Tot voor kort was de WhatsApp-groep van de kleuterklas van mijn dochter Betsy een onschuldige verzameling van speelafspraakjes, foto’s van kunstwerkjes en reminders voor feestdagen op school. Maar zoals ik onlangs ontdekte, kunnen zelfs de meest onschuldige platformen ineens in een dramashow veranderen. Pak jij ook de popcorn erbij?
In het begin was onze appgroep gezellig en erg gemakkelijk
Het hielp ons, drukke ouders, om geïnformeerd te blijven. We deelden tips, coördineerden carpoolschema’s en ondersteunden elkaar door de ups en downs van het opvoeden van kleuters. Het was een soort van digitaal dorp, en ik voelde me gelukkig om deel uit te maken van zo’n hechte gemeenschap.
Het begon allemaal met een onschuldig bericht
Celine, een van de moeders, plaatste een foto van de kinderen die in de modder speelden tijdens een schooluitje. “Zo leuk om ze zo vrij te zien spelen!”, appte ze. Wat volgde was een stroom van hartjes en lachende emoji’s. Maar toen, uit het niets, plaatste Marjella, een andere moeder, een bericht dat ons allemaal verraste. “Ik vind het eigenlijk niet zo gepast dat ze zo vies worden op school. Kunnen ze niet wat netter spelen?”
Marjella’s opmerking ontketende een kettingreactie
Sommige moeders sprongen in om te zeggen dat spelen in de modder juist goed was voor de ontwikkeling, terwijl anderen Marjella’s zorgen deelden over de hygiëne en de extra was die het met zich meebracht. “Ik denk dat we ons moeten focussen op het plezier dat ze hebben”, probeerde ik diplomatiek in te grijpen. “Een beetje vuil is toch niet het einde van de wereld?”, stond een moeder mij bij. Maar mijn poging tot vrede werd snel overschaduwd door een verdeeldheid.
Binnen een uur was onze eens zo vreedzame appgroep veranderd in een slagveld van meningen en hatelijke opmerkingen
Sommige moeders begonnen zijdelingse discussies te voeren in privé-berichten, terwijl anderen openlijk hun frustratie uitten in de groep. Het ging over te drukke gezinslevens en te veel extra was. Van goede voorbeelden geven tot gespreksvoering met je kind. “Hebben we echt niets beters te doen dan ruzie maken over modder?”, vroeg Sandra, altijd de vredemaker, in een poging iedereen te bedaren. Maar de discussie zat er helemaal in en leek niet te stoppen.
Net toen ik dacht dat het niet erger kon, gooide Fleur, de klasse-assistent en ook lid van onze appgroep haar eigen bom
“Als jullie echt bezorgd zijn, waarom komen jullie dan niet zelf een dag helpen op school? Dan zien jullie zelf hoe belangrijk dit soort activiteiten is voor jullie kinderen.” Wat ze appte was onverwacht, maar effectief. Plotseling waren de toon en richting van het gesprek veranderd. Moeders begonnen zich inderdaad aan te melden om te helpen, nieuwsgierig naar de dagelijkse routine van hun kinderen tijdens schooltijd.
Na een paar dagen, begonnen de berichten in de appgroep weer positief te worden
Moeders die hadden geholpen, deelden hun ervaringen en leuke foto’s. We gaven elkaar weer complimenten. De explosie in onze appgroep had ons, ironisch genoeg, dichter bij elkaar gebracht. We zagen dat achter elk scherm een bezorgde ouder zat die alleen maar het beste wilde voor haar kind. In the end zijn we allemaal hetzelfde.
Vrouwen en drama over iets maken is om je te bescheuren.
Ben blij dat mijn kleinzoon soms als een thuiskomt en onder de modder zit.
De douche/bad en wasmachine zijn gewillig.
De huidige generatie ouders gedragen zich liever als curling ouders, en behandelen hun kinderen liever als verwende prinsjes en prinsesjes.
Op een regenachtige middag stond ik op het schoolplein te wachten om mijn 6 jarige kleinzoon op te halen.
Zijn zusje van 2 had ik bij me en liep heerlijk door de grote plassen te dansen.
Er kwam een moeder naar me toen om me daar op te wijzen ! Ik keek haar verbaasd aan en zei : Ja? En?
Haha, voor altijd een ontaarde oma 😂
Amai, wat een drama over een extra was die gedraaid moet worden. Mijn zoon zat afgelopen schooljaar in het derde leerjaar ( groep 5 voor de Nederlandse lezers) en die stond soms stijf van de modder ( trapt graag een balletje, ook als het regent). De was is er goed voor.
Waarom reageren op zulks een bericht/bommetje?
Negeer zulks en je geeft geen verdere energie en het vuurtje dooft vanzelf.
nu weet ik weer waarom ik niet in zo ’n groepsapp zit…….
Geef je kinderen kleding aan die vies mogen worden, tijdens een schooluitje. Het is geen modeshow, laat ze lekker spelen.
Sandra was dus altijd al de vredemaker in de onschuldige groepsapp…
Jaren lang een echte kleuterleidster geweest vanuit de vroegere aparte opleiding.
Nog geen mobieltjes, dus ook niet zulke problemen. Wist niet wat ik las.
Saai artikel en saai “drama” om niks.
Kinderen horen te spelen, vies te worden en plezier te hebben. Ze horen niet na te denken over dat extra wasje wat gedraaid moet worden of over hygiëne.
Was het nou Marjella of Vera 😉
Het leest als een Amerikaans artikel, het is vast vertaald.
Hoe dan ook, kun je wel veel drama’s in je leven hebben als je zo’n whatsappdiscussietje over modder al als explosief ziet.
Ik lees het als dat er ook een Vera nog in de groep zat. Marjella had namelijk geen opmerking over hygiëne.
Indien vertaald wel goed gedaan (zou wel jammer zijn), erg typische Amerikaanse zinnen ontbreken.
daarom doe ik niet aan app groepen, gezeik om niks
Ik speelde als driejarige eens in een modderput in de tuin bij mijn tante in Limburg. Toen ze ontdekte hoe de buurjongens en ik ons hadden vies gemaakt werd ze boos en gaf me een pak slaag. Helemaal fout…. Tantes mogen niet slaan, ouders ook niet maar dat was toen nog wel wat meer gewoon. Dat was een complete vertrouwensbreuk.
Ik wilde nooit meer naar haar toe. Pas veel later op volwassen leeftijd ging er een onsje van dat trauma af toen ik begreep dat ik niets verkeerds had gedaan, maar gewoon een gezonde ontwikkeling doormaakte.
liever elke dag een extra machine draaien dan de kids weerhouden om kind te zijn en moeten denken om hun kleding die vies wordt met spelen.
Op basis van mening kun je worden beoordeelt en vaak zegt dit niet eens zoveel over jouw en dat maakt het meteen interessant. Veroordeling moet gebeuren op basis van feiten en daar gaat t nogal eens mis.
vaak zijn het de kakkers die zo zeuren