Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! OKlik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
De intern begeleider sprak mij onverwacht aan op het schoolplein
Woensdagochtend 17 januari 2024, om 8.15 uur, wacht de IB’er van de basisschool mij op bij het schoolplein. “Heb jij even?” vraagt ze. Ik ben een beetje beduusd, zeg “Ja” en loop met haar mee naar binnen. Ook de directrice komt erbij zitten. Ze begint haar verhaal met dat er de dinsdag ervoor in de pauze ruzie is geweest tussen mijn zoon (groep 8) en een klasgenootje.
Bij het bespreken van de ruzie raakte mijn zoon in paniek
Het klasgenootje had mijn zoon uitgedaagd, waarop hij reageerde met een duw of iets dergelijks. Beide jongens zijn door de IB’er mee naar binnen genomen en toegesproken. De IB’er gaf toen ook aan dat de jongens hun ouders hierover moesten inlichten. Mijn zoon raakte hierdoor in paniek en barstte in huilen uit. De avond ervoor was hij namelijk door zijn vader gewaarschuwd dat hij geen ruzie mocht maken op school, anders zou hij zijn PS5 en telefoon zes weken kwijt zijn. Het idee dat hij nu dus de PS5 en zijn telefoon zes weken zou moeten missen, maakte hem verdrietig.
De IB’er vertelde dingen die ik niet kon geloven
De IB’er vroeg hem waarom hij moest huilen, en hij vertelde dat hij bang was dat zijn vader boos zou worden. Ze vroeg wat zijn vader dan zou doen, en hij vertelde dat hij misschien bij zijn arm of oor zou worden gepakt (iets wat ooit jaren geleden een keer is gebeurd). Ook zei de IB’er tegen mij dat hij zou hebben gezegd dat zijn vader hem zou schoppen en slaan, waarop ik lacherig reageerde dat dat nergens op sloeg en totaal niet waar is.
School ging een melding doen
Vervolgens zei ze, zonder emotie, dat ze die ochtend een melding ging doen bij Veilig Thuis. Ik schrok hier enorm van en raakte in paniek. Ik dacht: in welke slechte film ben ik beland? Ik ben meteen mijn zoon uit de klas gaan halen en vroeg hem waar dit allemaal op sloeg. Mijn zoon zei dat hij helemaal niet had gezegd dat zijn vader hem schopt en slaat, waarop de IB’er bevestigde dat hij dat inderdaad niet had gezegd. Ze had dus tegen mij gelogen, ik snapte er niets meer van.
Wat betekende dit alles eigenlijk?
Veilig Thuis? Ik had er wel eens van gehoord, maar had eigenlijk geen idee wat ze precies doen en wat zo’n melding nou eigenlijk betekent. Het hele gesprek van die ochtend voelde niet als een gesprek, aangezien mijn zoon en ik volledig in paniek waren (iets wat school overigens wel tegen mij heeft gebruikt). Na dit “gesprek,” waarin ik volledig voor het blok werd gezet en me totaal niet veilig voelde, heb ik onderweg op de fiets huilend mijn man opgebeld. Diezelfde avond heeft mijn man een mail gestuurd naar de directrice en om een nieuw gesprek gevraagd. Dat gesprek vond pas de dinsdag daarop plaats. We hebben bijna een week in onzekerheid gezeten, gissend waar dit nou allemaal vandaan kwam en naartoe zou gaan.
Pas een week later hadden we een gesprek op school
We gaven tijdens het gesprek aan dat school een aantal stappen had overgeslagen en direct een melding had gedaan zonder eerst met beide ouders in gesprek te gaan. Er was ook geen dossier, en dit betrof een enkel incident. We hadden al een jaar of zes onze kinderen op deze school en er was nog nooit iets gebeurd; er was ook nooit een gesprek met ons nodig geweest. Kortom, onze conclusie was dat er dingen verkeerd zijn gelopen, en ook school gaf aan dat ze sommige zaken niet goed hadden aangepakt. We vroegen de school toen de melding in te trekken, en zij zouden dit intern bespreken en erop terugkomen.
School gaf aan dat ze de melding niet zouden intrekken
De dag erna hadden we het vervolggesprek, waarin werd medegedeeld dat ze de melding niet gingen intrekken. Ik had al zo’n voorgevoel, want hoe onprofessioneel zou je overkomen als je dat wel zou doen? Ze zouden hun fout echt niet toegeven. Verslagen gingen we naar huis. Hoe kon dit ons overkomen? Je wordt onterecht beschuldigd van kindermishandeling. Dagen, weken, maanden gingen voorbij voordat Veilig Thuis langskwam. Al die tijd leefden wij als gezin in onzekerheid, en mijn zoon voelde zich verschrikkelijk schuldig. Hij had het allemaal nooit zo bedoeld.
Pas maanden later kwam de medewerker van Veilig Thuis langs
Half mei kwam er een vriendelijke medewerkster van Veilig Thuis voor een gesprek met ons als ouders. Wij vertelden ons verhaal, en ze vertrok weer. Een week later had ze een gesprek met onze zoon, waarna ze opnieuw met ons sprak. Haar conclusie was dat ze twee normale, liefdevolle en betrokken ouders zag die alles voor hun kinderen doen en dat er geen verdere hulp van buitenaf nodig was. Heel fijn om dat zwart op wit te hebben, maar de vertrouwensband met school was hierdoor nog niet hersteld.
School is hierna nooit meer het gesprek met ons aan gegaan
Inmiddels zijn we negen maanden verder en hebben we nog steeds niets van school vernomen, terwijl Veilig Thuis de school direct na de uitkomst per mail en per post heeft ingelicht. Ondertussen zitten er nog twee van onze kinderen op die basisschool, waar ik met gemengde gevoelens dagelijks naartoe ga. Soms vragen mensen waarom ik mijn kinderen niet naar een andere school laat gaan. Mijn antwoord is simpel: ik heb niets verkeerd gedaan en laat me niet wegjagen door zulke onprofessionele mensen. Mijn ene kind zit in groep 8 en hoeft nog maar één jaar; mijn andere kind zit in een hele leuke klas, heeft veel vriendinnen en heeft het erg naar haar zin.
Ik deel dit verhaal omdat ik andere ouders bewust wil maken van het feit dat je zo maar kan overkomen. In veel gevallen zal een melding bij Veilig Thuis terecht zijn, maar zo kort door de bocht als het bij ons ging, mag in mijn ogen nooit meer gebeuren.
CECILE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Ik weet uit eerste hand hoe smerig scholen het kunnen spelen. Mijn zoon is ooit eens als potentiële moordenaar op een basisschool bestempeld nadat een klasgenootje bijna zijn arm uit de kom trok toen de lerares de klas uit was. Uit verweer haalde mijn zoon namelijk uit met de knutselschaar die hij in zijn hand had. Klasgenootje had een klein plekje en het was puur verweer (mijn zoon had nota bene zelfs die arm in een mitella) maar hij werd gelijk geschorst. Dat mag wettelijk gezien maar een beperkte tijd maar daar had de school lak aan en mijn zoon mocht wekenlang niet naar school. Daarnaast werd er, tegen onze wil in, brieven over het voorval naar alle ouders van de klas gestuurd met hierin alleen maar leugens. Mijn zoon, toen 12 jaar, werd totaal kapot gemaakt en weggezet als een crimineel. Het liep totaal uit de hand. Zelfs de ouders van het klasgenootje gaven aan dat ze het veel te ver vonden gaan maar de school en haar bestuur trokken elk register open. Nog nooit ook maar een mini incident geweest op die school, mijn andere 2 kinderen zaten er ook. Zelfs het overkoepelend bestuur wilde ons totaal niet horen en er werd vooral heel veel hetze gecreëerd om de school uit te verf te laten komen als een school die dergelijke incidenten correct aanpakt. Ze overschreden elke regel en wet, we hebben het zelfs tot hogere organen gebracht die niks voor ons konden doen. Die scholen en besturen hebben vrij spel in dit land. Uiteindelijk mocht mijn zoon niet mee op groep 8 kamp. Want hij was immers een gevaar voor anderen volgens de school. Dieptriest want de afsluiting van je basisschooltijd blijft je altijd bij en kun je nooit meer overdoen.
Dit alles gebeurde in de laatste 7 weken voor de sluiting van groep 8. En dit allemaal na de komst van een nieuwe directrice die als een akela de school bestuurde en de een na de andere leerling probeerde weg te krijgen. Uiteindelijk belde ze me op, een week voor de zomervakantie. Of het niet beter was dat ik mijn andere 2 kinderen ook van hun school zou halen. Voor de zekerheid. Ik heb haar gezegd dat ik mijn kinderen allang had ingeschreven op andere scholen en dat ik niks meer met ze te maken wilde hebben. Daarna gooide ik de hoorn erop. Dit alles is nu ruim 6 jaar geleden. Mijn oudste is nu 18 en doet na de HAVO nu een opleiding waar hij ontzettend op zijn plek is en plezier in heeft. Zijn naam is uiteindelijk gezuiverd. Ook mijn andere 2 kids doen het prima.
Ontzettend veel ouders haalden hun kinderen van deze school nadien en ook de een na de andere docent, administratieve kracht, IB’er en zelfs onderdirecteur hielden het voor gezien. Een aantal van hen daarna nog eens gezien en gesproken en gaven mij aan dat ze altijd achter ons hebben gestaan maar dat ze door de directrice en bestuur werden bedreigd omwille van hun baan. Jammer dat ze zo laf waren om toen hun mond niet open te trekken. En ook de ouders van de klasgenoten, waarvan ik de meesten toen al 8 jaar kende, gaven achteraf aan dat ze onder de druk van de school kwamen te staan omdat gedreigd werd met verwijdering van hun eigen kinderen. Tegen ons als ouders werd vertelt dat iedereen ons haatte en of we niet beter een verhuizing konden overwegen. Ik heb er jarenlang niet of moeilijk over kunnen praten. Het is dat mijn zoon een sterke mindset heeft, want hoe vaak lees je niet dat een scholier zelfmoord pleegt. Dat had in dit geval ook zo uit kunnen pakken. Ik heb de bestuurster nog weleens gezien, in het theater. Ze herkende me duidelijk en liep toen ineens heel snel weg. Maar goed ook want ik denk niet dat ik voor mezelf had ingestaan. Ook de directrice hoef ik niet tegen te komen. Dit is een goed voorbeeld over hoe ver scholen gaan ten koste van kinderen en dat je gewoon op de slachtbank wordt gelegd zonder dat je er iets aan kunt doen.
Maar ik geloof in karma. Dat heeft deels zijn werk al gedaan.
Dit lijkt mijn verhaal wel.
Ook een melding bij veilig thuis door de directrice, zoon voor niks van school af. bestuur stond erachter, zoveel gezeik. Ook van dingen uitgesloten in de klas.
uiteindelijk zei ze dat we niet meer door 1 deur konden en moesten mijn andere kinderen ook weg in het midden van het jaar. Ik heb een advocaat ingeschakeld, toen zeiden ze ineens dat wij haar bedreigd hadden enz. toen zei mijn advocaat uiteindelijk we kunnen dit tot een zaak laten komen maar zelfs als je wint zitten je kinderen daar niet meer lekker want zij blijft doorgaan tot ze weggaan. Dus na de zomervakantie naar een andere school gegaan. toen hoorde we dat er veel meer kinderen weg zijn gegaan of weg moesten.
Mijn zoon is er niet zo goed vanaf gekomen.
zit al maanden thuis en krijgt EMDR voor schooltrauma.
ik heb ook ooot een melding gehad door school bij veilig thuis. maar kreeg direct telefoon en de huisarts, kinderarts ook. alles werd nagetrokken. dit staat voir altijd in het dossier en krijg je er nooit meer uit. mijn kind is niet door veilig thuis gesproken en ook bij mij was het een valse melding. mijn kind was namelijk ziek, ernstig ziek en doordat school nooit iets voor haar deed en ik de enige was die school op de hoogte hield was leerplicht niet blij dat school haar niks aanbood. hierdoor ging school ineens alles op mij schuiven en maakte ze een melding bij veilig thuis dat ik misschien wel munchausen by proxy had, terwijl mijn kind gewoon een duidelijk ziektebeeld had. ze had een septische shock gehad, 3 maanden ziekenhuis, intubatie en coma zelfs. ze was bijna dood geweest. de revalidatie arts is diegene geweest die alles ontkracht heeft en daardoor is de aanklacht van tafel gegaan.
mijn dochter is hierna van school gewisseld naar een mytylschool wat volgens de revalidatie arts beter was. ook ik mreeg onverwachts een gesprekje met de directrice en werd overvallen.
scholen kunnen vuile spelletjes spelen over het hoofd van een kind om zelf hun eigen fouten te verdoezelen maar als ik jou was zou ik een klacht indienen bij waar de school is aangesloten. vaak is dit een overkoepelend orgaan.
zoiets mag niet nog een keer gebeuren bij jullie niet maar ook niet bij een ander.
veilig thuis meldingen moeten gedaan worden maar ik vind dat als er een valse melding gedaan wordt die niet goed onderbouwd is en dus veilig thuis onnodig kostbare tijd kost strafbaar moet worden. er zijn zoveel schrijnende gevallen in Nederland die hierdoor niet gezien worden omdat veilig thuis bezig is met onzin zaken zoals die van ons!
Ruzie op school en dan 6 weken geen telefoon en playstation?
Vragen ouders na een kinder ruzie op school dan niet naar de reden van de ruzie? Samen met kind bespreken wat hij anders had kunnen doen, inleven in de ander, het weer goedmaken na een ruzie… Mooie leermomenten.
Ik begrijp wel dat er vanuit school twijfels over de opvoeding zijn. Ouders maken verwijten naar schoolbegeleiding, maar kijken volstrekt niet naar zichzelf. Een kind dat verdrietig wordt bij de gedachte van innemen telefoon en playstation… Emotie van verdriet kind wordt beschreven, niet de zwaarte van de straf en de rol van vader. Ze laten zich niet wegjagen van school, omdat ze niets fout gedaan hebben. Gaat gelijk hebben boven geluk? Ook hier mist er een stuk communicatie. Praat het rustig uit met school, kind erbij, en zorgen dat luisteren naar gesprekspartner voorop staat, inleven in degene met wie je praat, sorry zeggen als dat nodig is, bedanken voor gesprekstijd en moeite nadien. Dat zijn items voor probleemoplossen. En niet van die idiote straffen. Vader heeft geen idee hoelang 6 weken duren voor een kind zonder ps5 en telefoon.
Ik begrijp dat school ergens een signaal wil afgeven, alleen lijkt mij ‘veilig thuis’ niet de juiste instantie. Maar dat is een oordeel na de informatie die moeder deelt. Ik denk dat er veel meer aan de hand is.
Dus de intern begeleider komt hier dus mee weg? Los van alle emoties en onrecht, zet de ib’er veilig thuis onnodig aan het werk terwijl er andere gezinnen juist hulp nodig hebben. Ik wil weten welke school dit is. Mijn kinderen en ik hadden juist hulp nodig en moesten weken wachten. Door zulke ib’ers snap ik waarom het zo lang duurde. Ach, arme jongen ook! Hij heeft hier vast zo slecht van geslapen en vertrouwen in de mens een deuk opgelopen! Ik zou jurische stappen nemen, ook om hem te laten zien dat liegen bestraft wordt. Ik kan hier echt zo slecht tegen. veilig thuis neemt ook geen stappen tegen school? School zet een vader in kwaad daglicht. laster is dit….
En school heeft nooit uit willen (of kunnen) leggen waar het verhaal over schoppen en slaan vandaan kwam?