Binnen een uur begint de gekte weer, zoals elke doordeweekse dag
Merel moet naar paardrijden, Elise naar ballet, Lize naar pianoles en Mia, nou ja, die moet overal mee naartoe, want tja, drie jaar oud en geen opvang. Ik zucht. Het is een organisatie van jewelste om alles voor elkaar te krijgen, maar we doen het. En eerlijk? Ondanks de stress en het gehaast, ben ik trots op hoe we het allemaal rondbreien. We hebben vier meiden, en ze hebben allemaal hun eigen ding. En ik vind dat belangrijk, dat ze hun eigen hobby’s hebben, iets waar ze hun energie in kwijt kunnen. Maar Jezus, het kost wat.
We verdienen niet veel, Ol en ik
Hij werkt bij de bouw en ik werk in een buurtwinkel. We verdienen nét genoeg om alles te betalen, maar het is krap. Echt krap. Er is geen ruimte voor luxe, geen ruimte voor onverwachte dingen. Laatst was er een actie bij onze winkel in het dorp: een koffie-to-go voor maar €2. Nou, zelfs dat kon ik niet betalen. Ik stond daar en heb die koffie gewoon moeten laten staan. Dat was even een klap. Maar ja, als het moet, dan moet het. Ik zal niet bezuinigen op de dingen die de kinderen graag doen. Ze hebben zo hard gewerkt om te komen waar ze nu zijn.
Merel, onze oudste (11), is helemaal gek van paarden
Ze begon met pony rijden toen ze 7 was, en dat is alleen maar gegroeid. Nu traint ze elke week en doet ze zelfs mee aan wedstrijden. Het is duur, echt bizar duur soms, maar ze is er zo gelukkig mee. En ik denk dan maar: het houdt haar van de straat, het geeft haar discipline. Ze werkt er hard voor en ik vind dat ergens voor gaan goed is. Dus daar gaan we voor, ook al betekent dat dat we soms op andere dingen moeten bezuinigen. Ol en ik hebben laatst nog serieus nagedacht over het stopzetten van de lessen, maar als ik dan zie hoe Merel straalt als ze op dat paard zit, tja, dan weet ik het gewoon. Dit kan ik haar niet afnemen.
Elise, onze ballerina
Het tegenovergestelde van haar oudere zus, maar ook zij is helemaal in haar element als ze op het podium staat. Het ballet kost niet alleen geld voor de lessen, maar ook voor de schoenen, de kleding, de optredens… En dat ballet, dat stopt nooit. Ze is er constant mee bezig, oefent de hele dag door in de woonkamer. Als ik daar wat van zeg, rolt ze alleen maar met haar ogen en zegt ze dat ze ‘moet blijven oefenen om beter te worden’. En ja, ook dat gun ik haar. Ze heeft talent en doorzettingsvermogen, en wie ben ik om dat te stoppen?
Lize, onze 6-jarige, is weer heel anders
Muzikaal. Ze begon al met het tikken op alles wat los en vast zat toen ze nog geen drie was. De pianolessen waren eigenlijk een verrassing, want ze had zelf ineens gezegd dat ze wilde spelen. En toen ze eenmaal begon, bleek ze nog talent te hebben ook. We hebben nu een tweedehands keyboard thuis staan, want een echte piano zit er niet in, maar dat deert haar niet. Ze speelt alsof ze in de grote concertzalen van de wereld staat. En tja, de lessen kosten wat, maar het is elke cent waard.
En dan is er nog Mia, onze jongste
3jaar oud, maar vol energie. Ze zit nog niet op een vaste hobby, maar ik weet zeker dat ook zij binnenkort iets gaat vinden waar we voor moeten dokken. Voorlopig rennen we nog met haar van hot naar her, naar de andere 3 meiden, maar ik zie het al voor me: dansen, turnen, voetbal – het maakt niet uit wat het wordt, het zal weer geld kosten.
We hebben het allemaal maar net aan, maar ik weiger om op hun dromen te bezuinigen
Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als ik hen dingen zou ontzeggen, alleen maar omdat wij het krap hebben. En het is gezond, dat sporten en bezig zijn. Ze leren er zoveel van. Maar aan de andere kant… ik zou ook wel eens een beetje voor mezelf willen. Een koffie-to-go, een keer een broodje van de bakker in plaats van altijd dat goedkope brood van de supermarkt. Maar ja, ik kies elke keer weer voor hen. Ze verdienen het.
Vorige maand nog had Merel een grote wedstrijd, en natuurlijk kwam dat precies op het moment dat ik eigenlijk geld nodig had voor nieuwe schoenen
Mijn werkschoenen zijn echt helemaal op, maar ik schoof het opzij. Merels paardrijlessen en die wedstrijd waren belangrijker. Toen ik haar zag stralen op dat paard, wist ik dat het de juiste keuze was. Maar ja, de vraag blijft: hoe lang kunnen we dit nog doen? Ol zegt altijd: “Ach, we redden het wel.” En misschien heeft hij gelijk, maar ik lig er soms wakker van. Wat als er iets kapot gaat in huis? Wat als een van de meiden ineens iets duurs nodig heeft voor school? Ik probeer die gedachten weg te duwen, maar ze blijven altijd op de achtergrond aanwezig.
Ondertussen ga ik gewoon door
Ik werk m’n uren in de winkel, doe mijn best om alles draaiende te houden thuis en ren elke middag rond om de meiden op tijd naar hun hobby’s te brengen. De tank van de auto staat altijd bijna op leeg, maar we redden het. We móeten wel. En zolang ik zie dat mijn meiden gelukkig zijn, hou ik mezelf voor dat het goed is zoals het is.
Soms kijk ik wel eens naar andere moeders, die zonder moeite een koffie halen bij de Starbucks of met de kinderen spontaan ergens lunchen
Ik zie hoe ze zonder na te denken een broodje extra bestellen of zomaar nieuwe schoenen kopen. Dan vraag ik me af hoe dat moet zijn. Hoe het voelt om gewoon iets kleins voor jezelf te kunnen doen, zonder meteen te moeten rekenen of je die week nog genoeg overhoudt voor de pianoles van Lize of de balletkleding van Elise. Het steekt soms, dat moet ik toegeven. Het zou wel eens fijn zijn om gewoon een keer die koffie te kunnen pakken zonder te twijfelen.
Vorige week stond ik bij de kassa in de supermarkt, mijn kar vol met alle basics die we nodig hadden
Achter me stond een vrouw met maar een paar spullen in haar mandje, maar ze had een prachtige bos bloemen vast. En dat was zo’n moment. Zo’n moment waarop ik dacht: “Jezus, wat zou het toch lekker zijn om gewoon bloemen te kopen, zomaar, omdat het kan.” Maar nee, die luxe zit er niet in. Elke euro gaat naar de kinderen, naar hun dromen, hun lessen en hun toekomst. Bloemen zijn leuk, maar niet nodig. En dat is het punt: ik koop wat nodig is. De rest komt later, als er ooit een keer ruimte voor is.
LARA
Tja, ik lees een hoop financieel domme dingen in dit artikel en erger me aan de ondertoon dat ‘we’ vinden dat alles moet kunnen. Dat de kinderen recht hebben op hun dure hobby.
Het financieel moeilijk hebben is een gevolg van eerder gemaakte keuzes. Had het bij 2 kinderen gelaten en je had per kind 2x zo veel te besteden. Zowel in tijd als geld.
Er wordt geen onderscheid meer gemaakt tussen nuttig en onzinaankopen. Koffie halen bij Starbucks is geen eerste levensbehoefte maer een veel te dure variant op (koffie) drinken. Een meegenomen flesje kraanwater doet meer goed voor je en kost nagenoeg niks.
Dit soort gedrag leidt tot geldproblemen, is het niet bij jezelf dan wel bij de kinderen,die later ook zullen vinden ‘dat alles moet kunnen’ ook al kan het niet.
Leer je kinderen liever gelukkig zijn met weinig. Of dingen die weinig kosten. Leg de nadruk op wat wel kan en op sparen om langer je eigen boontjes te kunnen blijven doppen als er financiële tegenslag komt.
of en beter baan zoekenkibderdag verblijf en kindgebonden budget aanvragen er is en potje van de gemeente voor sporten je voeten bewegen en ba vragen waar je recht op heeft kinderbijslag bekijken
stom gezegt neem maar 2 kinderen wat en onzinn de uitgaven bekijken en de te goed te go app regelen daar kun je toch lekker eten voor en beetje
Wat goed verwoordt! Volledig mee eens!
Ik moet zeggen dat ik er hetzelfde insta maar mijn kinderen hebben niet zulke dure hobby’s gelukkig. Ook heb ik maar 2 kinderen.
Wat ik me afvraag is hoe betaal je de onkosten van de auto, een wasmachine/ koelkast als die kapot gaat? Spaar je maandelijks een vast bedrag hiervoor of ‘zie je het op het moment dat het nodig is’ dat laatste vind ik een spannende insteek. Zelf spaar ik een vast bedrag per maand wat ik aan de kant zet als het geld binnen is.
Mijn kinderen zitten nu op zwemles, zoon op muziekles en m’n dochter is gedreven haar zwemdiploma te halen voor ze met iets nieuws begint. Daarin heeft ze mijn standpunt overgenomen.
Ook ben ik van mening dat je jezelf soms ook iets moet gunnen, je bent niet alleen moeder maar ook nog vrouw, af en toe iets kleins voor jezelf heb je nodig. Al is het die koffie to-go van 2,- of een bosje bloemen van de ah van 4,-. Ik leef helemaal op als ik dat soms doe, dan heb ik even een gevoel dat ik mezelf ook waardeer ipv alleen maar moeder te zijn
Ik hoop voor ze dat er wel gespaard wordt. De sporten en lessen van de kinderen zijn belangrijk, maar kijk ook wat een studie later kost. En hebben jullie wel een potje voor onvoorziene kosten? Wij begroten echt werkelijk alles. Her en der verschillende spaarpotjes voor alles, van rijbewijzen voor de kinderen tot een potje voor leuke dingen doen tot zorgverzekering. Ik denk dat we wel 20 verschillende spaardoelen hebben. Op die manier kunnen we alles in een keer betalen (vaak goedkoper, zoals de zorgverzekering) en komen we nooit voor verrassingen te staan. Komend schooljaar gaat onze oudste op werkweek naar Parijs, maar omdat we vanaf klas 1 daarvoor sparen, kunnen we dat zonder problemen aftikken. Budgetteren is echt een ding!