deze regel van bovenaf wordt opgelegd zonder ouders hierin te betrekken. Het voelt alsof er een beslissing is genomen door mensen die zelf misschien wel vergeten zijn hoe het is om een kind op de basisschool te hebben. De school heeft de ouders niet eens gevraagd naar hun mening of een voorstel gedaan om samen een middenweg te vinden. Het is gewoon een mededeling: dit is de nieuwe regel, en zo gaan we het voortaan doen. En wij ouders mogen het maar slikken.
Is het niet een leerpunt voor kinderen?
Ik denk dat we als ouders juist kunnen helpen om kinderen hiermee om te leren gaan. Als er verdriet is, dan is dat niet per se iets wat je koste wat kost moet vermijden. Misschien moeten we juist de tijd nemen om dat met onze kinderen te bespreken en ze bij te brengen dat het niet persoonlijk is, dat er altijd meer kinderen zijn dan stoelen aan de tafel bij een feestje. Door deze nieuwe regel ontneemt de school ons als ouders de kans om daarover met onze kinderen in gesprek te gaan.
Ik vind het praktisch ook onhandig
Daar komt nog bij dat het praktisch gezien ook gewoon lastig is. Nu moeten we thuis creatieve manieren gaan bedenken hoe we die uitnodigingen naar de juiste kinderen krijgen. Ouders apart aanspreken, uitnodigingen op een andere plek overhandigen, het wordt een soort geheime operatie. Volstrekt onnodig als je het mij vraagt. En ja, natuurlijk, sommige ouders zeggen: “Stuur het toch digitaal!” Maar de charme van een verjaardag wordt zo steeds verder uitgekleed.
Maken we zaken niet te gecompliceerd?
Deze nieuwe regel voelt als een onnodige complicatie van iets wat eigenlijk heel eenvoudig zou moeten zijn. Ik vraag me af waar dit heen gaat. Zijn we bezig met de kern van het probleem aan te pakken, of proberen we gewoon een ideale wereld te creëren die in de praktijk niet haalbaar is? Als moeder zie ik liever dat mijn kinderen leren omgaan met de werkelijkheid, zelfs als die soms een beetje rauw is. Misschien moeten we niet alles willen regelen en laten we kinderen juist die ervaring opdoen, dat een feestje een feestje blijft, en dat niet alles altijd voor iedereen toegankelijk is. Dat hoort ook bij het leven.
MYLENE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Doe het lekker in je eigen tijd dat uitdelen. Als ze op school uitgedeeld worden is er teleurstelling op school waar een juf helemaal niks mee te maken heeft maar wel mag gaan oplossen. Brengt allemaal onrust in de klas, traktaties idem dito wie heeft de leukste/lekkerste. Of juist ouders die er het hele jaar voor sparen en met de gekste en grootste dingen komen ipv een leuk dagje weg met de kids. Heb je eens voor een klas gestaan die net een zak snoep op hebben? Dan ben je ook schoonklaar met je werk als juf/meester is gewoon niet te doen. Vandaar ook het gezonde eraan, minder snelle suikers en minder suikerhighs en dips.
Breng ze zelf langs of stuur een appje dan kunnen de ouders thuis de teleurstellingen incasseren en niet de juf, niet alles is hun taak.
Denk dat het overgrootte deel van de teleurstelling dat het niet zoals van ouds gedaan en gevierd kan worden bij ouders zelf is. Kinderen zijn flexibel en komen met de leukste oplossingen, vraag het ze eens zelf.
Ga ipv een klaagzang online eens in gesprek met de school waarom ze ermee zijn gekomen. Als zij het niet doen wat belet je om zelf eens een gesprek aan te gaan.
fijn als je populaire kindjes hebt,
er zijn ook kinderen die nooit uitgenodigd worden. en ja dat kunnen ze te weet komen Tuurlijk. maar ze moeten het geen 26 keer per jaar in hun neus gewreven worden. ook worden die feestjes steeds lezer, en hier mee ook pompeus aangekondigd. dit is ook niet voor iedere ouder weggelegd.
Doe niet zo zielig. je kunt gewoon een bericht sturen. ritje doen met de auto of fiets. langd de genodigden. Dit was 10 jaar geleden al zo besloten bij ons op de lagere school, en mijn kinderen werden vaak uitgenodigd, bij ons kon een best luxe feestje er best vanaf. Maar ik had volop begrip waarom de school deze erg sociale en meelevende regel in leven riep.
Kijk even verder dan je eigen neus zeg maar….
Ik lees nergens in je verhaal of school aangeeft of “het zielig vinden van de niet uitgenodigde kinderen” de reden is om deze maatregel in te voeren. Of maak jij dit er gewoon van?
Ik kan me heel goed voorstellen dat het uitdelen van uitnodigingen in de klas de rust niet ten goede komt en een enorme afleiding kan zijn.
Tevens geef je aan dat je het digitaal doen niet leuk vindt (wat ik begrijp), maar een uitnodiging persoonlijk langsbrengen is dan weer te veel werk!? Zie het als voorpret voor het feestje, ik weet zeker dat je kinderen dit ook zo zien.
Tot slot geef je enerzijds aan dat kinderen er toch wel achter komen dat ze niet zijn uitgenodigd en anderzijds zeg je dat je het verdriet van niet uitgenodigd zijn persoonlijk aan ze uit wil leggen.. Lijkt mij dat je het dan alsnog uit kan leggen en nu zelfs op een rustig moment thuis itt het drukke moment waarop ze schreeuwend en rennend de school uit komen.
Sorry dat ik het zeg, maar het komt op mij nu over of jij diegene bent die van een niet bestaand probleem een probleem maakt en niet de school.
Ik ben het helemaal met je eens.
Deze moeder wil dat het gaat op haar manier. Waar ze school van beschuldigt, geen middenweg zoeken, laat ze zelf in het hele verhaal zien. Niets is goed, alleen het uitdelen op het schoolplein.
Grote goedheid, het gaat om een verjaardagsfeestje! Maak daar niet zo’n project van, projecteer al die volwassen teleurstellingen over wel dan niet uitgenodigd worden niet zo op die kinderen. Nodig drie schoolvriendjes/vriendinnetjes uit de klas uit, een leuk buurkind en eventueel nog een neefje of nichtje dat in de buurt woont. En overleg op het schoolplein zo eens terloops of dat ene vergeten kind niet een bijzonder welkome aanvulling zou zijn. Bedenk wat leuks en deel de nodige zoetigheden uit en laat het spul na een uur of twee weer ophalen. Klaar.
ik vind het alleen maar goed dat uitnodigingen niet meer in of bij de school kunnen worden uitgedeeld. Is het zo moeilijk om de adressen te vragen en een postzegel op de enveloppe te plakken.
Postzegel? Dude, de klasgenootjes van je zoon of dochter wonen naar alle waarschijnlijkheid allemaal in dezelfde wijk. Stap zelf even op de fiets met je kind om ze persoonlijk af te geven (of in de bus te doen).
Ik begrijp de regel wel.
Mijn zoon is amper uitgenodigd voor verjaardagsfeestjes en dan niet uitgenodigd omdat hij anders is en een chronische niet zichtbare aandoening heeft. En dit zijn hele zelfbeeld omlaag haalde.
Zelf hebben we heel veel kinderen altijd laten komen spelen vonden het altijd leuk. Maar er mocht op school niets van gezegd worden. Maar zelf uitgenodigd worden zat er niet in.
En dan kan je zeggen dat ik een watje maak maar al die teleurstellingen. Maken het deze kinderen die hun al anders voelen door hun aandoening vaak nog onzekerder en introverter.
En met alle geweld tegenwoordig wil ik niet dat die kinderen extreme dingen gaan doen die je als ouder niet in de hand hebt.
Dus school bepaalt wie wie een envelopje mag geven? Koekoek. Regels zijn leuk en soms nodig, maar het is niet nodig je aan alle regels te houden. Onzin-regels negeer ik persoonlijk.
wat een belachelijke opmerkingen, kinderen die niet worden uitgenodigd is niet zielig. je maakt ze zielig! heb 3 kinderen en 1 is net voor het eerst uitgenodigd in groep 6. de amdere daar in tegen wel vaker. en daarnaast bestaan er ook nog buurtkinderen die jarig zijn waar ze wel door uitgenodigd is. en nee ik weet niet waar alle ouders wonen gezien ik niet nodig vind je bek vooraan te brengen op schoolplein. schaam jezelf als je dat wel doet. schoolplein is geen sociale gelegenheid voor alle belachelijke moeders die roepen je weet toch waar ze wonen. en daarnaast is het een het wel degelijk een gelegenheid die op school hoort gezien het school kinderen zijn
je zingt voor de jarige trakteert en deelt je kaartjes. en mevrouw die zichzelf juf noemt, moet dit maar beter plannen. dit hele gedoe is het bewijs dat de nieuwe generatie een stel luie verwende kinderen zijn.
Natuurlijk weet je waar de vriendjes en vriendinnetjes van je kinderen wonen. Als het goed is, haal en breng je ze daar soms als ze speelafspraakjes hebben. Als dat nooit gebeurt, snap ik dat ze ook nooit (of pas heel laat) worden uitgenodigd.
Lekker voorbeeld voor je kinderen. Vind je het onzin om op plek X voor een rood licht te wachten? Gewoon gaan dan, papa houdt zich ook niet aan regels die hij onzin vindt.
Geen idee hoe dit een reactie op dit bericht van mij is, maar soit. Ik ben ervan overtuigd dat het handig is om kinderen zelf na te laten denken. Ik stop altijd voor rood, ongeacht lopend of vervoersmiddel. Als regels nut hebben, is het goed eraan te houden. Zinloze regels daarentegen…
dus in de basisschooltijd mogen ze niet meer leren omgaan met teleurstellingen.. ze moeten altijd maar over de bol geaaid worden..
geen wonderen dat dat stelletje verwende nesten, wat nooit NEE heeft leren verstaan en accepteren, jaren later hun wil denken te kunnen doordrammen met een hoop geschreeuw en vandalistisch geweld, waarvan zowel onschuldige mensen, als zeker ook meubilair en gebouwen (eigendom van anderen !!!) de dupe zijn.
ik persoonlijk zou het gewoon doen. Al die softe aanpak die ik hier lees over kinderen die nooit uitgenodigd worden en hoe traumatisch dat is voor een kind. Beetje hetzelfde als iedereen medailles geven voor participeren. Dat idee dat kinderen vooral geen teleurstellingen mogen incasseren is zo krom. Daar krijgen ze in het latere leven ook mee te maken. Met al dat gepamper is het niet zo raar dat de huidige generaties op hun 20 are al een burn out hebben
Heel goed van de school. Makkelijk praten als je een kind hebt die wel met regelmaat wordt uitgenodigd, maar voor hetzelfde geldt zitten er ook kindjes tussen die nooit ergens voor worden gevraagd.
inderdaad, ga met je tijd mee en verstuur de uitnodigingen digitaal. Probleem opgelost!
Mijn idee. nog beter voor milieu ook.
tegenwoordig gaat bijna alles digitaal dus why not
Omdat kinderen post krijgen leuk vinden. Omdat kinderen op de basisschoolleeftijd geen e-mailadres hebben. Omdat een mailtje aan de ouders van de kinderen nét wat minder leuk is voor de eigenlijke ontvanger?
Vervelend als je een kind hebt wat niet lekker in de groep ligt. In plaats van daar omheen te werken, kan je ook het probleem oplossen in plaats van het symptoom te bestrijden.
Zo’n “probleem” is niet altijd op te lossen. En is er meer aan de hand dan alleen niet lekker in de groep liggen.
Ik vind dat je niet in de schoenen van een ander moet gaan staan als je er geen ervaring mee hebt..
als een kind nooit wordt uitgenodigd zou mss aan het desbetreffende kind kunnen liggen. ik weet hoe moeilijk dat is voor veel ouders om te horen dat hun prinsje of prinsesje een drabber is…pestkop…jankerd…klikspaan..maar kinderen onderling vinden dat niet zo leuk. en het projecteren op de kinderen die het feestje geven is goed fout. of mss willen de ouders niet dat een bepaald kind komt want het mag geen gluten, geen suiker, geen koemelk of wat voor hedendaagse allergie dan ook. die moeders willen kinderen op een feestje die zich gedragen en zich voor één middagje vol mogen proppen met taart, snoep en chips
Ik begrijp niet zo goed waarom school gelegenheid moet bieden voor het uitdelen van uitnodigingen voor een verjaardagsfeestje. Het is een privé aangelegenheid en heeft niets met school te maken. Je legt nu je eigen probleem bij een ander neer.
Natuurlijk is het feestje an sich een privéaangelegenheid. Maar als je elkaar toch ziet, is een kaartje snel gegeven. Wel zo praktisch. Mag je op werk ook niet aan elkaar vragen of je collega een leuk weekend heeft gehad, want ‘privéaangelegenheid en niets met werk te maken’…?
Eén keer niet worden uitgenodigd is geen ramp. Het wordt een ander verhaal als je nooit wordt uitgenodigd…. Is pijnlijk hoor. En inderdaad, daar kom je toch wel achter, maar dan is het niet zo “in your face” elke keer.
Maar als juf zijnde vind ik het sowieso heel fijn als ouders dit lekker buiten school(tijd) regelen. Het heeft zo’n weerslag op (de focus) van de klas als dit op school gebeurt. Zeker als het om 8.30 nog even vlug moet, wanneer ik graag zou willen starten met mijn les. Al met al een prima beslissing van de school.
En begrijp me niet verkeerd: iedereen mag een mening hebben. Maar ik hoop maar dat deze ouder haar kind niet vertelt dat ze het een rare regel vindt. Waarom? Een kind is altijd loyaal naar de ouders en gaat school daardoor zien als de plek waar ze rare regels maken…. Dat heeft gevolgen, en die zijn maar wat voelbaar in deze tijd op een basisschool…
wat een belachelijke opmerkingen, kinderen die niet worden uitgenodigd is niet zielig. je maakt ze zielig! heb 3 kinderen en 1 is net voor het eerst uitgenodigd in groep 6. de amdere daar in tegen wel vaker. en daarnaast bestaan er ook nog buurtkinderen die jarig zijn waar ze wel door uitgenodigd is. en nee ik weet niet waar alle ouders wonen gezien ik niet nodig vind je bek vooraan te brengen op schoolplein. schaam jezelf als je dat wel doet. schoolplein is geen sociale gelegenheid voor alle belachelijke moeders die roepen je weet toch waar ze wonen. en daarnaast is het een het wel degelijk een gelegenheid die op school hoort gezien het school kinderen zijn
je zingt voor de jarige trakteert en deelt je kaartjes. en mevrouw die zichzelf juf noemt, moet dit maar beter plannen. dit hele gedoe is het bewijs dat de nieuwe generatie een stel luie verwende kinderen zijn.
Bij ons weten de kinderen niet anders dan dat het niet op school.mag. Ze maken altijd een rondje en gooien ze gewoon door de brievenbus. En ik.merk dat mijn kinderen het ook heel leuk vinden als er een uitnodiging voor een feestje in de brievenbus ligt. Het idee alleen al dat de post voor hun is,vinden ze super. Ik vindt het helemaal prima zo.
wat een belachelijke opmerkingen, kinderen die niet worden uitgenodigd is niet zielig. je maakt ze zielig! heb 3 kinderen en 1 is net voor het eerst uitgenodigd in groep 6. de amdere daar in tegen wel vaker. en daarnaast bestaan er ook nog buurtkinderen die jarig zijn waar ze wel door uitgenodigd is. en nee ik weet niet waar alle ouders wonen gezien ik niet nodig vind je bek vooraan te brengen op schoolplein. schaam jezelf als je dat wel doet. schoolplein is geen sociale gelegenheid voor alle belachelijke moeders die roepen je weet toch waar ze wonen. en daarnaast is het een het wel degelijk een gelegenheid die op school hoort gezien het school kinderen zijn
je zingt voor de jarige trakteert en deelt je kaartjes. en mevrouw die zichzelf juf noemt, moet dit maar beter plannen. dit hele gedoe is het bewijs dat de nieuwe generatie een stel luie verwende kinderen zijn.
Kinderen delen de uitnodigen uit op het moment dat zij die van ouders meekrijgen, daar heeft de juf niks aan te plannen. Dat moment moet gepakt worden ook als het voor de juf niet uitkimt en is die daarna bezig te sussen, vragen te beantwoorden, kinderen uitnodiging op te laten bergen, kind bergt niet goed op, uitnodiging raakt kwijt, kind stopt uitnodiging in de tas waar de beker lekt dus tranen. Enfin, lekker in de brievenbus doen.
nee ik weet niet waar alle ouders wonen gezien ik niet nodig vind je bek vooraan te brengen op schoolplein. schaam jezelf als je dat wel doet. schoolplein is geen sociale gelegenheid voor alle belachelijke moeders die roepen je weet toch waar ze wonen.
Ik, moeder van drie volwassen kinderen, zit met mijn hoofd te schudden.
Dit is schijnveiligheid.
Laat je je kinderen ook winnen met een spelletje want verliezen is zooooo zielig?
Moeten kinderen zich met een sportdag inhouden omdat het sneu is voor de kinderen die niet zo goed kunnen meekomen?
Cijfers niet meer opnoemen in de klas?
Geen speelafspraakjes meer maken bij school?
Kinderen moeten leren dat het leven ook teleurstellingen geeft, het niet altijd leuk is, zelfs oneerlijk en het niet maakbaar is.
Ouders willen de regie houden. Seksuele voorlichting, schooleten (wat voor boterham en wat voor beleg, of koek), vakantie en opvoeding.
Mijn kinderen kwamen tussen de middag thuis om een boterham te eten. Kort daarna werd het rooster aangepast want het is zo zielig voor de kinderen van werkende ouders. Hou toch op zeg.
het is uiterst pijnlijk voor kinderen die nooit worden uitgenodigd als die uitnodigingen op school worden uitgedeeld. ik weet niet anders dan dat mijn zoons de uitnodigingen bij de betreffende kinderen door de brievenbus deden. Niks mis mee. Het verjaardagsfeestje is geen aangelegenheid die met school te maken heeft. Het is een yhuisfeestje
volledig met je eens. Dat gepamper helpt ze echt niet in het latere leven.
goed verwoord.
De Curling-ouders van tegenwoordig maken van hun eigen kinderen watjes.
bij het volwassenen worden lopen ze tegen allerlei muren op, zodat ze gelijk psychisch in de knoop komen te zitten.
we maken kasplantjes van onze kinderen! Dit mag niet, dat mag niet, zus mag niet en zo mag niet!
Dit is gezond, zegt de ene partij, Nee, dat is juist ongezond zegt de andere partij! Je moet dit hebben of juist dat! En we moeten vooral niet onze eigen mening hebben, er wordt voor ons gedacht!
verstandige school. Je geeft het zelf al aan….” het is niet praktisch”. Dat is het grootste probleem waarschijnlijk.
belachelijk van de school dat de uitnodigingen niet meer op school mogen uitgedeeld worden. het is precies zo als de ouder in het verhaal al zegt: teleurstellingen horen nu eenmaal bij het leven. Als je daar als kind al niet mee leert om gaan, wat gaat er dan gebeuren met het kind als het volwassen is? dan heb je grote kans dat het watjes zijn geworden die niks kunnen hebben en verdragen want oh oh oh, ze zijn toch zo zielig want ze mogen niet ergens aan mee doen bijvb. terwijl, kom op, je kunt nu eenmaal niet alles hebben, en soms hoort daar dus ook bij, niet worden uitgenodigd voor een feestje.
We brengen ze al jaren gewoon thuis langs. Je weet toch waar de vriendjes/vriendinnetjes van je kind wonen. Even een rondje door het dorp is zo gedaan. Vorig jaar zelfs gaan lopen, was een leuk rondje voor de hond.
Overigens worden dit soort regels vaak in overleg met de MR bepaald dus vooral verkiesbaar stellen bij de eerst volgende mogelijkheid als je invloed wil hebben op dergelijke beslissingen.
Misschien redeneer je vanuit jezelf maar er zijn ook kinderen die in een stad wonen en wat verder van elkaar vandaan wonen.