Het begon al toen Jesse een jaar of 3 a 4 was
We zagen een advertentie voor peutergym bij ons in het dorp. Dat leek ons erg leuk voor Jesse. Hij was niet erg enthousiast. “Dat komt nog wel”, dacht ik. De eerste les viel tegen. Jesse wilde er nauwelijks over praten en direct naar huis. De keer erop ging hij met tegenzin. “Even wennen en even volhouden”, zei ik, “Straks vind je het heel leuk. Wacht maar af”. Maar dat gebeurde niet. Na de vijfde les heb ik Jesse van peutergym gehaald.
Hierna probeerden we judo
Jesse was gek van stoeien met zijn vader. “Dit gaat hij zeker leuk vinden”, zeiden mijn man en ik tegen elkaar. Maar ook dit vond hij niets. Als we vroegen naar de reden, zei hij: “Gewoon, ik wil niet meer”. Dus ook van judo ging hij na vier lessen af. Ik liet het er even bij. Geen clubjes of sport voor Jesse. Ik werd er helemaal chagrijnig van.
Toen Jesse 5 werd moest hij van mij op zwemles
Want ja, alle kinderen moeten kunnen zwemmen in Nederland (waterland). Het was voor zijn eigen veiligheid. Logisch. Ook dit vond hij niet leuk. We hebben hem helemaal moeten motiveren met stickerkaarten en een cadeau in het vooruitzicht bij het afzwemmen. Man, man, man, wat was het iedere week een strijd. Alle ouders keken ons aan. Ook voor mij was het niet leuk meer. Toen Jesse eindelijk zijn A-diploma had gehaald, zette ik hem nergens meer op. Soms opperde ik nog wel eens een idee: dansles, atletiek en voetbal. Jesse veegde het allemaal structureel van tafel.
Ik besprak met Jesse het belang van sport
Hij begreep dat het gezond was. Desondanks wilde hij pertinent nergens op. Dit hield hij vol. Jesse is u inmiddels 8 jaar en wil alleen maar thuis zitten. Het liefste zit hij op de bank met speelgoed, of een boekje. Af en toe speelt hij buiten, maar ik wil zo graag dat hij op een sport gaat en dat een tijd volhoudt. Niet alleen omdat bewegen goed is, maar ook omdat hij dan leert dat hij ergens goed in kan worden. Ik wil dat hij leert omgaan met trainen, wedstrijden en competitie. Ik heb het gevoel dat hij zoveel mist. Jesses vader is er klaar mee. “Zolang het niet uit Jesses mond komt, zetten we hem nergens op en brengen we hem nergens heen”, zegt hij steevast. Ik heb het gevoel dat we schaakmat staan. Jesse heeft en houdt nu zijn zin.
Als ik hem zo onderuitgezakt op de bank zie, krijg ik buikpijn
Ik vraag me telkens af: “Waarom is Jesse niet te motiveren?”. Op school gaat het goed. We hebben absoluut niets te klagen. Maar onze zoon komt buiten school nauwelijks tot beweging. Het baart me soms zorgen. Ik weet niet zo goed hoe ik hier verandering in krijg, zonder er wéér een strijd van te moeten maken. Niemand zit daar op te wachten….
JACKY
Jammer dat je het geluk van je zoon niet voorop stelt. Jouw kind heeft geen behoefte aan sport of spel buiten school om. Waarom ben je hem dan zo aan het pushen. Laat hem eens in zijn waarde en accepteer hem zoals hij is. Hij wil dit niet. Wat snap je er niet aan?
Sporten papa en mama zelf? Geven zij daarin het goede voorbeeld? Dat is uit het verhaal niet duidelijk..
Stoeien met papa vind hij leuk, ga in het weekend lekker als gezin een eindje fietsen of lopen. Ga lekker met hem naar de speeltuin en doe zelf actief mee.
Mijn moeder wilde mij ook altijd maar op een sport en ik had er echt een extreme hekel aan. Zelf deed mijn moeder niks aan sport, dus kreeg ik zelf ook het idee van ‘waarom moet ik als jij niet moet?’ waarmee ik ook niet echt een voorbeeld had wat mij mogelijk had kunnen motiveren.
Ga eerst eens bij jezelf na waarom het zo belangrijk is voor jou. Is hij echt ongezond als hij niet sport, of doet hij andere dingen die hem gezond maken? Geven jullie als ouders wel het juiste voorbeeld hierin?
In ieder geval gaat je kind dwingen niets helpen hierin en kan dit mogelijk een knel geven in de relatie tussen jullie.
laat hem lekker rustig op de bank zijn ding doen. ik was vroeger ook het liefste thuis mijn moeder wilde mij ook op allerlei verenigingen doen en dat hield ik hooguit een keer vol. Desondanks ben ik prima terecht gekomen.
Wat een vreselijke manier om met je kind om te gaan…je eigen ideeen op hem te duwen. Wel eens 1 seconde nagedacht?? Misschien heb je een introvert kind dat graag rustig leest en speelt. Prachtig toch?
okee…. super rare reactie….
heb je weleens gedacht aan trampolinespringen ,steppen,een balspel op vakantie en een fiets of wandeltocht dat niet erg lang duurt en een duidelijk doel heeft?(winkel,speeltuin,etc.).en praat eens met de leerkracht over sport en spel op school.
wat een onzin, omdat zij wilt dat een sport moet doe en niet wil word ze chagrijnig, niet ieder kind is voor sport of andere dingen, en als hij nu gewoon thuis met een boekje op de bank wilt zitten laat hem. er word niet verteld of papa en mama zelf sporten