Wilde jij altijd al een groot gezin?
Nee, ik was zo’n meisje die altijd al dol op baby’s was, maar wel continu wisselde van gedachten. Dan wilde ik wel kinderen en dan niet. Mijn man komt zelf ook uit een groot gezin, maar ook zijn droom was het niet. Wel is het zo dat we bewust voor alle kinderen gekozen hebben.
Vind je het niet onwijs druk met zoveel kids en het huishouden?
Druk is het zeker, maar eigenlijk weet ik niet beter. In 2009 ben ik met een tweeling begonnen, dus druk was het vrijwel meteen. Verder weet ik het rustig te houden door veel te plannen, structuur te bieden en soms ook even de boel de boel te laten.
Hoe waren jouw bevallingen?
-
De eerste bevalling van de tweeling was een ramp. Dat werd een spoed keizersnede waarbij de ruggenprik niet werkte. Uiteindelijk ben ik onder narcose gebracht en toen ik wakker werd bleek ik twee hele kleine identieke dochters te hebben. Nooit eerder had ik zoveel liefde gevoeld. De bevallingen erna waren allemaal op de natuurlijke manier.
-
Bij mijn eerste zoon wist ik niet wat me overkwam. De weeën die ik bleek te voelen waren al persweeën en alles ging echt mega snel. Ook werd ik bij deze bevalling ingeknipt.
-
De bevalling van mijn tweede zoon ging ook snel. Doordat ik een keizersnede had gehad, was ik verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Zoon nummer twee had echter zo’n haast en had thuis al geboren kunnen worden. Met toeters en bellen ben ik met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Daar werden mijn vliezen gebroken en met één pers was hij daar dan en een paar uur later waren we weer thuis. Bij deze bevalling ben ik uitgescheurd, omdat het allemaal zo snel ging.
-
De derde zoon diende zich met 37 weken aan. Het ventje had de navelstreng om zijn nek zitten en bij elk pers trok ik de navelstreng strakker om zijn nekje, hij werd blauw en opgezwollen geboren. Deze bevalling duurde langer, omdat ze in het ziekenhuis mijn vliezen niet wilden doorprikken, bij mij is het namelijk zo dat zodra de vliezen geprikt worden, ik binnen vijf minuten kan persen.
-
Bij zoon nummer 4 moest er een infuus geprikt worden, omdat ik bij een vorige bevalling een bloeding had gehad. Dit infuus gingen ze echter wel pas prikken nadat mijn vliezen al doorgeprikt waren en dus moest ik tegen mijn persweeën vechten. Mijn lichaam heeft het uiteindelijk overgenomen en rustig zette ik met twee keer persen een gezond kind op de wereld. Het infuus werd vijf keer mis geprikt, ik was bond en blauw en ik heb geen bloeding gehad.
-
Bij de laatste bevalling van zoon nummer 5 was ik heel bewust van alles om me heen. Waar ik normaal heel erg in mezelf gekeerd ben tijdens het bevallen, was ik nu rustig, maar ook regelmatig aan het kletsen. Bij deze bevalling was ik wel enorm zenuwachtig, want juist doordat ik weet hoe pijnlijk een bevalling is, vind ik bevallen steeds enger.
Wat vind jij het moeilijkste aan een groot gezin?
De was. De was is hier nooit klaar! Net als ik denk dat ik klaar ben, dan ligt er alweer een nieuwe was voor me klaar.
Hoe is de taakverdeling tussen jou en je partner?
Mijn man werkt fulltime en ik ben huismoeder. Ik ondersteun de kinderen en doe het huishouden en in de weekenden doen we het huishouden samen. Ook ben ik wel degene die de regels maakt. Klinkt misschien streng, maar de kinderen zien mij het meest en beiden je eigen regels hebben, werkt niet in ons gezin. Vaak bel ik mijn man al voordat hij thuis is en heb ik hem al van alles op de hoogte gebracht.
Hoe ben je op alle namen van de kinderen gekomen?
Alle kinderen hebben een naam van vier letters en alle namen beginnen met een andere voorletter. Bij elke naam werd het moeilijker en ik moet bekennen dat ik alle namen heb bedacht, natuurlijk is mijn man het wel eens met de namen.
Wat is het irritantste wat andere mensen soms tegen je zeggen?
“Heb je twee tweelingen?” Dan zien ze ons lopen met een duo kinderwagen en de tweeling ernaast. “Nu zijn jullie wel klaar toch?”. “Gaan jullie nog door voor een meisje?” En toen ik in verwachting van de tweeling was. de opmerking: “zeg maar NEE dan krijg je er TWEE”. “Dit hebben jullie gedaan voor de kinderbijslag he!?” En dan heb je de gedachte over chaos nog. Als mensen ons zien lopen in een pretpark of zo dan krijgen we zo vaak te horen dat de kinderen zo netjes zijn en dat we de boel zo goed onder controle hebben. Dit is natuurlijk een enorm compliment, maar veel kinderen en chaos is echt niet perse nodig.
Hoe plan je tijd in voor jezelf of samen met je man?
Mijn man en ik eten regelmatig samen in de avond als de kinderen naar bed zijn. Ook probeer ik hem zoveel mogelijk op de hoogte te houden van de kinderen. Ik heb het geluk dat ik elk stapje meemaak en dat deel ik dagelijks met hem met foto’s en filmpjes. Vaak samen eropuit doen we niet, wel ondernemen we veel als gezin. Toch zijn man en ik elkaar niet uit het oog verloren. We lachen veel samen, we gaan altijd tegelijk naar bed en proberen in de avond aandacht voor elkaar te hebben. Het is misschien niet het leven wat andere stelletjes hebben, maar voor ons is het prima zo.
KIM
