Ik raakte ongewenst zwanger, door een zedendelict

Het is voor velen van ons nauwelijks voor te stellen: zwanger worden na een verkrachting, om er vervolgens bewust voor te kiezen het kindje te houden. Toch komt het voor: acht op de duizend Nederlandse vrouwen raakt zwanger na een verkrachting. Een meerderheid van deze vrouwen kiest voor een abortus. Zo niet Sabine (34). Bijna acht jaar geleden werd ze door een kennis verkracht. “Toen bleek dat ik daarna in verwachting was, hoefde ik niet eens lang na te denken. Ik besloot vrijwel direct dat het kindje welkom was.“

Hij trok me van mijn fiets en sleurde me mee de bosjes in

“Ik zat in het laatste jaar van mijn studie. Samen met mijn twee beste vriendinnen was ik die vrijdagavond de kroeg in de binnenstad van onze woonplaats ingedoken. Ik voelde me niet zo lekker en had last van migraine, dus besloot ik eerder dan hen weg te gaan om vroeg mijn bed in te duiken. Het was maar een kwartiertje fietsen van de kroeg naar mijn appartement.

Onderweg kwam ik een jongen tegen die ik vaag kende

We studeerden aan dezelfde universiteit. Hij haalde me in op zijn racefiets en groette nog. Ik vond dat niet vreemd. Ook niet toen ik hem na vijf minuten verderop stil zag staan naast zijn fiets. Ik dacht nog: “Die heeft zeker een lekke band.” Toen ik ter hoogte van hem fietste, deed hij opeens een paar stappen naar voren en greep me vast. Hij trok me van mijn fiets en sleurde me mee de bosjes in. Daar verkrachtte hij me. Ik verstijfde, bevroor als het ware. Zo in shock was ik.”

Ik schrok me kapot toen de test positief bleek

“Direct na het voorval mompelde hij “sorry” en vluchtte hij er op zijn fiets vandoor, mij in de berm achterlatend. Huilend fietste ik naar huis. Daar heb ik heel lang onder de douche gestaan. Aangifte heb ik niet gedaan. Het leek me het beste om het voorval zo snel mogelijk te vergeten, mijn normale leven weer op te pakken. Twee maanden later studeerde ik af.

Door alle wanorde in mijn hoofd na de verkrachting en de hectiek rond het afstuderen had ik in eerste instantie helemaal niet in de gaten dat mijn menstruatie uitbleef

En toen ik het merkte, weet ik het aan alle stress van de afgelopen tijd. Het duurde nog eventjes voor ik eindelijk besloot een zwangerschapstest te doen. Ergens dacht ik dat je niet zwanger kon raken na een verkrachting. De kans leek mij procentueel gezien in ieder geval heel klein. Achteraf gezien erg dom, maar goed. Ik schrok me dan ook kapot toen ik met een positieve test in mijn handen stond.”

Ze stelde voor om samen naar de abortuskliniek te gaan

“Huilend ben ik toen naar het huis van mijn moeder gefietst en heb ik haar alles verteld. Zij schrok natuurlijk ontzettend. Samen hebben we een flink potje zitten janken. Eigenlijk wilde ze dat ik alsnog aangifte deed bij de politie, maar ik zag dat absoluut niet zitten. Ze stelde voor om met me mee te gaan naar de abortuskliniek om me te steunen. Toen besefte ik dat ik nog helemaal niet had nagedacht over mijn volgende stappen. Wel wist ik eigenlijk vrijwel direct dat dit kindje welkom was. Mijn moeder begreep het absoluut niet. Ik was gewoon geestelijk in de war, zei ze.

De dag erna maakte ik een afspraak bij de huisarts

Ik kon dezelfde middag terecht. Ik vertelde niet dat ik verkracht was, alleen dat ik ongepland zwanger was geraakt en wilde weten wat mijn opties waren. Ik was op dat moment ongeveer veertien weken zwanger. De huisarts vertelde dat ze me kon doorverwijzen naar een abortuskliniek of dat ik ervoor kon kiezen om het kindje te houden. In dat geval moest ik een afspraak met verloskundige naar keuze maken. Zelfs de mogelijkheid tot het afstaan ter adoptie kwam voorbij. Ik liet het allemaal op me afkomen, maar eigenlijk had ik mijn keuze al gemaakt. Toen ik thuis aankwam heb ik direct een verloskundige opgezocht op internet en een afspraak gemaakt.”

Het is gewoon mijn kind

“Ik begrijp dat mijn keuze voor veel vrouwen heel moeilijk voor te stellen is. Als je mij een jaar daarvoor had gevraagd wat ik in een soortgelijke situatie gedaan zou hebben, had ik waarschijnlijk het hardst geroepen dat ik direct een abortus zou laten uitvoeren. En aangifte zou doen bij de politie. Soms weet je van tevoren niet hoe je in bepaalde omstandigheden reageert. Ik kon het kindje dat in mijn buik groeide eigenlijk heel goed loskoppelen van die nare gebeurtenis. En ook van de dader, trouwens. Het was en is in mijn beleving gewoon mijn kind.

Naarmate mijn zwangerschap vorderde, begon ook mijn moeder meer aan het feit te wennen. Ze werd gewoon oma, en de manier waarop ik zwanger geraakt was verdween gewoon naar de achtergrond. Samen genoten we van mijn zwangerschap. Ze ging vaak mee als er echo’s gemaakt werden. Ook was ze erbij toen mijn dochter werd geboren. Dat was heel mooi, heel bijzonder.”

Ze denkt dat haar vader een spermadonor is

“Mijn dochter is nu 7 jaar en doet het goed op school. Ook heb ik drie jaar geleden een hele bijzondere man leren kennen. Hij is gescheiden en heeft twee zonen uit een eerder huwelijk. Een jaar geleden zijn we gaan samenwonen en dat gaat eigenlijk heel goed. Hij kent als enige, samen met mijn moeder, het ware verhaal achter mijn zwangerschap. Mijn dochter denkt dat ze door een spermadonor is verwekt. Dat lijkt me het beste voor haar. Ik wil haar niet belasten met dat verhaal. Wat heeft ze eraan? Als je op de ‘normale manier’ zwanger geraakt bent vertel je je kinderen toch ook niet alle details?

Kort na mijn bevalling heb ik wel gesprekken met een psycholoog gehad om de gebeurtenis een plekje te geven

Dat leek mij het beste om te doen. Ik wilde een goede moeder worden, daarin niet worden gehinderd door eventuele onverwerkte trauma’s. Momenteel denk ik er met een neutraal gevoel aan terug. Het is gebeurd, en ja, dat is een hele nare ervaring geweest. Maar daaruit is wel mijn dochter voortgekomen, en zij is het mooiste dat me ooit is overkomen.”

_{Bron: Ik Ben Zwanger}