Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lesgeven is een mooi beroep
Het mooie van lesgeven is dat elk jaar een nieuwe groep kinderen voor je neus staat, elk kind uniek met zijn eigen verhaal. Sommige kinderen komen en gaan, maar af en toe komt er eentje langs die je bijblijft, waarbij je voelt dat er iets bijzonders aan de hand is.
Met Jayson heb ik een bijzondere band opgebouwd
Dit jaar was dat Jayson. Jayson zit in groep 8, en hij is een kind dat opvalt. Niet alleen vanwege zijn scherpe opmerkingen of grappen, maar vooral vanwege zijn temperament. Hij wordt snel boos, heeft een kort lontje, en vindt het moeilijk om zijn emoties te beheersen. Toch hebben we in de loop van het jaar een speciale band opgebouwd. Op de een of andere manier weet ik als een van de weinigen hoe ik hem kan kalmeren, en Jayson vertrouwt me, zelfs op zijn moeilijke dagen.
Hij heeft een lastige thuissituatie
Zijn thuissituatie is niet eenvoudig. Hij woont samen met zijn moeder en twee jongere broertjes. Zijn vader is uit beeld, en ik kan merken dat die afwezigheid een diepe impact op hem heeft. Zijn moeder doet alles wat ze kan, maar het is duidelijk dat de druk op haar groot is. Ze moet zorgen voor drie kinderen en daarbij ook nog omgaan met de zorgen die Jayson met zich meebrengt. Het raakt me om te zien hoe hard ze werkt en hoeveel ze geeft, zelfs als het soms boven haar hoofd lijkt te groeien. Die thuissituatie is, denk ik, ook een van de redenen waarom Jayson soms zo snel uit balans raakt.
Ik kreeg een heel mooi compliment van zijn moeder
Tijdens een oudergesprek een tijdje terug, kwam Jaysons moeder naar me toe. Ze vertelde me hoeveel ze het waardeert dat ik een goede band met Jayson heb en hoe dankbaar ze is dat hij bij mij tot rust kan komen. Ze noemde me zelfs een van de weinige mensen die echt door hem heen lijkt te kunnen kijken. Die woorden bleven me bij. Het is zo’n zeldzaam, maar diepgaand moment als ouder en leerkracht elkaar vinden in hun gedeelde zorg voor een kind. Ik voelde me geraakt en blij, omdat ik wist dat ik iets wezenlijks voor Jayson kon betekenen, niet alleen als zijn juf, maar als iemand die hij vertrouwt.
Onlangs kreeg ik een bijzonder verzoek
Onlangs kreeg ik een telefoontje van de maatschappelijk werkster die met het gezin meedenkt. Ze vertelde dat er gezocht wordt naar een plek waar Jayson af en toe een weekend kan verblijven, zodat hij wat rust kan vinden en zijn moeder even kan opladen. Ze dacht dat ik misschien een goede keuze zou zijn als weekendopvang voor Jayson, een plek waar hij even zichzelf kan zijn en toch die vertrouwdheid voelt. In eerste instantie zou het gaan om één weekend per maand, zodat hij én zijn gezin wat ademruimte hebben. Het was even slikken toen ze dit voorstelde. Als juf geef ik alles wat ik heb aan mijn leerlingen, maar om op deze manier iets te kunnen betekenen, is voor mij ook iets nieuws.
Ik had enige twijfels of dit een juiste beslissing was
Het idee heeft me aan het denken gezet. De band die Jayson en ik hebben opgebouwd is uniek, en het vooruitzicht dat ik hem ook buiten de schoolmuren steun kan bieden, spreekt me aan. Onze directe leerkracht-leerling band zou ook op korte termijn gaan verdwijnen. We gingen immers richting het einde van het schooljaar en dan zou Jayson naar de middelbare school gaan. Toch vroeg ik me ook af of ik het kan, of ik er klaar voor ben een dergelijke rol te vervullen buiten mijn klaslokaal.
Ik wilde heel graag eerst weten hoe zijn moeder erover dacht
Ik besloot om het gesprek aan te gaan met Jaysons moeder, om te kijken hoe zij erover dacht. Haar reactie stelde me gerust; ze was dankbaar dat ik überhaupt openstond voor het idee, en ze liet me weten dat ze het bijzonder zou vinden als ik die rol voor Jayson zou kunnen vervullen. Toch begreep ze ook mijn twijfels en gaf ze me de ruimte om goed na te denken. We spraken af dat ik nog met de maatschappelijk werkster zou overleggen om te kijken wat wijsheid is en hoe we Jayson op de best mogelijke manier kunnen helpen.
Mijn besluit ligt vast
Deze situatie heeft nog eens extra voor mij benadrukt wat het betekent om écht het verschil te kunnen maken als leerkracht. En soms betekent dat iets buitengewoons doen voor een kind dat het moeilijk heeft, ook al valt het niet binnen de reguliere rol. Mijn besluit ligt dan ook vast; ik ga dit doen en mijn vriend Tim staat er gelukkig helemaal achter. Hij werkt binnen de jeugdzorg op een woongroep en heeft ook veel ervaring. Hij ziet het als een mooie uitdaging die niet alleen het leven van Jayson, maar ook dat van onszelf kan verrijken. En ik denk dat hij helemaal gelijk heeft. We kijken uit naar het eerste weekend samen met hem!
Lees HIER nog een deel.
IRIS
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Wat ben je een lief mens!
Heel fijn dat hij regelmatig een weekend bij jullie terecht kan. Zeker nu hij ook naar de middelbare school gaat. Dat is opzichzelf al een hele spannende ervaring, zeker voor zo’n jongen.
Dit kan een wezenlijk verschil maken voor zijn toekomst.
ik vind het ontzettend fijn dat zij hem in een weekend bij haar en vriend bij zich wil hebben
ik denk dat het voor het ventje heel fijne zou zijn.
sterkte en ik heb respect voor jullie
Wauw wat bijzonder om dit te kunnen en willen doen. Ik denk dat je als juf samen met je vriend een hele mooie stabiliteit kan bieden aan deze jongen. Wie weer wat hier verder uit mag komen.
Ik vind het ook stoer van de moeder dat ze dit durft te vragen, helaas bevindt ik me in een soortgelijke situatie als gescheiden moeder en een ex die afwezig is. Hulp vragen is echt ontzettend moeilijk. Maar wel erg belangrijk voor jezelf en de kinderen.
Veel liefde en geluk gewenst
Wat een mooi gebaar. Ook ik heb een aantal maanden bij mijn schooljuffrouw gewoond. Ik ben nu 56 jaar en heb er nog steeds fijne herinneringen aan. Het was vooral fijn, omdat ik daar heb ervaren hoe het is om een zorgeloos kind te kunnen zijn.
Wat een prachtig verhaal! Je bent een topper!