Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik wilde heel graag borstvoeding geven
Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje, wist ik al snel dat ik graag borstvoeding wilde geven. Het leek me niet alleen de beste voeding voor mijn dochter Luna, ook gezien diverse allergieën in onze familie, maar ook een manier om een bijzondere band met haar op te bouwen. Een mooi, intiem moment samen. Na haar geboorte ging het gelukkig boven verwachting goed; ze dronk goed en groeide als kool. Ik voelde me trots en gelukkig dat het lukte en ik haar op deze manier kon voeden. Ik had dan ook nooit verwacht dat er een moment zou komen waarop ik gedwongen zou moeten stoppen.
Ik had mij erop ingesteld dat borstvoeding geven in combinatie met mijn werk een uitdaging zou worden
Toen mijn dochter 3,5 maand was, moest ik weer aan het werk. Ik werk als inspecteur op scholen en ben daardoor veel onderweg. Vier dagen in de week ga ik van school naar school en ben ik afhankelijk van de beschikbare ruimtes om te kunnen kolven. Ik wist van tevoren dat het een uitdaging zou worden om de borstvoeding vol te houden, maar ik had niet verwacht hoeveel obstakels ik uiteindelijk zou tegenkomen.
De ruimte waar ik moest kolven was vies en klein
Volgens mijn schema zou ik om de drie tot vier uur moeten kolven om mijn melkproductie op peil te houden en borstontstekingen te voorkomen. In de praktijk bleek dat echter veel moeilijker dan gedacht. Vaak was er geen ruimte beschikbaar om rustig en hygiënisch te kolven. De scholen waar ik kwam, hadden geen aparte ruimtes hiervoor. Ik moest me meestal terugtrekken op de openbare wc. Dat waren meestal kleine, benauwde ruimtes met een enorme stank, en beslist geen geschikte plek om te kolven. Ik had geen eens een schone plek om iets neer te zetten. Het voelde niet alleen oncomfortabel, maar ook respectloos naar mezelf. Het was totaal niet zoals ik me had voorgesteld dat mijn borstvoedingsavontuur zou verlopen.
Mijn werk reageerde begripvol, maar zag ook geen oplossing
Ik besloot het probleem aan te kaarten bij mijn werkgever. Ze reageerden begripvol en gaven aan het erg vervelend te vinden, maar voegden er ook aan toe dat er helaas geen ruimtes ‘getoverd’ konden worden op de locaties waar ik kwam. Dat lag ook uit buiten hun macht. De boodschap was duidelijk: ik moest zelf op de scholen regelen dat er ergens een plek beschikbaar zou zijn. Ik voelde me machteloos. Door mijn werk als inspecteur ben ik afhankelijk van de faciliteiten van andere organisaties en kon ik niet zomaar eisen dat er ineens een kolfruimte beschikbaar werd gesteld. Kolven in de auto was geen optie omdat ik met het openbaar vervoer reisde en terug naar huis gaan was simpelweg te veel reistijd.
Het kolven op deze manier volhouden werd steeds lastiger
Ik probeerde het nog een tijdje vol te houden, maar naarmate de weken verstreken, merkte ik dat het steeds moeilijker werd. Het gebrek aan een geschikte kolfplek begon zijn tol te eisen. Mijn melkproductie nam af, ik kreeg last van pijnlijke borsten omdat ik er meer tijd tussen liet zitten dan handig was en een aantal keer een borstontsteking. Iedere keer dat ik weer op een vieze wc zat, voelde ik de frustratie toenemen. Dit was niet hoe ik voor mijn dochter wilde zorgen, en het voelde alsof ik faalde in iets wat zo belangrijk voor me was.
Er bleef maar één optie over
Uiteindelijk werd de situatie onhoudbaar en moest ik de enige overblijvende optie onder ogen zien: stoppen met borstvoeding. Het was een emotionele beslissing waar ik me schuldig over voelde, alsof ik mijn dochter iets belangrijks ontnam. Ik heb mijn man een filmpje laten maken van die laatste keer, zowel ik als mijn dochter genoten er allebei nog zo van. Ik had zo graag langer willen doorgaan, maar onder deze omstandigheden was dat realistisch gekeken niet haalbaar.
Een geschikte kolplek moet geen luxe zijn
Ik hoop dat mijn ervaring werkgevers aanzet om beter na te denken over de behoeften van werkende moeders met een baby. Een geschikte en hygiënische kolfplek zou een basisvoorziening moeten zijn, geen luxe. Voor mij komen verbeteringen te laat, maar misschien kan het voor andere moeders een verschil maken. Ik ben nog steeds trots op de maanden dat ik mijn dochter borstvoeding heb kunnen geven, ik kijk er met een overheersend fijn gevoel op terug. Ook al liep het heel anders dan ik had verwacht en gehoopt.
ANDREA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Dat je met jouw werk met OV reist, begrijp ik niet. Zo inefficiënt en onpraktisch om meerdere redenen.
En iedere school heeft wel een docentenkamer. Daarnaast zijn er ook andere rustige ruimtes dan de wc’s. Coördinatoren, decaan, directeur; allemaal hebben ze tegenwoordig een eigen ruimte. Één ervan kan heus wel een kwartier zijn/haar kamer afstaan zodat je rustig kunt kolven.
En daarbij is het gros van het personeel op school vrouw. Daar zullen heus zwangeren en net bevallen bijzitten; iedere werkgever die met zijn/haar tijd meegaat, heeft tegenwoordig een stilteruimte, waar men kan bidden, kolven en/of mindfulness toepassen enzovoort.
Die scholen hoeven formeel gezien voor jou natuurlijk niets te regelen, maar voor hun eigen werknemers in dezelfde situatie wel. Jouw werkgever moet voor jou iets regelen – lekker makkelijk wel om dat op jou af te schuiven. Aangepast werk op het kantoor van je werkgever met kolffaciliteit was geen mogelijkheid?