Bekeren tot de Islam is geen keuze die ik maakte van de ene op de andere dag
Vanaf mijn 12e begon de Islam al een plaatsje in mijn hart te veroveren. Ik ging naar het middelbaar onderwijs en ik was steeds het enige Belgische meisje van onze vriendengroep. Ik kreeg van mijn Marokkaanse vrienden en vriendinnen onbewust veel informatie mee over het mooie geloof. Op mijn 16e veranderde ik van school, omdat ik dolgraag een richting wilde volgen die mijn huidige school niet kon bieden. Jammer genoeg kon ik mijn draai niet vinden op die school en werd ik ook enorm gepest. Elke dag vertrok ik naar school en moest ik mezelf moed inpraten om die dag te “overleven”. Wanneer ik thuis kwam en op YouTube filmpjes keek over de Islam, vond ik moed om door te gaan en te blijven vechten voor mijn dromen.
Op mijn 18e maakte ik de keuze me te bekeren
Ik sprak de shahada (dit is de geloofsgetuigenis ) thuis uit na het doen van de rituele wassing. Wanneer je bekeerd tot de Islam worden al je vorige zonden vergeven en dit voelde voor mij echt aan als een nieuwe start! Ik leerde mezelf bidden, ik vond mezelf en alleen geluk kruiste nog mijn pad! Mijn familie had het enorm moeilijk met mijn keuze, maar mijn mama zag dat ik gelukkig was en aanvaardde mijn bekering daarom ook redelijk snel! Mijn leven nam een wending in positieve zin. Uitdagende kledij nam plaats voor iets bedekte kleding en uitgaan veranderde in bidden.
Op mijn 19e leerde ik Mohamed kennen en kort daarna trouwden wij Islamitisch
Ik werd met open armen ontvangen in zijn familie vanaf dag één. Ondertussen zijn wij 4 jaar samen en zijn wij trotse ouders van ons zoontje Dean! Ons zoontje is dus half Belgisch en half Marokkaans, een mix die wel vaker voorkomt. De naam Dean hebben we trouwens gekozen, omdat het niet al te “vreemd” klinkt en ook een mooie betekenis in de Arabische wereld heeft: “deen” betekent geloof in het Arabisch, wij gaven er alleen een Engelse touch aan! Dean heeft groene ogen, een goudbruine huid en lichte bruine haren. Naast dat Dean een halfbloedje is, wordt hij Islamitisch opgevoed. Dean eet dus halal; in de crèche vegetarisch. Dean ziet ons vaak bidden en doet dan lekker mee, verder proberen we hem gewoon te laten ontwikkelen tot een goed persoon (delen, lief zijn voor anderen en dergelijke). Dat laatste is ook voor ons het belangrijkste binnen het geloof, de Islam is voor ons een leidraad om een goed mens te zijn.
Ook wordt niet alleen Dean, maar ook ik en Mohamed geconfronteerd met heel wat cultuurverschillen
Mohamed spreekt naast Nederlands ook Berbers, maar toch is Nederlands onze hoofdtaal en wordt er amper Berbers gesproken thuis (geen bewuste keuze, dit is gewoon automatisch zo gelopen). Toch krijgt Dean Berbers mee van Jida en Jedi, zijn oma en opa (de ouders van Mohamed). Ik kook meestal gewoon Belgisch. Naast Harira en loempia’s, bak ik niet veel van de Marokkaanse keuken helaas!
Marokkanen zijn ook echte familie mensen
In het begin was dat echt wennen voor mij! Wij Belgen bellen elkaar om te horen of het wel past of er bezoek langskomt, van deze regel hebben Marokkanen nog nooit gehoord vrees ik, haha! Uiteindelijk vind ik al dat bezoek wel enorm gezellig!
Marokkanen en te laat komen… Oh, wat haat ik het om Mohamed in de ochtend 100 keer te moeten roepen, en overal net op tijd of te laat te arriveren! Dean op tijd naar de crèche brengen of mijn zaak om 10 uur kunnen openen, is steeds een race tegen de klok!
Marokkanen zijn echte zoetebekken, Dean is er dus ook zo eentje! Thuis wordt er niet altijd aan toegegeven, maar bij de familie van Mohamed wordt hij met heel veel liefde vol zoets gepropt. In het begin had ik het er soms wel moeilijk mee, geef ik eerlijk toe! Maar leven met twee culturen is een enorme verrijking dat gepaard gaat met geven en nemen.
VALERIE
