Joanne: “Mijn dochter (15) ging met buikklachten naar het ziekenhuis, ik zag dat de arts al snel enorm schrok”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Mijn dochter had flinke buikklachten, we gingen naar de huisarts

Mijn dochter was 15 jaar oud toen ze in januari 2023 huilend naar me toe kwam: ze had buikpijn, was ongesteld, en had al een week geen ontlasting gehad. Ze had als kind al veel last van darmproblemen en ik zocht het dan ook in die hoek. Ik besloot een afspraak te maken bij de huisarts. Ze vermoedde dat het om een beginnende blindedarmontsteking ging, en stuurde ons direct door naar het ziekenhuis.

De arts in het ziekenhuis schrok

In het ziekenhuis deden ze onderzoek, en ik zag de arts al snel enorm schrikken. Meteen dacht ik: “Oh mijn god, heeft ze een tumor? Wat kan er zijn?” De arts stamelde, en er werd een andere arts bij geroepen, een gynaecoloog die ik toevallig kende. Ik had nog steeds geen idee wat er aan de hand was. Toen zei de arts tegen mijn dochter: “Lieverd, je bent al zeker 24 weken zwanger!” Het voelde alsof de grond onder ons wegzakte, dit kon toch niet! Ze slikte de pil, ze was vorige week nog ongesteld geweest, en ze had helemaal geen buik. Ze woog 50kg, er was niets te zien. Mijn dochter en ik waren allebei in tranen; zij was in paniek, en ik voelde alsof ik ging flauwvallen. Ongeloof en angst voerden de boventoon.

Ik kon het niet geloven en raakte in paniek

Er werd meteen bloed geprikt, want er was natuurlijk nog geen enkele prenatale zorg geweest. Als zombies, en huilend, liepen we door het ziekenhuis. Ik dacht: “Ik moet mijn ex-man bellen, de ouders van het vriendje van mijn dochter, die zelf nog maar net 15 jaar is, en mijn werkgever om te zeggen dat ik de komende dagen niet kan komen.” Mijn hoofd tolde. Ik probeerde te ademen en mijn dochter te kalmeren, maar ik voelde zoveel angst en besefte dat ik waarschijnlijk de zorg op me zou nemen, zodat mijn dochter kon doorstuderen en ook nog een jeugd zou hebben.

Mijn dochter pakte de situatie heel goed op

Gelukkig waren de bloeduitslagen goed. We hebben twee weken lang gehuild, veel gepraat, en een plan gemaakt. Na die twee weken zei mijn dochter: “Ik ga weer naar school en ik ga het mijn klas vertellen.” Ik was zo trots op haar. De hele klas heeft haar geknuffeld en met haar gehuild. We kregen veel steun, zelfs van onbekenden uit ons dorp: lieve kaartjes, bloemen, en zo veel liefde.

De placenta scheurde

Twaalf weken later, toen mijn dochter bij haar vader logeerde, zag ik in de nacht veertien gemiste oproepen. De placenta was gaan scheuren, en ze waren met de ambulance afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. In die nacht reed ik op mijn pantoffels met 170 km/u naar het ziekenhuis. Het was zo kritiek voor beiden. De hele reis heb ik gebeden en gehuild. Eerst was ik bang voor wat ons te wachten stond; nu was ik bang dat ik ze zou verliezen.

Haar vriendje mocht in het ziekenhuis blijven

Het was een zware operatie/keizersnede, maar onze prachtige kleine meid, een meisje, werd geboren in de nacht van Goede Vrijdag op Stille Zaterdag, 8 april 2023, met een gewicht van 2400 gram. Na tien dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen (zelfs haar vriendje mocht al die tijd blijven) en geweldige zorg en steun te hebben ontvangen, mochten ze naar huis.

Mijn dochter mag zelf nog niet de voogd zijn

Ondertussen ben ik voogd geworden. We hebben een familierechtadvocaat ingeschakeld, omdat mijn dochter minderjarig is en geen gezag kan hebben. Dus gingen we met de baby en mijn dochter in een rolstoel naar de rechtbank. De baby was vier weken te vroeg geboren. In die twaalf weken dat we wisten van de zwangerschap, hebben we in sneltreinvaart alles gekocht wat nodig was voor een baby: een bedje, commode, wandelwagen, enzovoort. Ook hadden we gesprekken met de leerplichtambtenaar, want mijn dochter had vrijstelling nodig voor o.a. gym.

Het was een zware periode voor ons allemaal

Het waren hectische weken, en na tien dagen ziekenhuisverblijf kwamen ze bij mij thuis. Gelukkig kreeg ik vier maanden betaald verlof, wat geweldig was, want ik had nu twee kinderen om voor te zorgen: mijn dochter, die mentaal en lichamelijk moest herstellen en nog maar 48 kg woog, en mijn pasgeboren kleindochter. Het was zwaar, elke nacht weer opstaan, maar onze band is super hecht geworden, en ik heb het met zoveel liefde gedaan. Mijn dochter heeft EMDR-therapie gehad, en na de zomer ging ze weer naar school en slaagde ze in één keer, wat een feest!

Met verschillende familieleden samen passen we op

We hebben de opvang voor de kleine meid met elkaar verdeeld. Mijn ex-man past elke maandag op en is 32 uur gaan werken. Ik ben elke dinsdag thuis, mijn ouders passen elke woensdagochtend op, en mijn zusje elke donderdag. Op vrijdag is mijn dochter zelf vrij van school. Op deze manier kan mijn dochter haar studie afmaken en ook nog dingen doen met haar vriendinnen en haar vriendje.

Ze zijn nog steeds samen

Ja mijn dochter is nog steeds samen met haar vriendje. Ze hebben allebei pittige tijden doorgemaakt. Hij komt elke dinsdag langs en in de weekenden. Hij zit ook nog op school, en ze wonen op een uur afstand van elkaar. We hebben niet veel contact met de ouders van haar vriendje, maar dat is prima. Het belangrijkste is dat de kinderen gelukkig zijn samen. Onze kleine meid is nu 1,5 jaar, en we hebben haar eerste verjaardag groots gevierd met de hele familie. Dat was geweldig. Mijn moeder (73) gaat op vrijdag met haar peuterzwemmen, hoe bijzonder!

We zijn ontzettend dankbaar

Mijn dochter heeft niets laten liggen of verkeerd gedaan: ze heeft één vriendje, haar eerste vriendje, gebruikte de pil nauwkeurig en was normaal ongesteld. Dit kan iedereen overkomen, ook al is de kans ontzettend klein. Ik ben een super trotse oma op mijn 42e, ik ben ontzettend trots op mijn dochter en op de hele familie. We hebben veel om dankbaar voor te zijn.

JOANNE

Insta: @XJJJOV

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.