Mijn zoon deed anderen telkens pijn, de oorzaak hiervan verbaasde ons ontzettend

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

In januari 2016 werd onze eerste zoon Lars geboren. Lars was een lieve baby die erg alert was op alles in zijn omgeving. Toen Lars bijna 3, en onze  jongste zoon 1 jaar was, verhuisden we terug naar het dorp waar wij oorspronkelijk vandaan komen. Lars en Lenn startten daar bij het kinderdagverblijf wat bij de basisschool bij ons om de hoek zat. Wel zo makkelijk straks voor de overgang naar school en BSO

Ook zijn broertje deed hij pijn

Na ongeveer 3 maanden ontving ik een verontrustend telefoontje van het kinderdagverblijf met de vraag of wij als ouders op gesprek konden komen. Lars deed structureel andere kinderen en leidsters pijn. We schrokken hier natuurlijk enorm van en zagen ook dat hij thuis Lenn pijn begon te doen. Na het gesprek zijn wij via de jeugdarts bij kindertherapie terecht gekomen, want we wilden kijken waar dit gedrag vandaan kwam en hoe we Lars konden helpen. We konden al snel op intake komen.

Een verrassende wending

Ik voerde een gesprek met de therapeut en Lars zat ondertussen wat rond te kijken. Opeens zei hij: “Dat is steeds 7 daar op dat bord!” Ik keek om en achter mij stond een schoolbord waar door de jongen voor ons een getallenreeks van steeds 7 erbij was opgeschreven. Waarop de therapeut direct al kon vertellen wat er met Lars waarschijnlijk aan de hand was. Onze zoon van 3 jaar bleek een voorsprong in de ontwikkeling te hebben. Ik had hier werkelijk nog nooit over nagedacht omdat ik geen vergelijking in mijn omgeving had van kinderen en ouders van dezelfde leeftijd. Ook vind ik het niet prettig om te vertellen wat hij allemaal al kan. Ik vind dat niet bepalend en ik dacht iedereen op zijn/haar eigen tempo. Al snel werden er spelletjes uit groep 1-2 voor Lars gebruikt bij het kinderdagverblijf en werd zijn negatieve gedrag minder gezien.

Naar de basisschool

Eindelijk was het januari 2020. Na lang wachten mocht Lars eindelijk naar school! Hij keek er enorm naar uit want nu kon hij echt gaan leren. Na 3 weken werden wij gebeld door de juf. Ze vroeg me of ik wilde stoppen met thuisonderwijs na school. Want dat past niet bij kinderen van 4 jaar wat wij Lars thuis aanleren en we moesten hem “lekker kind laten zijn”. Die laatste opmerking horen wij nog steeds heel vaak en krijg ik jeuk van. Lars had namelijk alles in de klas opgemeten, speelde niet met het speelgoed maar zat in zijn eigen getallen wereld. Wel deed hij graag mee aan kringgesprekken en sportieve activiteiten en was hij lief tegen iedereen. Dat laatste vond ik het belangrijkste.

Lars kwam verdrietig en gefrustreerd thuis

Na een half jaar toen de school na Corona weer open ging mochten we op het 10 minuten gesprek komen. Ze hadden zijn rapport en een Citotoets gedaan. De Cito uitslag had de juf niet goed uitgeprint want het stipje waar Lars zat paste niet op het papier. Daarna zei ze dat ze niks met die Cito’s doen en er geen conclusies uit trekken. Waarom neem je hem dan af zou je denken? Maar goed, ik wilde nog steeds graag een team vormen met de juf dus hield ik wijs mijn mond. Lars hobbelde wat mee maar kwam steeds vaker gefrustreerd en verdrietig thuis. Wat was hij enorm teleurgesteld, waarom begrepen ze hem niet? Waarom wilde niemand meer met hem afspreken? Toen was de maat vol en ben ik naar school gestapt. Uiteindelijk bereikte ik de intern begeleider van de school en via haar lieten we Lars op 6-jarige leeftijd testen op hoogbegaafdheid.

Hoogbegaafdheid

Diezelfde dag werd ik nog door het onderzoeksbureau gebeld met vast een beknopte uitslag: 100% zeker hoogbegaafd. We kregen handelingsadviezen die direct op school konden worden ingezet. Ik was blij met deze uitslag, na jaren konden we het hoofdstuk: “Wat is er toch met Lars?” afsluiten. Maar ook startte de zoektocht naar hulp en adviezen over hoogbegaafdheid. Wat is het nu precies? Ik zie in Lars zeker geen Einstein of genie.

Hoogbegaafdheid is zoveel meer dan alleen een IQ cijfer

Hoogbegaafdheid is niet alleen een IQ van boven de 130. Maar ook zijn hoogbegaafde kinderen gevoelig, leggen de lat hoog, hebben een groot rechtvaardigheidsgevoel en een kritische instelling dat maakt dat zij zich vaak anders voelen en niet begrepen in het onderwijssysteem en later in de rest van de maatschappij. Zo ook bij Lars het geval. Hij is inmiddels 7 jaar en elke dag stappen wij weer in de achtbaan en ontvangen we mailtjes van school over hoe het gaat. We hebben inmiddels erg fijn contact met school en we zijn samen aan het kijken naar voltijd hoogbegaafdheidsonderwijs omdat wij merken dat met alle aanpassingen het systeem van het regulier onderwijs niet bij hem past. Hij voelt zich alleen, waardoor hij zich nu aan het aanpassen is om bij de rest van de kinderen te horen. Door expres fouten te maken zodat hij niet meer opvalt.

Een wervelwind aan leerhonger

Thuis krijgen we elke dag een wervelwind aan “leerhonger” en frustraties binnen. Voeren we veel discussies maar zien wij ook prachtige kanten. Ik geniet als hij lekker zichzelf is en met zijn telescoop een nieuwe planeet probeert te ontdekken. Of alle aanbiedingen uit de folders uitrekent. Dat maakt hem gelukkig, dat is voor hem “kind zijn”. Wij begeleiden hem zo goed het kan op deze intense reis. Hopelijk mag Lars volgend schooljaar starten op voltijds hoogbegaafdheidsonderwijs.

BRIGITTE

Insta: @mooihoogbegaafd