Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de eerdere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke partner
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Mijn man werd zo woest dat de hele woonkamer in puin lag
Mijn ex dreigde mij, mijn kinderen en mijn ouders te vermoorden
Ik wilde niet dat de kraamzorg erachter kwam wat er zich in ons huis afspeelt
Mijn advocaat vroeg een straat- en contactverbod voor mijn ex aan
Ik meldde mijn zoon aan bij Bureau Jeugdzorg vanwege zijn grensoverschrijdende gedrag
De dag van de rechtzaak om het gezag van mijn kinderen
Ik besloot mijn kinderen uithuis te laten plaatsen
Ik was bang dat mijn ex erachter zou komen waar hij op school zit
Al snel bleek dat er plek zou zijn op het medisch kinderdagverblijf voor mijn zoon. Ik was op dat moment niet in het bezit van een rijbewijs, laat staan een auto. Er werd daarom ook gelijk geregeld dat mijn zoon opgehaald zou worden met een taxi. Ik was bijna in paniek en vond het enorm spannend. Mijn casemanager van jeugdzorg zag het gebeuren en vroeg direct aan mij wat er was, waarom ik bang was. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat als mijn ex erachter zou komen hij misschien mijn zoon kon volgen naar school, En wat als hij zou bellen naar de school? Van alles schoot er door mijn hoofd en mijn maag draaide zich om. “Truusje maak je geen zorgen. Ik ga met het taxibedrijf bellen wat we kunnen regelen en op school is geregeld dat je zoon anoniem is ingeschreven. Als ze bellen voor hem en ze toetsen zijn naam in, zal er komen te staan ‘geheim’. Dus zal er niks gezegd worden. Maak je geen zorgen Truusje, het komt goed.”
Hij ging in een geblindeerde taxi naar school
Een week later stond er een mooie grote taxi voor de deur met jawel geblindeerde ramen, niemand zag je erin zitten. Natuurlijk vond mijn zoon het heel erg spannend want de bestuurder was ook nog eens een man. Die wist wat er aan de hand was met mijn zoontje en speelde er heel handig op in. Mama mocht even mee in de taxi kijken en de gordel omdoen. Mijn zoon had blonde haartjes en voor de leuk had ik wel eens gekleurde gel erin gedaan. Allerlei kleurtjes hadden we ondertussen bij elkaar gespaard. Het was ook mijn zoon die bedacht dat hij elke dag een andere kleur in zijn haar moest, dan zou zijn vader niet weten wie hij was. En hoe leuk ik het in het begin vond, hoe triest ik nu elke ochtend zijn haren een andere kleur stond te maken. De lol was eraf, mijn zoon wilde het nog alleen maar omdat hij dacht dan onherkenbaar te zijn, voor zijn eigen vader.
Mijn zoontje liet zijn probleemgedrag nog niet zien
Al snel raakte mijn zoon gewend op zijn nieuwe school en deed hij op zijn manier goed zijn best. Natuurlijk zagen ze in het begin nog niet veel van zijn gedrag, wat ik lastig vond want ik dacht dat ze me nu niet geloofden. De onderzoekster vertelde me dat ik mij geen zorgen moest maken. Het duurde meestal even voor kindjes hun gedrag laten zien. Alles is nieuw en spannend en ze willen lief gevonden worden, zodra hij goed gesetteld is komt zou hij wel los komen. Ook vertelde ze me dat ze het enorm goed vond om te zien dat mijn zoon keurig met twee woorden sprak. In het kleine klasje was hij het enigste kindje die dat deed. Ook deelde hij zijn kleine stukje worst met een ander kindje. Ze vond het heel mooi om te zien hoe zorgzaam mijn zoontje was en zelfs zijn laatste hapje eten nog deelde.
Mijn ex bleef ons extreem stalken
Ondertussen bleef mijn ex natuurlijk gewoon doorgaan met ons helemaal kapot stalken. Gek werd ik ervan. Ik deed mijn uiterste best alles buiten de kinderen te houden maar dat werd wel enorm lastig. De dag dat ik de mail van hem kreeg en hij erin vertelde welke kleur steentjes bij onze vissen in de bak lagen en welke kleur dekbedovertrek de kinderen hadden, raakte ik helemaal in paniek. Ik dacht: “Serieus die kerel is binnen geweest, maar ik heb alles zo goed op slot?” Ik begon nog erger aan mezelf te twijfelen en wist niet meer wat ik nog kon doen om weg te komen van die man.
We moesten gaan verhuizen, zou het nu beter worden?
Nog geen twee maanden later stuiterde het geluk onze kant op. Een brief van de woningbouw: onze woningen zouden gesloopt gaan worden en we zouden een verhuisvergoeding krijgen. Het zou nog wel even duren voordat alles in kannen en kruiken was maar opeens zag ik licht aan het eind van de tunnel. We zouden weg gaan, hij zou ons niet meer vinden. Tegelijk bedacht ik een ander plan. Ik ging precies wonen waar hij niet zou zoeken. Hij zou denken dat we ver weg zouden zijn, maar in werkelijkheid zouden we dat helemaal niet zijn.
Lees HIER het vervolg.
TRUUSJE
Ons hele verhaal is te lezen in mijn boek: Achter mijn voordeur
Insta: truusjevanzanten
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
