Terwijl ik in de keuken sta, draait mijn hoofd op volle toeren
Jazz is verdiept in een kleurplaat en kleurt met uiterste precisie binnen de lijntjes. Jazz is zo’n meisje dat alles serieus neemt. Het ene moment vraagt ze zich af waarom de lucht blauw is, en het volgende wil ze weten waarom de radio van de auto het niet doet in een tunnel. Jazz stelt vragen die je dwingen na te denken, niet zomaar af te wimpelen met een “daarom”.
Jazz is bijna jarig en we moeten haar traktatie op school plannen
“Jazz,” begin ik, “heb je al nagedacht over wat je dit jaar wil trakteren op school?” Ze stopt even met kleuren en kijkt me aan. Ik herken dat gezicht. Het is hetzelfde gezicht dat ze altijd trekt als ze een geweldig idee heeft, en eerlijk gezegd ben ik nieuwsgierig wat ze in gedachten heeft. Ze is slim genoeg om met iets goeds te komen. “Mini-pizza’s, mama!”, roept ze uit. “Iedereen houdt van pizza!”
Ik moet toegeven, dat is een briljant idee
Pizza’s zijn altijd een hit bij kinderen, en mini-versies zijn nog schattig ook. Koud is pizza ook heerlijk. En deze snack kan altijd, toch? Ik denk ook dat we dit op een manier kunnen doen die bij onze levensstijl past. Veel groenten, lekker veel kaas – iedereen blij. Maar terwijl ik dat overweeg, zie ik aan haar blik dat ze nog niet klaar is. “Kan er misschien ook wat salami of ham op?”, vraagt ze, haar stem half hoopvol, half voorzichtig.
Bam. Daar is het
Dat is het moment waar ik tegenop zat, al weet ik dat het onvermijdelijk was. Jazz zit nu op een leeftijd, bijna 7, waarop ze door begint te krijgen dat onze keuzes als gezin niet altijd hetzelfde zijn als bij andere kinderen. Dat zou haar niet altijd uitmaken, maar nu wel, met haar verjaardag in het vooruitzicht en de wens om erbij te horen. Even ben ik stil. Hoe ga ik dit aanpakken? Dit is geen simpele “nee”, dit is het moment waarop ik moet uitleggen waarom we dingen anders doen. En eerlijk gezegd, soms vraag ik me af hoe eerlijk het is om dat soort keuzes voor haar te maken. Maar ja, opvoeden betekent keuzes maken, en Jazz begrijpt al veel. Ze weet waarom we geen vlees eten. Maar nu het om haar eigen verjaardag gaat, voelt dat waarschijnlijk anders. Toch kan ik niet zomaar toegeven.
“Jazz”, begin ik, “je weet waarom we geen vlees eten, toch?”
Ze knikt terwijl ze haar kleurpotlood neerlegt. Ze kijkt me aan met een serieuze blik. “Ja, mama. Omdat we de dieren willen beschermen en het beter is voor de wereld.” Ik knik. Ze heeft goed opgelet. Het voelt fijn dat ze het begrijpt, maar tegelijkertijd zie ik de kleine barstjes in haar overtuiging. Ze is jong en haar wereld is vol vriendjes die wél vlees eten, die wél hun zin krijgen. Ik zie dat ze het moeilijk heeft. Maar dit is belangrijk. Ik moet haar helpen begrijpen waarom we deze keuzes maken, ook al voelt het nu misschien oneerlijk.
“Precies”, zeg ik, “En het gaat niet alleen om de dieren
Vleesproductie is heel slecht voor de planeet. Het kost enorm veel water en grond en het zorgt voor veel vervuiling.” Ze fronst even. “Maar, mama, als ik bij vriendjes speel, eten ze soms wel vlees. Waarom mag ik het dan niet eens proberen?”. Daar is het, die ene vraag waar ik van tevoren al bang voor was. Ik wil haar niet dwingen om te leven zoals wij dat doen, niet op zo’n manier dat ze zich buitengesloten voelt. Maar tegelijkertijd kan ik haar ook niet zomaar laten doen wat ze wil, alleen omdat het makkelijker is. Als ik haar nu toesta om vlees te eten, voelt het alsof ik mijn eigen principes aan de kant schuif. Niet dat ik niet van haar houd, integendeel, maar ik wil haar laten zien dat je soms voor iets groters moet staan dan jezelf. “Jazz, ik begrijp dat je nieuwsgierig bent. En ik wil echt niet dat je je buitengesloten voelt”, zeg ik zacht. “Maar als gezin hebben we ervoor gekozen geen vlees te eten, omdat we vinden dat het beter is voor de wereld en voor onze gezondheid. Het is niet zomaar een regel. Het is een overtuiging.”
Ze kijkt me aan met die grote, nieuwsgierige ogen van haar
Even voel ik me schuldig, alsof ik haar iets ontneem waar ze recht op heeft. Maar dan pak ik haar hand en kniel naast haar neer. “Zelfs niet voor je verjaardag, lieverd. Maar we kunnen wel pizza’s maken met andere heerlijke dingen. Bijvoorbeeld champignons, paprika, olijven en veel kaas? We kunnen er zelfs ananas op doen als je dat lekker vindt.”
De dagen verstrijken, en hoewel ze het idee lijkt te accepteren, voel ik dat Jazz wat verdrietig is
Ze kijkt nog steeds met een verlangende blik naar de vleesafdeling als we boodschappen doen, en ik weet dat het moeilijk voor haar is. Maar ik blijf geduldig. Ze is jong, en ik wil niet dat ze zich buitengesloten voelt, maar ik wil haar ook de waarde laten inzien van de keuzes die we maken.
Dan komt de dag van haar verjaardag
Terwijl ik in de keuken sta en de pizza’s aan het voorbereiden ben, komt Jazz binnen. Ze kijkt naar de ingrediënten op het aanrecht – de champignons, de paprika, de olijven, de ananas – en zegt zachtjes: “Ik denk dat iedereen deze pizza’s ook wel heel lekker zal vinden.” Ze accepteert het. Voor nu. Het feestje op school verloopt zonder problemen. De kinderen smullen van de pizza’s, en ik zie hoe Jazz straalt. Ze is trots op wat we samen hebben gemaakt.
Ik voel dat we vanaf nu vaker strijd gaan krijgen
En moet ik die wel telkens aangaan? Moet ik niet haar haar eigen gang laten gaan? Of misschien als ze wat ouder is? Ik weet het gewoon niet meer. Vanaf welke leeftijd geef je ze de vrijheid om te ontdekken en zelf keuzes hierin te maken? 10? 12? Mijn man vindt het een goed idee dat we thuis vegetarisch eten. Hij vindt wel dat Jazz buiten de deur wel eens vlees mag eten, bijvoorbeeld bij een traktatie van anderen of een feestje bij een vriendin. Ik weet niet echt hoe ik hier tegenover sta. Is dat niet verwarrend voor Jazz? Of is het juist goed om haar letterlijk van beide werelden te laten ‘proeven’. Misschien gaan we dat introduceren in haar leven. Ik sta er echter nog niet helemaal achter. Al die keuzes binnen de opvoeding vind ik enorm lastig.
Ik geloof erin dat je lichaam zelf aangeeft wat het nodig heeft. Ik ben zelf niet uit overtuiging vegetarisch gaan eten, maar omdat mijn lijf erg moe werd van vlees eten. Ik ben veel fitter sinds ik voornamelijk vegetarisch eet.
En soms geeft mijn lijf ook aan dat het wel vlees nodig heeft. En het eerste wat ik dacht, is dat dit ook het geval zou kunnen zijn bij je dochter.
Je zou kunnen kijken of je supplementen moet gebruiken of ophogen, en dan kijken of haar nieuwsgierigheid blijft. Dan weet je in elk geval dat de nieuwsgierigheid niet voorkomt uit een onbewuste lichamelijke behoefte.
Daarnaast vraag ik me af hoe haalbaar jouw wens is. Ik zou mijn kinderen het liefst suikervrij opvoeden. Maar dat is niet vol te houden in deze maatschappij, helaas. Ze krijgen het aan alle kanten opgedrongen. Dus ik snap je overweging, echt. Maar je kan ze niet altijd afschermen van de buitenwereld. Dus dan maar liever in een gecontroleerde setting laten kennis maken met hoogwaardig (biologisch) vlees?
Ik ben zelf ook vegetarisch, net zoals mijn man. Ons kind van 4 laten we vrij, heeft hij trek in een visje dan krijgt hij dat. Wil hij een stukje kip, ook prima. Zijn lichaam geeft hoogstwaarschijnlijk aan dat hij dat nodig heeft. Als hij later oud genoeg is kan hij zelf beslissen wat hij wel of niet wil. Dat is helemaal niet aan mij, maar aan hem. De woordkeuze in dit stuk maken mij heel wrevelig dus ik kan mij voorstellen dat je dochter dat al helemaal heeft..
Ik ben 21 en heb als kind zelf besloten vegetarisch te willen eten voor de dieren toen ik 10 jaar was. Mijn ouders lieten mij hierin vrij en zijn uiteindelijk zelf ook aangesloten. Ik denk dat het belangrijk is om echt goed uit te leggen wat voor impact de keuze van vlees eten heeft, op de dieren de maatschappij/wereld en haar gezondheid, hier een keer iets voor voor te bereiden als een soort presentatie o.i.d. waarna ze haar eigen keuze kan maken dit wel of niet te doen buiten de deur. Ik was eerst ook overtuigd geen alcohol te drinken (om gezondheidsredenen) maar vond uiteindelijk de ‘sociale kosten’ daarvan te hoog toen ik halverwege mijn 18e was, dus toen ben ik toch wel gaan drinken. Wellicht ervaart jouw dochter de sociale kosten voor vegetarisch eten ook als te hoog, en ik denk dat je dat op elke leeftijd kan bedenken. En je zou er altijd later nog op terug kunnen komen als het je dwars blijft zitten, en wellicht sws doen om te kijken of ze de keuze nog bewust maakt, daar is niks mis mee denk ik. Ik zou het zelf ook een lastige situatie vinden en filosofeer ook veel over wat ik hierin de goede manier zou vinden dus ik snap heel goed dat je er mee zit!
Dus jullie eten vegetarisch omdat vlees eten zielig is voor de dieren en beter voor de planeet. Maar vervolgens wel dierlijke producten eten; is dat dan wél fijn voor de dieren?
Daarnaast: het is jullie overtuiging, maar aan haar opgedrongen. Iemand moet die keuze zélf maken om ervan overtuigd te zijn. Tot die tijd vind ik het indoctrinatie.
ik vind het wel een bijzondere opmerking. alle kinderen in de klas vonden de pizzas een succes.
ik weet niet hoor maar welke kinderen lussen die pizzas. mijn kinderen eten echt geen groente champignons olijven ananas. meeste kinderen in die leeftijd zijn geen enthousiaste groente eters en al helemaal niet als je alles door elkaar gooit. wordt er alleen maar alles eraf gehaald. kan je beter alleen pizza magherrita maken. (en zelfs dat lust niet iedereen want mijn dochters lussen geen tomaat of tomatensaus op pizza).
ten tweede op welke school mag je dit uitdelen. zou bij ons niet mogen.
en wat betreft je dochter laat haar gewoon vlees eten bij vriendinnetjes. kan je thuis gewoon vasthouden aan je principes. en als tussenoplossing er is niks mis met vegetarische vleesvervangers. heeft zij toch het idee dat ze meedoet. maar als keerzijde heb je een klas vol expats die mogen weer allerlei soorten vlees niet eten vanuit geloof.
Kinderen in de basisschoolleeftijd die geen groenten eten? Juist dát vind ik niet normaal.
waarom een kind dwingen vega te eten . geef ze zelf de keus. en ja dat kan ook al als ze heel jong zijn . hier is er nu 1 zo goed als vega en de rest niet. en dat is haar eigen keuze al toen ze heel jong was. ik heb wel van het begin af aan gezegd vega vlees koop ik niet . er zijn betere manier om vega te zijn.
En wat als je kind hond wil eten? ga je daar ook in mee?
moet je naar Japan gaan, daar is dat heel normaal, is zelfs een delicatesse…..
Ik wil geen harde kritiek leveren want ik vind dat je zelf mag bepalen als ouder hoe je je kind op voed. Persoonlijk vind ik dat je het vegetarisch zijn opdringt en denk ik dat je kind belangrijke voedingstoffen kan mislopen. Ik heb een 2-ling, j/m en zij is ook gek op vlees waar hij liever kaas eet. Laat haar dat zelf bepalen als ze volwassen is of in de puberteit gaat zou ik zeggen.
In een vegetarisch dieet mis je geen enkele benodigde voedingsstof, sterker nog je stelt ze niet bloot aan veel schadelijke stoffen.
Wanneer het veganistisch wordt, zul je veel bewuster moeten gaan kijken.
Voor een traktatie die je thuis maakt snap ik dat je je eigen leefstijl aanhoud. Ik ben alleen het met je man eens dat ze best bij andere vlees mag proberen en traktaties mag eten als ze dat zelf wel wilt.
Het is dan toch heel duidelijk: thuis geen vlees en buiten de deur mag ik zelf kiezen.
Dan zal ze zich ook niet buitengesloten voelen, want ze mag zelf de keuze maken. En thuis zijn de keuzes sws tussen vegetarische producten.
Bij het lezen kreeg ik het benauwd. Wat jammer dat je iets zo vreugdevols als een verjaardagstractatie zo beladen hebt gemaakt met de allerbeste bedoelingen. Dit is het recept om als je dochter 9 jaar is dat ze zich gaat afzetten middels vlees te willen.
Je gedachten over de aarde en het geen vlees eten deel ik, maar hou het vrolijk en gezellig. Af en toe vlees eten op speciale gelegenheden is helemaal niet het einde van de wereld en houdt de band met je dochter goed in de toekomst doordat ze ziet dat jij je ook in haar wens kan verplaatsen en een stap richting haar wil doen. Een zo’n jong kind kan niet op tegen een moeder die zo tegen haar wensen in gaat. Ik vind het sneu. Probeer je eigen ideeën wat te relativeren en niet op je kinderen te plakken. Daar worden jullie allemaal gelukkiger van en dan houd je een hechte mooie gezinsband.
Wat een zure, negatieve reacties. Opvoeden is toch altijd jouw gedachtegang overbrengen? En een kind van 7 geef je toch nog niet de vrije keuze, het heet juist opvoeden al je je kind hierin begeleidt en dat heeft Tiny volgens mij goed gedaan. Of je het nu wel of niet eens bent met een vegetarische levensstijl, dat is toch niet van belang.
natuurlijk kun je een kind al jonger dan 7 deze keuze laten maken. mijn jongste heeft altijd vlees geweigerd.al van heel jongs af aan. en de rest eet hier vlees. nu eet ze het af en toe maar meestal slaat ze het over
… “met lekker veel kaas”
Alsof kaas dier- en milieuvriendelijk is.
Maar wél lekker. Net als een goede bavette.
Ik eet ook mijn leven lang al vega. als kind heb ik wel eens een vraag er over gesteld. tegelijkertijd hebben we altijd dieren gehad. Kippen en lammetjes. Allemaal met hun eigen persoonlijkheidjes. Het idee dat we er een dood zouden maken en op zouden eten was en is echt bizar voor mij. Alsof je een hond of kat zou eten. Moet er niet aan denken. Geen vlees eten is vanaf het moment dat ik het begreep altijd logisch geweest. Ben nu 35, altijd gezond en heb een gezond kleintje. Die gaan we ook zo opvoeden dat hij begrijpt en ervaart waarom we deze overtuiging hebben.
Ik snap goed dat je graag wilt dat je kindje het zelfde wilt als jij. Maar ik ben het eens met de andere reacties laat haar vrij om zelf te kiezen. ik denk dat 7 jaar oud genoeg is. andersom zijn er ook kindjes van rond de 7 die aangeven geen vlees meer willen eten omdat ze door hebben wat er gebeurd met hun stukje vlees op hun bord.
Mijn zoon is nu 3 jaar en wij eten veganistisch. Hij ziet nu al om zich heen dat andere mensen anders eten. Het liefste wil ik dat hij veganistisch blijft eten maar zoals iemand anders ook zei dan gaan ze het later wel stiekem doen. Ik wil hem nu ook langzaam aan leren dat hij zelf mag kiezen en dat hij met mate zuivel en vlees mag eten. Maar ik heb 1 voorwaarde en dat is dat het allemaal biologisch is. Ik betaal liever 10x meer voor een stuk vlees waarvan ik weet dat het dier een stuk beter behandeld is
niet iedereen kan zonder vlees, zeker een kind heeft veel eiwitten nodig die goed opneembaar zijn. Eiwitten zijn onze bouwstoffen en we kunnen niet zonder, op een enkel individu na.
Eiwitten uit peulvruchten zijn zeker voor een kind moeilijk te verteren. Een biologisch stuk vlees in de vorm van een stoofpot met veel groente zou ze goed doen
Tsja, aan de ene kant snap ik de overtuiging, aan de andere kant is een overtuiging alleen uitvoerbaar als deze zelf ondervonden wordt door de persoon.
Mogelijk gaat ze het stiekem eten, bij vriendjes enzo. Of gaat ze als puber zich afzetten.
Voor de goede orde: kaas is net zo slecht voor milieu als vlees en voor de mannetje kalfjes die afgeslacht is het ook niet top. En ik eet zelf alles hoor…
Beter zou zijn, je mag vlees maar koopt dit van je zakgeld, en maakt het zelf klaar. Want jouw overtuiging is hiertegen, dus moet ze het zelf oplossen. Waarschijnlijk de moeite niet waard voor haar maar zo wordt wel autonomie ervaren.
tja opvoeden is niet je kind jouw gedachtegang van eten opdringen.
je had ook gewoon vegetarische salami erop kunnen doen.
Ik begrijp wel dat je twijfelt. Waarschijnlijk zal ze toch op een dag besluiten om het te proberen. Mij lijkt 11 jaar een goede leeftijd om haar te laten beslissen of ze af en toe vlees wil proberen. Je zou dan kunnen kiezen voor biologisch vlees.
Het is overigens onzin om te denken dat ze niet genoeg voedingsstoffen krijgt, dat kan juist gelden voor kinderen die zonder na te denken van alles voor geschoteld krijgen en het naar binnen proppen.
Mensen die geen vlees eten, gaan vaak heel bewust om met voeding.
Zelf ik ik alleen biologisch vlees en dat dan 2 a 3 x per week. Een soort middenweg.
Succes met je beslissing en laat je niet gek maken door de reacties.
haha 100 hectare vegetarisch eten maakt meer dieren dood dan 1 hectaren met 30 koeien. je hebt ook veel meer groen eten nodig om nog maar een tiende te bereiken aan voeding dat rund bied.
en weer een ouder die hun gedachtengang op hun kinderen projecteert. ze willen geen vlees eten, dus hun dochter mag ook geen vlees eten. heel ongezond, zo komt een opgroeiend kind heel veel vitamines te kort. een kind dat in de groei is hoort juist alles te eten.
geef je kind zélf de keuze of het vlees wil of niet.
Weet niet zo goed waar je vandaan haalt dat een kind die geen vlees eet te weinig vitamines binnen krijgt.. ik gok dat de meeste kindjes die geen vlees eten sowieso veel meer groente eten = dus veel meer vitamines. En vitamine D en B12 kan je gewoon in supplement vorm geven. en ik durf wel te zeggen dat dit kindje waarschijnlijk een stuk gezonder eet dan kindjes die elke dag vlees eten.
en welke gedachtengang projecteer jij op je kind dan? dat het heel normaal is om dieren op te hokken,
verschrikkelijk te behandelen en de wereld verder naar de klote helpen met deze massa productie van vlees omdat jullie je vlees nodig hebben? Laat me niet lachen!
dit voelt al aan alsof je haar verplicht om t niet te laten eten. vroeger mocht ik ook bepaalde dingen niet. ik heb die dingen zo hard uitgeprobeert vanaf t moment dat ik oo mezelf ging wonen…. en dat wil je niet.
ik.vindt dat een j.kind. gewoon vlees moet eten en. kip. en. vis. dat is goed voor haar en ze,moet zelf weten of ze,vlees eet dat is goed voor haar licha.amje kan.zelf wel.gern vlees eten maar laat je king gewoon vlees eten vindt ik.dat is mij mening
Ik denk dat het te vergelijken is met kinderen die thuis geen snoep mogen eten. Die gaan het stiekem doen en dan veel meer dan een kind die het thuis wel krijgt. Dat betekend niet dat je Jazz thuis vlees moet laten eten of vlees op een pizza voor een traktatie moet doen. Maar geef haar wel de mogelijkheid het te proeven en zelf haar keuzes te maken dan zal je zien dat ze zelf ook de juiste beslisising maakt
ik heb mijn hele leven nooit vlees gegeten en ben daar hartstikke blij mee. Ik heb nooit vitaminentekorten gehad en ben kerngezond.
Wat de andere regeerders zich niet realiseren dat vlees eten óók een keuze is die je voor je kind maakt, alleen omdat het de default is, lijkt dat niet zo. Maar het is óók een “gedachtegang van eten” en ook een “projectie” van je eigen waarden.
Mijn kind wordt ook vega opgevoed en ik zou hebben gezegd: tuurlijk, vegaham! want: we eten geen dieren.