Toen ik mijn dochtertje Kyra voor het eerst naar de kinderopvang bracht, voelde ik me al gespannen
De gedachte dat mijn kleine meisje door vreemden verzorgd zou worden, maakte me nerveus. Maar wat ik niet had verwacht, was mijn reactie op een van de leidsters: een man. Zijn naam was Richard. Hij leek aardig en zorgzaam, maar elke keer dat ik hem zag, voelde ik een knoop in mijn maag. “Hoe kan een man nu hetzelfde gevoel van veiligheid bieden als een vrouw?” dacht ik bij mezelf.
De eerste keer dat ik Richard zag verschonen, voelde ik een golf van ongemak over me heen komen
“Is dit wel gepast?”, vroeg ik me af. Hoewel ik rationeel wist dat hij gecertificeerd en professioneel was, bleef de onrust knagen. Ik observeerde hem vanuit een hoek van de kamer, terwijl hij voorzichtig Kyra ’s luier verwisselde. Kyra lachte naar hem, en hij sprak zachtjes tegen haar. Toch kon ik mijn ongemak niet van me afzetten.
Tijdens een koffiepauze met enkele andere moeders, bracht ik het onderwerp subtiel ter sprake
“Hebben jullie gemerkt dat er een man werkt bij de opvang?”, vroeg ik, mijn stem voorzichtig. “Ja, Richard. Hij is echt goed met de kinderen”, zei een van de moeders, Claire, zonder aarzeling. Ik knikte langzaam: “Ik weet het, maar ik voel me er toch wat ongemakkelijk bij. Vooral als hij de kinderen verschoont.” Claire lachte. “Ik begrijp je zorgen, maar mijn zoon is dol op hem. Hij is heel geduldig en lief.”
Hoewel Claires reactie geruststellend bedoeld was, veranderde het weinig aan mijn gevoelens
De volgende dag besloot ik vroeger te komen om Kyra op te halen, in de hoop meer inzicht te krijgen in hoe Richard met de kinderen omging. Toen ik binnenkwam, zag ik Richard met een groepje kinderen op de grond zitten, blokken bouwend en liedjes zingend. Kyra zat op zijn schoot en leek dolgelukkig. “Misschien overdrijf ik”, dacht ik. Maar toch bleef dat stemmetje in mijn hoofd fluisteren.
Ik probeerde met Richard te praten om mijn gevoelens te rationaliseren
“Hoi Richard, hoe gaat het vandaag?”, vroeg ik terwijl ik mijn jas uitdeed. “Hoi! Het gaat goed, dank je. Kyra heeft een geweldige dag gehad”, antwoordde hij met een warme glimlach. Ik glimlachte terug, maar mijn gedachten bleven cirkelen. “Hij lijkt zo aardig, waarom voel ik me dan nog steeds zo ongemakkelijk?”. Een week later had ik weer een gesprek met een andere moeder, Lisa. “Wat vind jij van Richard?”, vroeg ik voorzichtig. Lisa haalde haar schouders op. “Hij lijkt me een prima leidster. Waarom vraag je dat?”. “Ik weet het niet”, zei ik aarzelend. “Misschien ben ik gewoon ouderwets, maar ik voel me niet helemaal op mijn gemak met een man die voor Kyra zorgt, vooral bij het verschonen.”
Lisa keek me begripvol aan
“Ik begrijp je zorgen. Misschien is het goed om te praten met de leiding van de opvang. Ze kunnen je misschien meer informatie geven over zijn achtergrond en ervaring.” Die avond, na een lange dag op het werk, besloot ik te bellen met de leiding van de kinderopvang. “Ik zou graag een gesprek willen over een van de leidsters, Richard,” zei ik voorzichtig. De volgende dag had ik een afspraak met de manager. Ze luisterde geduldig naar mijn zorgen. “Ik begrijp je gevoelens”, begon ze. “Maar ik kan je verzekeren dat Richard zeer bekwaam is. Hij heeft uitgebreide training gehad en werkt al jaren met kinderen. Bovendien hebben we strikte protocollen voor alle leidsters, ongeacht hun geslacht.”
Ik knikte, maar voelde nog steeds een knoop in mijn maag
“Het is niet dat ik denk dat hij iets verkeerd doet”, legde ik uit. “Het is gewoon… anders.” De manager glimlachte. “Verandering kan moeilijk zijn. Maar het is belangrijk om te onthouden dat zowel mannen als vrouwen uitstekende verzorgers kunnen zijn. Misschien helpt het als je Richard beter leert kennen?”. Ik nam haar advies ter harte en begon meer met Richard te praten bij het ophalen en brengen van Kyra. Hij deelde verhalen over zijn eigen kinderen en waarom hij ervoor koos om in de kinderopvang te werken. Langzaam maar zeker begon ik me iets meer op mijn gemak te voelen.
Maar toen ik op een dag zag hoe Richard een huilende Kyra troostte en haar wiegde totdat ze kalmeerde, voelde ik een steek van jaloezie en onzekerheid
“Wat als Kyra meer gehecht raakt aan hem dan aan mij?”, vroeg ik me af. De gedachte was ondraaglijk. De volgende week, na weer een lange dag op het werk, merkte ik dat ik me opnieuw zorgen maakte. Terwijl ik Kyra’s tas inpakte, hoorde ik mezelf tegen mijn man zeggen: “Ik weet het gewoon niet meer. Misschien moet ik maar minder gaan werken, zodat Kyra niet zoveel naar de opvang hoeft.” Hij keek me bezorgd aan. “Denk je echt dat dat de oplossing is? Misschien is het tijd om je eigen gevoelens te onderzoeken, niet alleen wat er om je heen gebeurt.”
Die nacht lag ik wakker, nadenkend over zijn woorden
Misschien was het niet Richard die het probleem was, maar mijn eigen onzekerheid en angsten. De volgende ochtend, toen ik Kyra weer naar de opvang bracht, probeerde ik mijn gevoelens van wantrouwen te onderdrukken. Toch, terwijl ik Richard met Kyra zag lachen, voelde ik opnieuw die knoop in mijn maag. “Het zal tijd kosten”, zei ik tegen mezelf, maar de onzekerheid bleef knagen. En zo bleef ik gevangen in een wirwar van gevoelens, zoekend naar vertrouwen en balans in een situatie die voor mij allesbehalve eenvoudig was.
NOOR
Die knoop in je maag is je moeder instinct! niet alle mannen zijn viezerikken ja en er zijn net zo veel vieze vrouwen maar als je elke keer die knoop in je maag hebt dan moet je daar naar luisteren. ik ben ook ouderwets in bepaalde dingen en sorry ik ga niemand (man en vrouw) het voordeel van de twijfel geven als het gaat om mijn kind(eren) beter be safe than sorry!
mannen die een beroep hebben met kinderen zouden extra gecontroleerd moeten worden. Welke gezonde man wil nou bij een kinderdagverblijf werken? Een man is van nature helemaal niet zo met kinderen. Ik zou niet willen dat een man mijn dochtertje naakt ziet met verschonen. Je moet gewoon vreselijk uitkijken met mannen in zulke beroepen.
Ik ben zelf pedagogisch medewerker, vorige week heb ik met 2 mannelijke pm’ers gewerkt op een kdv. Ik vond het een leuke en gezellige werkervaring. Ze waren zo behulpzaam en deden dingen voor mij zoals eten halen uit de keuken, zodat ik geen moeite hoefde te doen, de vuilniszak weggooien, want dat is tenslotte een mannenklusje zei de ene. De kids vonden ze ook hartstikke leuk en bij het buiten spelen waren ze zo energiek met de kids. Ervaringen delen over hun eigen kids. Ik zou wel met meer mannelijke pm’ers willen werken ze geven toch een andere sfeer.
ik wil het niet vinden en niet denken, maar ik wil ook niet dat een onbekende man mijn dochters verschoond. Dochters zouden meteen van de opvang gehaald worden.
Wat een misselijkmakend stukje, afschuwelijke discriminatie. Noor moet zich diep schamen
Vervang is Richard met een vrouw en kinderopvangmedewerker naar arts.
“van deze vrouwelijke arts kreeg ik een heel naar gevoel in mijn buik. Ook al deed ze alles goed, het hoort niet. Een arts hoort een man te zijn, want zo was het in 1904 ook”
De wereld zou te klein zijn.
Emancipatie en discriminatie werken twee kanten op
Ik snap sowieso niet waarom ze haar kind naar een opvang werkt; als vrouw mag ze helemaal niet buitenshuis werken. Oh wacht, dat is achterhaald…
Zullen we eerst iets aan het ABN doen.Een mannelijke leidster?Geweldig Nederlands!
Verder vind ik het gezeur om niets.
Vroeger mochten de vrouwen niet werken,nu mogen de mannen geen beroep uitoefenen in de opvang.
Mogen de mannen ook geen les meer geven op de basis school?
Hou toch eens op met beren op de weg te zien.
Ik blijf erbij. luister naar je innerlijke gevoel en blijf erbij !
ik ben helemaal voor gelijke rechten en emancipatie. Ook denk ik dat ik voor een groot deel blij zal zijn dat ze van verschillende mensen meekrijgen hoe je spelletjes kan spelen en je kan gedragen in groepen.
Toch zou er ook een deel van mij zijn dat zich er niet fijn bij zou voelen. Dat deel komt niet voort uit speculaties of onterecht wantrouwen. Dat deel komt uit negatieve ervaringen van mezelf met mannen die ‘macht’ over je hebben. En uit ervaringen die vrouwen die ik ken hebben meegemaakt. Tuurlijk weet ik dat het niet alle mannen zijn, maar het zijn wel alle vrouwen! Dus mama, ik hoor je, ik begrijp je en je gevoelens zijn valide.
ik vind het heel leuk gevonden, ik ga het voortaan altijd zeggen, vooral als mannen zoals jij er emotioneel van worden
Ik begrijp je helemaal!
Luister altijd naar je gevoel. Mannen hebben toch andere hersens. Het is je kind. Als je de mogelijkheid hebt om minder te werken heb je rust. Zo krijg je geen spijt, wat als.
Vrienden hebben het meegemaakt. Ze hebben zo een spijt dat ze goedgelovig waren.
als de mannelijke variant voor mannen en vrouwen gebruikt kan worden (zij is een van de leraren, één van de agenten, zij is één van de werknemers), waarom de vrouwelijke variant dan niet?
minder werken om voor je eigen kind te.zorgen..
nee, mens, wat een idee, voor je eigen kind zorgen, waanzin
Een miniem detail eruit gepikt; kennelijk begrijp je de essentie niet.
vrouwen willen wel emancipatie , gelijke rechten etc.
maar bij de kinderopvang dan weer niet.
ik wou dat er meer mannen bij de opvang werkte. ten eerste word dan dan nare gevoel bij sommige minder, want het word normaal, ten tweede zou mijn man het ook fijn vinden hij vind al die vrouwen vaak zo ongemakkelijk, ten derde lijkt het me veeel beter dat kinderen door beide worden opgevoed, dus ook bij de crèche! jongens zien zo dat zij ook kunnen zorgen en helpen, en gewoon stomme vragen over piemeltje gaan vaak beter bij een man (ik vraag bv heel vaak aan m’n man doet het geen pijn als ik zo veeg bij zoonlief)
ik ben 10000% voor meer mengeling, maar helaas zal im dat niet meer meemaken
Ten eerste is een man geen leidster, maar een leider. Dit is een soort van Freudiaanse verspreking. Kennelijk heeft de schrijfster van dit artikel zo sterk de mening dat alleen een vrouw kinderen kan opvangen dat ze zelfs een man een leidster noemt.
Maar zelfs als man kan ik het ongemak van een mannelijke leider wel een beetje begrijpen bij kinderen tot 3 jaar. Maar bij iets oudere kinderen denk ik dat juist een man van meerwaarde is. Een man heeft weer kwaliteiten die een vrouw niet heeft.
Ten aanzien van uw eerste alinea: u mag blij zijn dat deze niet weg gemodereerd is. Ik heb eerder hetzelfde gezegd, maar dat is zomaar verwijderd – dat mocht ik kennelijk écht niet zeggen. Iets met lange tenen.
wat een gênant en ongepast artikel! er is HELEMAAL niets aan de hand met Richard en toch wordt de suggestie gewekt dat hij niet kosjer is. terwijl duidelijk de Noor hier het probleem is. En we vragen ons af waarom mannen niet in opvang willen werken en we een tekort is…
mannen horen geen met meisjes te verschonen. Die horen niet die schaamlippen opzij etc te doen om alles goed schoon te maken… want dat is hoe het moet he…nee man. Dat liet ik geneens mijn eigen man doen . Zn zoon mocht ie verschonen en dat was het. Was hij gewoon mee eens.
En ouderwets ben ik niet want ik ben 42 en heb 2 dochters van 20 en 17… het is gewoon ongepast.
Die moeder in het verhaal mag niet zaniken vind ik want ze laat het zelf gebeuren.
Wat een onzin lees ik toch hier. Dat jij je man jouw dochter niet laat verschonen omdat dit iets seksueels zou impliceren, heeft volledig te maken met een zieke kronkel in je hoofd. Als vader van een kind eenjarige dochter die zijn haar dagelijks verschoond en met haar onder de douche staat (NAAKT ja), brengt het echt kotsneigingen op dat iemand ook maar durft te beweren dat hier iets seksueels bij komt kijken. Dit is compleet zieke, Amerikaanse puriteinse diarree die abnormaal is.
je eigen man???? Ik denk dat jij eens met de huisarts moet praten voor hulp want dit is echt te zot voor woorden hoor, niet om je te kleineren maar dit is echt heel raar, ik krijg het idee dat jij zelf iets in je jeugd hebt meegemaakt en ik hoop voor jezelf, je man, en voor je kinderen dat je dit gevoel van wantrouwen oplost want dat doe je gezin niet goed
Dit kan niet serieus zijn, toch?
in deze tijd is het juist fijn dat er mannen werken.
daar er veel alleenstaande moeders zijnen de kinderendanook ervarenhoe een man is.
ik ben zelf werkzaam op een kinderdagverblijf en juist een man in het werkveld is zo waardevol.
er wordt op een andere manier gedacht en benaderd dat juist heel goed is voor de ontwikkeling van het kind.
net zoals een moeder als een vader een belangrijke rol speelt bij je kind.
dat er iets kan gebeuren is de kans bij een vrouw net zo groot als bij een man.
daarom is werken met 4 ogen beleid belangrijk.
de kans dat er bij een familielid iets gebeurd is groter dan op de opvang met een man/vrouw.
sencuur eerste klas hier! ach Nederland het land der pedofielen, staat hoog in rang!
Echte meningen worden verwijderd. censuur ten top! diep triest . Nederland pedofilie land! staat bovenaan !!
In tijden van personeelsschaarste moet je als ouder toch blij zijn dat er een leuke vaste medewerker voor je kind is.
Er zijn gelukkig ook maatregelen genomen sinds de misstanden van een paar jaar geleden. Er moet altijd iemand kunnen meekijken
Dat er een man werkt in de kinderopvang, op de groep anno 2024 is toch niet zo bijzonder meer?
Ik snap je gevoel ik zou dat ook hebben. Natuurlijk kunnen mannen ook voor kinderen zorgen en ik liep laatst langs een veldje waar een bso aan het voetballen was met een mannelijke medewerker en voor met name de jongens zag dat er heel leuk en gezond uit. Maar dat was buiten en een bso. Het verschonen van je eigen kind is toch anders dan een ander kind misschien? En the elephant in the room is natuurlijk het misbruik waar je als moeder bang voor bent. Al is het 1 op de 1000 mannelijke medewerkers waar het fout bij gaat, je wilt gewoon geen risico lopen bij je kind. Plus ik geloof ook dat moeders niet voor niks een instinct hebben, als je een raar onderbuik gevoel hebt zou ik er toch naar luisteren, ongeacht wat anderen zeggen. Wilt niet zeggen dat je hem vals kun beschuldigen van verkeerde intenties, maar het is jouw kind als jij je er niet goed bij voelt zou ik toch iets ondernemen.
En wat is de verhouding misbruik door vrouwen in de kinderopvang?
Onlangs was er bij ons een mannelijke invalkracht. Toen we onze zoon op kwamen halen, zeiden de leidsters dat de kinderen een geweldige dag hebben gehad. Een man speelt namelijk heel anders met de kinderen dan een vrouw. Vooral de jongens vonden het fantastisch.
Persoonlijk vind ik het juist mooi als kinderen door beiden geslachten verzorgd kunnen worden. Mannen kunnen juist veel toevoegen.
Ik ben misschien ouderwets, maar ik vind het helemaal niks. Een gewone kerel, doet dat werk niet. Ik heb al vaak genoeg rare verhalen van misbruik gehoord. En het zijn altijd types waar je een knoop van in je buik krijgt.Zegt genoeg!
Wat een hokjesdenken. Dat is niet alleen ouderwets, maar schandalig en zielig om te denken. Er zijn ook vrouwen in ’typische mannenbanen’. Dat ook maar afschaffen dan? Of vrouwen helemaal maar weer verbieden buitenshuis te werken en stemmen?
Papa’s verschonen toch ook hun kind? Er werken toch ook meesters op scholen?
Mama’s, juffen, leidsters: ook zij kunnen misbruik maken van jonge en oudere kinderen.
Deze taboe moet gewoon eens en voor altijd verbroken worden vind ik: mannen mogen gewoon ook in de kinderopvang werken.
jammer dat er vaak zo gedacht wordt over een man in deze sector.
m’n eigen vader was ook “onthaalouder” en zat steeds door deze vooroordelen met de gedachte “wat als een ouder nu denkt dat ik iets mis doe met hun kind”.
daarnaast zorgen papa’s ook voor hun eigen kind. waarom zou een man dan niet passen binnen een job om voor kinderen te zorgen?
amen! wat een taboe zeg, vind ik dan….