Fenna: “Mijn man koos een vreselijke naam voor ons kindje”

Met mijn vriendin vloog ik naar Turkije

We waren 25 jaar en wilden er lekker tussenuit, het werkritme verbreken. We vlogen naar een all inclusive resort in Turkije net buiten het hoogseizoen. Het kostte ons daarom niet zoveel. Na ruim 3 uur vliegen, kwamen we aan en reden we met een pendelbus naar ons adres. Het zag er prachtig uit en de zon scheen. Boften wij even! Wij pakten snel onze koffers uit om hierna in onze badpakken naar het zwembad te gaan. Hoewel het geen hoogseizoen was, waren bijna alle bedjes bezet. We hadden geluk, want we hadden twee bedjes gespot. De laatste. Er was helaas geen parasol bij, maar goed, dat was dan maar zo.

Bij de bedjes smeerden we ons extra goed in met zonnebrandcrème

“Het gaat erg snel met die zon”, hoorde ik naast me. “Pas op dat je niet verbrandt”. Ik keek naar rechts. Naast ons zat een groepje mannen. Drie mannen. Degene die tegen me sprak, stelde zichzelf voor als James. De andere twee vrienden heetten Lars en Thijs. Ook mijn vriendin Elin kreeg een hand van alle mannen. Al snel raakten we in gesprek. Ik vond James direct een aantrekkelijke man. Buiten dat was hij ook heel erg gezellig. We raakten niet uitgesproken. Elin en ik vergaten bijna te zwemmen.

In het zwembad bespraken we de mannen één voor één

Elin vond geen van de jongens aantrekkelijk, maar wel reuze aardig. Ik zei gelijk dat ik James leuk vond. Elin kreeg grote ogen. “Ga er voor”, glimlachte ze. De hele vakantie hebben we met z’n vijven doorgebracht. We deden af en toe dingen apart, om ons vervolgens weer bij elkaar te voegen. James trok steeds meer naar mij toe en ik naar hem. We hebben op die vakantie niets fysiek gedaan, behalve samen dansen en grapjes maken. We hadden elkaars nummers, dat was wel zo praktisch tijdens de vakantie.

De mannen moesten alweer terug naar Nederland

We zwaaiden ze uit bij het resort, want wij hadden nog twee dagen. Elin en ik hadden het fijn samen. Goed om even zonder de mannen te zijn. Wat hield ik toch veel van Elin. We proostten op van alles, lachten, zwommen en speelden spelletjes. Toch zaten mijn gedachten veel bij James. Blijkbaar kon hij mij ook niet loslaten, want die twee dagen appten we continu. Ik had een voorgevoel dat dit nog wel een staartje zou krijgen en ik kreeg gelijk.

Terug in Nederland vroeg James me mee uit

We woonden een half uur rijden van elkaar vandaan. Dat viel reuze mee. De date was geweldig. We bezochten samen een dierentuin. Tussendoor kuste hij me. Ik was helemaal in de wolken. Totaal verliefd. Allebei. We bestempelden het al gauw als een relatie. We waren officieel samen. Na 3 maanden was zijn moeder jarig. Uiteraard was ik uitgenodigd om met James het te komen vieren met de rest van de familie. Dat vond ik spannend. Je schoonfamilie ontmoeten is toch een ding. Je wordt natuurlijk beoordeeld door iedereen. Of je nou wilt of niet.

De verjaardag van mijn schoonmoeder

Met trillende benen zat ik op de bank. James hielp me en stelde me aan iedereen voor: zijn tantes, ooms, neven, nichten, broers en ouders. Ik kreeg gelijk de vuurdoop. De namen duizelden me. Ik onthield alleen dat zijn moeder Olivia en zijn vader Hendrik heetten. Het feest was gezellig. We aten hapjes en dronken drankjes. Op een gegeven moment ging er muziek aan. “Ow god, moet ik dansen met mijn schoonfamilie”, dacht ik in paniek. Maar gelukkig bleef iedereen zitten of stilstaan.

James wisselde binnen een half jaar van baan

Hij kreeg een betere functie en meer salaris. We huurden allebei apart een klein huisje, maar waren eigenlijk altijd samen in één huis. James zei zijn huur op en trok bij mij in. Ik liet wat spullen van James toe. We wenden langzaam aan elkaar. Na ongeveer een 8 maanden besloten we een koophuis te zoeken. We zochten in mijn woonplaats: Amersfoort. Bij de eerste twee huizen werden we overboden. Bij het derde huis was het raak. We waren eigenaren van een gave twee-onder-een-kap-woning, met genoeg ruimte voor een kindje.

Ik bleek al snel zwanger

We waren beide hysterisch. Dolblij. Het bleek een jongen. En zoals elk stel fantaseerden we over de naam. James zei stellig: “Dit wordt een makkie. We noemen hem naar mijn vader. Hendrik. Wat een eer zal hij dat vinden”. Ik stikte zo wat. Ik had dit nooit verwacht. En zag ik nou tranen in de ogen van James? Zijn vader had een hele ouderwetse naam. Bovendien vond ik de naam gewoon niet mooi. Voor James was het een uitgemaakte zaak. Een vanzelfsprekendheid. “Zullen we het als tweede naam doen?”, opperde ik. “Nee joh”, antwoordde James. Hij keek bedenkelijk. “We kunnen onze zoon ook naar jouw vader benoemen”. James dacht dat hij het zo goed maakte. “Hendrik Rutger”, besloot hij. James maakte het hier alleen maar erger mee. Ik wilde eigenlijk überhaupt niet vernoemen. Maar ik vond de naam Hendrik ook ongelofelijk lelijk. “Dat kan ik niet tegen James zeggen”, dacht ik. Ik wist geen oplossing. Ik wilde ook niet zijn droom verpesten. Maar moest ik hier dan maar in mee gaan voor de lieve vrede? Het ging wel over de naam van mijn zoon.

Ik ben nu 29 weken zwanger

Ik ben er nog steeds niet uit wat ik tegen James moet zeggen. We zijn allebei volwassen, maar ik wil hem niet breken. Dus ik stel het telkens uit. “Volgende week snijd ik onderwerp ‘babynaam’ aan, denk ik iedere keer. Ik moet het aangaan, maar ik vind dat niet leuk. Hoe gaan we hier uit komen? Eén van ons krijgt gewoon zijn of haar zin. Maar wie dan? Is er wel een goede oplossing?

FIEN