Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Patrick was pas net gestart op de basisschool
Het is mijn vrije dag. De eerste in lange tijd, en ik had mezelf voorgenomen om eindelijk eens iets voor mezelf te doen. Geen huishoudelijke klusjes, geen boodschappen, gewoon even ontspannen. Met een kopje thee en een spannend boek zat ik op de bank, genietend van de zeldzame rust in huis. Patrick, mijn zoontje van vier, was sinds twee maanden op school. Hoewel het soms nog wennen is voor hem, lijkt hij het er goed naar zijn zin te hebben. Hij was lekker aan het spelen mey zijn vriendjes, ten minste dat dacht ik.
Ik dacht dat er werd aangebeld voor een pakketje
Net als ik helemaal in mijn boek zit, gaat de deurbel. Meteen schiet de gedachte door mijn hoofd: eindelijk, mijn pakketje met nieuwe schoenen! Ik sta op en loop naar de voordeur, benieuwd naar het pakket dat ik eigenlijk gisteren al verwachtte. Maar op het moment dat ik de deur open, verstijft mijn hart.
Ik ben buiten adem van de schrik
Voor me staat niet de bezorger met mijn langverwachte schoenen. Nee, voor me staat Patrick, mijn kleine mannetje, hand in hand met een vreemde vrouw. De schrik slaat me om het hart. “Patrick? Wat doe jij hier?!” vraag ik, bijna buiten adem van schrik. Hij hoort op school te zijn! Het is nog lang geen tijd om hem op te halen. Mijn hart bonkt in mijn keel terwijl ik de vrouw aankijk, die me met een hele serieuze blik aankijkt.
Patrick blijkt mee te zijn gegaan met een vreemde mevrouw
“Ik heb hem op straat gevonden,” zegt ze. “Hij was helemaal alleen en vertelde dat hij naar huis wilde en dat zijn huis dichtbij was. Ik dacht dat het veiliger was om hem naar huis te brengen, dus hij is bij mij in de auto gestapt en heeft me de weg gewezen.” Ik staar naar Patrick, mijn hoofd duizelt. Hoe kon dit gebeuren? Hij is pas vier jaar!
Wat als hij verdwaald was of erger?
Mijn gedachten razen door mijn hoofd. Hij wilde van school naar huis rennen, dat is zo’n anderhalve kilometer. Wat als hij verdwaald was? Wat als er iets met hem was gebeurd? Wat als de verkeerde persoon hem had aangesproken? De angst en woede kolken door mijn lichaam, maar ik probeer kalm te blijven.
Ik besluit direct school te bellen
“Bedankt, bedankt dat u hem veilig naar huis heeft gebracht,” zeg ik tegen de vrouw. Haastig sla ik haar nummer op. Ik kan nu geen normaal gesprek voeren om verdere details te achterhalen. Ze knikt en verdwijnt, maar mijn zorgen zijn enorm. Met trillende handen bel de school. Mijn gedachten zijn een chaos, maar één vraag dringt zich steeds dan naar voren: hoe kan het dat niemand van school mij heeft gebeld? Dit kan je toch niet verzwijgen voor ouders. Ik voel de boosheid in mij met de seconde sterker worden.
“Patrick is thuis!”, roep ik
Het voelt als een eeuwigheid voordat ik de juf eindelijk aan de lijn krijg. “Waarom hebben jullie mij niet meteen gebeld? Ouders horen hier direct van op de hoogte te worden gesteld!”, roep ik meteen zodra ik haar naam hoor. Ik hoor een aarzeling aan de andere kant van de lijn. “Patrick is thuis,” zeg ik, mijn stem hoog van de spanning. “Hij is weggelopen van school!”
Ik ben compleet verrast door wat de juf zegt
Er valt eerst een korte stilte. “Ik vind het vreselijk om dit te moeten zeggen, maar naar mijn weten zat hij gewoon in de klas. Anders had ik natuurlijk direct gebeld. Oh wat ontzettend erg is dit…”, zegt de juf. De woorden snijden door me heen als een mes. Hoe is dit mogelijk? Ze hebben hem niet gemist? Mijn zoon van vier jaar die pas net op school zit? Een jongste kleuter die nog in zijn wenfase zit! Mijn kind is zomaar verdwenen, en niemand heeft het gemerkt? Woede en ongeloof wellen op. Hoe kon dit gebeuren?
Het bleek dat Patrick naar de gang moest om rustig te worden
Nadat ik woest heb opgehangen, kijk ik naar Patrick, die inmiddels vrolijk aan het spelen is, alsof er niets is gebeurd. Hij vertelt dat hij straf kreeg en even moest nadenken en rustig worden op de gang. Hij was het hier niet mee eens en besloot toen naar huis te lopen. Ik weet dat Patrick nooit had mogen weglopen, en we hebben daar diezelfde middag een streng gesprek met hem over gevoerd. Maar de verantwoordelijkheid ligt ook bij de school.
Dit had niet mogen gebeuren
Dit had niet mogen gebeuren. Het feit dat hij zomaar zonder opgemerkt te worden het schoolterrein heeft kunnen verlaten, maakt me misselijk. Dit voelt niet veilig meer. Ik ben compleet uit het veld geslagen. Wat als die vrouw hem niet had gevonden? Wat als hij door iemand met kwade bedoelingen was meegenomen? Het vertrouwen in de school, en vooral in de juf, was volledig weg. Hoe kan ik mijn kind met een gerust hart nog naar die school sturen als ze niet eens in de gaten hebben wanneer hij wegloopt?
Maar wat nu?
Het is de enige school in de wijk, hier gaan al zijn vriendjes en vriendinnetjes uit de buurt naartoe. Als ik hem daar weghaal, haal ik hem ook weg van onze en vooral zijn sociale kring. Maar aan de andere kant: kan ik hem daar nog met een gerust hart heen sturen?Mijn hoofd tolt nog steeds van de vragen en twijfels.
Mijn vertrouwen is flink geschaad
Ik kreeg direct voor die middag na schooltijd een uitnodiging van de directeur. De juf zat met rode vlekken in haar nek te vertellen wat er waarschijnlijk gebeurd is. ‘Waarschijnlijk’, want zeker weten dat doet niemand. Het is nu een week later en ik moet alles nog steeds laten bezinken. Wat ik ook besluit, één ding weet ik zeker: dit vertrouwen is gebroken, en dat zal niet zomaar terugkomen.
MARINKA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
in mijn tijd werden wij in een hoek van de klas geplaatst als wij iets deden wat niet MOCHT…in zicht van iedereen zonder de mogelijkheid om weg te lopen…dus WAAROM doet men dat nu NIET???
Ik liep vroeger als klein kind heel erg vaak weg, ik ging lekker op ontdekkingstocht. ik wist zelfs te ontsnappen als ik met een tuigje vast in de tuin aan het spelen was, dus mijn moeder was er al redelijk aan gewend tegen de tijd dat ik naar school ging.
In de kleuterklas ben ik ook een keer weggelopen. Het enige dat ik me kan herinneren is dat de juf mij thuis ophaalde. Ik zat achter het huis in de tuin, want er was niemand thuis. ik vond het zo leuk om bij haar achterop de fiets te mogen.
Ik snap heel erg goed dat je je als moeder wezenloos schrikt, zeker als je kind dit gewoonlijk niet doet. Gelukkig weet je nu dat hij de weg naar huis en naar jou weet te vinden.
Ik vind het ook sneu voor de juf, want het is niet alsof ze dit moedwillig heeft gedaan. Ze heeft zo ontzettend veel kinderen in de klas, dat ik best snap dat je misschien niet meteen door hebt als er een kleintje tussenuit glipt.
De klassen zijn tegenwoordig echt veel te groot. Het is voor 1 persoon onmogelijk om altijd alle 30 kinderen in de gaten te houden. Dan kom je niet meer toe aan les geven, want dan ben je de hele dag alleen maar aan het tellen.
veel meegemaakt op school, meisje ging in de wc de piemel van zoonlief inspecteren en onder dwang moest hij samen plassen.
andere kind kies uit de mond doordat juf de klas alleen liet en hij werd uitgedaagd waarna hij met zijn mond op het stalen tafel onderstel terecht kwam.
30 kinderen in een klas, het is de overheid die denkt dat dit allemaal kan.
Ik ben zelf ook moeder van 2 kinderen en oma van 5 kleinkinderen. Het is duidelijk, scholen laten steken vallen. En het zou vreselijk zijn als het één keer onherstelbaar fout gaat met jou kind. Elke keer als zoiets gebeurt. Is het immers 1x te veel en wordt het gevoel van veiligheid ondermijnd. In zo een situatie denk ik dat ouders misschien Spitsgroepen zouden kunnen/moeten oprichten. Kerntaken: bij toerbeurt in springen op school op spitsmomenten in dit soort situaties. En voorspelbare momenten waarbij docenten het overzicht kwijt kunnen raken inventariseren en agenderen. Te starten in de laagste en grootste klassen. Ja het kan je een uur extra per week kosten maar ook je leven lang dagelijks diep verdriet besparen. Samenwerking door scholen met spitsgroepen helpt de school reflecteren, leidt voor hen tot grotere alertheid en meer participatie van ouders . Win win!
ik ben ook een keer weggelopen van de kleuterschool, zo heette dat toen nog. Was denk in 1969, ik ben van 1964. Ik had straf gekregen met een paar andere jongens en we moesten achterblijven in het speellokaal. Ik weet het nog precies, ik was boos, vond het niet eerlijk en besloot naar huis te gaan want het duurde maar lang. Ik ben helemaal door het stadje IJlst gelopen, grote weg en spoor over, langs de dijk naar de boerderij. Mijn vader was in het land bezig en zag mij lopen. Schrok zich natuurlijk rot, bracht mij thuis en mn ouders dus boos naar school. Juf was ons totaal vergeten en kwam er achter toen mijn ouders op school kwamen geloof ik. Daar is toen ook wel een goed woordje met de juf gesproken denk ik.
helaas ook meegemaakt maar mijn zoon liep naar huis .ruim 2 km en ik bozer dan boos omdat hij een snelweg en autowegen over moest steken ik wacht stel hij zou aangereden worden , of dood gereden of meegenomen door een vreemd ik heb echt die juf echt bij jaar blouse gepakt . omdat ik vooraf meerdere keren gezegt hand dat ik hem zou ophalen . pfff. ik ben in mijn leven nog nooit zo bood geweest.
Mijn zoon van 5 is moest bij gym even naar de kleedkamer afkoelen. Hij is met een vriendje uit t raam geklommen en ze zijn een drukke snelweg overgestoken. Ze hadden dood kunnen zijn. Juf miste hen bij t omkleden. Ik kon het de juf niet kwalijk nemen. Het is schier onmogelijk 30 kleuters in je eentje in de gaten te houden. Basisonderwijs is nu eenmaal geen topprioriteit in Nederland.
Irma, jouw opmerking (Q) Joris is zelf nog maar 12 volgens mij met zo’n redenering (U) klinkt ook als die van een twaalfjarige….
Als invaljuf telde ik de kinderen in de klas na het even spelen buiten op een open schoolplein.
Meteen miste ik de jongen en naar zijn huis gebeld.
“O, hij is al 5 min thuis, ik dacht, kijken of de juf hem mist”
Natuurlijk ben ik van mening dat dit niet had mogen gebeuren. Een kind mag niet zomaar de kans hebben om de school te verlaten.
Maar verplaats je ook eens in de juf.
Tussen april en zomervakantie is een groep 1/2 vol. De net 4 jarige kinderen zitten tussen de 5 en 6 jarige. Er is geen geld en leerkracht om halverwege het schooljaar een extra groep op te starten. Zelf ben ik ook juf. Mijn groep telde in mei 30 kinderen. Er wordt in de gang gespeeld, in de klas en er gaan kinderen naar het toilet. Zelf ben je aan het knutselen met 6 kinderen. Dan heb je niet steeds alle kinderen in beeld. Ze kunnen naar boven gaan of de gang door naar het schoolplein. Een oplossing is kleinere klassen. Niet meer dan 24 onder de hoede van 1 leerkracht!
Of de kinderen die 4 worden in de periode maart /juli pas naar school laten komen na de zomervakantie. Dan is de groep weer kleiner omdat dan de groep 2 kinderen naar groep 3 zijn gegaan. Kinderen van 4 jaar zijn nog niet leerplichtig. Na de zomervakantie starten ze dan in groep 1. Ze hebben dan net als de kinderen die 4 jaar worden in september ook 2 kleuterjaren. Kansen gelijkheid. Alle kinderen groep 1 en groep 2. En dus geen instroom van januari tot juli . Dat zal rust geven in een groep 1/2 . Kinderen zitten dan niet in overvolle klassen waar ze de aandacht met nog 29 andere kinderen moeten delen.
Deze kinderen blijven dan in de kinderopvang tot na de zomervakantie. Op de dagen dat ze niet op de opvang zijn, lekker thuis. Geniet van je kind. Ze zijn maar zo kort klein!
buitendeuren van kleuterklas mogen niet op slot! Maar moeten val deuren zijn dat als er iets is alleen de juffen de deuren open krijgen door er tegen aan te lopen. In de horeca is dat verplicht waarom niet op scholen?
Ooit, zeker 18 jaar geleden, kwam ik op de school waar mijn oudste zuster werkte. Op de gang waaraan haar klas lag, zat een huilend kleutertje. Ik(moeder en oma) ging naast het kereltje zitten en vroeg naar zijn verdriet. Snikkend vertelde hij dat hij door de juf, mijn oudste zuster, op de gang was gezet omdat hij niet goed geluisterd had. ik nam het joch op schoot en kreeg hem rustig. Tot mijn oudste zuster de gang op kwam……..einde van t verhaal: zus razend, kind brullend en ik overtuigd dat schooljuffrouw worden inderdaad NOOIT iets voor mij zou zijn. Dit hummeltje had voor t zelfde geld namelijk zó de school uit kunnen wandelen!
Dit is niet te tolereren, een echte schande, ze moeten mijn niet sussen met smoessen. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ook meegemaakt. Weliswaar ging ze niet naar huis maar stond ze tussen de middag alleen op het schoolplein heel verdwaast om haar heen te kijken. Ze zou overblijven omdat ik een afspraak had in het zkh.
Heel toevallig fietste ik eerder voorbij omdat mijn afspraak korter duurder dan verwacht.
Ik was pislink maar ze deden echt alsof het allemaal wel meeviel.
Het had me geen 2e keer moeten gebeuren dan was ze echt van school gehaald. Dochterlief zegt nu weleens had me maar gelijk van school gehaald want zo leuk was het er niet.
Ik zou myn kind daar weghalen, ik werk in een school vr de bewaking alle deuren nr buiten zyn op slot en als de bel worden de kinderen telkens geteld
Onze zoon ooit tijdens plas pauze ook weg gegaan.
En niemand had hem gemist.
Is in totaal 3xgebeurd,en toen waren we er klaar mee.
Zo ben ik eens gebeld door school dat mijn kind er niet was.. Terwijl ik hem toch echt die ochtend naar school had gebracht. Die hadden ze ook op de gang gezet maar waren dus vergeten dat hij daar zat 🫣
Hoe kan een klein / jong kind de school verlaten!? Deur van ingang dus niet op slot ???, hetgeen betekent dat een ieder ook de school kan binnen komen!
Wij hadden vroeger in Utrecht een hoog handvat aan de binnenkant van de schooldeur ( te hoog voor de kinderen- mocht er plots iets gebeuren konden we toch de school verlaten)! Én een bel voor ‘bezoekers’ tijdens schooltijd! Zat eens een zgn. vader in het spreekkamertje/ tassen van personeel waren doorzocht én.. geld weg!
Veiligheid voor ALLES! Met vooral ook liefde en vertrouwen m.b. t. de leerlingen!
Good Luck.
Een leidinggevende houdt ALTIJD toezicht over de kinderen die hem/ haar zijn toevertrouwd zijn En kind uit het oog laten verdwijnen is not done.
ik weet hoe lastig toezicht houden is: je moet alles overzien, je bezig houden met ruzie, vragen van kinderen, hulp geven,… je kan niet overal zijn. dus: poort op slot. Vraag hulp aan ouders, grootouders, vrijwilligers om je te helpen in de klas, op school. Scholen doen dit te weinig. Hulp vragen is geen zwakte, het is het probleem zien en willen oplossen.
mijn kleinkind van 3 zat op de peuterschool en kroop door een gat in het hek naar buiten , op school hadden ze het ook niet in de gaten , gelukkig dat haar broer daar aan het voetballen was , en haar naar huis toe bracht . er was ook een vijver in de buurt van de school , je moet er toch niet aan denken, dat ze daar na toe zou lopen , mijn dochter is naar de krant gestapt en heeft het hele verhaal in de krant laten zetten , voor iedereen te lezen , zodat ouders weten dat er niet goed op de kinderen word gelet
Patrick, had blijkbaar geen zin in school, en heeft wat amok gemaakt. Daarom moest hij naar de gang schijnbaar. Ik weet dat sommige kinderen behoorlijk wat pit hebben en niet tot bedaren te brengen zijn. Even rustig op de gang zitten is niet perse verkeerd, alleen had de deur bij de kleuters op slot moeten zitten. Zijn wil om naar huis te gaan was blijkbaar zo sterk, dat hij bereid was een vreemde in vertrouwen te nemen, goed dat hij de weg nog wist van 1,5 km naar huis. Best knap voor een kleuter. Zelf heb ik 4 kinderen en 4 kleinkinderen en kan me genoeg verhalen herrinneren van weglopen. Even gesprek op school en met de kleine avonturier, en dan verder.
mijn kleinzoon van toen net 4 jaar ook twee keer van school weggelopen. komt blijkbaar toch voor dat er te weinig toezicht is
nou 35 jaar geleden gebeurde precies hetzelfde met mijn dochter toen ook van 4!!! ik ben een relaxt mens maar de trauma is nooit weggegaan. toen ik jou verhaal las kwam het helemaal weer naar boven!!
nu proberen weer te gaan vertrouwen, hoe moeilijk ook.
Wat moet dat schrikken zijn geweest, ik word er zelf al emotioneel van als buitenstaander, laat staan hoe jij je moet voelen! Ik kan me ook voorstellen dat het vertrouwen nu helemaal weg is en dat je twijfelt.
Een kind van 4 op de gang zetten…dat kan echt niet, hoe onrustig hij ook is…en als ze het al doen, dan moet er wel toezicht worden gehouden op dat kind.
Besef je dat hij dus nergens in het schoolgebouw of ergens anders een leraar of assistente is tegengekomen die hem tegenhield…
Ik denk wel dat ze nu extra goed opletten, dat is een plus.
Wat ik zou doen is hem ergens anders al inschrijven als er een wachtlijst is (is bij sommige scholen) en dan een afspraak maken, rondleiding, etc. Mocht je na dit alles prettiger voelen bij een andere school, gewoon doen.
Uiteindelijk maakt die sociale kring niks uit, als je kind niet veilig is.
Plus op die nieuwe school bouw je gewoon ook weer een nieuwe sociale kring op!
Een kind van 4 op de gang zonder dat de leerkracht het kind in de gaten kan houden? Op de gang is al eigenaardig.
Ik begrijp uit het stukje dat de leerkracht zegt te menen dat het kind gewoon in xe klas zat?
Hoe kan dat als ze het kind niet van de gang heeft gehaald?
Het is vlg mij niet zozeer de school maar deze juf deze het niet aankan
Tja, personeelsgebrek!
Kinderen spelen in de klas, in de gang en gaan zelfstandig naar het toilet. Dus: wél kinderen in de gang
Schande, 4 jaar, ga toch weg, geen goed woord voor over in deze wereld waar van alles gebeurt, 4 jaar op de gang, grote fout, hele grote fout!!!!!!!!
Het is meer dan 20 jaar geleden. Mijn zoon, toentertijd 2 jaar zat op het kinderdagverblijf. Toen ik hem ‘s middags ophaalde werd ik apart genomen door de eigenaresse van het KDV.. Het bleek dat mijn zoon in een onbewaakt ogenblik was weggelopen. De ouders die daarvoor hun kind haar opgehaald hadden de deur open laten staan en hij was de straat opgelopen. Gelukkig kwam er een andere ouder en die heeft hem weer mee genomen naar binnen.
De leidster vond het verschrikkelijk en heeft zich wel honderd keer verontschuldigd. De volgende dag zaten op all deuren deurdrangers.
Ik heb echt nog een paar dagen nachtmerries gehad. De weg voor het KDV was een drukke weg met veel busroutes. Je moet er niet aan denken dat hij tussen 2 auto’s de weg op was gelopen. Ze hadden hem nooit gezien omdat hij zo klein was.
Gelukkig alles goed afgelopen en ondertussen bijna 24 jaar oud.
Hij heeft een engeltje op zijn schouder gehad
Ik wil een lans breken voor juf en de school.
Ben zelf leerkracht en maak nog elke dag fouten.
Ik snap je emotie, wanneer je kind van 4 jaar ineens voor je staat en juf en school is verantwoordelijk.
Maar we zijn ook mensen.
Zelf had ik ooit een 6-jarige, mondig meisje in mijn groep, die als ze boos was na een pauze niet mee naar binnen liep. Een kind mag je niet vastpakken en ze had ruimte nodig om haar boosheid te laten zakken. Dus liet ik haar dan even alleen op het plein.
Dat ging altijd goed. Duidelijke afspraken dat ze mocht afkoelen, maar niet van het plein af mocht gaan.
En na een paar minuten binnen moest komen.
En dan verder met de groep waar je aandacht wordt gevraagd door 1001 kleine incidenten.
Vooral dit laatste, ouders, is wat het vak zwaar maakt.
Ik kan er uren over praten, maar vraag begrip voor leerkrachten. We houden van kinderen en willen het zó graag goed doen. Gedrag van kinderen is op school en in de groep vaak anders dan thuis, waardoor je als leerkracht moet kiezen voor oplossingen die bij de situatie passen.
Want ook mij ontkwam het. Ruzietje in de groep, tranen, bemiddelen, les opstarten en ineens telefoon. Het meisje was naar huis gelopen.
Ook ik had rode vlekken in mijn hals, zal het nooit meer vergeten.
De moeder had begrip, ik ben haar zo dankbaar.
Als de school verder bevalt, zou ik in gesprek blijven. Ze hebben het serieus opgepakt en hebben ook meteen het gesprek gezocht. Geef ze een kans.
De deuren op slot doen is geen oplossing. Er zal maar brand uitbreken, dan is er grote paniek. Er moet gewoon goed opgelet worden.
Mijn zoon, toen 3, ging 23 jaar geleden naar de net nieuw geopende kinderopvang. Hij was een expert in sloten openmaken, en had het hek bij buitenspelen opengekregen. Er was 1 of geen leidster buiten, ik weet het niet meer precies. Hij is toen langs het water naar huis gelopen , hij wist precies de weg. Ik wil er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren, krijg het er nog benauwd van. We hebben hem per direct van die dagopvang gehaald!
Bij mij gebeurde het 2 x in 1 week! De 1e keer heb ik hem terug gebracht, vragend hoe dit mogelijk was. Twee dagen later stond hij weer alleen aan de deur.
Pas 4 uur later, net voor de school uit ging, werd ik opgebeld dat zoonlief misschien een beetje zoek was. Toen ik vroeg hoe lang al, stamelden ze wat.
De week daarop zat hij op een andere school en hadden ze de inspectie op hun dak.
Vervelend!
En toch…
Lach er maar een keer om!
1. het is goed gekomen, zoontje veilig thuis
2. super toch dat hij mama zoekt
3. positief dat juf en school hun fout erkent en direct actie onderneemt
4. zo veilig is ons land – in de 1,5 km is er een vriendelijke voorbijganger die zich over hem ontfermt.
5. vanuit schrik komen alle mogelijke nare scenario’s langs – maar dat zijn echt hoge uitzonderingen…
Ik hoop dat er gauw weer ontspanning en vertrouwen is: essentieel voor het kind.
Leestip: ‘Robbedoezen’ van Gerjanne van Lagen
u ben niet lekker. zeker zelf.geen kinderen.
Alleen erkent de juf haar fout niet. “ik dacht dat hij in de klas zat”… ze heeft hem op de gang gezet en is hem volledig vergeten??? Of ze liegt en liet hem een hele boos op de gang zitten zonder eens te gaan kijken (want hij stond ook niet in 5 minuten aan huis?) Heel gerustsellend je kind terug te brengen naar die juf.
ik ben zelf juf en best wel geschokt door je bericht. de juf geeft wel toe dacht ik? ook ik zet af en toe iemand in het halletje als die boos wordt en de hele klas stoort waardoor je niet verder kan doen. als de boodschap is ´tot je weer rustig bent´, dan komt die zelf terug de klas binnen. in een klas gebeurt constant heel wat. soms gebeurt het idd dat we ondertussen in iets beland zijn met de groep waardoor ik vergeet dat het kind op de gang nog niet teruggekeerd is en ga ik zelf kijken en een babbeltje doen. zojoorthet natuurlijk. maar ik kan me heel goed inbeelden dat ik dit ook zou kunnen vergeten. dit is helemaal niet fijn voordat kind en in dit geval kon het kind ontsnappen. dit ligt niet helemaal aan de juf vind ik. er mag eigenlijkgeen mogelijkheid zijn om te ontsnappen…
ik vertrok ooit op school met mijn rij kinderen, want onze speelplaats ligt niet op school zelf maar even verderop. de kinderen vroegen al een paar keer om eenszelfeen stapvriend te mogen kiezen. het ging allemaal heel goed die dag en ik gaf toe. helaas…
door niet in de vaste staprij te gaan staan, merkte ik niet dat 1 kind terugliep naar de klas omdat hij iets vergeten was. ik vertrok. en het kind kwam achter. soms komen kinderen met hun ouders nog naar school na 16u (nu was het 16u en gingen we naar despeelplaats om naar huis te gaan) om iets op te halen dat zevergeten zijn enzo liet iemand dit kind alleen, zonder bij na te denken naar buiten. hij kwam alleen achter!!!!
alles liep gelukkig goed, maar had ook helemaal fout knn gaan. ik voelde me zo slecht en gefaald als kleuterleidster. de ouders wisten dit niet, want waren er nog niet, maar heb hen zelf opgebeld. ik was zelf helemaal overstuur… Ook al bedoel je het als juf zo goed, ik ben echt geen superman. en idd dit zou niet mogen, ik weetjes, maar het is toch gebeurd 😔. zo´n dingen kunnen elke juf overkomen, in elke school. je kind meteen veranderen van school zou ik zeker niet doen. je moet een school hebben waar je kind énjij zelf je goed voelt over de aanpak, de omgang, de openheid. dit is dagdagelijkse praktijk en volgens mij de essentie waarom je die school kiest voor je kind
ja was ook mijn gedachte.
je kan niet alles naadloos en 100% veilig maken.
dit zijn kinderen op een basisschool…die zijn altijd overal.
als je vanuit angst leeft heb je geen leven.
juf kan niet hele tijd alle kinderen id gaten houden, onmogelijk.
ik vind het te bespottelijk voor woorden dat een kind van 4 op de gang wordt gezet. 4 jaar!!!. zo’n kind moet nog helemaal wennen aan alles, mama is weg, hij kent niemand, weet niet wie hij kan vertrouwen, er is niets veilig meer en dan wordt je ook nog op de gang gezet. hoe halen ze het in hun hoofd…..
dat hij ertussenuit knijpt is niet goed en dat ie niet gemist wordt ook niet. wel is hij zelfstandig genoeg blijkbaar en moet hij nu bijgebracht worden dat ie niet met vreemden mee mag
wat een dom antwoord.
een kind van 4 hoort niet op de gang gezet en kan al helemaal niet zelfstandig denken wat goed is.
en dat het goed is gekomen is te danken aan die aardige mevrouw
soms moet een kind even uit de klas…om diverse redenen…niks mis mee….
4 jaar en dan al uit de groep gezet! Pure onkunde van de leerkracht! Eerst een opleiding kinderpsychologie aangeraden!
vier jaar, dan is een straf van 1 minuut op de gang al indrukwekkend.
dus hoe ze hem vergeten kan?
En dit moeten dan de zogenaamde ‘professionals’ van Nederland voorstellen. Een vierjarige wordt naar de gang gestuurd? En dan ook nog eens niet missen? De enige echte proffesionals dat zijn wij als ouders, dat blijkt maar weer! Ik zou mijn kind daarom direct van die school halen, zie het maar als een waarschuwingsteken! En bij de nieuwe school dit voorval even melden. En het zou niet verkeerd zijn de inspectie op de hoogte te stellen.
vind ik ook dit mag gewoon niet lijkt de klooster van vroeger wel .
Zo eens hiermee. Kinderen van 4, kleuters nog, horen niet gestraft te worden. En al zeker niet met op de gang staan. Anticiperen op gedrag, bijsturen en begeleiden.
Herkenbaar.
Voor mij is dit nu 24 jaar geleden dat mijn zoontje van vier gebracht was door een oudere vrouw achterop de fiets bij mijn ouders thuis tijdens schooltijd. Gebeld door mijn vader dat hij veilig bij hun zat. Ik ben eerst gaan zitten op de bank om dit tot me door te laten dringen. Mijn koffie op gedronken. En daarna de school gebeld. De telefoon werd neergelegd om iemand op te halen. Op de achtergrond hoorde ik de paniek en huilen van de leerkracht. De school ligt aan een sloot dichtbij. Achteraf waren ze al aan het zoeken naar hem. En was hij toen al ruim een half uur zoek. Hij zat net 6 weken op school. Het was pauze en er werd op het pleintje gespeeld dat aan de kant van de sloot afgesloten was met een hekwerk. Aan de andere kant was het plein vrij toegankelijk. En daar was hij langs gegaan. Waar een oudere vrouw hem meenam achterop de fiets. Bij mijn ouders belande hij omdat deze vrouw hem niet geloofde dat we in de nieuw bouw buurt woonden. En dat hij op school zat vlakbij haar woning. Dus dan maar naar de grootouders heeft hij gedacht.
Er zijn gesprekken geweest met school.
En voor zover ik weet is dit nooit meer voorgekomen.
wat een rare opmerking…het is ook aan de ouders hun kinderen op te voeden.
ze zullen hem ongetwijfeld geleerd hebben niet met vreemde mee te gaan of niet zomaar ergens weg te lopen maar een kind van 4 is nog klein en doet niet altijd wat hem of haar geleerd is.
wat er ook gebeurt onder schooltijd is de verantwoordelijkheid van school.
heb jij zelf kindere..Je kan ze alles leren maar soms on paniek ja hele nieuwe omgeving nieuwe mensen .
Tuurlijk kan dat een keer gebeuren .Maar zo een school uit kunnen lopen op die leeftijd dat mag en Jan echt niet gebeuren.
wat een afschuwelijk verhaal. ik kan me voorstellen dat je vreselijk geschrokken bent. natuurlijk is de school verantwoordelijk op het moment dat jij je zoontje daar gebracht hebt. En wie zet een kindje van amper op de gang om even na te denken. Lekker pedagogisch. ik wens je veel sterkte en wijsheid de komende tijd. Geef je zoontje maar een dikke knuffel en de mevrouw die hem heeft thuis gebracht een grote bos bloemen.
Ook ik heb dit meegemaakt in zijn 1e schoolweek. Ik ging mijn zoontje (4) ophalen, toen hij ineens alleen op mij afliep, al redelijk ver van het schoolplein. Gelukkig was hij nog niet de drukke weg over met auto’s brommers en fietsen. Ik heb de juf erop aangesproken en het met mijn kind besproken. Ik denk dat de juf van jouw zoontje nu extra goed oplet dat haar dit niet weer gebeurt. Dus wat dat betreft denk ik dat je wel vertrouwen kan hebben. En inderdaad nu met je zoontje goede afspraken maken.
Even op de gang zetten als straf, bij een vierjarige die net op school is? Niet doen, dan verlies je letterlijk en figuurlijk het zicht op het kind. In de klas kun je het kind ook aanspreken op zijn/haar gedrag.
Marie-Therese, jarenlange ervaring als kleuterjuf.
Een kleuter die pas 2 mnd. op school is, stuur je toch niet de gang op!!!! Die ‘juf’ moet maar iets anders gaan doen😡🫢
Een juf zit met een volle klas en u weet niet wat eraan vooraf is gegaan, oordeel/veroordeel pas als u over alle informatie beschikt!
Dat is enorm schrikken! Gelukkig goed gegaan.
Een goed leermoment voor de kleine en een heel groot leermoment voor de juf. Die controleert voortaan drie keer of ze alle kinderen echt heeft, want ook voor een goede juf is dit een nachtmerrie.
Om de kleine hiervoor uit de sociale kring weg te halen gaat wat ver. Zeker omdat het voor hem een onschuldige beslissing was.
Onbewaakte momenten zijn er altijd en zullen nooit verdwijnen (tenzij we scholen ombouwen tot gevangenissen), het is alleen vervelend dat je je daar nu ineens erg bewust van bent geworden. Ergens ook weer goed, maar niet minder pijnlijk.
ik heb ook zo iets gehad. de inval juf zat in de klas muziek te spelen. terwijl mijn kind nog op het schoolplein was. ik was te vroeg en zag haar . ben met haar naar binnen gelopen en zijn in de klas gaan zitten. de juf schrok zich rot. ik heb niets gezegd dacht dat gebeurd nu nooit meer. de vaste juf koppelt een nieuwkomer aan een oudste kind dat gebeurd bij haar niet. Denk niet dat dat nog eens gebeurd met jou kind dat is ook een prettige gedachte toch.
Onze dochter is ook een keer weggelopen in de eerste week van school, en toen heeft een mevrouw haar terug naar school gebracht. De school vertelde mij dit eerlijk en ze waren bang voor mijn reactie dat zag en voelde ik wel. Natuurlijk was ik geschrokken, maar ook heel dankbaar dat het goed was afgelopen.
ik ben een opa waar de klein kinderen altijd eten tussen de middag bij opa en oma
bij school ging alles goed tot vorig jaar
mijn klein dochter moest naar de wc groep 2
en dacht toen niet naar de klas maar lekker naar opa en oma
kleine meid weer terug gebracht en even gepraat met de juf ja die snapten er ook niks van
week later weer het zelfde haar toen maar thuis gehouden en om 15.30 naar school en wachten op mijn kleindochter
toen alle kinderen weg waren maar aan de juf gevraagd waar mijn klein dochter was zag je de schrik
nog even rood laten wezen en gezegt dit is tweede keer
toen hebben ze school beleid aangepast
dit mannetje is 4, heeft weinig tot geen besef van oorzaak en gevolg!!
hij wil naar mama en gaat…
en welke juf zet zo’n nieuw kind op de gang om na te denken, hij weet waarschijnlijk niet eens wat hij fout heeft gedaan.
ik heb als kind t ook gedaan, kreeg onverwachts n andere juf, non. wederzijds was er een apathie. ik ben doodleuk naar huis gelopen, denk 20-30 minuten, ik wist nog precies hoe ik moest lopen. Een telefoon bestond, 1972, toen nog niet, in ons gezin. Mijn moeder heeft mij pas de volgende dag naar school gebracht. Ze hadden me ook niet gemist. Strenge non, zelf beetje abuis .
😩
Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid bij school, maar het is ook aan ouders hun kinderen op te voeden (en daar hoort m.i. bij kinderen te leren niet ergens weg te gaan zonder opgehaald te worden).
onzin je kunt de verantwoordelijkheid niet bij een kind van 4 leggen !! ik snap wel dat de moeder herl boos is ,zou ik ook zijn hoor ,aan de andere kant is de juf ook maar een mens en mensen maken fouten toch maar eigenlijk mag dit niet gebeuren ,de buiten deur op slot doen ,en zulke kleintjes nog niet voor straf op de gang zetten apart op een stoeltje kan ook he
Misschien heeft u mijn eerste zin gemist? Het één sluit het ander niet uit, hè? Ouders hebben hun kind te leren niet weg te lopen.
dat kun je ze wel aanleren maar een kind van 4 heeft nog lang niet altijd besef van hoe de dingen wat het geleerd heeft toe te passen…. en dan nog is het maar de vraag of een kind op het moment dat ze het geleerde nodig hebben, kunnen herinneren en ook daadwerkelijk uit voeren…. in dit geval dus netjes op de gang blijven staan en niet zomaar naar huis gaan als je dat ineens wilt.
Het is duidelijk dat u zelf geen kinderen heeft, anders had u wel geweten dat je een kind van 4 jaar alles probeert te leren, maar dat ze dan nog te jong zijn om alles in de praktijk toe te passen. Jammer zo’n reactie.
Het is duidelijk dat u geen weet heeft van de hoeveelheid kinderen die ik al dan niet heb. Jammer zo’n reactie.
tis een kind hè, die “programmeer” je niet eventjes, dat heeft een leerproces nodig.
hij is vier, er staat niet groep vier.
In jouw wereld lijkt er weinig marge te zijn voor de realiteit. Dingen leren aan kinderen heeft tijd nodig en er dan ook nog vanuitgaande dat ze direct 100% luisteren.
Het gaat over een kind van 4, dat is nog heel klein.
Helemaal mee eens.
zelf ook meegemaakt! met een sportdag zei de juf tegen mijn zoontje, ga maar naar huis en zie maar hoe je thuis komt! Het was een bebost gebied en mijn zoontje vroeg aan een man die hij tegen kwam, weet u waar ik kan bellen? De man gaf zijn telefoon en mijn zoontje belde mij. ik ben hem gaan halen op de fiets en heb hem mee naar huis genomen. ik hoorde later van andere moeders dat ze het schandalig vonden en hebben lopen zoeken!
pardon Joris. een kind van 4.????? hoop dat hij geen kinderen hebt. Arme kinderen dan.
Joris is zelf nog maar 12 volgens mij met zo’n redenering.
Ik heb wel degelijk kinderen. De mijne lopen niet weg van school. Die van u wel? Me dunkt dat de meeste kinderen niet weglopen van school. Is dat allemaal puur geluk, of omdat ze hebben gehoord dat dat niet mag?
Helemaal mee eens! We kennen bovendien niet het hele verhaal!
we hebben het over een kind van 4, die op de gang wordt gezet, geen volwassene
Heel vervelend dat dit is gebeurd. kan me de boosheid e.d. van moeder ook voorstellen. Ooit hetzelfde meegemaakt en je schrikt je idd rot. Je schrijft dat de juf het ook naar vond en daarom denk ik, nu de eerste schok geweest is, maak er niet een megadrama van, want het is goed afgelopen. Dikke kans dat dit op school ook ingeslagen is als een bommetje. Probeer het te zien als een leermoment. Overal kan iets fout gaan, maar hier is geen opzet geweest. En doorrr, succes daarmee.
haha hij lijkt op zijn moeder
de buitendeur had op slot moeten zijn.
Mag niet dat is verboden ivm brandveiligheid.
Dank je voor je nuchtere kijk.
Samen met Joris heb je daar een punt.
Zo ben ik het ook eens met het idee dat een kleuter niet uit ‘uit het zicht’ verwijderd moet worden.
Naar mijn mening moeten alle betrokkenen hier iets uit leren, hiermee aan de slag, nl
De school
De leerkracht
Ouder en kind.
Dit is een verhaal met wel een zeer diepe, wrange nasmaak. Zo ook voor de juf die de draagwijdte van en de gevaren bij haar besluit waarschijnlijk nu wel beseft.
Een zware fout.
Een foute beslissing die fataal kon zijn.
Dit gebeurt niet enkel bij leerkrachten.
Ook ouders kunnen een verkeerde beslissing nemen met verre gevolgen.
Hopelijk kan ieder die iets gelijkaardigs meemaakt(e) met alle partijen samenzitten om met het nodige respect en inlevingsvermogen een goed gesprek te houden. Hopelijk mogen er goede afspraken volgen in het belang van ieders veiligheid en welzijn.
Hopelijk groeit de vertrouwensband rustig aan opnieuw in een gunstige richting.
Getekend, juf Debby
mijn zoon, toentertijd 4 jaar, zat aan de overkant van ons huis op school. de deurbel ging, maar ook gelijkertijd de telefoon. school belde direct! stond hij daar…….heeft school nooit leuk gevonden. later ook heel gespijbeld en van school verwijderd
Precies wat jij zegt, Henny! Niet elk kind past in het normaal reguliere onderwijs en vindt daardoor school niet leuk. En daar is in het onderwijs niet altijd begrip voor.
In de eerste week van school kreeg onze dochter straf. Ze had haar “kauw” doek mee en die moest ze van de juf inleveren. Terwijl die doek er juist voor zorgde dat ze rustig werd. Het op school minder spannend vond. Vervolgens heeft ze gespijbeld door te doen of ze ziek was en is naar huis gegaan! Ze vond school niet meer leuk, veel te druk en saai en dat is altijd zo gebleven…