Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Na de geboorte van ons tweede kind, veranderde het gedrag van mijn man enorm
Het contact met zijn ouders was al snel voorbij
Ik besloot de scheiding aan te vragen en deelde hem dat mee. Hij stond erop dat ik het zelf aan zijn ouders zou gaan vertellen. Hij was dat namelijk niet van plan, want het was toch mijn schuld. Zo gezegd zo gedaan. Ik had altijd op het moment dat wij nog samen waren een goede band met zijn ouders. Maar op het moment dat het hoge woord eruit was, was dat snel voorbij. Zijn moeder vroeg mij letterlijk: “Wat denk je wel niet. Denk je nou echt dat je hier financieel beter van gaat worden als je alleen bent met drie kinderen?”. Ik schrok daar zo van. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, maar ik heb haar duidelijk gemaakt dat dat geen reden was voor mij om wel of niet te gaan scheiden. Ik ga niet met iemand leven waar ik niet mee samen kan leven.
Stalking
Ik heb toen definitief scheiding aangevraagd. Destijds ging het nog redelijk goed. De verdeling werd allemaal vastgelegd, evenals het ouderschapsplan. Ik dacht dat ik alles goed had ingedekt. Maar nu ruim 3 ½ jaar verder, lijkt niets minder waar. Het eerste half jaar, toen we nog niet officieel gescheiden waren, woonde ik het grootste gedeelte nog in ons oude huis. Om het weekend was hij er samen met de kinderen en was ik niet thuis. Daar begon toen de ellende. Stalking volgde. Meerdere malen heb ik hem daarmee geconfronteerd, maar niets was waar. Hij moest telkens toevallig in de buurt zijn. Maar als dat elke avond of om de avond gebeurt, is het niet erg geloofwaardig meer. Ook de man van mijn beste vriendin had hem ’s avonds laat gezien in onze woonwijk. Hij vertrouwde het niet en ging er achteraan. Hij zag hem toen gluren bij ons huis achter de coniferen. Gelukkig hebben ze me dit pas verteld toen ik daar niet meer woonde. Ik voelde me daar al niet prettig meer, maar ja waar moest ik heen met drie kinderen. En buiten dat feit, het was ook nog steeds mijn huis.
Helaas kan de politie er weinig mee
Maar net zoals ieder ander die met stalkende ex-partners of andere stalkers te maken heeft, weet ik nu dat de politie hier weinig tot niets mee kan. Ik was blij dat ik in december een plekje voor mezelf en de meiden had gevonden. Klein maar fijn. We hebben het daar een hele fijne tijd gehad. De vader van mijn kinderen, die heb ik niet exact verteld waar ik ging wonen. Ik was als de dood dat de stalking zou voortzetten, terwijl ik bezig was met een nieuwe basis te creëren voor mij en de kinderen.
Hij had snel een nieuwe relatie
Na de scheiding had hij al vrij snel een andere relatie, niets mis mee. Ik hoopte dat hij geluk zou vinden, zodat ik daarmee ook geen last meer van hem zou hebben. Het gaf mij rust, alleen de kinderen niet. Na de eerste vriendin volgde als snel de tweede kandidaat, en de derde, enzovoort. Buiten dat was hij zogenaamd de leukste vader. In het eerste half jaar, elk weekend moest en zou hij wat doen met de kinderen. Hij hield geen rekening met bedtijden. Die bestonden niet, en nu nog steeds niet.
Ik had twijfels over zijn manier van zorg
De eerste jaren tijdens het wisselen van zijn relaties was er nog weinig aan de hand. Hij hield zich redelijk netjes en was er ook echt voor de meiden. Hij gaf commentaar dat hij ze te weinig zag, maar daar kon ik weinig aan veranderen. Co-ouderschap was geen optie en gezien zijn onstuimige gedrag ook een no-go voor mij. In de begin periode waren ze daar nog een extra dag en nacht doordeweeks. Maar zelfs dan begreep hij het principe niet dat ze de volgende dag naar school of opvang moesten. Hij haalde ze op bij de opvang en moest standaard nog naar de winkel om eten te halen. Vaak draaide dat alleen uit op patat en ook dat moest nog gehaald worden. Ze lagen telkens laat in bed, maar onze kinderen hebben veel slaap nodig. Dit betekende dat als ze daar waren geweest, ze wel drie dagen moesten bijkomen. En dat was niet bevorderend voor hun gedrag.
Ineens kreeg ik een brief van zijn advocaat
De afspraak van die extra dag heb ik dus snel teruggedraaid. Hij wilde dit toen op een briefje hebben, zogenaamd voor zijn werkgever. Ergens had ik een onderbuikgevoel en dat bleek te kloppen. Ik heb op het moment dat hij wilde dat ik dit ging tekenen, opgeschreven ‘onder voorbehoud, zolang de kinderen hier geen hinder van gaan ondervinden’. Geluk bij een ongeluk, want toen ik dit had teruggedraaid kreeg ik een aangetekende brief van een advocaat. Precies, zijn advocaat. Die ging ook niet zomaar akkoord met mijn reactie en ik kon dus zelf ook op zoek naar een advocaat. Uiteindelijk hebben we een soort van compromis gedaan. De afspraak was dat hij de kinderen om het weekend uit school zou halen op vrijdag en de maandag daarna weer naar school zou brengen. Dit was voor mij een win-win situatie, zo hoefde ik hem niet meer onder ogen te komen. Voor de kinderen was de drempel veel minder hoog, want ik stond ‘s middags bij school om ze op te halen. De vakanties deelden we netjes. De feestdagen lieten we zoals het uitkwam en Oud en Nieuw wisselden we elk jaar. Kerst allebei een dag. Mooi verdeeld zou je zeggen.
Hij wilde de kinderen minder zien
Tot ruim een jaar geleden. Hij had zijn zoveelste vriendin. Iemand zonder kinderen en ook (voor mijn gevoel) niet echt een kinderwens. Ja, dan tref je ook nog eens iemand met drie kinderen. Maar goed dat is niet mijn keuze. Op dat moment begon het sleutelen aan onze vastgestelde vakanties. Voor het jaar wat daarop volgde gaf hij aan dat hij de kinderen die zomer maar twee weken kon hebben en de rest van het jaar niet extra. Je kan je mijn reactie vast wel een beetje indenken. Ik was hier niet heel blij mee. Ik heb ze een aantal dagen per week met alle liefde. Maar als ze er hier niet zijn, kom ik ook toe aan mijn eigen dingen. Sommige dingen kun je gewoon niet doen met kinderen en elk mens heeft ontspanning nodig af en toe.
Hij vertikt het om de kinderen meer bij zich te nemen
Daarna kwamen er ook weekenden die hij ineens niet kon. Wat hij ging doen, wilde hij niet zeggen, niet tegen mij, maar ook niet tegen anderen om ons heen. Zelfs de meiden wisten niet waarom ze niet naar hun vader toe konden. Dat hoorden ze later van een bekende. Onlangs kwamen we op de planning voor aankomend jaar 2023. Je voelt hem vast al wel aankomen: aankomend jaar weer hetzelfde circus. Hij heeft maar twee weken vrij voor de kinderen. Ik begrijp als je een vriendin hebt je daar ook mee weg wil, maar bijna iedereen heeft volgens mij vijf weken vrij per jaar. En hij vertikt het dus. net zoals vorig jaar. om zijn kinderen meer bij zich te nemen.
Mijn kinderen beginnen ook een sterke mening te vormen
Zo zijn we ruim 3 ½ jaar verder. Mijn ex verandert steeds meer en wil zijn kinderen steeds minder zien. Maar ook zijn eigen kinderen gaan liever niet meer naar hem toe. De oudste verandert het liefste gelijk haar achternaam, zodat ze daar niet meer mee geconfronteerd wordt. De middelste hangt er nog wat tussen in en de jongste, die heeft geen goed woord over voor haar vader.
Ik houd hun vader niet meer de hand boven het hoofd
Ik heb het er niet tot nauwelijks over met de kinderen. Ze moeten hun eigen beslissing maken, maar de oudste gaat dingen zien. Ze observeert erg veel en ziet dus bijna alles. Ik houd hun vader niet meer de hand boven het hoofd. Dit heb ik het eerste jaar wel gedaan. Hij draaide constant alles om. Meneer had nooit iets gedaan en alles lag aan mij, ik was er wel klaar mee. Ik spreek niet negatief over hem, maar vertel wel de waarheid tegen mijn kinderen als ze me iets vragen. Ik kan natuurlijk gezien hun leeftijd niet alles zeggen, maar het afgelopen jaar heb ik ze wel gezegd dat hun vader helaas niet meer vakantie voor ze had, maar wel op vakantie kon met zijn vriendin. Ik ben benieuwd wat dit jaar allemaal gaat brengen. Ik heb zo wel mijn vermoedens…
ILSE*
*Dit is een fictieve naam, de schrijfster wil anoniem blijven
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Zit in een soort gelijke situatie , en snap je volkomen en mijn zoons de oudste dan 13 belt hem alleen nog maar voor geld of materiaal . Jongste wil niks meer van hem weten . Ik laat het maar gaan wat hij doet het allemaal zelf . Wel heeft mijn jongste nu therapie trauma vanwege zijn gedrag voorheen mijne ging er iets heftiger aan toe helaas . Beste is laten gaan en je best doen voor jou kinderen meer dan dat kan je niet . Ze zullen het vanzelf gaan zien (wat ze al doen) succes 😉
Heel eerlijk laat hem deze nieuwe regeling ook maar op papier zetten ! zodat als het hem wel weer uitkomt hij niet de kinderen weer el iedere x wil zien. Die zijn er inmiddels al helemaal klaar mee.