Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Lees eerst de vorige delen:

Deel 1: Sharin was zwanger van een tweeling: “Eén kindje leek gezond, maar het andere kindje niet, wat nu?”

Deel 2: Sharin: “Vlakvoor de keizersnede trappelde hij nog in mijn buik”

Deel 3: Ik tilde geen maxi-cosi maar een mandje over de drempel van de voordeur

Ik wilde bij Xian blijven, maar moest toch mee naar het ziekenhuis

De ambulanceverpleegkundige vermoedde dat er nog een deel van de placenta in mijn buik zat en dat ik naar het ziekenhuis moest voor verder onderzoek. Dit wilde ik niet, want de uitvaart was woensdag en dinsdag zou ik de hele dag bij Xian zitten. Maar uiteindelijk werd ik meegenomen en door de gynaecoloog onderzocht. Het bleek dat er inderdaad nog een stuk placenta rest was achtergebleven, en ik moest dezelfde dag nog worden gecuretteerd.

Dit maakte mij intens verdrietig

Ik voelde me alleen maar verdrietiger. Waarom moest dit gebeuren? Hadden we niet al genoeg meegemaakt? Mijn laatste dag met Xian was me nu ook nog ontnomen, en dat zal ik mezelf nooit, echt nooit vergeven. Ik voelde me in de steek gelaten door mijn eigen lichaam. Toen ik na de ingreep weer wakker was, mocht ik gelukkig wel naar Rav toe, wat me veel troost gaf. 

Op de NICU was een bacterie gevonden

Later kwamen er artsen langs met het nieuws dat er op de NICU in Groningen, waar Rav lag, een bacterie was gevonden die niet te genezen was met antibiotica. Hierdoor moesten ze onderzoeken of Rav ook besmet was omdat dat gevaarlijk voor de andere baby’tjes kon zijn. Ik was doodsbang. Als hij besmet zou zijn, moesten we ook nog eens in quarantaine. Gelukkig bleek dat Rav de bacterie niet had, wat een enorme opluchting was. 

22 november 2023, de dag van de begrafenis

Toen ik wakker werd en op mijn telefoon keek, kreeg ik het bericht dat mijn opa was overleden. Eerst mijn broer, toen Xian, en nu ook mijn opa. En dat op de dag van de begrafenis van Xian. Houdt de ellende dan nooit op? Jasper ging alvast naar huis om alles voor de uitvaart voor te bereiden, terwijl ik in het ziekenhuis moest wachten op mijn kuur.

De uitvaart was in besloten kring

De uitvaart was ik besloten kring, waar de mensen die er waren voor het laatst afscheid konden nemen van Xian. Jasper en ik spraken onze laatste wens uit en sloten het mandje voorgoed. Het was het pijnlijkste wat we ooit hebben moeten doen. Terwijl we naar buiten liepen, vormde iedereen een erehaag, waar wij samen met Xian doorheen liepen naar zijn laatste rustplaats. Bij de begraafplaats spraken we mooie, lieve woorden over Xian. We zijn zo dankbaar voor alle steun. Uiteindelijk kwam het moment om definitief afscheid te nemen. Jasper liet samen met de begrafenisondernemer Xian zakken. Daarna lieten we thuis ballonnen op ter ere van Xian. We keken vol verwondering hoe ze allemaal richting hem vlogen.

Na de uitvaart moest ik meteen terug naar het ziekenhuis

Het leven ging door, en wij moesten ook door. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze andere kinderen. Na de uitvaart moest ik weer terug naar het ziekenhuis. Bij Rav kregen we te horen dat hij rond het middaguur ontroostbaar was geweest, precies op het moment van de uitvaart. Het voelde bijna alsof hij het aanvoelde. Een of twee dagen later mocht ik het ziekenhuis verlaten en weer naar huis.

Thuis zonder één van onze kindjes

Het was ontzettend moeilijk om thuis te zijn zonder een van onze kindjes. Ondanks dat ik thuis was, gingen we nog vaak naar het ziekenhuis om bij Rav te zijn. Rav deed het zo goed! Niet veel later werd hij verplaatst naar een andere kamer, waar hij in een wieg mocht liggen. Hij dronk en groeide goed, en het leek alsof hij zich klaarmaakte om naar huis te gaan. 

De feestdagen waren lastig

Op 9 december mocht Rav eindelijk mee naar huis. We waren zo blij! Onze babybubbel kon eindelijk beginnen. Kort daarna kwamen de feestdagen, wat mooie maar ook moeilijke dagen waren. We bezochten ook Wereldlichtjesdag, wat ons veel steun gaf. Op die dag voelde het echt alsof Xian weer even bij ons was. In het nieuwe jaar begonnen de kraambezoeken. Ook Rav wordt zo geliefd door iedereen.

Rav werd steeds zieker, het was heel beangstigend

Helaas werd het geluk al snel verstoord. Rav werd ziek en leek alleen maar zieker te worden. We belden het ziekenhuis en mochten direct komen. Daar bleek dat Rav waarschijnlijk het RS-virus had opgelopen en hij moest worden opgenomen. Zijn zuurstofsaturatie daalde, en hij kreeg extra zuurstof. Terwijl Rav aan het zuurstof lag, waren wij bezig met het uitzoeken van een monument voor Xian. De angst dat we Rav ook zouden verliezen, overviel ons. Maar we hielden hoop. Rav knapte langzaam op en uiteindelijk hadden we onze kleine strijder weer terug!

Eindelijk naar huis

Toen Rav volledig was hersteld, mochten we hem weer mee naar huis nemen. Thuis voelde alles weer vertrouwd. Rav is een vrolijke, lieve baby die ontzettend heeft geknokt. We zijn supertrots op hem en weten dat zijn broertje Xian altijd over hem waakt en altijd bij ons is.

SHARIN & JASPER

@sharinhendriks en @mr_gonso

Foto credits: @sanopho__, Make a Memory, Wereld Prematuren dag

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.