Het houden van een kinderfeestje werd steeds ingewikkelder
Elk jaar was het weer zo’n gedoe: het kinderfeestje van mijn dochter. Wat ooit begon als vrolijk en onschuldig is langzaamaan veranderd in een bron van stress. Het begon met een paar kinderen uit de buurt en wat spelletjes in de achtertuin. Maar naarmate de jaren vorderden, werd het steeds ingewikkelder. Het ging niet meer alleen over wat we gingen doen of welk thema het feestje zou hebben. Nee, de moeilijkste vraag bleek elk jaar weer: wie nodigen we wel uit en wie niet?
In de kleutertijd waren de feestjes overzichtelijk
Toen mijn dochter nog in de kleuterklas zat, nodigden we het hele klasje uit. Lekker in het park en er bleven altijd wel wat ouders hangen om de kinderen mee in de gaten te houden. Iedereen kwam en het maakte niet uit wie er met wie bevriend was. Maar naarmate ze ouder werd, moest de groep die ze uitnodigde kleiner worden en kwamen er lastige keuzes om de hoek kijken. “Mama, ik wil alleen de meisjes uitnodigen,” zei ze dan. Prima, dacht ik, dat maakt het iets overzichtelijker. Maar zelfs met alleen de meisjes bleef er een lijst over van tien tot twaalf kinderen, en daarbinnen ontstonden nieuwe problemen.
Ik kreeg er buikpijn van
Want wie kies je dan wel en wie niet? En belangrijker: wie laat je misschien, al dan niet per ongeluk, buiten de boot vallen? Elk jaar weer zaten we samen voor de lijst met namen en probeerden we een selectie te maken. Maar altijd bleef het knagen. “Als we die uitnodigen, dan moeten we die ook uitnodigen, anders wordt het ongemakkelijk.” Het voelde voor mij serieus als een mijnenveld van sociale gevoeligheden. Ik kreeg er letterlijk buikpijn van.
Ik wil dat we niemand tekort doen
Mijn dochter vond het aanvankelijk allemaal niet zo’n probleem, ze wist precies wie haar beste vriendinnen waren en wie ze erbij wilde hebben. Maar voor mij lag dat een stuk ingewikkelder. Ik wilde voorkomen dat ik andere kinderen kwetste, of nog erger, hun ouders.
We besloten het klein en overzichtelijk te houden
Vorig jaar in groep 6 was de druppel. We hadden besloten om het bescheiden te houden en alleen vijf vriendinnen uit te nodigen. Een bewuste keuze, want met kleinere groepjes zijn de feestjes vaak leuker en overzichtelijker, er is meer budget per kind en de kans dat er groepjes ontstaan is een stuk kleiner. Ik merkte vooraf al wat twijfel bij mijn dochter: “Ik ben bang dat sommigen boos worden als ze weten wie er wel en niet komt”.
Ik kreeg een appje van een moeder van wie haar dochter niet was uitgenodigd
We hadden een gezellige middag gepland in een trampolinepark, en alles leek te verlopen zoals we wilden. Maar toen ontving ik een appje van een andere moeder. “Hi, ik hoorde van mijn dochter dat ze niet is uitgenodigd voor het feestje van jouw dochter. Ik ben benieuwd of er iets is voorgevallen tussen de meiden? Ik had eigenlijk verwacht dat ze ook uitgenodigd zou worden.”
Het voelde als een verwijt
Bam, daar was het. Een directe confrontatie waar ik zo bang voor was. Hoewel de moeder haar best deed vriendelijk te klinken, voelde het toch als een verwijt. Ik wist even niet hoe ik moest reageren. We konden nu eenmaal niet iedereen uitnodigen. Terwijl ik naar mijn scherm staarde, voelde ik het gevoel van stress weer opkomen. Wat moest ik zeggen? Moest ik me verontschuldigen? Een verklaring geven?
Ik besloot dat we het voortaan anders zouden gaan doen
Dat was het moment waarop ik besloot: dit doe ik mezelf en mijn dochter niet meer aan. De emotionele belasting van het plannen van een kinderfeestje, de druk om iedereen tevreden te houden, de angst om iemand buitensluiten, het was het allemaal niet waard. Uiteindelijk gaat het toch om de blijdschap van mijn dochter? Waarom maakten we het zo ingewikkeld?
Op deze manier is er minder stress
En dus, dit jaar geen kinderfeestje meer. In plaats daarvan mag mijn dochter één vriendin kiezen, en samen gaan we iets leuks doen. Misschien naar een pretpark, of naar de dierentuin. Er is dan geen stress over wie we wel en niet moeten uitnodigen. Het idee is om een gezellige dag te hebben, zonder gedoe. Gewoon een dag waarop mijn dochter geniet met haar beste vriendin, en waarbij ik me geen zorgen hoef te maken over andere ouders die me appen waarom hun kind niet is uitgenodigd.
Het voelt als een opluchting
Het voelde in het begin een beetje als opgeven. Alsof ik de druk van de sociale verwachtingen niet aankon. Maar nu, met de nieuwe aanpak, voelt het als een opluchting. Geen lastige keuzes meer, geen ingewikkelde dynamieken tussen vriendinnen, geen scheve gezichten van ouders. Alleen maar plezier en ontspanning, precies zoals een verjaardag zou moeten zijn.
Mijn dochter staat er helemaal achter
En het mooiste van alles? Mijn dochter is er helemaal blij mee. Ze is enthousiast over het idee van een ‘luxer’ dagje weg met haar beste vriendin. Geen gedoe, geen competitie over wie het leukste feestje heeft. Alleen maar pure blijdschap. Voor ons is dit de perfecte oplossing.
CHAMARA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
waar maken jullie je druk om laat die kids dat lekker zelf regelen zijn jullie vriendjes toch niet
Zoontje is alle jaren van de basisschool bij een vriendin op het feestje geweest en andersom. spelen nog altijd samen en zitten nu in groep 7. in groep 6 werd mijn zoon niet meer uitgenodigd, vreemd vond ik dat. Ik heb hier uiteraard niks over gezegd, maar leuk vond ik het niet en mijn zoontje ook niet. nu is hij jarig en nodigt haar niet uit… boontje komt om zijn loontje… ik denk dat het nu wel klaar is met de vriendschap….
Goh, in plaats van iemand niet uitnodigen omdat ‘ie niet uitgenodigd werd, kun je ook gewoon accepteren dat hij er een keer niet bij zat. Je kunt nog altijd met elkaar spelen en vriendschappelijk met elkaar omgaan, toch? Met je ‘boontje komt om zijn loontje’. Jeetje wat sneu en triest tegelijk.
ik dacht exact hetzelfde. hoeft toch niet gelijk boos te zijn en vriendschap over te zijn.
hier mogen ze ook maar 10 kids uitnodigen dan zijn ze in totaal met 12kids vind ik meeeeeer dan genoeg en duur zat voortaan haha.
dan zul je moeten gaan kiezen. ook dat hoort bij het leven en bij opvoeden.
Mijn zoon is nu 16 en is midden in de zomervakantie jarig dus moeilijk om een verjaardag te vieren. Wat wij altijd deden was naar een pretpark, dierentuin, zwembad of bioscoop. De laatste jaren vindt hij het ook leuk om naar musea te gaan en de bioscoop. Hij heeft het nooit een probleem gevonden en we maakten er zelf een top dag van.
Waarom is het moeilijk om een verjaardagspartijtje te vieren als iemand ‘s zomers jarig is? Dan doe je je vlak voor de zomervakantie of vlak erna, puur uit praktische overwegingen.
Mijn jongste dochter werd hoe langer hoe minder uitgenodigd, 1 à 2 x per jaar, tot er een jaar kwam zonder één uitnodiging. Zelf gaf ze wel elk jaar een feestje en nodigde dan een stuk of 5 meisjes uit die ze aardig vond.
Het lukte ook niet om echte vriendinnen te krijgen, ze viel altijd buiten de boot.
Na dat jaar zonder feestjes besloot ze zelf geen feestje meer te geven, in plaats daarvan ging ik een dag met haar op stap, naar de dierentuin en uit eten. Superleuke dag!
Helaas is het sociaal nooit beter geworden. Vriendinnen heeft ze niet, ze doet leuke activiteiten buiten het werk maar vindt nooit een maatje. Ook op het werk heeft ze met niemand aansluiting. En inmiddels is ze 25.
Ze is hoogbegaafd, hoogsensitief, weinig empathisch naar anderen en nogal egocentrisch. Ze is opgevoed in een gezin met 2 broers en 1 zus, dus heeft wel leren delen en dat soort dingen. Wel de jongste dus ook wel verwend.
Maar de aard van het beestje kun je niet zo makkelijk veranderen.
Ik kan daar echt van wakker liggen, hoe het met haar moet in de toekomst.
Dit klinkt als autisme. Gun het je kind om hier onderzoek naar te doen samen. Het kan zo fijn voelen als een persoon zich realiseert dat er een reden is waarom de aansluiting mist.
hier dacht ik precies hetzelfde toen ik dit antwoord las! onze dochter is ook recent gediagnosticeerd en alles valt op zijn plek.
Lieve mensen,
Doe gewoon wat je zelf graag wil doen op zo’n dag.
Wij konden het prima betalen, maar hadden niks op met grootse kinderfeestjes. Zeker niet om de reeks verjaardagen 4 t/m 12 mee te beginnen.
Wij deden dus gewoon jarenlang een simpel samen zijn thuis met enkele genodigden. En nooit iets duurs, maar meer iets met aandacht. Simpele spelletjes en voldoende (lekkers) te eten.
Onze zoon is eind oktober jarig, dan is het weet vaak niet mooi. Zo zijn we op een gegeven moment wel een middagje naar een bakkerij gegaan (samen broodjes bakken met enkele kinderen) en later vaak 2 uurtjes bowlen + thuis samen eten. Grappig was dat deze grote jongens van inmiddels 14 en in 3VWO zelfs nog graag spontaan verstopspellen spelen buiten in het donker.
Doe wat je wil en wees vooral niet die ouder die vind dat eigen kind te kort gedaan wordt. Daar geef je hele foute lessen mee aan he eigen kind. Leer je kinderen dat je niet altijd overal uitgenodigd wordt en dat dat normaal is.
Persoonlijk vind ik het ook vreselijk die kinderfeestjes. Je zal maar dat kind zijn die nooit wordt uitgenodigd. Maar als je het doet houdt er dan rekening mee dat je anderen teleursteld want dat hoort er dan wel bij denk ik. En dat ouders dan gaan bellen vindt ik echt absurd. Je mag toch zeker zelf weten wie je uitnodigd en wie niet? Het valt me overigens wel op dat ouders die bevriend zijn met elkaar ook de kinderfeestjes met elkaar vieren, dan is het niet echt het feestje van het kind meer maar een soort geregisseerd feestje ….niet mijn ding
alleen lekker met mijn zoon verjaardag vieren, ook die van mijzelf, we willen niemand, en we gaan nergens, we bepalen zelf ons leven.
Belachelijk zeg je gaat toch niet bellen waaro. je dochter niet is uitgenodigd sorry hoor maar he heb zo iets gelijks meegemaakt. Was uiteten met mijn boys en hun broertje andere moeder en die moeder belde mij op meteen op met ben je niemand vergeten ik heu hoe dan? doelde op haar zelf ik nou nee wilde alleen met de kids dacht wel waar haal je de brutaliteit van daar. dus doe wat jij voelt als goed en wat je kind belangrijk vindt en de rest zal je een zorg zijn.xxxx
helemaal mee eens. hier nodigt mijn zoon ook uit wie hij wil en dit jaar nodigt hij een jongetje niet uit waar hij vorig jaar best dik bevriend mee was. zo gaat dat soms. wat mij betreft geen enkel probleem.
Het zijn ook meer de ouders die er een probleem van maken.
Mijn dichter was naar een andere basisschool gegaan, maakte makkelijk vriendinnen. Dus ze had de uitnodigingen voor verjaardag de deur uit.
Belde een moeder mij:” Niet handig dit want mijn dochter is binnenkort ook jarig en meestal overleggen we met andere kinderen die dan ook jarig zijn wie wanneer zijn/haar feestje houdt .
ik zo:” dit wist ik niet en alles is al gepland!
ja zegt ze:” hoe leg ik mijn dochter dan uit dat ze niet kan komen!” Ik zo:” Nou door te vertellen wat de reden is?” pff soms doen ouders zo moeilijk en zo zeikerig.
Wij hebben ook iets vergelijkbaars meegemaakt. zn 20 jaar geleden, was het helemaal cool om te gaan apenkooien met een aantal kinderen. Mijn broer had een vriend die invalide was en om zijn gevoelens niet te kwetsen (omdat hij niet mee kon doen) had hij hem niet uitgenodigd. nou zijn vader ging helemaal over de rooie, belde bij ons thuis aan schelde onze moeder uit en zei dat wij niet meer met zijn kinderen mochten spelen. dus dat was het einde van 3 vriendschappen…
Het is voor ons als volwassenen natuurlijk makkelijk te bepalen. Er mogen zoveel kinderen komen en dit gaan we doen op t feestje. De druk ligt daarna bij je kind want die krijgt op school, en wellicht daarnaast, telkens de vraag wie er mogen komen, mag ik ook komen, waarom wel/niet. En de “regel” is doorgaans jij mocht bij mij komen dus ik dan ook bij jou. Tja klinkt kinderachtig maar het zijn ook kinderen. Wat wij er als ouder ook van vinden, zij moeten er op school mee dealen en dat kan erg lastig zijn voor hun. Kinderen kunnen als t uitkomt heel hard zijn helaas. En dan is het dilemma waar ga je als ouder in mee. Blijft lastig helaas.
dat heet omgaan met teleurstelling. voor je eigen kind is het redelijk eenvoudig: een keuze is gemaakt en dat is het. de andere kinderen zullen het ook weer snel vergeten zijn.
het zijn de ouders die het blijven nadragen, zó jammer
klopt. ik denk niet dat ze er echt last van hebben behalve als hun ouders er telkens over beginnen
Verschrikkelijk is het, om tegenwoordig zo een feestje te moeten houden (want het wordt verwacht). Het lijkt wel of je overal rekening mee moet houden. Ik vraag me af of dit vroeger ook zo was?
Ik heb er 3 en 2 in dezelfde maand die jarig zijn, ik kan je zeggen dat het voor mij echt niet de leukste tijd is.. een kind zou toch onbezorgd moeten kunnen kiezen?
Wie verzind zo’n verhaal… Denk niet voor anderen en doen anderen dat wel voor jou.
Hun probleem
Je doet je best meer kan je niet doen.
het is de verjaardag van je kind zij of hij moet zich erbij prettig voelen …..wat ook de gevolgen zijn zien we daarna wel en word opgelost …..maar is hun verjaardag !!!hun glimlach hun dag niet die van mij voor de goede gang van zaken …nooit aan mee gedaan niet altijs leuk is begrijpelijk maar wel zo goed
jouw word is met dt
Het simpele antwoord naar die andere ouder: ” Dochterlief mocht max 5 kinderen uitnodigen.” Die andere ouder vind ik hondsbrutaal. Het lef!
Ooit de hele klas uitgenodigd.. wat een ramp, er zat 1 strontverwend kind tussen die de heleboel wist te verzieken. Voortaan 2 vriendinnetjes, 3 nichtjes van dezelfde leeftijd. klaar!
Ik denk eerlijk gezegd dat het jouw probleem is en dat je je dochter daar te veel mee belast. Want je zegt nu wel dat ze er helemaal achter staat maar komt dat omdat ze ziet/merkt dat jij het een ramp vindt die kinderfeestjes of vindt ze dat zelf ook? zou ze dat ook vinden als hij er wat relaxter over doet. Ik zou niet zo bang zijn wat andere moeders vinden. Dat gezegd hebbende… ik vond het soms ook ingewikkeld. mijn dochter nodigde vanaf groep 3 alle meisjes uit. dat waren er 10 in totaal. met twee meiden ging ze wat minder om maar 1 van de twee had haar ook uitgenodigd en ja die moest ook komen vond dochter. maar je laat geen ander kind achter in haar eentje. Bovendien was dat een meisje dat nooit een feestje zelf kon houden ivm een ingewikkelde thuissituatie. maar het ging prima. nooit spijt van gehad. we zijn nooit naar pretparken speeltuinen oid geweest en altijd goede feestjes gehad. Met zoon was het ingewikkeld. want hij hoorde er niet bij. Werd heel vaak niet terug uitgenodigd bij kinderen die wel bij hem waren geweest. Het is zelfs weleens gebeurd dat hij als enige jongen niet is uitgenodigd. Ik heb die twee moeders die het samen organiseerden niet gebeld maar had wel de neiging. uiteindelijk hebben we hem van school gehaald. beste beslissing ooit had veel eerder moeten gebeuren. Daarna superleuke klas en ook vriendjes. Maar terug naar deze moeder.. als je er goed over na hebt gedacht en dit meisje was niet de enige die achterbleef zou ik me er niet zoveel van aantrekken.
stoppen met dat bang zijn om iemand te kwetsen. kinderen moeten leren dat het leven ook teleurstellingen heeft n ouders moeten stoppen hun kinderen voor alles te beschermen. de generaties worden er nl niet leuker, socialer, respectvoller door. kind zelf een aantal anderen laten kiezen, bij mij waren het er 5, eens de rest heeft pech gehad. volgende keer beter
Eens!
eens!!
Ik ben moeder van 5 kids.. nog nooit een kinderfeestje gegeven. Doe niet mee aan die bullshit. Het moet steeds groter, duurder en bijzonderder zijn, anderen de ogen uitsteken enz.. wij vieren onze kids hun verjaardagen ook niet op de dag zelf, ja alleen als gezin, met taartje en een cadeau, maar voor familie, vriendjes/vriendinnetjes, buren enz, 1 dag in de zomer met een groot springkussen, zwemmen in ons zwembad en iedereen mag blijven eten en tot diep in de nacht een knalfeest. Bevalt ons prima. 1x per jaar drukte en rommel en 1x kosten.
hoe zit dat dan als je kind zelf uitgenodigd word voor een feestje, weiger je die dan ook?
Is maar net hoe jij het bekijkt denk ik dan.
Iedereen viert het hoe zij het willen toch?
Je maakt het ook zo groot als je het zelf wilt. zolang niemand jou om een euro vraagt toch?
Dat mag jou probleem niet zijn.
Als het jou op die manier bevalt is dat toch helemaal prima.
Maar laat een ander het dan ook gewoon op hun eigen manier doen.
Mijn kinderen vieren graag hun eigen dag en ik vindt dat helemaal prima.
Mijn dochtertje is een dame die graag in de middelpunt staat, van dansen houdt en haar dag graag uitbundig viert terwijl mijn jongens gewoon lekker willen spelen bij een indoor speeltuin of gewoon uit eten. dus ook hoe een verjaardag feestje eruitziet verschilt per kind. Tenzij de ouders dat voor hun bepalen natuurlijk…
Geen boodschap aan de ouders van andere kinderen.
Eens!
Niks van aantrekken is haar feestje is toch normaal dat zij kiest wie ze erbij wil hebben.Geen boodschap aan de ouders van andere kinderen.
ik vindt het altijd zo vreselijk wanneer er drama wordt gemaakt.om een feestje.
Ik leer mijn kinderen altijd dat ze niet moeten willen zijn waar zij niet gevraagd worden.
want je weet niet wat de reden is. budget, max aantal kinderen of wat dan ook.
Een poosje geleden vierde mijn dochter haar verjaardag groot in een zaal. dans entertainment, spelletjes + band echt op zijn Surinaams.
Ik liet.mijn dochter vrij te bepalen wie zij erbij wilde hebben. rekening houdend met hoeveel mensen er in de zaal mochten.
zij wilde 80% van haar klas omdat dat de kids zijn waar zij mee omgaat. Dit werd haar niet in dank afgenomen door haar klasgenoten en hun ouders. Ik persoonlijk vind niet dat het moet omdat ze in 1 klas zitten. Daar is het klassenfeest voor.
Ik zal dan ook de laatste moeder zijn die verhaal gaat halen. zo belachelijk!
Ik kan me helemaal in je verplaatsen! 3 jaar geleden hetzelfde meegemaakt. Zoon had een aantal kinderen uitgenodigd en tijdens het feestje een enorm boze app in de groepsapp van de klas. Dat haar kind niet was uitgenodigd en dat iedereen meteen uit school meeging en dat alleen haar zoon achterbleef (was niet zo, er waren meer kinderen niet uitgenodigd) Ouders moesten er maar beter over nadenken dan kinderen buiten te sluiten. Zij opperde dan om 2x per jaar een groter feest te geven en dan de hele klas uit te nodigen. Ze heeft dezelfde app ook als mail naar de juffen gestuurd dat er over gepraat moest worden met ouders en dat dit echt niet kon. Wij hebben er op gereageerd dat dit de kinderen waren die onze zoon wilde uitnodigen en dat wij ons daar niet mee bemoeit hebben. De juffen van school hebben ook gereageerd: die gaven aan dat dit nu eenmaal zo werkt, je wordt niet altijd uitgenodigd voor alle feestjes en hij zal nog wel vaker te maken krijgen met tegenslag. Die moeder heeft aan het einde van het jaar haar kind van school gehaald. Er speelden namelijk meer dingen waar haar zoon niet bij betrokken werd. Het was ook een enorm verwend nest. En hij kocht de klasgenoten om om vrienden te worden. Een kinderfeestje van €600 en als traktatie alle kinderen een zakje pokemonkaarten heeft daar niet bij geholpen.
De hele klas was blij dat hij weg ging.
En kinderfeestjes? Die hoeven voor hem niet meer.
een kind dat andere kinderen om koopt om vrienden mee te kunnen worden.. wat triest…
Verwend nest? Ik denk eerder een zielig kind dat met opzet buitengesloten werd. Denk dat zijn moeder toch een punt heeft. Alleen al de manier waarop je over dit kind spreekt is gemeen en laag bij de grond!
De schrijfster zag de vraag als een verwijt maar stel dat die kinderen vaak samen spelen, dan snap ik dat die ouder zich dat afvraagt. Mag je niks meer vragen of bespreken tegenwoordig? Ik ben het een keer met Joris eens dat het wel had kunnen wachten tot na het feestje en face to face.
Ik vind het wel lastig dat kinderen in deze tijd best wel verwend zijn en zulke hoge verwachtingen bij een feestje. Kan me voorstellen dat het aantal dan een dilemma wordt ivm kosten. Die oplossing ga ik onthouden voor als mijn kind wat ouder is!
Vorig jaar mocht mijn dochter ook een x aantal kinderen uitnodigen, er bleef toen echter 1 naam over. Die hebben we toen wel nog uitgenodigd, want 1 kindje overlaten vond ik wel sneu. Zijn het er meerdere, dan zou ik het een ander verhaal vinden en geen moeite mee hebben
Daarnaast zou ik dat dus echt niet durven vragen als moeder.
En anders heel simpel. Ze mocht x aantal kinderen uitnodigen, vandaar dat ze niet iedereen kon vragen. punt!
Ik zou het zelf ook al gewoon zo aan mijn dochter uitgelegd hebben. Laatst had ze ook een “kinderfeestje”, was “alleen maar” een trampoline, maar ook een hoop volwassenen (vrienden/familie?) die blijkbaar ook stonden te roken?..
Mijn dochter vond dat geen echt kinderfeestje met al die volwassenen erbij. Dus uitgelegd dat we niet bij iedereen in de portemonnee kunnen kijken.
Maak het niet moeilijker dan het is 🙂
Een hoop volwassenen die rond kinderen staan te roken heeft echt niks met de portemonnee te maken hoor..
Dit doe je niet..
Met een trampoline is niets mis, maar die volwassenen hadden ook na het feestje kunnen komen, of gewoon hun sigaretten even weglaten (net goed voor die portemonnee).
Mijn jongste zit in groep 8 en ik ben blij dat ik nog maar 1 kinderfeestje te gaan heb. Ik heb er zo’n hekel aan gekregen.
sorry maar ik snap uberhaupt niet waarom de moeder bang is voor reacties van andere moeders? het is toch het feestje van haar dochter, dan mogen jullie toch beslissen hoeveel kinderen je uitnodigd en wie daar dan wel of niet bij mogen zijn!
Ik werd vroeger ook zo vaak niet uitgenodigd op feestjes van klasgenootjes, nou en?? ben er heus niet slechter op geworden hoor!
en voor mijn eigen kinderfeestjes mocht ik ook echt niet superveel kinderen uitnodigen. nou dan was het gewoon wie je het leukst mee omging die nodigde je uit en klaar!!!
kan me niet herinneren dat er ooit een moeder naar mijn moeder toe was gekomen van waarom mag mijn kind niet op het feestje van jou kind komen?
oke in diebrijd waren er nog geen smartphones met whatsapp e.d. maar dan nog….
serieus, dat de moeder aan de andere moeder dan even een appje stuurt…. ik vind het eerlijk gezegd nog schofterig ook.
maar om daardoor te gaan zeggen nou om deze reden gaan we maar geen kinderfeestjes meer geven is ook je kinderen een les ontnemen. je kan namelijk niet op elk feestje uitgenodigd worden…. dat hoort nou eenmaal bij het leven. en laten we eerlijk zijn als je elke keer dat er een kind jarig is in de klas of de buurt waar je woont je moet komen opdraven met weer een cadeautje, je zal er toch op een gegeven moment goed zat van worden, zowel als ouder als als kind zijnde denk ik zo.
Dus als ik die moeder was geweest had ik me er helemaal niks van aangetrokken en gewoon mijn eigen plan getrokken, zo doen we het en niet anders. wordt je niet uitgenodigd, jammer dan volgende keer misschien wel of anders bij een ander….
Jeetje wat een drama.
Mijn zoon kiest gewoon zijn vriendjes uit en die mogen komen.
Geen hele klassen, ik heb de jackpot nog niet gewonnen.
Nog nooit drama gehad.
Het enige wat ik me afvroeg tijdens het lezen is waar komt de onrust bij jou vandaan? En hoe kun je daar iets aan doen? Je bent goed zoals je bent en je mag je eigen keuzes maken, je bent volwassen en als iemand daar wat van vindt so be it Jammer voor hen dan.
Je dochter heeft nu last van hetzelfde, probeer dat weg te nemen en laat haar merken dat ze haar eigen keuzes mag maken en dat dat dan goed is. Maak jezelf gelukkig, niemand anders zal het voor je doen.
het maakt niet uit wie je uitnodigt op jouw verjaardag feestje als maar gezellig heb
ff wachten.. nog ff wachten… nog heel even wachten… Pizza!!!
Ik was hier heel straight in. Niet uitgenodigd? Jammer dan. Ik had er vast een goede reden voor en ben geen slecht mens als ik iemand niet heb uitgenodigd. Niet mee eens en op je teentjes getrapt? Niet mijn probleem. Je kunt niet de hele wereld tevreden stellen. Dan zal ik de desbetreffende ouder het ook nog een keertje uitleggen dat ik niet op 12 kinderen zit te wachten. Ik was er gauw klaar mee. Voor nu had ik mijn dochter van 10 zelf eens laten nadenken wat ze met haar feestje wil. En wat blijkt? Ze wilde graag met 2 vriendinnen naar de film. Prima. Einde gezeur!
Daar heb je helemaal gelijk in ! Mijn dochter haar verjaardag! Haar feestje ! Wij, natuurlijk samen met haar, beslissen wie we uitnodigen, buitendien is het naar ons budget. Ik snap niet dat bepaalde moeders daarover zo moeilijk moeten doen.
Dat wil dus zeggen dat je dochter dit jaar ook maar één keer uitgenodigd wordt. Zo werkt het nu eenmaal met kinderfeestjes. Als ze dat oké vindt, is dit natuurlijk geen probleem – een leuk dagje met de beste vriendin.
misschien dat niet iedereen dat kan financieren?
Naar een park of speeltuin gaan kost toch niks?
Voor mijn dochtertje hebben we ipv taart gewoon een goedkope hotelcake voorzien. Geen feestje met de klas, wel collega’s van mijn man met hun kinderen die ze al kent, en haar lieve Omi waren erbij, maar het concept werkt ook voor klasvriendjes.
Ik snap niet zo goed hoe een nóg selecter groepje niet juist voor meer buitengesloten kinderen zorgt…
Verder had die appende moeder er goed aan gedaan wat geduld te hebben en het gewoon na afloop live te vragen.
Waarom niet gewoon de hele klas uitnodigen naar een ballenbak evenementen hal?
ik nodigde een paar ouders ook uit ivm kids met autisme.
Waarom niet? het is maar 2, 3 uurtjes..
misschien dat niet iedereen dat kan financieren?
Vindt groep zes dat nog leuk dan? Zo blij dat ik al lang uit de kinderfeestjes ben. Hier was het gewoon leeftijd plus 1 mag je uitnodigen, en gewoon spelletjes in de tuin of binnen…
Waarom wèl de hele klas? Het is een kinderpartijtje, geen klassenfeest.
misschien hebben ze daar het geld wel niet voor… of vind de jarige dat niet leuk…
omdat het niet voor iedereen te betalen is plus kinderen van groep 6/7 willen echt niet meer naar een ballenbak
omdat niet iedereen dat altijd kan betalen.
het kan echt geen kwaad om jong te leren om met teleurstellingen om te gaan. ook als je autisme hebt. een feestje waar je de hele klas bij uitnodigt vind ik zo n onzin. als je zelf jarig ben, nodig je toch ook niet de hele straat uit omdat je bang bent dat anders de buurvrouw zich buitengesloten voelt?
Waarom überhaupt vragen? Waarom moet ze verantwoording afleggen wie haar kind uitnodigd voor haar kinderfeestje? Ik zou überhaupt niet gereageerd hebben op die vraag tenzij er echt iets is voorgevallen.
Ik doelde op de vraag of er wellicht iets tussen de kinderen was voorgevallen, niet zozeer waarom ze niet was uitgenodigd.