Mijn dochter Rosa is net zeven geworden
Haar verjaardag was een paar dagen geleden, en er hangt nu een soort teleurstelling in de lucht. Het zit haar dwars. En eerlijk gezegd, mij ook. Rosa mocht niet trakteren op school. Iets waar ze zich elk haar op verheugde. Sinds dit jaar mag er niks meer worden uitgedeeld in de klas. Geen traktaties. Helemaal niks. De school heeft het besluit genomen om het ‘verschil tussen kinderen’ te verkleinen, zeggen ze. Geen kinderen meer die opkijken naar een andere traktatie of jaloers worden op het grotere, luxer snoepje van een ander. Rosa snapt het niet. En ik eigenlijk ook niet.
Waar gaat dit heen?
Als je je kind al niet meer blij mag maken met een simpele traktatie op school, wat mag er dan nog wel? Ik weet nog dat ik vroeger, als klein meisje, juist uitkeek naar de traktaties van andere kinderen. Het was altijd een soort traditie, een momentje om samen te vieren dat je ouder werd. En nu… nu is dat weg. Voor m’n gevoel halen ze alle lol weg. En waarom? Omdat er een paar ouders zijn die het misschien te bont maken met traktaties?
We wilden niets bijzonders, gewoon simpele rozijnen en wat kleurrijke stickers erbij
Natuurlijk, ik snap best dat je als school een gelijke behandeling wilt voor alle kinderen. Maar kom op, een beetje plezier mag toch wel? Het is gewoon onzin om te denken dat kinderen minder worden omdat de één een wat grotere traktatie krijgt dan de ander. Wat leer je ze daar eigenlijk mee? Dat we alles maar moeten afvlakken omdat er verschillen zijn? Ik dacht altijd dat je juist moest leren dat het oké is dat niet iedereen hetzelfde heeft. En nu wil de school die verschillen dus wegpoetsen door helemaal geen traktaties meer toe te staan.
Rosa heeft geen idee hoe de wereld werkt, maar ik weet het wel
En ik weet ook dat dit belachelijk is. Ze ontzeggen die kinderen gewoon een beetje lol. Wat is er mis met een feestmomentje? Als ik dit geweten had, had ik Rosa lekker thuisgehouden op haar verjaardag en hadden we het samen gevierd in een leuk lunchzaakje. Met taart. En een kaarsje. Echt feest.
Ik denk terug aan het gesprek met de juf van vorige week
Ze stond daar, glimlachend, terwijl ze uitlegde waarom ze dit nieuwe beleid hadden ingevoerd. “We willen de welvaartsverschillen op school minder duidelijk maken” had ze gezegd, alsof ik daar zomaar mee akkoord zou gaan. Welvaartsverschillen? We hebben het hier over rozijntjes en een paar kleurige rietjes! Niet over dure merkkleding of nieuwe telefoons. Het voelde alsof ze van een mug een olifant maakte. Natuurlijk zijn er verschillen, die zijn er altijd geweest en die zullen er altijd zijn. Maar kinderen zijn gewoon blij met een traktatie, punt. Mogen we straks ook geen verjaardagsuitnodigingen op school uitdelen, omdat daar ook verschillen in zijn? De één mag wel komen, en de ander niet?
Rosa’s verjaardag werd op school nog wel gevierd, maar het voelde anders
Ze mocht een felgekleurde verjaardagsmuts op en er hingen slingers boven het bord met haar naam erop. De hele klas zong enthousiast “Lang zal ze leven” terwijl de juf een vrolijk muziekje opzette. Er was een feestelijke sfeer. Maar Rosa zei dat er iets miste. Ondanks de slingers, de muziek en de liedjes, voelde het alsof het niet helemaal compleet was.
Toen was het tijd voor de pauze
Normaal gesproken zou Rosa nu vol trots haar traktaties uitdelen, iets wat ze al weken had voorbereid en waar ze zo naar had uitgekeken. Maar vandaag was er niets om uit te delen. Na een paar minuten begonnen ze gewoon aan het 10-uurtje, dus eigen fruit. Het was Rosa’s verjaardag, maar het voelde niet helemaal zo.
Na school bleef ik nog even op het schoolplein hangen en raakte aan de praat met een paar andere ouders
We kwamen al snel op het onderwerp van de verjaardagen en de nieuwe traktatieregels. “Het voelt gewoon niet goed”, zei een van de moeders, terwijl ze haar zoontje een appel gaf. “Onze kinderen kijken er maanden naar uit om te trakteren, en nu is dat ineens weg. Het haalt de magie van hun verjaardag weg.” Ik knikte instemmend, blij dat ik niet de enige was die er zo over dacht. “Rosa was er echt van slag door,” zei ik. “Ze had er zo naar uitgekeken om iets leuks uit te delen. Nu voelde het alsof er iets ontbrak.”
We bleven nog een tijdje praten en al snel werd duidelijk dat niemand echt blij was met het nieuwe beleid
Eén vader vertelde dat zijn dochter vorige maand ook jarig was geweest en het maar raar vond dat er geen traktaties waren. “Het hoort gewoon bij de feestvreugde”, zei hij. “Dat kinderen misschien niet allemaal hetzelfde krijgen, daar moeten ze toch juist mee leren omgaan?” De andere ouders knikten. We waren het er allemaal over eens: de traktaties moeten terugkomen. Ik voelde een soort opluchting dat ik niet de enige was die zich hieraan stoorde. Het voelde goed om te weten dat we als ouders allemaal hetzelfde wilden voor onze kinderen – een beetje plezier, zonder al dat gedoe over regels en verschillen.
Ik vind het moeilijk om uit te leggen aan Rosa
Ze moet het maar gewoon slikken, net als ik. “Dat is de regel nu”, zei ik uiteindelijk, “Het is niet leuk, dat weet ik, maar zo is het nou eenmaal.” Wat zou ik haar graag die traktatie gunnen. Het is alsof de wereld steeds saaier en strakker wordt, en ik ben er klaar mee.
Mag er getrakteerd worden op jullie school?
EMILY
Zelfde geldt sinds dit schooljaar waar mijn 2 jongens op zitten. Voor de kids minder leuk… begrijp ik ook wel hoor. Maar als je eraan denkt waarom scholen zo een besluit nemen, dan heb ik daar heel veel begrip voor.
Ten eerste: het helejaar door komen de kids met zakken vol snoep thuis ( niets anders) en dat ook nog als er meerdere kids op dezelfde dag gaan trakteren. zo kwam mijn jongste groep 3 thuis met 3 behoorlijke traktaties vol met snoep,snoep en alleen maar snoep. jaa dan ga ik mij afvragen of de scholen geen beleid hiervoor hebben.
Gezonde traktatie zou de norm moeten zijn. dan zeg ik niet dat een snoepje niet mag. Maar het liep uit de hand.
Bij de oudste (groep 6) kwam een ouder met een taart voor 50 personen. dan hoor ik de juffen al… jeetje weer al dat werk voor de juffen( die al nauwelijks tijd hebben door werkdruk) komt dit ook nogeens erbij.
Ander punt: armoede onder bepaalde kids die dan in de klas meekrijgen dat andere ouders wel dure traktaties brengen naar school terwijl het niet nodig is. Dit zorgt ook weer voor ONnodige pestgedrag en ongelijKheid, bepaalde minderwaardigheids complexen die dan op spelen bij kinderen.
Ik merk als moeder van 2, dat wij als mensen ook helemaal doordraaien met dit soort dingen. want het moet alltijd meer, groter, beter zijn dan van een ander.
NEEJOH HOUDT HET LEKKER SIMPEL EN GEZOND. KOST DE JUFFEN OOK MINDER TIJD. WANT IN EEN KLAS WAAR DEZE TIJDEN BIJNA 40 KIDS ZITTEN HEBBEN DE JUFFEN HUN HANDEN AL VOL.
Ik vind trakteren altijd leuk om te doen met mijn kinderen, gezond, zonder plastic en troep waar mens en natuur elders in de wereld voor lijden. Ik werk zelf al jaren op een peutergroep en zelfs daar wordt het trakteren steeds meer gedoe. Vanaf dit schooljaar wordt er op onze school niet meer getrakteerd en eerlijk gezegd, ik vind het ook prima. Het gaat om een viering en een traditie die je met elkaar maakt. Als die traditie iets veranderd (het kleine onderdeel dat trakteren heet) is dat even wennen en de nieuwe traditie zal moeten ontwikkelen. De traditie is bij ons aangepast en kinderen krijgen een complimenten kaart en er is een verjaardagsmenu waar de jarige iets speciaals voor zichzelf mag kiezen en iets voor de klas. De kinderen vinden het waanzinnig leuk, de kleuters hoor je er al helemaal niet over en en de midden en bovenbouw vinden het ook prima. Het is anders maar nog even zo leuk geven de kinderen aan. Zij moesten iets meer wennen omdat het anders is als voorheen, over een jaar weten ze al niet meer anders.
Wij als ouders moeten vooral nog wennen aan dat de verjaardag anders gaan. En eerlijk, is het onze verjaardag en traktatie of is het kind jarig en is het fijn als het kind een bijzondere dag beleefd. Dat kan prima zonder traktatie en rommel cadeaus. Blij maak je kinderen met oprechte aandacht. En daarnaast al die milieu aspecten… Ik heb temu spul langs zien komen (niet CE gekeurd), kleurboekjes die te dun waren om in te kleuren, potloden die amper kleur afgaven, prulletjes die bijna direct stuk gingen met tranen als gevolg, boekjes zonder enige inhoud, en zo kan ik nog even door.
Ik hou van omdenken en als we ons eigen gevoel nagaan en aanpakken, komt het ook heus wel goed met die kids. En de omdenker in dit geval: minder stress en gedoe in het maken en heel bezorgen van een traktatie op school. Ik weet niet hoe het bij andere ouders is, maar ik ben in een verjaardagsweek druk zat.
Er zijn in de wereld en ook op school veel grotere dingen om ons druk en hard voor te maken. Kunnen we op een ander moment in het schooljaar extra helpen met een activiteit door de bespaarde traktatie tijd.
Sinds 2 jaar is de school van mijn kinderen gezond geworden en werd er ook om gezonde traktaties gevraagd. Veel ouders hielden zich er niet aan en lieten hun kinderen nog steeds snoep en chips uitdelen, incl de kinderen van 1 van de juffen zelf. Ik heb mijn kinderen wel gezonde traktaties laten uitdelen. Zelf gebakken popcorn, en vorig jaar iets met fruit. Mijn zoon werd 10 in groep 6 en deelde ijshoorntjes met fruit uit. hij kwam huilend thuis uit school omdat meerdere kinderen de traktatie weigerde. Echt serieus, hoe bizar is dat. Dus toen er begin dit schooljaar een brief van de directie kwam dat traktaties vanaf dit schooljaar zijn afgeschaft kan ik me daar wel in vinden. Hoe ze nu stil gaan staan bij verjaardagen wordt per klas afgesproken. Ben benieuwd.
overigens vind ik uitnodigingen uitdelen op school sowieso een no-go. Die brengen gewoon bij de kinderen thuis.
Grappig dat je popcorn als voorbeeld noemt. Op de school van mijn kinderen zijn 2 dagen aangewezen als koekdag – op die dagen mag er dus koek mee in plaats van groente of fruit. Toen ik eens een restant van de versgemaakte popcorn meegaf op een niet-koekdag (wij doen niet aan koek-dag, dus ik wist niet eens welke dagen dit waren), werd ik gemail dat popcorn écht niet oké was. Gepofte mais. Verboten!
Wij poppen ook altijd zelf en vaak zonder extra smaak toe te voegrn. Vinden ze al heel lekker.
Kant en klaar is echt heel ongezond, maar de eigen gepofte mag wel bij ons.