Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend trots ben op mijn dochter
Ze zit nu in groep 2 en is een slimme eigenwijze dame. Heel veel kinderen mogen Patricia. Ze speelt iedere dag met allerlei verschillende vriendinnetjes na school. Werkelijk iedereen in de klas is haar maatje. Ze gaat zelfs om met de jongens. In de pauze rennen ze dan achter elkaar aan.
Het gevolg hiervan is dat we meerdere keren per maand een verjaardagsuitnodiging krijgen
Voor Patricia is dat fantastisch, maar ik houd niet van verjaardagen. Ik ben het beu om wenslijstjes geappt te krijgen en naar cadeaus te speuren. Ik ben het zat om haar regenlaarsjes te zoeken, omdat het een bosfeest is. Of om een regenjas mee te geven, omdat het kan gaan regenen. Omdat Patricia nog zo klein is, vragen de ouders meestal andere ouders nog even binnen voor een drankje of een stukje cake. Ik heb daar geen zin in, maar voel me wel sociaal verplicht. Dus dan zit ik aan een vrolijk versierde tafel zo snel mogelijk mijn drankje naar binnen te klokken.
Eigenlijk heb ik niets met deze verjaardagen te maken
Ik moet harder worden en ‘nee’ leren zeggen voor mezelf. Daarbij komt dat Patricia dus vaak weg is, op een feestje. Ik wil haar eigenlijk wat meer thuis hebben. Dus ook voor mijn dochter moet ik af en toe ‘nee’ zeggen. Daar is mijn dochter het niet mee eens. Zij wil naar iedere verjaardag. Hier een weloverwogen keuze in maken, vind ik lastig. En stel dat ik soms zeg dat Patricia niet kan, bij wie komen we wel en bij wie niet? Ik vind het allemaal heel moeilijk, terwijl dit iets makkelijk en leuks moet zijn.
Ik besef me dat het een luxeprobleem is
Sommige kinderen worden weinig tot nooit uitgenodigd. Dat is verschrikkelijk. Een ècht probleem. Dat besef ik me heel goed. Desondanks zit ik vaak in ongemak en doe ik dingen tegen mijn zin in. Dat is ook niet goed. Daarbij wil ik een goed voorbeeld voor Patricia zijn. Weer zit ik met vragen: “Hoe doe ik dat: een goed voorbeeld zijn?” Ouderschap is zo lastig. Toen ik zwanger was, had me nooit voorgesteld met zulke dingen bezig te zijn. Bespottelijk ook.
Ik vraag me vaak af: “Hoe zouden andere ouders dit oppakken?”
Ik hoor graag meningen of tips. Ligt het probleem bij mij? Moet ik me er overheen zetten en alles opzij zetten? Of moet ik iets doen zodat ik me ook gemakkelijk voel?
TARA
Allereerst: voor je het weet is de kindertijd voorbij. Jezelf niet te druk maken is het beste. Gewoon gaan.. je weet ook helemaal niet of dit zo blijft tot en met groep 8
ten tweede: ik zou mijzelf meer ‘ zorgen ‘ maken om zelf het feestje te moeten organiseren. of nou ja zorgen. maar ga je bijvoorbeeld iedereen terug uitnodigen? bij mijn dochter hebben we op een gegeven moment de knoop doorgehakt. Gewoon alle meiden gevraagd. Maar ja dat waren er 10. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als het er 15 waren.
en als laatste: het is al eerder gezegd. Probeer je eens in te denken dat jouw kind nooit of bijna nooit wordt uitgenodigd en soms zelfs als enige jongen of meisje niet wordt uitgenodigd. Het is onze zoon overkomen. Dat is zo afschuwelijk.. er was nog meer afschuwelijk. Bijvoorbeeld dat hij elke dag werd gepest. Gelukkig is het op een andere school veel beter gegaan. Echt ik heb zonder morren mijn dochter naar haar feestjes gebracht en cadeautjes gekocht.. stop met miezemousen
wees dankbaar dat je ern kadootje kan kopen en dat je dochter uitgenodigd word. De tijd gaat snel en over ern paar jasr hoef je haar niet meer te brengen en koopt ze zelf de kadootjes. en sociaal doen tegenover andere ouders maakt je niet een slechter mens, integendeel.
wat mij een tijd gehlopen heeft om, als ik iets voor de kinderen moest doen, omdat het er nou eenmaal bij hoorde ( zwemles vreselijk, soms koken enz), tegen mezelf te zeggen, ok je vindt dit niet leuk/ fijn, of zelfs vreselijk om te doen, maar dit “moet” nu, omdat ik de keuze heb gemaakt om moeder te zijn.
Maak van je dochter geen poppetje. geniet er van dat zij lekker haar ding kan doen.
minder egocentrisch zijn.
Een kindje heb je te leen, niet voor jezelf. Zorg dat zij terug kan kijken op een fantastische jeugd. Daar hoort ook loslaten bij.
Dan wordt je later beloont met een evenwichtige dochter die, ook als ze groot zijn graag thuis komen.
Doen ze niet meer aan verjaardagboxen bij de speelgoedwinkel? Dat deden die van mij wel. Genoeg cadeautjes uitzoeken, voor verschillende portemonnees, dus goedkopere en ietsje duurdere. Dat gaat in een box in de speelgoedwinkel.
Dan zet je vervolgens op de uitnodigingskaart dat er bij de speelgoedwinkel een box is waar ze cadeautjes uit kunnen zoeken voor het feestje. Vervolgens werden de feestjes gelijk vanaf het schoolplein geregeld, dus een feestje, door de weeks, gelijk vanuit een schooldag. Van 14-17/18uur, afhankelijk of er nog gegeten wordt. Daarna werden ze allemaal thuis afgezet.
Geen gedoe met bij elkaar ‘verplicht’ binnen komen. Ik trok dat ook niet.
Bij elkaar spelen, net zo. Dat werd op het schoolplein geregeld en even besproken of ik ze op haal of dat zij ze thuis brengen…
Ik las dat je ongemak voelt, maar de conclusie zou denk ik niet moeten ijn dat je dochter niet gaat, ik denk dat het ongemak aan jouw kant opgelost kan worden.
Één van de dingen is het jezelf zo makkelijk mogelijk maken:
Maken ze geen lijstjes in jullie klas? Dan is het niet meer dan op de link klikken en kopen. Bij ons doen ze ook heel vaak een gezamenlijk cadeau zodat het kind wat groters kan krijgen dus dan ben je helemaal maar 1x per zoveel tijd aan de beurt. Als ze geen lijstjes maken (met evt wat groters ook), zou ik dat gewoon vragen aan de ouders joh. Ik heb zelf ook geen tijd om uren te zoeken voor elk cadeau, dus ik snap dat je dat teveel wordt.
Naar de feestje zal ik je kind wel laten gaan, meestal zijn de feestjes op die leeftijd maar een paar uurtjes en dan heb je de rest van de dag toch nog? Hoe dan ook is het leuk voor je kind. Ga gewoon niet naar binnen als je dat niet wil, daar zal je echt de enige niet in zijn. Of doe het nog handiger, spreek met een andere ouder die in de buurt woont af dat de één brengt en de ander haalt. Zo hoef je ook maar 1 keer. En laat je partner haar ook eens brengen.
Kortom laat haar gaan, maar maak het jezelf zo makkelijk mogelijk.
Als je je nog steeds overwhelmt voelt moet je misschien kijken of er minder op je bordje kan terecht komen, een schoonmaakster, meer hulp etc.
Als het je vooral gaat om het sociale contact ben je met bovenstaande wel een eind denk ik. En vergeet daarbij niet dat je dochter er blijkbaar wel behoefte aan heeft, aan dat sociale contact, dat mag er ook zijn.
Als het is dat je je dochter teveel doet waardoor ze te moe wordt kan je er ook simpel voor kiezen haar een dagje niet te laten afspreken na school, dat zou ik eerder doen dan niet naar feestjes.
” mijn dochter is het hier niet mee eens ” . Groep 2 , hoe oud is dat kind ? Ik heb echt makkelijk praten . Ik heb geen kinderen , maar als ik hoor over al die verplichtingen . Niet iedere ouder wil dit . Dat moet echt gerespecteerd worden.
natuurlijk heeft een kind in groep 2 een mening, dat is toch logisch
Wat fijn dat jou kind populair is. er staan zat oplossingen in de reacties. kadootjes in voorraad hebben. Samen met je kind kopen en haar mee laten kiezen geeft al tihd samen. en leerzaam voor haar. laat haar ook het geld geven.
regenlaarzen en regenjas zijn zo gepakt toch?
Breng je kind en zeg dat je door moet. lekker tihd voor je zelf. Je kibd geniet en jij ook. Nahet feestje is er tijd voor samen.
wat een triest verhaal., not!!!! weet je wat verdrietig is? als je kind nooit wordt uitgenodigd omdat hij “anders “is. dat is pas triest . een kind wat vraagt mama, waarom wordt ik nooit gevraagd. even jezelf opzij zetten en doe wat leuk is voor je kind.
ja ben get met je eens. heb het zelf veel gemist vroeger. dis als mijn dochter gevraagd werd, was ik ontzettend blij voor haar. dus laarsjes pakken en gewoon naar feestje gaan.
Regelmatig vraag ik me af of de problemen die op deze website worden verkondigd echt zijn. Dit artikel is een typisch voorbeeld van: kan toch niet waar zijn? Wat een onzin probleem…. ik kan nauwelijks geloven dat dit een echte moeder is. Als het wel zo is: zoek hulp voor je (parental) burn-out. Als laarsjes pakken al teveel is, is er duidelijk iets meer aan de hand….
Eens, ik denk soms dat als het wel echt is er beter gemoderate moet worden.
mijn hemel wat een reacties… medeleven en inlevingsvermogen is weer ver te zoeken.
het is een lastig vraagstuk: mag een moeder ook zelf wat willen? ik denk ja, maar niet elke keer. een kind hoeft ook niet altijd zn zin te krijgen. en een kind hoeft ook niet alles wat hij maar mogelijk kan krijgen te krijgen.
misschien een nutteloze tip, maar misschien kun je meer denken als “ik WIL dat mijn kind naar feestjes gaat” zo voelt het wellicht meer alsof je er zelf voor kiest om je kind dit te gunnen ipv dat je kind/de omgeving dit van je (over)vraagt. dit helpt mij in elk geval wel iets.
maar mocht je ooit inderdaad wel eens in de zoveel tijd voor jezelf kiezen hierin, dan is het goed om dan er ook van de genieten en niet het schuldgevoel te laten overheersen. ik denk niet dat je dochten over een jaar nog nadenkt over een enkel gemist feestje dus als er een je echt teveel is dan is dat nou eenmaal zo.
maar zoals er al veel gezegd word: het gaat vanzelf weer over… en dan komen er weer andere obstakels.
voor de cadeautjes, jij hoeft dat niet uit te zoeken. je weet dat er meerdere verjaardagen komen, dus je kan van te voren meerdere generieke cadeautjes kopen en dan je dochter er zelf een uit laten kiezen voor het desbetreffende kind.
en je hoeft niet mee naar binnen, en je hoeft ook zeker niet de eigen gezins dingen om de feestjes heen te plannen. soms komt het gewoon niet uit.
Verschrikkelijk mevrouw, wat een ellende!
Hoe kolderiek wil je het hebben?
hallo moeder.
je hebt een sociaal kind.
je hoeft geen cadeautje te kopen.
je kunt een cadeaubon doen.
als je niet sociaal wilt doen op een feestje dan laat je je dochter door een ander brengen.halen..hoeveel wil je je dochter meer zien…wat ga je dan doen?
voor al deze zaken zijn er gemakkelijke oplossingen.
groet sira
Het kan heel belastend zijn, alles om en met een kind te doen. Het is niet verkeerd om grenzen te stellen aan wat het kind van ons als ouders kan verwachten. Daar heeft het later zelf ook profijt van. Dan leert het vroeg dat niet alles om hem/haar draait. Succes!!
idd een ,uxe probleem en telkens zegeningen met een gezonde en leuke dochter,
even sociaal doen en dan genieten van een paar uurtjes voor jezelf.
dit leven hoort erbij met kids
Het gaat ooit een keer over, zo richting groep 7/8.
Dus mijn advies is: zit het uit en geniet er een beetje van. Ik vond het altijd heerlijk namelijk, maar oké de feestjes van mijn dochters waren niet overdreven veel. Hoe doe je het trouwens als ze straks zelf een kinderfeestje gaat geven? Als ze al zo vaak wordt uitgenodigd, vraag je ze ook allemaal terug? Daar had ik op een gegeven moment.wel een grens in gesteld, zoveel kinderen en niet meer.
Elzelien, heb je het ooit gevraagd aan je moeder? ik vind het best verdrietig om te lezen namelijk.
Ja.. ze wist het niet meer. Ik heb het ook een paar jaar voor haar overlijden met haar besproken.
ik ben ook graag op mezelf en niet dol op sociale verplichtingen. kan er erg tegenop zien. ik vrees dat we voor de Kids toch moeten. zelf beperk ik de speelafspraken tot 1 keer per week. ik heb een tweeling en mijn dochter is zoals die van jou. alles meedoen, overal vriendjes. Mijn zoon speelt graag alleen. Maar mijn dochter is ook vaak moe, doordat ze zoveel geeft. Haar wat begrenzen is helemaal.niet erg. Gelukkig had er maar 1 persoon een feestje in jaar klas. Ze zitten in de eerste, beetje waanzin om al zo vroeg met die onzin te beginnen. gewoon familie feestje ja, maar waarom 4 jarigen vrienden feestjes moeten hebben? Ze moeten nog leren vrienden te zijn!
Ik was 5 jaar en werd voor het eerst uitgenodigd voor een kinderfeestje. Om één of andere reden mocht ik niet van mijn moeder. Ik begreep niet waarom.. ik heb gehuild en voelde me machteloos. Ik ben nu met pensioen, maar weet nog steeds hoe het voelde.
Denk niet alleen aan jezelf. Er staan tips genoeg in de reacties. Je dochter is een sociaal kind. Dat is een hele mooie eigenschap. Geniet daarvan.
Ik snap nog dat je een hekel aan verjaardagen hebt maar dit hoort nu eenmaal bij kinderen krijgen en opvoeden.
Alles over hebben voor je kind.
en wat zijn een paar verjaardagen per maand nou.
en het is goed voor het sociale aspect.
Er wordt wel erg vanuit jezelf gedacht. Jij vindt de verjaardagen niet leuk. Probeer jezelf er overheen te zetten en denk niet te moeilijk.
Jouw dochtertje heeft nergens problemen mee. Lekker laten gaan dus!
Nog als aanvulling:
Leuk dat de ouders met de kinderen naar het bos gaan, lekker actief en gezond buiten zijn, hoe kun je jezelf serieus druk maken over regenlaarzen? Ik heb die zo uit onze schoenenbak gepakt. Hetzelfde geldt voor de regenjassen, die pak je toch gewoon van de kapstok af?
Cadeautjes, koop ze al op voorhand, bestel ze online, koop cadeaubonnen, een bioscoopbon als het te veel moeite voor je is.
Denk in oplossingen en niet in problemen.
Jij bent geen gezelschapsmens, maar je kind wel. En na het niet verplichte momentje bij binnenkomst, heb je daarna een middagje voor jezelf, zie de mogelijkheden, niet de problemen.
Ik begrijp dat het overweldigend kan zijn ook met de voorbereiding. En de zorg voor meerdere kinderen als je die ook hebt. Zeker wel leuk om haar wel te laten gaan, maar wel een grens te trekken met bv max 1 verjaardagsfeestje per maand, maar dat ligt er ook aan wie het precies zijn. Ze krijgt daardoor ook een hechtere vriendschapsband met deze kinderen, waar ze altijd naar kan terugkijken. En van tevoren wat cadeautjes inslaan helpt ook die je samen kunt uitzoeken wat te geven. Als je een partner hebt, ook wat delegeren. Succes!
wees bly dat je dochter populair is er zijn zoveel kinderen die dat geluk niet hhebben zolang jou kind er van geniet zet je egoïsme opzij dit kan je verwachten als je kinderen krijgt
ik kan me heel goed voorstellen dat het lastig is. ik ben zelf een vrij introvert persoon en het is altijd dubbel ,aan de ene kant is het leuk en fijn voor je dochter en aan de andere kant is het te druk en teveel voor je als ik het zo hoor. Als ik iets geleerd heb van moeder zijn is dat alles in fases gaat. Ook dit gaat weer veranderen straks. Probeer te genieten van deze periode ,dat ze.zo populair is en dat ze het zo leuk vindt. Probeer ook grenzen te stellen aan wat je zelf aankan. Je hoeft niet overal bij te zijn. als ouders je binnen vragen zeg je gewoon dat je geen tijd hebt. je brengt en haalt haar,dat is genoeg toch? het is lastig om haar niet naar feestjes te laten gaan maar wat misschien wel.kan is in de weekenden bijvoorbeeld wat leuks te doen samen. Plan leuke dingen samen met je dochter en zeg tegen ouders dat je op die dagen niet kan..Probeer een balans te vinden daarin. Succes!
dit gaat van zelf over, als ze 1 a 2 jaar ouder is kan ze op eigen gelegenheid naar die feestjes.
Het woord ‘ik’ komt wel erg vaak voor in dit stukje. “Ik wil niet, ik heb geen zin, ik hou niet van, ik wil, ik voel me verplicht, ik moet nee leren zeggen voor MEZELF”. Heeft iemand je weleens verteld dat zodra je een kind krijgt, het leven niet meer alleen om jou draait? Ik zeg niet dat ze perse naar elk feestje moet, maar haar een feestje ontzeggen omdat jij er gewoon geen zin in hebt is wat mij betreft best wel sneu
@Isa,
ja het woordje “ik” komt vaak voor, omdat zij een probleem heeft en niet haar dochtertje.
Als je kinderen hebt, dan ben je zelf ook nog steeds he erg belangrijk. Als je niet voor je zelf zorgt, kun je ook niet voor je kindje zorgen. Als je geen tip heb, reageer dan niet. Ze voelt zich al schuldig genoeg.
Wat ik zou doen; beperk de verjaardagen. Ik weet niet hoeveel ze heeft, maar als ze bijvoorbeeld 2 uitnodigingen krijgt; dan laat je haar beslissen naar welke ze wilt. En als je haar ophaalt; dan beslis je voor jezelf of je een drankje meedoet. Als je nee zegt, dan is er niks aan de hand.
Je mag als moeder ook best voor jezelf zorgen 🙂
Ik ben het met Lisa eens. Zodra je moeder wordt draait het minder om jou. Veel mensen vinden dat lastig om zich weg te cijferen. Dat zie je op alle fronten (veel werken/kinderopvang etc etc) dat het die moeder teveel wordt is natuurlijk sneu. Maar er staat inderdaad wel veel “ik” in het stukje
Het is wel een luxe probleem, maar nog wel een probleem 😉 Ik vraag mij als eerste af: waarom wil je haar meer thuis hebben? Is dat omdat je dochter erg moe is of het Afreageert als ze thuis komt? Of gewoon omdat je dat zelf gezellig vind? of dat van Hot naar her brengen en halen veel vergt van je? Als je dochter het zelf niet trekt, dan is het goed om een grens te stellen aan hoeveel feestjes/bezigheden ze heeft. Als het vooral is dat je het zelf niet trekt, heb je dan geen partner die kan brengen en halen? en wie zegt dat je naar binnen moet? Ik zou gewoon ‘ nee dankjewel ‘ zeggen. Als alleen ‘ niet mee naar binnen gaan’ niet helpt en je hebt geen hulp met halen/brengen, dan is het ook geen schande om je eigen grenzen aan te geven. Als het diep van binnen eigenlijk alleen gaat om het missen van je dochter.. is dat toch echt een probleem die je niet de hare moet maken.