“Mijn man kreeg een opvallend appje, wat ik las toen ik verder keek sloeg in als een bom”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Ik had nooit gedacht dat mijn man dit kon doen

Het was de dag die mijn hele leven veranderde. De dag dat ik erachter kwam dat mijn man, de man met wie ik al 15 jaar van mijn leven deel jaren, mij had bedrogen. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Ik kon in eerste instantie niet meer helder denken. Hoe kon dit gebeuren? Hoe kon hij, de man die me altijd vertelde hoeveel hij van me hield, de intimiteit met een ander opzoeken? 

Mijn eerste ingeving was weg gaan

Toen ik het ontdekte, wist ik niet wat ik moest doen. Mijn eerste ingeving was om mijn spullen te pakken en weg te gaan. Naar mijn moeder of een vriendin, naar een hotel op zijn kosten. Ik wilde afstand nemen, weg rennen van de pijn die hij me had aangedaan. Maar ik bleef. Misschien klinkt het voor de buitenwereld alsof ik zwak ben, alsof ik geen respect voor mezelf heb. Maar het bleek veel ingewikkelder dan dat. Geloof mij.

Diep van binnen wist ik dat ik niet alles op wilde geven

Het idee om weg te gaan heerste vooral in de eerste weken na mijn ontdekking. Ik wilde wraak, ik wilde hem laten voelen wat ik voelde. Maar tegelijkertijd, ergens diep van binnen, wist ik dat ik niet zomaar alles kon opgeven. Het leven dat we samen hadden opgebouwd, onze vrienden, ons huis en natuurlijk onze hond Jim. De herinneringen aan al onze mooie wandelvakanties, onze gedeelde hobby, onze wens voor een vakantiehuis in de bergen. En nog meer dromen die we deelden voor de toekomst. Ze waren eigenlijk te belangrijk om zomaar weg te gooien.

Het was een simpele ontdekking

De dag dat ik erachter kwam, zal ik nooit vergeten. Het was geen grootse confrontatie of een dramatisch moment zoals je dat in films ziet. Nee, het was een simpele, alledaagse ontdekking; een berichtje op zijn telefoon dat ik per ongeluk zag toen hij zijn telefoon op de eettafel liet liggen. Het was niets expliciets, maar het was genoeg om de alarmbellen te doen rinkelen. Meestal kijk ik er niets eens naar, als het iets belangrijks is ga ik er vanuit dat hij het mij vertelt. Maar toch keek ik dit keer, geen idee waarom. Met trillende vingers scrolde ik door de berichten. Het werd me al snel duidelijk: hij had al een tijdje contact met haar en sprak zelfs een aantal keer met haar af, als ik de berichtjes moest geloven. Bizar, het leek wel een slechte film.

Ik raakte verstijfd van schrik

Ik weet nog dat ik verstijfd was van de schok. Ik was niet de vrouw die in paniek haar spullen pakt en het huis verlaat. Gek genoeg barstte ik ook niet direct in tranen. In plaats daarvan was er een kille leegte, een stilte in mijn hoofd terwijl ik probeerde te begrijpen wat ik zojuist had ontdekt. Misschien was ik in een soort shock? Ik weet het me geens eens meer goed te herinneren hoe ik me echt voelde om dat moment.

Ik confronteerde hem direct

Toen hij die avond thuiskwam, kon ik het niet langer inhouden. Ik confronteerde hem. “Bas, ik heb berichtjes gelezen op je telefoon..” Meer hoefde ik al niet te zeggen. Zijn ogen werden groot, hij wist dat hij betrapt was. En toch, in plaats van woede of schaamte, zag ik vooral spijt en angst in zijn blik. Hij smeekte me om te blijven, om naar hem te luisteren, om hem nog een kans te geven. Ik zag de tranen in zijn ogen staan.

We hadden zoveel meegemaakt met elkaar

Het is gemakkelijk om vanaf de zijlijn te zeggen: “Ga bij hem weg.” Velen zouden dat doen. En geloof me, het was ook mijn eerste gedachte. Maar toen ik daar zat, tegenover de man met wie ik zoveel deel, voelde het niet zo eenvoudig. Ik was boos, ontzettend boos, dat zeker. En ontzettend teleurgesteld, maar er was meer dan dat. We hadden samen zoveel meegemaakt, zoveel moeilijke periodes doorstaan, en ook zoveel moois meegemaakt. Ik wilde dit, gek genoeg, niet nu door dit voorval opgeven.

Eigenlijk waren we al een tijdje uit elkaar gegroeid

Mensen praten vaak over verraad alsof het zwart-wit is. Maar voor mij was het na goed erover nadenken allesbehalve dat. Ons huwelijk was niet perfect. We waren eigenlijk al een tijdje uit elkaar gegroeid, zonder dat we het misschien echt wilden toegeven. Ik was druk met mijn carrière, hij met de zijne, onze kinderwens voorlopig nog uitgesteld, en we verloren elkaar ergens onderweg. Het deed veel pijn om dat te erkennen, want het voelde alsof ik ook ergens faalde.

Ik geloofde erin dat ons huwelijk nog niet voorbij was

Na vele slapeloze nachten, lange gesprekken met vriendinnen, en uren van nadenken, besloot ik om te blijven. Niet omdat ik zwak ben of omdat ik niet beter verdien, maar omdat ik geloofde dat ons huwelijk nog niet voorbij was. Ik geloofde dat we nog iets konden herstellen. Hij was meer dan bereid om te werken aan de fouten die hij had gemaakt, en ik moet gaan ervaren of ik hem kan gaan vergeven.

Liefde is niet perfect

Het betekent niet dat het makkelijk was. Wat me uiteindelijk door deze periode heen helpt, is het besef dat liefde nooit perfect is. Mensen maken fouten, soms verschrikkelijke fouten. En hoewel ik nooit had gedacht dat dit ons zou overkomen, is het toch gebeurd. Ik weet niet of ik hem ooit volledig zal kunnen vergeven. We bouwen nu langzaam weer op wat we samen hadden en nog steeds hebben, daar ben ik van overtuigd, met vallen en opstaan.

SUSAN

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.