Mijn dochter (13) heeft een vriendje en kwam met dit onverwachte verzoek 

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Ik zag meteen dat er iets aan de hand was

Het was een normale woensdagmiddag toen mijn dochter bij me kwam staan in de keuken. Ze keek een beetje naar de vloer en draaide zenuwachtig aan een plukje haar. “Mam, mag ik je iets vragen?”, begon ze met haar stem een beetje haperend. Ik zag meteen dat er iets aan de hand was. “Natuurlijk, wat is er?”, vroeg ik terwijl er allerlei gedachten door mijn hoofd gingen. Toen kwam het eruit, voorzichtig en hakkelend: “Mag ik aan de pil?”

Met 13 jaar aan de pil?

Ik voelde mijn maag samentrekken en was even sprakeloos. Aan de pil? Op dertienjarige leeftijd? Mijn dochter zit net in de tweede en is pas acht maanden samen met haar vriendje. Een aardige jongen hoor, dat moet ik toegeven. Hij komt regelmatig bij ons eten en is beleefd tegen iedereen. Ik vind het gezellig als hij er is, maar eerlijk gezegd weet ik niet goed wat “verkering” op deze leeftijd eigenlijk voorstelt. Ze zijn dertien, kinderen nog, toch?

Zou er meer spelen of dacht ik te ver door?

Als ze samen zijn, zitten ze meestal op haar kamer; tv kijken, muziek luisteren of allebei op hun telefoon. Ik zeg altijd dat de deur open moet blijven, een regel waar ik me strikt aan houd. Maar nu besefte ik ineens dat ik me misschien had laten misleiden door dat onschuldige plaatje van twee tieners die gewoon wat tijd doorbrengen. Blijkbaar speelt er meer, of dacht ik nu te ver door? 

Ik voelde een golf van emoties door mij heen gaan

“De pil?” herhaalde ik verbaasd. “Waarom wil je dat dan?” Ze haalde haar schouders op en keek me nog steeds niet aan. “Gewoon, voor de zekerheid,” zei ze zachtjes. Ik voelde een golf van emoties door me heen gaan. Aan de ene kant was ik blij dat ze er met mij over wilde praten in plaats van zelf iets uit te zoeken of stiekem te doen. Maar aan de andere kant wilde ik haar het liefst stevig vasthouden en zeggen dat ze hier nog veel te jong voor was.

Ik vond haar verzoek veel te jong

Op dertienjarige leeftijd zou je bezig moeten zijn met school, vriendinnen en misschien het dragen van een beetje lippenstift, niet met anticonceptie als je het mij vraagt. En toch besefte ik dat dit misschien niet meer is zoals toen ik zelf dertien was. De wereld is veranderd, en de kinderen van nu groeien veel sneller op, zo lijkt het wel. Maar hoort de pil nu echt al bij de realiteit van een meisje van dertien? 

Wat betekent het eigenlijk als ik haar nu toestemming geef om aan de pil te gaan?

Faciliteer ik hiermee niet dat ze misschien sneller verder gaat in haar ‘relatie’ dan waar ze emotioneel klaar voor is? Ik heb haar eerder gezegd dat ze moet wachten op het juiste moment, dat ze niet moet haasten en dat haar lichaam van haar is, en dat ze daar met respect mee om moet gaan. Maar het idee dat ik haar nu zou moeten “beschermen” door haar aan de pil te laten gaan, voelt bijna als falen. Alsof ik toegeef aan waar ik haar juist voor wilde behoeden.

Het is een groot dilemma

Toch zit ik nu in een dilemma. Als ik weiger, wat gebeurt er dan? Stel dat ze toch besluit om verder te gaan zonder dat ik ervan weet? En stel dat er dan iets gebeurt, dat ze zwanger raakt? Dan zou ik mezelf nooit vergeven dat ik haar niet goed heb voorbereid. Aan de andere kant, als ik ja zeg, lijkt het alsof ik zeg: “Prima, ga je gang, je bent er klaar voor.” En dat is iets wat ik niet zo voel. 

Ik stelde haar een hoop vragen

Ik besloot rustig te blijven en het gesprek open te houden. “Lieverd, ik begrijp dat je hierover nadenkt,” begon ik. “Maar wat maakt dat je nu aan de pil wilt? Is er iets veranderd tussen jou en je vriendje?” Ze keek me even aan en schudde toen haar hoofd. “Nee, hoor. We hebben niets gedaan, echt niet,” zei ze snel. “Maar ik wil gewoon voorbereid zijn, voor als… je weet wel, ooit. En twee vriendinnen zijn ook al aan de pil”. Het luchtte me enigszins op om te horen dat er geen directe aanleiding was, maar durft ze helemaal eerlijk te zijn? En haar vriendinnen, dertien jaar, ook al aan de pil? Is dit echt waar we nu staan als samenleving? Het maakte me eigenlijk verdrietig. 

Ik besloot met mijn man om een afspraak te maken met de huisarts, niet om direct de pil te regelen

Na een lang gesprek en overleg met Richard, mijn man, heb ik besloten om een afspraak te maken bij de huisarts voor het einde van de maand. Niet direct om de pil voor haar te regelen, maar om samen te praten over de verschillende opties. Ik wil dat ze begrijpt dat er meer manieren zijn om voor jezelf te zorgen, en dat de pil niet de enige oplossing is. Ik wil dat ze de juiste keuzes maakt vanuit kennis en niet vanuit impuls of misschien sociale druk. Ik overweeg ook om de ouders van haar vriendje te bellen. Ze is nog zo jong en hij maar iets ouder. Maar anderzijds ben ik dan misschien wel een hele bekrompen moeder…

Misschien moet ik mijn eigen angsten loslaten

Maar één ding weet ik zeker: ik wil er voor haar zijn. Als dat betekent dat ik mijn eigen angsten opzij moet zetten, dan is dat maar zo. Dat hoort ook bij het moeder-zijn: loslaten, begeleiden en hopen dat je kind uiteindelijk verstandig genoeg is om haar eigen weg te vinden, met of zonder de pil.

RAMONA

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.