Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Ik raakte jong en ongepland zwanger
Toen ik met 22 jaar ontdekte dat ik zwanger was, stortte mijn wereld even in. We waren jong, mijn toenmalige vriend en ik, nog volop bezig met studeren en plannen aan het maken voor de toekomst. Maar ondanks de onverwachte situatie was abortus geen optie voor ons. We voelden allebei sterk dat we deze verantwoordelijkheid moesten dragen, hoe moeilijk het ook zou worden.
Het leven als jonge studerende ouders was pittig
We besloten te trouwen, niet alleen uit liefde, maar ook om alles goed te regelen voor onze dochter. De eerste jaren waren zwaar, maar ook mooi. We waren een jong stel, ouders van een prachtige dochter, en probeerden ons leven zo goed mogelijk in te richten ondanks dat we allebei nog studeerden. Gelukkig hebben onze ouders ons altijd 100% gesteund in werkelijk alle opzichten.
Onze binding bleek om onze dochter te draaien
Toch werd het steeds duidelijker dat we meer op onze rol als ouders focusten dan op elkaar. De liefde tussen ons veranderde, we vervreemdden echt van elkaar. Toen onze dochter 2,5 jaar was besloten we, na vele gesprekken en laatste kansen, uit elkaar te gaan. Het was een moeilijke beslissing, maar het was op. We hadden alles geprobeerd en het was niet gelukt om de afstand tussen ons te verkleinen. We wilden absoluut niet dat onze dochter opgroeide in een huis vol spanningen en verwijten.
De communicatie verliep stroef
De scheiding bracht echter nieuwe uitdagingen met zich mee. De communicatie tussen ons verliep stroef. Er waren veel verwijten en pijnlijke gesprekken waarin de schuld heen en weer werd geschoven. We moesten elkaar opnieuw leren vertrouwen, vooral in het belang van onze dochter. Langzaam maar zeker bekoelde de situatie, de scherpe kantjes verdwenen. We begonnen in te zien dat we allebei het beste voor hadden met ons kind, ook al hadden we het zelf niet gered als stel.
Er is inmiddels veel veranderd
Zeven jaar zijn inmiddels voorbij gegaan sinds onze scheiding. In die tijd zijn er veel dingen veranderd, in positieve zin. Mijn ex en ik hebben allebei een nieuwe partner gevonden, partners met wie we opnieuw een gezin hebben gevormd. We zijn allebei opnieuw getrouwd en hebben elk een kind met onze nieuwe partner. Onze dochter is nu grote en vooral trotse zus van twee halfbroers.
Het gaat beter dan ik ooit had durven dromen
Het contact tussen ons is goed, beter dan ik ooit had durven dromen toen we uit elkaar gingen. We communiceren op een manier die respectvol is, altijd met de focus op wat het beste is voor onze kinderen. Ja, alle kinderen. Er is een zekere rust gekomen, een acceptatie van hoe dingen zijn gelopen en hoe we hier samen sterker uit zijn gekomen. Deze goede verstandhouding heeft ertoe geleid dat we elkaar regelmatig zien en zelfs met onze nieuwe gezinnen samen afspreken. Het is fijn om te zien hoe onze kinderen met elkaar omgaan, hoe onze dochter kan spelen met haar halfbroertjes.
We hebben een bijzonder besluit genomen
Ons gemeenschappelijke verleden heeft ons niet alleen met elkaar verbonden, maar ook verantwoordelijk gemaakt voor de toekomst van onze kinderen. We hebben besloten dat we elkaars voogd zullen zijn voor onze zoontjes, mocht er ooit iets met mij en mijn partner gebeuren of andersom. Een besluit wat voor veel mensen om ons heen onbegrijpbaar is, maar waar voor ons geen twijfel over bestaat.
LAURA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Mooi verhaal, zoals vaker mooie verhalen over alleenstaande moeders. Echter, wat is nu zo bijzonder aan dit verhaal? Ik lees nergens dat ze per ongeluk zwanger raakte? Dus bewuste keus om 3x zwanger te worden zonder afstemming met de vader? Is dit een mooi voorbeeld voor onze dochters? Maar oké, wellicht ben ik ouderwets.
Wat fijn dat dit kan, voor alle betrokkenen! Zo blijven de kinderen bij elkaar.Wij hebben dit indertijd ook zo gedaan. Ik heb een zoon uit mijn tweede huwelijk gekregen. Mijn ex heeft geen kinderen meer gekregen. Toen wij, mijn nieuwe partner en ik, hem vroegen als voogd heeft hij direct ja gezegd. En zijn vriendin ook. Gelukkig hebben we er geen. gebruik van hoeven maken, mijn zoon is nu 22.
mooi dat het zo ook kan !
Wat mooi! Op die manier blijven zus en broer hopelijk bij elkaar in geval van nood.