Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Het kwam voor hem uit het niets
Eind 2021 vertelde ik mijn toenmalige man dat ik wilde scheiden. Voor hem kwam het uit het niets, iets wat mij niet verbaasde. Hij is een lieve man, geweldige vader maar ook een man waarmee ik moeilijk kon praten. Onze gesprekken gingen nooit erg diep en als ze diep gingen dan kwam er bijna altijd het antwoord: “Het komt wel goed.” Toen zag ik dat niet, nu zie ik het en had ik er meer mee moeten doen. Ik had hem moeten laten inzien dat het niet zo maar goed komt. Na mijn bericht zijn we samen nog in therapie gegaan, we hebben samen twee heerlijke kinderen. Ik wilde vechten voor ons huwelijk. Al wist ik diep van binnen dat het er niet meer in zat, ik wilde het toch proberen.
Hij is een ontzettende steun geweest
Toen we elkaar ontmoetten kwamen we beiden uit een moeilijke fase. Hij moest het verlies van een ouder verwerken en ik moest voor één van mijn ouders zorgen. We konden elkaar toen goed helpen, we wisten van elkaar waar we doorheen gingen en waren een enorme steun voor elkaar. Ik had iemand nodig zodat ik niet het slechte pad op zou gaan. Het klinkt wellicht raar maar zonder hem was het niet zo goed afgelopen met mij als nu. Dat ben ik hem eeuwig dankbaar, hij was mijn veilige haven.
Ik voelde me niet mooi als mama
Na een aantal jaar kochten we een huis en kregen we ons eerste kindje. Met de vele stuggels die je als verse ouder meemaakt kwam ook heel veel plezier. We genoten intens van onze meid. Ik ben mezelf alleen toen kwijt geraakt. Ik was mama maar ik was mezelf niet meer. Ik stopte met mezelf mooi maken want ik voelde me niet mooi. Ik kwam de deur minder uit en genoot niet meer van wat het leven te bieden had. Toen kwamen de eerste scheuren. Even later kwam er voor mij een schok. Tijdens een feestje van mijn werk kuste een collega mij. Ik heb afgewend maar het deed me wel wat. Blijkbaar mocht ik er nog zijn, ik als mama was ook nog een vrouw.
Het voelde alsof ik weer leefde
Toen kwam bij mij een omslag. Ik ging weer mijn best doen voor mezelf; mooie lingerie, mooie kleding, naar de kapper en dergelijke. Mensen om mij heen zagen dat. Ik had weer het gevoel dat ik leefde, maar mijn man zag het niet en juist van hem had ik de aandacht en liefde nodig. Dus ik knoopte een gesprek aan; samen uit eten en praten. Tijdens dat gesprek vertelde ik wat ik miste: een man die me af en toe een complimentje gaf, me kust ook al is onze dochter erbij en intimiteit. Ik gaf aan dat we er samen aan moesten werken want anders was ik bang dat het mis zou gaan. Ik was bang dat ik vreemd zou gaan.
Ik hoopte dat ons huwelijk beter zou worden
Het ging een tijdje beter en toen zijn we voor ons tweede kindje gegaan. Tijdens die zwangerschap bleef ik mijn best doen, voor mezelf en voor mijn man. Maar helaas was dit niet genoeg, voor mij niet. Ik miste de spanning in mijn leven, dacht ik. Dus ik switchte van baan, iets spannends waar ik veel bij weg was. Ik dacht dat daardoor mijn huwelijk beter zou worden. Je mist pas iets als je het niet voor handen hebt. Nou, zo werkte het niet. Ik miste mijn man niet, de kinderen wel.
Samen vielen we huilend in slaap
Zo kwam het op die bewuste avond, we lagen in bed en ik zei het: “Ik wil scheiden”. De moeilijkste woorden die ik ooit heb moeten zeggen tegen hem. Hij moest huilen en samen vielen we huilend in slaap na veel gepraat. We besloten in therapie te gaan, iets wat ik zeker aanraad. Misschien niet altijd helpt het je relatie maar je helpt wel elkaar: waar lopen we tegenaan, wat kunnen we veranderen en wat kunnen we niet veranderen? Want vergeet niet; je kan niet iemand veranderen, moet je ook niet willen.
We konden gelukkig goede afspraken maken
Na een aantal sessies therapie en een vakantie samen kwamen we er achter dat ‘’wij’’ niet meer werkt. Ik zocht andere dingen in het leven dan hij en we waren te veel veranderd. We hielden (en houden) nog wel van elkaar maar als vrienden. We hebben toen gelijk duidelijke afspraken gemaakt. Over de kinderen, het huis en geld. Gelukkig liep alles heel soepel want we gunnen elkaar de wereld en we willen er voor de kinderen het beste mogelijke van maken. Hij wilde geen weekend papa zijn dus we hebben de kinderen week om week. Aan het begin was dat erg lastig, maar nu doen ze het zo goed en zijn gewend aan de situatie.
Ik voelde een ontzettende aantrekkingskracht
Naar een huis zoeken heeft wel even geduurd. We hebben nog zes maanden samen gewoond terwijl we uit elkaar waren. Gelukkig was de sfeer nog goed voor de kinderen. Na een aantal maanden kwam ik een oude bekende tegen. Wij konden het goed vinden en nu ook was de klik er gelijk weer. Toen waren we beide getrouwd dus er gebeurde niets. Maar nu, het hek was van de dam, we waren stapel. Het is heel gek om na een relatie van meer dan tien jaar iemand tegen te komen waarmee je iets heb wat je nooit eerder heb gehad. Een bepaalde klik, een vibe en aantrekkingskracht die ik nooit eerder had gevoeld. Daar heb ik me lang schuldig over gevoeld want ik hield wel van mijn ex, maar anders.
Mijn ex vond het lastig dat ik al snel iemand anders was tegen gekomen
Mijn ex vond het wel lastig dat ik zo snel iemand had die ik leuk vond, maar hij accepteerde het en er is nooit één woord ruzie over geweest. Inmiddels woon ik samen. Hebben mijn vriend en ik samen een hele beestenboel aan kinderen en genieten we hier volop van. Mijn ex komt mijn kinderen hier in huis brengen, drinkt een bak koffie en vertrekt weer. Onze scheiding is precies verlopen zoals wij het voor ogen hadden, geen ruzie, geen verwijten over en weer. Wij doen dit voor de kinderen want die verdienen een goede basis en ouders die elkaar in de ogen kunnen aankijken, ook al wonen ze niet meer in één huis.
Ik ben blij dat wij op deze manier konden scheiden
Dit klinkt natuurlijk als een sprookje en ik begrijp ook heel goed dat er gevallen zijn waar het niet zo loopt als bij ons. Door bijvoorbeeld vreemd gaan of als één ouder roet in het eten gooit. Maar ik hoop voor hun kindjes dat de ouders elkaar na een tijdje wel kunnen aankijken. Je hoeft geen vrienden te zijn, maar je hebt wel kinderen die niet hebben gekozen voor een scheiding.
SANNE
klinkt allemaal heel voorspoedig. soms kunnen mensen er ook in doorslaan. uit elkaar en samen verjaardagen vieren of als nog op vakantie gaan. vaak erg verwarrend voor de kinderen. zeker als ze nog klein zijn. helaas was mijn ex niet van goede wil. na 15 jaar heeft hij me vreselijk behandeld toen ik aangaf zo niet verder te kunnen. hoe graag je soms ook wil in het belang van de kinderen. je hebt er twee personen voor nodig. en als de ene niet naar zichzelf kan kijken en alleen maar haat heeft. is dit niet in het belang van de kinderen. fijn om te lezen dat het ook anders kan. alhoewel ik me afvraag hoe het voor deze kinderen is dat moeders zo snel alweer een nieuwe partner heeft met kinderen. ik heb er bewust voor gekozen om eerst te verwerken voordat je in wat nieuws stapt . eigen huis eigen plek voor jezelf en je kinderen.
Elke scheiding kent ten minste 1 verliezer. Ik vermoed dat het de ex is in dit geval.
het is echt weer heel bijzonder dat een verhaal, waarin de vrouw en de man alle moeite doen om de kinderen voorop de stellen en nog vriendelijk tegen elkaar doen, weer zoveel negativiteit te verduren krijgt.
deze mensen zijn heel gelukkig met elkaar geweest, de vrouw heeft veel aangegeven, ze hebben nog therapie geprobeerd, en zijn uiteindelijk zeer vriendschappelijk uit elkaar gegaan. wat kun je hier nu verkeerd aan vinden.
zoals zij het gedaan hebben, zouden veel en veel meer mensen moeten doen!! ipv de kinderen tegen elkaar opzetten, bezoek onmogelijk maken, naar de rechter gaan, boos zijn en ruzie maken.
deze mensen zijn een voorbeeld voor anderen.
meneer hendrik met je grote mond
Ben zelf 28 jaar getrouwd geweest 28 jaar lang man gaat om 6 uur werken komt thuis om 18.00 slapen tot eten en de koffie en dan om 22.00 naar bed heb voor mijn zelf gekozen en dan ook nog vreemd gaan daar had manlief alletijd voor hij wilde vrij zijn maar wel met een vrouw met 3 kleine kinderen dusssssss
Ik herken veel in hoe ik me voelde toen onze kinderen klein waren.
Doordat ik kinderen had gekregen voelde ik me niet meer aantrekkelijk.
Mijn man en ik deden onze taken in het gezin om het gezin draaiende re houden.
Veel complimenten kreeg ik niet.
En toen er iemand was die zei dat ik heel aantrekkelijk was, voelde ik me in 1x heel speciaalbij die persoon.
Ja wij hebben ook een crisis meegemaakt in ons huwelijk.
Ik verwachtte dingen van mijn partner die ik wederzijds zelf ook niet gaf.
We zijn er uiteindelijk, God zij dank, achter gekomen dat praten en elkaar opnieuw uitvinden en aandacht geven regelmatig nodig is om je huwelijk leuk te houden.
Daarbij heb ik geleerd om onvoorwaardelijk van mijn man te houden.
Hem leuke complimenten te geven, mijn waardering uit te spreken, hem zo nu en dan verrassen, tijd voor hem te maken, en leuke dingen met hem te doen.
Niet van alles van je partner verwachten, maar zelf doen wat je graag zou willen dat je partner naar jou toe zou doen.
En als dat dan uiteindelijk wederzijds werkt, heb je echt wel weer een hele relatie.
Dat is mijn advies als je ooit weer in zo’n zelfde situatie komt.
Want de eerste paar jaar kunnen de vonken er vanaf spatten, maar dat verflauwd altijd weer door wat voor situatie dan ook.
wauw, super mooie reactie BTJE. Heel open en kwetsbaar. Een verhaal wat niet vaak gehoord wordt, juist omdat het daarna weer goed gaat. Dank voor je bijdrage!!!
@btje dit is echt heel goed advies! behandel je partner zoals je zelf behandeld wil worden.
deze vrouw was niet uitgeleefd voordat zij getrouwd was. na 10 jaar is zij weer tiener geworden. het is niet de schuld van de man.
Hendrik de vries @ walgelijk,??
hoe kun je zo harde uitspraken doen
ik ben van gescheiden ouders dus heb hier wel een mening over. Tuurlijk was het naar. zag het niet aankomen. mijn moeder had iemand anders. ik was 13, toen was ik boos
maarja ik was 13 wat weet je dan..mijn vader was een binnenvetter en kon mijn moeder niet geven wat zij wilden ik was echt een papa’s kindje. maar nu snap ik het helemaal, mijn ouders hebben nooit lelijk tegen elkaar gedaan. zo knap. dus begin niet over asociaal..
als je niet gelukkig bent ga je uit elkaar. klaar dat is juist beter voor de kinderen dan ongelukkig samen blijven. weet niet waarom jij dit zegt?? maar komt vast omdat jij zoiets niet kan inleven .jammer .leef en laten leven. deze mensen hebben het fantastisch gedaan .
1 van mijn kinderen hoorde ik een jaar na de scheiding tegen een vriendinnetje zeggen : toen.mijn ouders gingen scheiden was ik blij, blij!!! en nee er was niet veel ruzie en geen geweld maar kinderen voelen wel spanning en irritatie en kinderen zien ook dat je afstandelijk bent naar elkaar en verder als je je slecht voelt in een relatie, eenzaam voelt , niet kunt praten , je een afkeer krijgt van de persoon naast je , dan is er geen enkele buitenstaander die daarover heeft te oordelen , ik weet dat ik het beste heb gedaan voor mezelf en voor mijn kinderen en ben al 15 jaar alleen mijn kinderen gaan voor alles
Wat een onzin Hendrik. In welke tijd leef jij? En heb jij het verhaal wel gelezen? Een vrouw is meer dan alleen een moeder. Je hoeft geen ruzie of hekel aan elkaar te hebben. Maar als je , samen, niet gelukkig bent ja dan kun en MAG je ook scheiden. Nu zal ze een veel betere moeder kunnen zijn omdat ze weer gelukkig is. Wat had ze volgens jou moeten doen? Blijven en zich ongelukkig voelen? Alleen omdat ze kinderen heeft? Er is hier maar 1 ding walgelijk en dat is jou ongezouten mening over iemand die jij helemaal niet kent. Een vrouw die haar verhaal doet en laat zien dat scheiden ook zonder problemen kan. En de kids zijn zo ook echt wel beter af.
Goed gezegd !!
Scheiden, omdat mevrouw zichzelf belangrijker vindt dan de kinderen. Je kunt wel zeggen, dat het een ideale scheiding was, ALLE kinderen uit scheidings situaties zonder noodzaak (lees: geweld, drank of drugs) komen slechter uit de scheiding dan daarvoor. Nu misschien nog niet zichtbaar, maar later kunnen ze niet of veel moeilijker hechten aan een partner.
Walgelijk asociaal. ik heb er geen woorden voor.
🥺🥺🥺
Wow echt??
ja je hebt volkomen gelijk. je bent getrouwd toch? weet je wel wat trouwen inhoudt? betekent niet scheiden, voor altijd samen. wat er ook gebeurt!!
Tjonge dat is wel heel extreem. Veel moeders moeten inderdaad beter naar hun kinderen omkijken maar hier lijkt juist alles goed te zijn gegaan. Zij is ook een mens die gelukkig wil zijn he. En als een huwelijk slecht is dan kun je beter scheiden, kinderen zijn beter af in een rustige situatie met 1 ouder dan met spanning en ruzie bij 2. Ook al was hier geen ruzie , een liefdeloze relatie is ook geen goed voorbeeld en nogmaals, de moeder heeft ook recht op geluk, trouwens, hoe lang zouden ze nog rustig samengewoond heben tot de boel ging ontploffen? Je bedoelt het misschien goed maar je oordeelt wel heel hard en kort door de bocht.
als de vrouw echt wil had, was de resultaat anders, therapie was een eufamistisch zet. de vrouw had weer wild dezayers . vrouw gooit schuld op man terwijl zij de nest in de steek lied. als ik kind was,zou ik mama de rug toe draaien en met papa doorgaan
Waarom is het walgelijk om als vrouw voor jezelf te kiezen en daardoor een betere moeder te zijn?!
Wat een kul en psychologie van de koude grond, Hendrik. Misschien zelf beschadigd geraakt? In dat geval is het beter om zelf daar aan te werken, in plaats van ongenuanceerd te oordelen…
@Hendrik ach Hendrik blijkbaar ben je nog niet levenswijs genoeg. in sommige huwelijken is het veel ruzie en zijn de kinderen dus écht niet beter als de ouders bij elkaar blijven.
het is heel duidelijk dat mevrouw en meneer de kinderen het belangrijkste vinden!!
nou hendrik de vries je herkent jezelf zeker in dat verhaal deze dame heeft groot gelijk oh en flower met je domme gezwets hou gewoon je mond weet niet uit welk tijdperk jij komt hoor
Ooit in je opgekomen dat je ex je misschien waardeerde zoals je bent/was?! Zelfvertrouwen moet je toch echt zelf hebben, dat kan een ander niet voor je doen, het heet tenslotte niet voor niets zelfvertrouwen. En als je dat niet hebt, dan moet je daar voor in therapie, cursus volgen of wat dan ook. In plaats van je ex voor niets uiteindelijk in therapie te hebben meegesleurd (vaak al begin van het einde). Lekker makkelijk de schuld bij je ex neer te leggen en eigenlijk hem de schuld geven van jullie scheiding. En dan ook nog gewoon toegeven dat je bang was om vreemd te gaan als er niets zou gebeuren. Het zal wel aan mij liggen maar tussen de regels door lees ik gewoon dat jij al die tijd behoefte had na 10 jaar aan iets nieuws, want ondanks dat je ex mee werkte aan therapie, had jij gewoon al besloten dat het toch niet ging werken. Want jij miste uitdaging. Ben benieuwd hoe lang je nieuwe relatie zal duren voor je opnieuw bevestiging moet hebben van een ander, want dat zal je vast wel weer nodig hebben wanneer jullie een lange tijd samen zijn, zo’n type lijk je in ieder geval in mijn ogen door het verhaal.
Wij wilden ook een goede scheiding. Helaas heeft mijn schoonfamilie vreselijk zitten stoken, waardoor wij vaker ruzie kregen dan in onze relatie. Het was afschuwelijk voor de kinderen. Mijn ex kon niet tegen zijn familie op. Ook na de scheiding ging het gestookt door. Totdat mijn schoonmoeder overleed, en er excuses door een enkeling werd aangeboden. Het contact tussen mijn ex en mij bleef verder goed. Totdat het ging verwateren door zijn nieuwe relaties. Hij zoekt ook geen contact meer met zijn kinderen. Gelukkig zijn de kinderen en ik ontzettend hecht, wat ze ook nodig hebben. Ik wens jullie veel geluk.
het huwelijk stelt niets meet voor op de financiele afhandeling na dan. vind het niet vreemd dat steeds meer mensen nier meer gaan trouwen, laat staan kinderen krijgen. Door het uithollen van het huwelijk hebben we immigratie nodig om onze systemen op gang te houden. Wellicht is een samenwerking als religue wel de lijm van een productieve samenleving
Heeft je ex ook weer een vriendin?
Dat Els vroeg ik mijn eigen ook af.
Respect voor jullie. Ook voor het kiezen van je eigen weg!