Op het moment dat ik een keizersnede nodig had, was er geen plek op de OK

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Dit is deel 1, onderaan lees je deel 2.

Mijn zwangerschap verliep perfect. Ik had nergens last van en voelde me fit en gezond. Tot de extra echo met 32 weken. 

De baby leek onvoldoende te groeien

De baby lag nog steeds in stuitligging, en het leek erop dat de groei begon af te vlakken. Ik ging alleen naar deze echo omdat ik dacht: “Dit is gewoon een routinecontrole, niets spannends. Een dubbelcheck, dat kan ik wel even tussendoor doen.” Maar toen kwam het bericht: “Ik wil je niet meteen ongerust maken, maar ik zie dat de groei afvlakt. Ik wil zeker weten of mijn metingen kloppen en of jij en jullie kindje eventueel extra zorg of controle nodig hebben.”

Een extra check was nodig

Ik schrok enorm: “Natuurlijk!” antwoordde ik. “Logisch, dat gaan we doen. Wanneer?” Al direct de maandag na het weekend konden we terecht in het ziekenhuis. Gelukkig bleek alles in goede staat. De baby deed het uitstekend, alleen was hij of zij gewoon heel klein. 

Ik wilde alles doen voor een natuurlijke bevalling

Maar toen bleef nog de stuitligging. Ik kon terug naar de eerstelijnszorg bij onze verloskundigen. We werden geïnformeerd over de mogelijkheid van een uitwendige versie (het draaien van de baby). Ik wilde er alles aan doen om een natuurlijke bevalling te krijgen, omdat ik weet dat dat op zoveel vlakken het beste is voor moeder en kind.

Helaas mislukte meerdere draaipogingen

De eerste pogingen (34 weken) werden gedaan bij onze verloskundigen, die ontzettend lief en professioneel waren. Ik voelde me ontspannen en veilig, maar helaas lukte het niet. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar konden ze medicatie geven om mijn baarmoeder te laten ontspannen, waardoor de kans van slagen groter zou zijn.

Ik was er helemaal klaar mee

Bij 36 weken probeerden ze het weer, maar helaas, zonder succes. Mijn buik was beurs, ik was helemaal klaar met al het duwen en trekken en accepteerde snel dat een natuurlijke bevalling er niet in zat.

Een stuitbevalling was geen optie voor mij

Een stuitbevalling zag ik echt niet zitten. Dit brengt ook meer risico’s voor de baby met zich mee, en dat wilde ik absoluut vermijden. Ik besloot om zelf het risico te nemen, maar ervoor te zorgen dat onze baby zo veilig mogelijk geboren zou worden. Ik zou een keizersnede krijgen. Niet lang daarna werd ik gebeld door de OK-planning met een datum (30 november) en afspraken voor het bloedprikken en de anesthesie. Alles werd ingepland voor de 38e week.

De zwangerschap werd zwaarder

Mijn verlof begon, en na dat weekend voelde alles ineens tien keer zwaarder. Ik wist niet of het kwam doordat ik nu echt kon ontspannen, of omdat mijn lichaam eigenlijk al klaar was met de zwangerschap. Ik denk het laatste.

Ineens braken mijn vliezen

Op 18 november 2023, om 4 uur ’s nachts, met 37+1 weken, braken mijn vliezen. Na een telefoontje naar het ziekenhuis reden we erheen en werd ik opgenomen. Drieënhalf uur later begonnen de weeën. De gynaecoloog kwam kijken, maar de OK was bezet en het was weekend. Ik kon het nog makkelijk volhouden, dus ik zei: “Rustig aan!” Nogmaals werd de optie van een stuitbevalling besproken, maar dat bleef geen optie voor mij.

Ik hoopte dat ze niet verder zou indalen

Van 3 naar 4 naar 6 cm ontsluiting. Ik werd vervolgens alvast klaargemaakt op de kraamafdeling. De weeën werden heftiger. “Als ze maar niet te ver indaalt,” dacht ik. Met die gedachte keek ik steeds vol verwachting naar de deur: “Wanneer mag ik nou?”

Eindelijk mocht ik naar de OK

Om 11:50 uur mocht ik eindelijk naar beneden, direct door naar de OK. Ik was omringd door lieve zorgverleners. Ik had het warm, maar begon te trillen van de adrenaline. Alle risico’s van deze buikoperatie spookten door mijn hoofd.

Ik probeerde mezelf tot rust te brengen

De ruggenprik werd gezet. Ik kreeg warme benen en had geen gevoel meer. “Kan ik nog ademen? Ja, Romien, stress niet zo, ontspan!” Ik volgde elk gesprek, de time-out, de dubbelcheck, de medicatie, mijn vitale waarden. “Ik ben gezond. Dit komt goed. Ontspan”, zei ik tegen mezelf.

Lees HIER verder.

ROMINA

Insta: @purrfectfamilylife

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Plaats een reactie