Het is fijn als je het eerste deel hebt gelezen. Dat kan hieronder:
“Lieke”, herhaalde Ewout glazig. Iedereen keek mij aan. “Ja, de vrouw van Jan, mijn ex-man”, legde ik eigenlijk alleen voor de verpleegkundige uit. De rest van de mensen in de kamer was allang op de hoogte van de situatie. En dat was het: een situatie. Ik wist even niet wat ik moest doen of zeggen. Mijn ex-man Jan is vreemd gegaan met Lieke. Ik kwam er achter door stiekem in de telefoon van Jan te kijken. Lieke wist van mij, de getrouwde vrouw, maar dat schrok haar niet af. Sterker nog. Ze vond het wel spannend. Ik heb per direct een scheiding aangevraagd. Inmiddels zijn we vier jaar verder. En hebben zij twee kinderen en baarde ik nu mijn eerste. Onder het oog en waarschijnlijk met hulp van die Lieke.
Het was stil in de kamer
Te lang stil. Fuck, wat moest ik zeggen? Lieke doorbrak de stilte: “Lang niet gezien. Hoe gaat het met je? Zal ik je ontsluiting checken?”. Ik wilde haar vingers niet in mijn vagina, maar wel mijn dochter ontmoeten. “Is er een andere gynaecoloog aanwezig?”, probeerde ik. “Nee, je moet het met mij doen vrees ik”, glimlachte Lieke. Fuck. Een langdurige wee. Ik hield het niet meer. Ik knikte. En vervloekte dat uitgerekend vandaag mijn weeën waren begonnen. Precies als Lieke dienst heeft in dit ziekenhuis. What are the odds?! Really... Ik had toch bij die thuisbevalling moeten blijven. Lieke dook naar beneden net op het moment dat ik een enorme wee voelde aankomen. Er sloeg een hele grote boog vruchtwater op Liekes armen. Net. Goed. Ik glimlachte inwendig. Liekes hoofd kwam weer te voor schijn. Ze was rood. Ze zat onder mijn lichaamssappen. “Je hebt een krappe 6 centimeter ontsluiting”. Ze probeerde de situatie te redden met een knipoog. Ik deed alsof ik dat niet zag. “Wauw, nog maar 4 centimeter!”, riep Ewout er door heen. Hij glunderde, ondanks de gekke situatie. “Kan ik een ruggenprik krijgen?”, vroeg ik in het luchtledige. “We brengen je gelijk naar de OK, voor de prik”. En daar ging ik.
De prik zat in één keer goed
Mijn pijn nam drastisch af. Wat fijn! Ik werd weer naar de verloskamer gereden. Ik had gehoopt dat ik kon rusten, maar ik voelde dat de weeën elkaar snel opvolgden. Lieke zag het ook. “We wachten een klein uurtje”, zei ze, “misschien is het dan zo ver.” Toen liep ze weg. “Dat is toevallig”, fluisterde Ewout. “Ja, ik had mijn eerste bevalling wel anders voorgesteld. Niet dat Lieke, of all people, mij aanmoedigt met haar uitkijk op mijn vagina, om harder te persen”. Ewout lachte. Steeds harder. Ik vond het eigenlijk helemaal niet zo grappig, maar moest het er maar mee doen.
Plotseling voelde ik persdrang
Ik drukte op de rode knop. Binnen een minuut stond Lieke weer in de kamer. “Hoe gaat het hier?”, vroeg ze. Ik kon het persen niet meer inhouden. “Ze komt eraan!”, gilde ik. Lieke controleerde mijn ontsluiting. Ik had gelijk. “Je hebt volledige ontsluiting en mag meepersen met de weeën.” Ewout pakte mijn hand. Ik perste zo hard als ik kon en voelde onze dochter naar beneden glijden. Telkens een stukje meer. Bij de vierde perswee, voelde ik alles branden. Mijn vagina stond op knappen, zo’n spanning. Eén keer persen. Daar was het hoofdje geboren. “Ze heeft veel haar”, gilde Ewout. “Nog één of twee keer persen Loes. Dan is jullie dochter geboren. Ik voelde weer een wee opkomen, nam een diepe teug lucht en perste alsof mijn leven er van af hing. In één wee werd onze dochter, Jennifer, geboren. Wat was ze mooi! Lieke legde haar meteen op mijn borst. Ik huilde van alle emoties en inspanning.
Nog geen vijf minuten later kwam de placenta
Lieke controleerde of mijn vagina hechtingen nodig had. Wonder boven wonder, had ik één oppervlakkig wondje, dat vanzelf zou gaan genezen. Lieke nam afscheid en wenste ons veel succes met Jennifer. Lieke had haar werk goed gedaan, toch had ik liever een ander aan mijn bed gehad. Het is wat het is. Ik kan er niets anders van maken. “Moet ik nu mijn ex een geboortekaartje sturen?”, vroeg ik aan Ewout. We lachten allebei hard. Ik had het adres geen eens…
